Δραματικά επίκαιρος ο αιώνιος Πικάσο
Στις μέρες μας η τεράστια προσωπικότητα του Πικάσο και η επίδραση του έργου του γίνονται δραματικά επίκαιρες
08/04/2022 15:45
(Η Τέχνη είναι ένα ψέμα που μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε την αλήθεια)
Για πολλούς είναι ο σπουδαιότερος καλλιτέχνης του 20ου αιώνα.
Ο Πάμπλο Ρουίθ Πικάσο πέθανε σαν σήμερα, 8 Απριλίου 1973, σε ηλικία 92 ετών. Ζωγράφος, χαράκτης, γλύπτης, ποιητής, σκηνογράφος και δραματουργός.
Χαρακτηριστικά είναι τα όσα θα γράψει σ’ ένα κείμενο του με τίτλο «Δεν υπάρχει αφηρημένη τέχνη»:
«Αντιμετωπίζω τη ζωγραφική όπως αντιμετωπίζω τα πράγματα. Ζωγραφίζω το παράθυρο όπως κοιτάζω το παράθυρο. Αν τούτο το ανοιχτό παράθυρο δεν δένει καλά στον πίνακα τότε τραβάω μια κουρτίνα και το κλείνω, όπως θα έκανα στην κάμαρά μου. Στη ζωγραφική πρέπει να κάνεις όπως και στη ζωή, να επεμβαίνεις άμεσα. Ο καλλιτέχνης μαζεύει συγκινήσεις που έρχονται απ’ όλες τις μεριές: από τον ουρανό, τη γη, ένα κομμάτι χαρτί, τη σιλουέτα του περαστικού, τον ιστό της αράχνης. Ακριβώς γι’ αυτό δεν πρέπει να ξεχωρίζει τα πράγματα που δεν είναι χωρισμένα σε κατηγορίες. Πρέπει να παίρνει ό,τι μπορεί να χρησιμεύσει εκεί που το βρίσκει, αλλά όχι από τα έργα του.[…]»
Στις μέρες μας η τεράστια προσωπικότητα του Πικάσο και η επίδραση του έργου του γίνονται δραματικά επίκαιρες.
Την εποχή του βομβαρδισμού της Γκουέρνικα (1937) ο μεγάλος ισπανός ζωγράφος ετοίμαζε ένα έργο, παραγγελία της κυβέρνησης που θα κοσμούσε το Ισπανικό Περίπτερο στη Διεθνή Έκθεση των Παρισίων.
Ήταν τότε που ο φασίστας στρατηγός Φράνκο με τη συνδρομή της χιτλερικής Γερμανίας βομβάρδισε την πόλη Γκουέρνικα, εξοντώνοντας τον άμαχο πληθυσμό,
Μόλις ο Πικάσο πληροφορήθηκε τη μεγάλη σφαγή, ονόμασε τον πίνακα «Γκουέρνικα» θέλοντας να εκφράσει την απέχθειά του προς αυτούς «που βύθισαν την Ισπανία στον ωκεανό του πόνου και του θανάτου».
Το έργο του Πικάσο, μία τεράστια ελαιογραφία (3,49 x 7,77 μ.), περιγράφει την απανθρωπιά, τη βιαιότητα και την απόγνωση του πολέμου. Δείχνει ένα σκηνικό θανάτου, με διαμελισμένα ζώα και ανθρώπους, γυναίκες να κλαίνε, κρατώντας νεκρά μωρά και κατεστραμμένα κτίρια. Αρχικά, ο Πικάσο πειραματίστηκε με χρώμα, αλλά τελικά κατέληξε στο άσπρο, το μαύρο και το γκρι, για να δώσει ένταση στο θέμα.
Ο Φράνκο κυβέρνησε την Ισπανία για σχεδόν 40 χρόνια. Αλλά στο τέλος ηττήθηκε στα βιβλία της ιστορίας. Έχασε από το συγκλονιστικό αφήγημα του Πικάσο. Γιατί οι πιο αληθινές –αν όχι οι πιο πραγματικές– ιστορίες είναι οι καλύτερες.
