Έχει σφυγμό η Αριστερά στη Βρετανία. Του Κώστα Μπλιάτκα
06/09/2024 18:51
06/09/2024 18:51
«Πιστεύετε ότι η αριστερό έχει τελειώσει; Κοιτάξτε τους Πράσινους και την Ανεξάρτητη Συμμαχία και ξανασκεφτείτε το», γράφει ο Όουεν Τζόουνς στον «Γκάρντιαν»
Κάτι κινείται κατά του Στάρμερ και την ηγετικής ομάδας του στο κυβερνών Εργατικό κόμμα και αυτό έχει και λόγο ύπαρξης και κάποια δραστήρια στελέχη.
Στο κοινοβούλιο, δημιουργείται ένας συνασπισμός αριστερών βουλευτών που είναι δυσαρεστημένοι με τους Εργατικούς. Θα μπορούσε να γίνει πραγματική δύναμη;
Στον απόηχο της ήττας του σχεδόν ξεχασμένου πια Τζέρεμι Κόρμπιν στις γενικές εκλογές του 2019, πολλοί εχθρικοί προς την ηγεσία του πίστευαν ότι η αριστερά παραδόθηκε στην ιστορία. Είναι όμως τα πράγματα έτσι;
Ο αρθρογράφος υπογραμμίζει:
«Ο σχηματισμός της Ανεξάρτητης Συμμαχίας είναι η τελευταία εκδήλωση της άρνησης της αριστεράς να πεθάνει. Μια επίσημη συμφωνία εργασίας μεταξύ του «εκκαθαρισμένου» πρώην ηγέτη των Εργατικών και τεσσάρων ανεξάρτητων βουλευτών που στάθηκαν στην έκταση στα αριστερά του «Starmerism» είναι ο νέος σχηματισμός που έχει τώρα το ίδιο μέγεθος στο κοινοβούλιο με το κόμμα Reform του Nigel Farage (αν και με μόνο ένα κλάσμα του ενδιαφέροντος των μέσων ενημέρωσης ).
Με μεγαλύτερο συντονισμό, ελπίζουν να αυξήσουν την προβολή τους εντός και εκτός του κοινοβουλίου.
Σε συνδυασμό με τους τέσσερις βουλευτές των Πρασίνων, αυτή είναι η μεγαλύτερη κοινοβουλευτική ομάδα που έχει εκλεγεί σε μια πλατφόρμα της αριστεράς των Εργατικών στη βρετανική ιστορία. Ήδη οι εννέα βουλευτές έχουν συνεργαστεί για να καταθέσουν τις πρώτες τους προτάσεις για την ανάγκη δημόσιας ιδιοκτησίας του νερού –η Ellie Chowns, η βουλευτής των Πρασίνων, ηγήθηκε της καμπάνιας– και την άμεση αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης».
Στο ίδιο άρθρο ο Όουεν Τζόουνς επισημαίνει μεταξύ άλλων :
«Για να καταλάβουμε τι θα ακολουθήσει για την αριστερά, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τον συνασπισμό ψηφοφόρων της στις εκλογές του Ιουλίου. Το πρώτο δημογραφικό στοιχείο είναι οι ψηφοφόροι κάτω των 40 ετών σε αστικές περιοχές, συχνά σε επισφαλείς θέσεις εργασίας, μερικές φορές γνωστοί ως «απόφοιτοι χωρίς μέλλον».Ειναι εκείνοι που έχουν συσσωρεύσει τεράστια επίπεδα φοιτητικού χρέους αλλά αισθάνονται ότι στερούνται ευκαιριών.
Η αδύναμη στάση των Εργατικών για την επίθεση στη Γάζα έχει ήδη προκαλέσει φθορά στον πρωθυπουργό και φυσικά οι μουσουλμάνοι ψηφοφόροι δεν ενδιαφέρονται μόνο για τη Γάζα αλλά όπως και άλλοι Βρετανοί , για το NHS, τη στέγαση και το βιοτικό επίπεδο που επίσης ειναι ζωτικής σημασίας ζητήματα.
Τρίτος παράγοντας είναι Βρετανοί των μειονοτήτων γενικά. Ακόμη και πριν από τις γενικές εκλογές, ο Keir Starmer είχε τη χειρότερη επιδοση μεταξύ των έγχρωμων ατόμων από οποιονδήποτε ηγέτη της αντιπολίτευσης των Εργατικών
Είναι οι Πράσινοι η προφανής επιλογή κόμματος για τους δυσαρεστημένους αριστερούς ψηφοφόρους; Στις εκλογές του Ιουλίου, αναμφισβήτητα ήταν. Με πολύ μικρής έκτασης προεκλογική εκστρατεία, οι Πράσινοι κέρδισαν πολλούς ψηφοφόρους.»
