Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Παντελάκη

Ο Δημήτρης Πιατάς παρουσιάζεται τώρα και στο ρόλο του… συγγραφέα και με το γνωστό, αστείρευτο χιούμορ του, μιλώντας στη «ΜτΚ» για το βιβλίο του που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο», σπεύδει να διευκρινίσει ότι ο σκοπός του δεν είναι να μεταπηδήσει στη συγγραφή. Στην ουσία, αυτό που έκανε στο «Σινέ Λαύκος» ήταν να μεταφέρει προσωπικά του βιώματα και ανησυχίες από σημειώσεις, που ούτως ή άλλως κρατά στη ζωή του, για να απαλύνει κάποιες καταστάσεις. Εξάλλου, η αγάπη του για την ηθοποιία και τον κινηματογράφο φαίνεται αν δει κανείς και τη δομή του βιβλίου, που τα κεφάλαια χωρίζονται σε πλάνα και σκηνές.

«Είναι πολύ φυσικό η επαγγελματική μου ιδιότητα, του ηθοποιού, που δεν είναι μόνο επαγγελματική αλλά και διαστροφή -έχει και στοιχεία ανωμαλίας, αν μη τι άλλο- να είναι φανερή στο βιβλίο. Δεν θα μπορούσα να απεμπολήσω τη δυνατότητα της λέξης να μεταμορφώνεται σε εικόνα και συναίσθημα.

Ο κινηματογράφος ούτως ή άλλως είναι μέσα μου. Άρα κράτησα όλα αυτά τα στοιχεία, για να είμαι έντιμος απέναντι στον εαυτό μου και κατ’ επέκταση στον αναγνώστη. Είναι ένα μικρό μυστικό - αν υπάρχει μυστικό - επιτυχίας του ίδιου του βιβλίου στον πιθανό αναγνώστη γιατί αυτά που διαβάζει αυτομάτως μεταμορφώνονται σε εικόνες. Και επειδή πλέον δεν είχα κανέναν λόγο να το κρύψω, χρησιμοποίησα και όρους κινηματογραφικούς. Τα κεφάλαια τα ονομάζω πλάνα, σκηνές κλπ. Είναι σαν μια κλακέτα μιας πιθανής ταινίας που δεν θα γυριστεί ποτέ» αναφέρει στη «ΜτΚ».

Το εξώφυλλο του βιβλίου.

Η ιστορία, που εκτυλίσσεται στο χωριό Λαύκος στο Πήλιο, μπορεί να έχει πολύ προσωπικά στοιχεία, αλλά αναφέρεται σε όλους τους ανθρώπους, όπου κι αν βρίσκονται: «Θα σας έλεγα ότι είναι συμπυκνωμένη η καθημερινότητα μιας πορείας του οποιουδήποτε ανθρώπου που διαθέτει ανησυχίες, ευαισθησίες και βρίσκεται σε συγκεκριμένο γεωγραφικό τόπο», επισημαίνει. «Ο Λαύκος είναι ένα χωριό που διαθέτει τη μεταφυσική ιδιότητα. Συναντώνται οι Κένταυροι, ενώ ο Παπαδιαμάντης κι ο Σεφέρης έχουν περπατήσει στα καλντερίμια του χωριού αυτού» προσθέτει και συνεχίζει: 

«Παράλληλα υπάρχει η ζώσα κοινωνία του χωριού, οι άνθρωποί του, αυτοί που φιλοξενούνται, οι ξένοι που έχουν πολιτογραφηθεί Λαυκιώτες. Όλες αυτές είναι ζωές που συναντώνται εκεί και ήταν για μένα ένα πολύ καλό πρώτο υλικό, για να μπορέσω να το αποκωδικοποιήσω σε ένα βιβλίο. Ενώ ο τόμος είναι επικεντρωμένος σε ένα χωριό, στην πραγματικότητα αυτό το χωριό είναι ο πλανήτης Γη με τους ανθρώπους που οπουδήποτε υπάρχουν και αναπνέουν, έχουν τις δικές τους ιστορίες, την προσωπική τους μνήμη και αμνησία, γιατί σιγά σιγά θα οδηγηθούν στο τίποτα, στη σκόνη, στο άπειρο, στο πουθενά. Αυτή είναι και μία ομορφιά» συνοψίζει.

