Για να είμαστε ειλικρινείς, η διοίκηση του Κωνσταντίνου Ζέρβα δεν είναι η μόνη η οποία δεν τα κατάφερε στον κρίσιμο τομέα της Καθαριότητας. Κρίσιμο, διότι το πρώτο πράγμα που θέλει ο κάθε πολίτης από μια δημοτική αρχή είναι να μπορεί να μαζεύει τα σκουπίδια και να διατηρεί στοιχειωδώς καθαρή την πόλη. Ούτε και η προηγούμενη διοίκηση Μπουτάρη είχε να επιδείξει σπουδαίες περγαμηνές σε αυτόν τον τομέα. Θα πρέπει να επιστρέψουμε πολλά χρόνια πίσω, στη διοίκηση Παπαγεωργόπουλου για να θυμηθούμε πώς ήταν η καθαρή πόλη. Ο “φτερωτός γιατρός” είχε αναθέσει στον... ισόβιο αντιδήμαρχο Βαγγέλη Δημητρίου την Καθαριότητα και είχε το κεφάλι του ήσυχο. Βεβαίως το σύστημα κόστιζε κάτι παραπάνω, τα δημοτικά τέλη ήταν ακριβότερα, αλλά τουλάχιστον κυκλοφορούσες στο δρόμο χωρίς να χρειάζεται να κρατάς τη μύτη σου.

Εκείνο που έκανε ο Ζέρβας χειρότερα από τον Μπουτάρη, είναι η διαχείριση της αποτυχίας του. Κατά την προεκλογική περίοδο του 2019 ο νυν δήμαρχος είχε πει ότι “σε εκατό ημέρες μπορούμε να πετύχουμε μία αισθητή βελτίωση της εικόνας της πόλης” και είχε υποσχεθεί πως “μέσα σε ένα χρόνο η πόλη θα είναι καθαρή”. Μάλιστα, για να εγγυηθεί ότι όλα αυτά θα γίνουν, είχε αναλάβει ο ίδιος για τον πρώτο χρόνο της θητείας του, και την αντιδημαρχία Καθαριότητας. Εκτός αυτού, είχε ανακοινώσει ότι θα μείωνε τα δημοτικά τέλη κατά 50%, στον πρώτο κιόλας χρόνο, καθώς είχε δει ότι υπήρχε πλεόνασμα 1,7 εκατ. ευρώ από τα έσοδα αποκομιδής και ηλεκτροφωτισμού.

Το τι τελικά συνέβη, είναι λίγο πολύ γνωστό. Αντιδήμαρχοι πάνε κι έρχονται, προϊστάμενοι στην Καθαριότητα αλλάζουν και ξαναλλάζουν, αλλά η βρωμιά, βρωμιά. Όσο για τη μείωση στα δημοτικά τέλη, αυτή περιορίστηκε τελικά στο 28%, αντί για το υπεσχημένο 50% και μάλιστα, σε βάθος των τεσσάρων χρόνων της δημαρχιακής θητείας.

Τα θυμήθηκα όλα αυτά με αφορμή μια (χορηγούμενη) ανάρτηση του δημάρχου που αναφέρεται σε αυτό ακριβώς το ζήτημα. Σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσει την βρώμικη εικόνα της Θεσσαλονίκης ο Ζέρβας ισχυρίζεται ότι “η πόλη λόγω της ραγδαίας αύξησης στην επισκεψιμότητα δέχεται σχεδόν διπλάσιο όγκο σκουπιδιών, με αποτέλεσμα οι περιορισμένοι πόροι που έχουμε στη διάθεση μας, να μην επαρκούν”. Θα πω κατ' αρχάς ότι, από τον δήμαρχο, περίμενα μια καλύτερη δικαιολογία για το χάλι στην Καθαριότητα. Κατά δεύτερο, θα έχει ενδιαφέρον να δώσει ο δήμος στη δημοσιότητα τις ποσότητες των απορριμμάτων κατά την τελευταία δεκαετία για να δούμε πόσο πραγματικά αυξήθηκαν. Κατά τρίτο, πώς είναι δυνατόν να επικαλείσαι έλλειψη πόρων όταν, το 2019 ισχυριζόσουν ότι βρίσκονται στο ταμείο του δήμου αναξιοποίητα 1,7 εκατ. ευρώ γι' αυτό και η δέσμευση για οριζόντια επιστροφή προς τους πολίτες, μέσω της μείωσης των δημοτικών τελών;

Όμως, σ' εκείνο που στέκομαι περισσότερο είναι το σημείο της ανάρτησης στο οποίο ο Ζέρβας αναφέρει πως “Προσωπική μου δέσμευση είναι πως η Θεσσαλονίκη θα απεγκλωβιστεί από το πρόβλημα, που για μια δεκαετία την τρώει, μέσα στους επόμενους 18 μήνες”. Προσθέτει δε, ότι “παίρνουμε επιπλέον μέτρα, την ευθύνη υλοποίησης των οποίων αναλαμβάνω εγώ προσωπικά”. Το ερώτημα όμως, είναι “και γιατί να πιστέψει ο πολίτης ότι αυτή τη φορά, η δέσμευση του δημάρχου θα έχει αποτέλεσμα;”, όταν δεν έχει δοθεί καμία πειστική εξήγηση για την τετραετή αποτυχία;

Τέλος, δεν θέλω να σπείρω διχόνοια στο εσωτερικό της διοίκησης, αλλά διαπίστωσα ότι τις νέες υποσχέσεις του δημάρχου τις αντιμετωπίζει μάλλον με σκεπτικισμό, ακόμη και ο γενικός γραμματέας του δήμου. Συγκεκριμένα, στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο ο Νίκος Λιακόπουλος είχε πει ότι “δεν θα αλλάξει η διοίκηση την Καθαριότητα σε ένα χρόνο, αλλά θα βάλει τις βάσεις – θέλουμε να πιστεύουμε που θα υλοποιήσουμε την επόμενη πενταετία– ή θα βάλουμε τις βάσεις για όποιον επιλέξει ο λαός της Θεσσαλονίκης, τουλάχιστον τον πήχη λίγο ψηλότερα». Δήλωση προσεκτική και μετρημένη που, όπως και να το κάνουμε, απέχει παρασάγγας από τις “χορηγούμενες” υποσχέσεις του δημάρχου.