«Πιστεύετε ότι η αριστερό έχει τελειώσει; Κοιτάξτε τους Πράσινους και την Ανεξάρτητη Συμμαχία και ξανασκεφτείτε το», γράφει ο Όουεν Τζόουνς στον «Γκάρντιαν»
Κάτι κινείται κατά του Στάρμερ και την ηγετικής ομάδας του στο κυβερνών Εργατικό κόμμα και αυτό έχει και λόγο ύπαρξης και κάποια δραστήρια στελέχη.
Στο κοινοβούλιο, δημιουργείται ένας συνασπισμός αριστερών βουλευτών που είναι δυσαρεστημένοι με τους Εργατικούς. Θα μπορούσε να γίνει πραγματική δύναμη;
Στον απόηχο της ήττας του σχεδόν ξεχασμένου πια Τζέρεμι Κόρμπιν στις γενικές εκλογές του 2019, πολλοί εχθρικοί προς την ηγεσία του πίστευαν ότι η αριστερά παραδόθηκε στην ιστορία. Είναι όμως τα πράγματα έτσι;
Ο αρθρογράφος υπογραμμίζει:
«Ο σχηματισμός της Ανεξάρτητης Συμμαχίας είναι η τελευταία εκδήλωση της άρνησης της αριστεράς να πεθάνει. Μια επίσημη συμφωνία εργασίας μεταξύ του «εκκαθαρισμένου» πρώην ηγέτη των Εργατικών και τεσσάρων ανεξάρτητων βουλευτών που στάθηκαν στην έκταση στα αριστερά του «Starmerism» είναι ο νέος σχηματισμός που έχει τώρα το ίδιο μέγεθος στο κοινοβούλιο με το κόμμα Reform του Nigel Farage (αν και με μόνο ένα κλάσμα του ενδιαφέροντος των μέσων ενημέρωσης ).
Με μεγαλύτερο συντονισμό, ελπίζουν να αυξήσουν την προβολή τους εντός και εκτός του κοινοβουλίου.
Σε συνδυασμό με τους τέσσερις βουλευτές των Πρασίνων, αυτή είναι η μεγαλύτερη κοινοβουλευτική ομάδα που έχει εκλεγεί σε μια πλατφόρμα της αριστεράς των Εργατικών στη βρετανική ιστορία. Ήδη οι εννέα βουλευτές έχουν συνεργαστεί για να καταθέσουν τις πρώτες τους προτάσεις για την ανάγκη δημόσιας ιδιοκτησίας του νερού –η Ellie Chowns, η βουλευτής των Πρασίνων, ηγήθηκε της καμπάνιας– και την άμεση αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης».
Στο ίδιο άρθρο ο Όουεν Τζόουνς επισημαίνει μεταξύ άλλων :
«Για να καταλάβουμε τι θα ακολουθήσει για την αριστερά, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τον συνασπισμό ψηφοφόρων της στις εκλογές του Ιουλίου. Το πρώτο δημογραφικό στοιχείο είναι οι ψηφοφόροι κάτω των 40 ετών σε αστικές περιοχές, συχνά σε επισφαλείς θέσεις εργασίας, μερικές φορές γνωστοί ως «απόφοιτοι χωρίς μέλλον».Ειναι εκείνοι που έχουν συσσωρεύσει τεράστια επίπεδα φοιτητικού χρέους αλλά αισθάνονται ότι στερούνται ευκαιριών.
Η αδύναμη στάση των Εργατικών για την επίθεση στη Γάζα έχει ήδη προκαλέσει φθορά στον πρωθυπουργό και φυσικά οι μουσουλμάνοι ψηφοφόροι δεν ενδιαφέρονται μόνο για τη Γάζα αλλά όπως και άλλοι Βρετανοί , για το NHS, τη στέγαση και το βιοτικό επίπεδο που επίσης ειναι ζωτικής σημασίας ζητήματα.
Τρίτος παράγοντας είναι Βρετανοί των μειονοτήτων γενικά. Ακόμη και πριν από τις γενικές εκλογές, ο Keir Starmer είχε τη χειρότερη επιδοση μεταξύ των έγχρωμων ατόμων από οποιονδήποτε ηγέτη της αντιπολίτευσης των Εργατικών
Είναι οι Πράσινοι η προφανής επιλογή κόμματος για τους δυσαρεστημένους αριστερούς ψηφοφόρους; Στις εκλογές του Ιουλίου, αναμφισβήτητα ήταν. Με πολύ μικρής έκτασης προεκλογική εκστρατεία, οι Πράσινοι κέρδισαν πολλούς ψηφοφόρους.»
ΣΧΟΛΙΑ