Οι υπαρξιακές ανησυχίες

Ο Δημήτρης Πιατάς μεταφέρει και τις υπαρξιακές του ανησυχίες μέσα από το βιβλίο του, τις οποίες, όπως μας λέει, τις έχει από παιδί: «Έχω υπαρξιακές ανησυχίες από τα παιδικά μου χρόνια. Είμαι ένας κωμικός ηθοποιός, που η δουλειά μου είναι να φέρνω ευλογία και ευτυχία στον άνθρωπο που έρχεται να με δει να παίζω στη σκηνή, αλλά δεν παύω να έχω αυτές τις υπαρξιακές αγωνίες που τις έχει ο οποιοσδήποτε άνθρωπος, ο οποίος τις εκφράζει ή τις κρύβει. Εγώ δεν τις κρύβω, τις δείχνω. Καμιά φορά τις δείχνω και στις κωμωδίες, ξέρετε. Σε κάποιους ρόλους που έχω παίξει, έχω βάλει δικά μου στοιχεία της προσωπικής μου ανησυχίας», σημειώνει. Άλλωστε, το βιβλίο είναι αφιερωμένο σε εκείνους τους φίλους που κάτι του άφησαν και πλέον έχουν «φύγει»:

«Ευχαριστώ τους φίλους μου που τους γνώρισα στη δόξα της ζωής τους. Γιατί η ζωή είναι δόξα. Το να αναπνέεις και να είσαι εν ζωή είναι δόξα. Και χαίρομαι που τους γνώρισα πριν ‘φύγουν’. Και με αυτήν την έννοια τους τιμώ. Το σημαντικό είναι ότι θυμάμαι και το καταγράφω και αυτό δεν είναι λίγο για κανέναν μας» υποστηρίζει. «Όταν άρχισε να προστίθεται αυτή η δεκαετία, είπα δεν είναι μια ευκαιρία αυτό να γίνει ένα βιβλίο; Να προλάβω, αν θέλετε…» μας λέει χαριτολογώντας.

«Εκτιμώ απεριόριστα τον Σάκη Σερέφα»

Ο Σάκης Σερέφας υπογράφει το προλογικό σημείωμα του βιβλίου, το οποίο δίνει αυτήν τη μεταφυσική πτυχή του έργου του κ. Πιατά. «Τον εκτιμώ απεριόριστα, έχω παίξει θεατρικά του έργα. Μας συνδέει μια σχέση και μια χημεία, για να κάνουμε μαγικά πράγματα θεατρικά και άλλα. Εμπιστεύτηκα το κείμενο στον Σάκη, γιατί ήθελα την πρώτη του αντικειμενική -ερωτηματικό βάλτε, γιατί νομίζω ότι δεν είναι ούτε ο Σάκης αντικειμενικός- άποψη. Μου έγραψε αυτό το υπέροχο κείμενο, το οποίο διεκδίκησα από τις εκδόσεις να μπει στο βιβλίο μου, γιατί είναι καλύτερη η εισαγωγή και από τις προσωπικές μου προθέσεις που είχα για το βιβλίο» σχολιάζει με χιούμορ.

Όσον αφορά τους αναγνώστες που θα πάρουν το βιβλίο του, επισημαίνει ότι επιθυμία του είναι «να τους χαρίσω, όχι τις προσωπικές μου στιγμές που του είναι και αδιάφορες, αλλά να ταυτιστεί και να βρει τις δικές του στιγμές και διαβάζοντάς το να είναι αισιόδοξος, να περάσει και ο ίδιος καλά. Αυτός ήταν ο στόχος μου και αν θέλετε αυτός είναι και ο επαγγελματικός μου στόχος».

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 23-24 Μαρτίου 2019