(Η Τέχνη είναι ένα ψέμα που μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε την αλήθεια)
Για πολλούς είναι ο σπουδαιότερος καλλιτέχνης του 20ου αιώνα.
Ο Πάμπλο Ρουίθ Πικάσο πέθανε σαν σήμερα, 8 Απριλίου 1973, σε ηλικία 92 ετών. Ζωγράφος, χαράκτης, γλύπτης, ποιητής, σκηνογράφος και δραματουργός.
Χαρακτηριστικά είναι τα όσα θα γράψει σ’ ένα κείμενο του με τίτλο «Δεν υπάρχει αφηρημένη τέχνη»:
«Αντιμετωπίζω τη ζωγραφική όπως αντιμετωπίζω τα πράγματα. Ζωγραφίζω το παράθυρο όπως κοιτάζω το παράθυρο. Αν τούτο το ανοιχτό παράθυρο δεν δένει καλά στον πίνακα τότε τραβάω μια κουρτίνα και το κλείνω, όπως θα έκανα στην κάμαρά μου. Στη ζωγραφική πρέπει να κάνεις όπως και στη ζωή, να επεμβαίνεις άμεσα. Ο καλλιτέχνης μαζεύει συγκινήσεις που έρχονται απ’ όλες τις μεριές: από τον ουρανό, τη γη, ένα κομμάτι χαρτί, τη σιλουέτα του περαστικού, τον ιστό της αράχνης. Ακριβώς γι’ αυτό δεν πρέπει να ξεχωρίζει τα πράγματα που δεν είναι χωρισμένα σε κατηγορίες. Πρέπει να παίρνει ό,τι μπορεί να χρησιμεύσει εκεί που το βρίσκει, αλλά όχι από τα έργα του.[…]»
Στις μέρες μας η τεράστια προσωπικότητα του Πικάσο και η επίδραση του έργου του γίνονται δραματικά επίκαιρες.
Την εποχή του βομβαρδισμού της Γκουέρνικα (1937) ο μεγάλος ισπανός ζωγράφος ετοίμαζε ένα έργο, παραγγελία της κυβέρνησης που θα κοσμούσε το Ισπανικό Περίπτερο στη Διεθνή Έκθεση των Παρισίων.
Ήταν τότε που ο φασίστας στρατηγός Φράνκο με τη συνδρομή της χιτλερικής Γερμανίας βομβάρδισε την πόλη Γκουέρνικα, εξοντώνοντας τον άμαχο πληθυσμό,
Μόλις ο Πικάσο πληροφορήθηκε τη μεγάλη σφαγή, ονόμασε τον πίνακα «Γκουέρνικα» θέλοντας να εκφράσει την απέχθειά του προς αυτούς «που βύθισαν την Ισπανία στον ωκεανό του πόνου και του θανάτου».
Το έργο του Πικάσο, μία τεράστια ελαιογραφία (3,49 x 7,77 μ.), περιγράφει την απανθρωπιά, τη βιαιότητα και την απόγνωση του πολέμου. Δείχνει ένα σκηνικό θανάτου, με διαμελισμένα ζώα και ανθρώπους, γυναίκες να κλαίνε, κρατώντας νεκρά μωρά και κατεστραμμένα κτίρια. Αρχικά, ο Πικάσο πειραματίστηκε με χρώμα, αλλά τελικά κατέληξε στο άσπρο, το μαύρο και το γκρι, για να δώσει ένταση στο θέμα.
Ο Φράνκο κυβέρνησε την Ισπανία για σχεδόν 40 χρόνια. Αλλά στο τέλος ηττήθηκε στα βιβλία της ιστορίας. Έχασε από το συγκλονιστικό αφήγημα του Πικάσο. Γιατί οι πιο αληθινές –αν όχι οι πιο πραγματικές– ιστορίες είναι οι καλύτερες.
ΣΧΟΛΙΑ