Μια μοναδική βιωματική εμπειρία, όπου η παραδοσιακή ενδυμασία αποτέλεσε στοιχείο έρευνας για την ιστορία κάθε περιοχής, έζησαν στο Καλαμπάκι της Δράμας οι φοιτητές και οι φοιτήτριες πανεπιστημίων του εξωτερικού, που συμμετέχουν στο 12ο Θερινό Πρόγραμμα Ελληνικής Γλώσσας, Μετάφρασης και Πολιτισμού.

Συνολικά 27 φοιτητές από επτά χώρες -την Ισπανία, το Μεξικό, την Ουρουγουάη, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Πολωνία και την Τουρκία, φιλοξενήθηκαν με τους συνοδούς τους, στον Μορφωτικό Πολιτιστικό Σύλλογο (ΜΠΣ) Καλαμπακίου, όπου είχαν την ευκαιρία να ενημερωθούν όχι μόνο για την ιστορία και τον πολιτισμό της περιοχής, αλλά και να τον γνωρίσουν μέσα από τις παραδοσιακές στολές του συλλόγου.

Δεκαπέντε και πλέον παιδιά ενδύθηκαν μια παραδοσιακή φορεσιά από κάθε περιοχή της Ελλάδας, επιλέγοντας τα ίδια τη φορεσιά, μετά την παρουσίασή της. «Χωρίς κανέναν περιορισμό -γλώσσας, εμπειρίας, κουλτούρας, γίναμε ένας κύκλος χορευτικός, ανθρώπινος, ένας κύκλος πολιτισμού, που μεταφέρει το άρωμα και τη γεύση, την εμπειρία και το κοινό βήμα. Ζήσαμε πολιτισμό, μέσα από το "ενδύεσθαι", που έφερε τη χαρά του "μοιράζεσθε"», τονίζει σε δηλώσεις της η πρόεδρος του ΜΠΣ Καλαμπακίου Δράμας, Αθανασία Θεοδωρίδου.

Ο Μορφωτικός Πολιτιστικός Σύλλογος Καλαμπακίου φιλοξένησε φέτος, για πρώτη φορά, όλους τους συμμετέχοντες του 12ου Θερινού Προγράμματος Ελληνικής Γλώσσας, Μετάφρασης και Πολιτισμού, που διεξάγεται κάθε χρόνο από το πανεπιστήμιο της Γρανάδας και συγκεκριμένα το Κέντρο Βυζαντινών, Νεοελληνικών και Κυπριακών Σπουδών/Ερευνητική Ομάδα «Σπουδές Μεσαιωνικού και Νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού»/Τομέας Ελληνικής Φιλολογίας, την Ισπανική Εταιρεία Νεοελληνικών Σπουδών και τον δήμο Δράμας.

«Η ιδέα ήταν απλή, όπως η σχέση των ανθρώπων», τονίζει η κ. Θεοδωρίδου και συνεχίζει: «Ήταν απλή και αυθόρμητη, προκύπτοντας μέσα από τη συζήτηση των ανθρώπων που θέλουν να μετέχουν κοινό πολιτισμό. Ευτυχείς που κοινωνήσαμε μια τέτοια σχέση για άλλη μια φορά. Ο ΜΠΣ Καλαμπακίου πρεσβεύει, εδώ και χρόνια, την εξωστρέφεια, την ώσμωση, την αλληλεπίδραση. Τρόποι που προκύπτουν μέσα από την αλληλεπίδραση των φορέων. Την επαφή των ανθρώπων που κοινωνούν πολιτισμό και επιθυμούν να τον μοιραστούν. Έτσι προέκυψε η συνάντηση των ανθρώπων, φοιτητών, μεταπτυχιακών και καθηγητών με τα μέλη του συλλόγου, των χορευτικών ομάδων, με τους ανθρώπους που επιζητούν να προσφέρουν και να μοιραστούν πολιτισμό».

Η ελληνική παραδοσιακή φορεσιά, όπως λέει η κ. Θεοδωρίδου, εκτός από τον πλούσιο διάκοσμό της, που ταυτίζεται με την ιστορία κάθε περιοχής, «διαθέτει και μια "ανεξερεύνητη" ιδιότητα: όποιος/α την ενδύεται από επιλογή "αισθάνεται" το βάρος της, αλαφρώνει ξαφνικά, νιώθοντας την κάθε βελονιά του κεντήματος και την τέχνη του τερζή, αποκτά τη θωριά των ανθρώπων που βίωσαν ιστορία και την φόρεσαν ως "καλή φορεσιά", αισθάνεται το ένδυμα».