Η πανδημία και οι εσωτερικές αναζητήσεις που την ακολούθησαν έφεραν στο προσκήνιο παλιές της ιδέες, υλικό που δημοσίευε αποσπασματικά σε περιοδικά, άρθρα, ποιήματα, μικροαφηγήσεις, ιστορίες bonsai. Αλλά και την την ανάγκη να κλείσει ο πρώτος κύκλος της στο παιδικό βιβλίο μετά από 15 χρόνια συνεχούς παρουσίας σε αυτόν τον μαγευτικό και τόσο γενναιόδωρο χώρο συνάντησης και αλληλεπίδρασης με τα παιδιά που λατρεύει. «Αισθάνομαι τυχερή που η επίγευση αυτής της απόφασης έχει τη γλύκα της ηθικής ικανοποίησης καθώς το τελευταίο παιδικό μου βιβλίο ‘Πάμε να μετρήσουμε τη Γη;’ από τις εκδόσεις ‘Διάπλους’ είχε πολύ θερμή ανταπόκριση από κοινό και κριτικούς και έφτασε μέχρι τη Βραχεία Λίστα των Κρατικών Βραβείων για το 2020», λέει στο makthes.gr η Κατερίνα Τζαβάρα.

Έτσι, μετά από 24 βιβλία (γνώσεων και παιδικής λογοτεχνίας) στον ‘Διάπλου’ για παιδιά και εκπαιδευτικούς, αποφάσισε πια να απευθυνθεί στο ενήλικο λογοτεχνικό κοινό μέσα από μια συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Δώδεκα» που κυκλοφορεί από τις ίδιες εκδόσεις. «Παραδέχομαι πως υπέκυψα και στις έντονες παραινέσεις φίλων και γνωστών που με πίεζαν εδώ και χρόνια να γράψω κάτι και για αυτούς! Ελπίζω να τους ικανοποίησα», τονίζει.

Για την πρώτη της αυτή απόπειρα επέλεξε τη φόρμα του διηγήματος. «Μου αρέσει η σύντομη αφήγηση. Ο συμπυκνωμένος λόγος, η αμεσότητα που δημιουργεί με τον αναγνώστη. Είναι και μία εξαιρετική άσκηση – πρόκληση για κάθε συγγραφέα να καταφέρει να δημιουργήσει τη μεγάλη εικόνα στη μικρή φόρμα. Να τονίσει εκείνες τις ιδιαίτερες πτυχές των ηρώων του ή να φωτίσει πλευρές σε μία συνθήκη με πολύ προσεκτικά επιλεγμένες λέξεις για να αποδόσει ευδιάκριτα την ατμόσφαιρα, τις σκέψεις του και να αγγίξει την ψυχή των αναγνωστών», επισημαίνει η Κατερίνα Τζαβάρα.

Ο τίτλος του βιβλίου είναι εμπνευσμένος από τα δώδεκα διηγήματα που περιλαμβάνει ο τόμος, ένα για κάθε μήνα του έτους. «Μάλλον οι ιστορίες μου επέλεξαν τον τρόπο που ήθελαν να παρουσιαστούν. Δεν υπήρχε αυτή η σκέψη στο αρχικό πλάνο γραφής. Ένα βράδυ που συγκέντρωνα τα κείμενα και έκανα διορθώσεις συνειδητοποίησα πως κάθε ιστορία αφορούσε και μία διαφορετική εποχή, είχε τα χαρακτηριστικά και τις μυρωδιές του τόπου που περιγράφει μέσα σε συγκεκριμένες, πολύ διακριτές καιρικές συνθήκες και χρώματα στην ατμόσφαιρα. Στοιχεία που «έδεναν» και με την ψυχική διάθεση και την προσωπικότητα των ανθρώπων που επέλεξα για πρωταγωνιστές. Υποσυνείδητα και διαισθητικά οι ίδιες οι ιστορίες μου με οδηγούσαν σε ένα ταξίδι δώδεκα μηνών», υπογραμμίζει.

«Η πόλη είναι μέσα σε ό,τι δημιουργώ»

Γεννημένη στη Θεσσαλονίκη όπου ζει η Κατερίνα Τζαβάρα είναι δια βίου φοιτήτρια στο ΑΠΘ αφού σπούδασε Παιδαγωγικά και Δημιουργική Γραφή στην Εκπαίδευση, ειδικεύτηκε στο αντικείμενο της Φυσικής Δραστηριότητας και Ποιότητας Ζωής για παιδιά, και συνεχίζει με τη Μουσειοπαιδαγωγική. Αφού εργάστηκε στην ιδιωτική και δημόσια εκπαίδευση σε θέσεις διδακτικές και διοικητικές, ενώ διετέλεσε και υπεύθυνη σε Λέσχες Δημιουργικής Έκφρασης και Γραφής για παιδιά σε ιδιωτικούς φορείς πολιτισμού της πόλης, εργάζεται από το 2019 σε Εκπαιδευτικά Προγράμματα γνωστού μουσείου της Θεσσαλονίκης.

Ως εκ τούτου η Θεσσαλονίκη και η προσωπική βιωματική εμπειρία της συγγραφέως σε αυτήν είναι παρούσες μέσα στο νέο της βιβλίο. «Η πόλη είναι μέσα σε ό,τι δημιουργώ. Πιστεύω ότι ισχύει για όλους τους δημιουργούς που γεννήθηκαν και ζουν εδώ. Μας επηρεάζει βαθιά η ιστορία της, το πολιτιστικό αποτύπωμά της στο χρόνο, ο διαρκής αγώνας της να επιβιώνει και να ξαναγεννιέται μέσα από τις στάχτες της. Την αγαπάμε, την πονάμε αυτή την πόλη. Ο τίτλος του βιβλίου είναι απόλυτα ταιριαστός με αυτό που συνέβη στην πραγματικότητα. Ιστορίες που γεννήθηκαν στη Θεσσαλονίκη, που η σύλληψη και η συγγραφή τους έγινε εδώ. Δεν εκτυλίσσονται βέβαια όλες οι ιστορίες στη Θεσσαλονίκη αλλά και σε άλλους αγαπημένους τόπους, όπως ο Βόλος, το Πήλιο, η Πιερία. Εκεί που έχω βιώσει μεγάλες χαρές, αλλαγές, εκεί που έκανα καινούριους φίλους αλλά και εκεί που έχω αναμνήσεις από τα παιδικά μου καλοκαίρια. Ο τρόπος που έχω συνδεθεί με όλες αυτές τις περιοχές, τα σημεία συνάντησης που περιγράφω είναι βιωματικά. Οι ιστορίες και τα πρόσωπα που τις ζωντανεύουν όμως είναι αποτέλεσμα μυθοπλασίας», αποκαλύπτει.

Τέλος, μιλά για τα επόμενα σχέδιά της όσον αφορά την πεζογραφία: «Έχω πολλά στο μυαλό μου και λιγότερα στο συρτάρι μου, προς το παρόν. Έχω μια ιστορία όμως που θέλω να τη διηγηθώ, να τη μοιραστώ. Ίσως είναι και ο βασικός λόγος που με ωθεί να δοκιμαστώ στο μυθιστόρημα. Ένα είδος που σέβομαι πολύ και πιστεύω πως απαιτεί χρόνο, αφοσίωση και πειθαρχία στο ταξίδι της συγγραφής αλλά και μαεστρία για να κρατήσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη».