Οι φόβοι μου -και πολλών άλλων- για το νοσηρό κλίμα που μας επιφυλάσσει η επικείμενη προεκλογική περίοδος, επιβεβαιώνονται πριν ακόμη αυτή ξεκινήσει.

Αιτία, η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνον να συνεχίσει με υψηλούς τόνους απέναντι στην κυβέρνηση – αυτό θεωρείτο λογικό κι αναμενόμενο- αλλά να αναβαθμίσει την ρητορική όξυνσης με δύο ενέργειές του. Πρώτον, να επιτεθεί στο ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ ανατινάζοντας το κλίμα συμπόρευσης ενάντια στην κυβέρνηση που είχε διαμορφωθεί (δηλώσεις Τσαπανίδου για τον Ανδρουλάκη που ως… «εκβιαζόμενος» από το Μαξίμου, θα συνεργαστεί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη). Δεύτερο, να ανακοινώσει την απόφαση του να μην μετέχει εφεξής στις ψηφοφορίες που θα διεξαχθούν στη βουλή.

Αν η πρώτη κίνηση του ΣΥΡΙΖΑ –προς το ΠΑΣΟΚ- θα μπορούσε να δικαιολογηθεί στο πλαίσιο της συνήθους αντιπαράθεσης των κομμάτων, ως μια απάντηση στο διμέτωπο που ακολουθεί με ευλάβεια η Χαριλάου Τρικούπη, η επιλογή της μόνιμης αποχής από κάθε ψηφοφορία στη Βουλή, είναι ιδιαίτερα ακραία και δεν είναι εύκολο να δικαιολογηθεί.

Ο Αλέξης Τσίπρας, αφού δεν κατάφερε να κερδίσει κάτι με την πρόσφατη πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης (αποδείχτηκε μπετόν αρμέ η κοινοβουλευτική πλειοψηφία), αποφάσισε να κηρύξει…ανένδοτο.

Δύσκολα μπορεί κανείς να ερμηνεύσει την συγκεκριμένη πρωτοβουλία. Μόνο ένας αφελής θα μπορούσε να προσδοκά την δημιουργία ρωγμής στο συμπαγές νεοδημοκρατικό στρατόπεδο επειδή θα αποχωρούν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ από τις ψηφοφορίες. Από την άλλη, αν ανέμενε η Κουμουνδούρου πως θα στοιχίζονταν πίσω της τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, πλανάται πλάνην οικτρά. Όλα διαχώρισαν την θέση τους και κατήγγειλαν την σκοπιμότητά της .

Μήπως πάλι, περίμεναν να ξεσηκωθεί ο κόσμος -οι πολίτες δηλαδή- για να υπερασπιστούν την δημοκρατία στο πλαίσιο ενός νέου ανένδοτου στα πρότυπα εκείνου που ακολούθησε τα Ιουλιανά; Απίστευτο μου φαίνεται να εκτιμούσαν τέτοιο πράμα.

Επειδή ωστόσο δεν νομίζω να αδυνατούν στην Κουμουνδούρου να αναλύσουν τα βασικά και να προβλέψουν τα αυτονόητα, αποτολμώ την εκτίμηση πως προχώρησαν σε αυτήν την ακραία δράση, με έναν και μόνο στόχο.

Να διχάσουν τους ψηφοφόρους σε φιλοκυβερνητικούς και πολέμιους, να πάρουν μαζί τους την συντριπτική πλειοψηφία όσων αντιδρούν στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και να τους περιχαρακώσουν, περιορίζοντας τις διαρροές προς τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Θεωρώ πως η επιλογή αυτή του ΣΥΡΙΖΑ έχει ως στόχο τον ενδεχόμενο δεύτερο γύρο των εκλογών ενόψει του οποίου εκτιμούν πως θα καταφέρουν να αλιεύσουν ψήφους που στον πρώτο γύρο θα πέσουν σε όλα τα κόμματα της κεντροαριστεράς και της άλλης αριστεράς, ακολουθώντας τα αντιδεξιά τους αντανακλαστικά. Σε μία τέτοια περίπτωση, ακόμη και αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατακτήσει την αυτοδυναμία, ένας ΣΥΡΙΖΑ με υψηλό σχετικά ποσοστό (πάνω από το 30%), θα διασφαλίσει το πολιτικό μέλλον του Αλέξη Τσίπρα απέναντι στους εσωκομματικούς του αντιπάλους, ώστε να έχει μια ακόμη ευκαιρία να πάρει την ρεβάνς, τέσσερα χρόνια μετά…

Προκειμένου να το πετύχουν αυτό, δεν διστάζουν να θυσιάσουν την σχέση τους με τον λεγόμενο μεσαίο χώρο που δεν αρέσκεται σε αντικοινοβουλευτικές ακτιβιστικές δράσεις. Όσο για το ερώτημα γιατί ο Αλέξης Τσίπρας ενώ μετακινούνταν μεθοδικά από την αριστερά προς τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας επιλέγει αυτήν την ώρα να κλωτσήσει την καρδάρα με το γάλα και να επιστρέψει στα χαρακώματα, αδυνατώ να το απαντήσω.

Όπως και αδυνατώ να προβλέψω το τι θα πει στον κόσμο όταν το κόμμα του δεν ψηφίζει τα όποια φιλολαϊκά μέτρα εισάγει στη Βουλή ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θέλοντας να εκμεταλλευτεί την διαμορφούμενη κατάσταση προς όφελός του.

Σε κάθε περίπτωση, οι λιγοστοί μήνες που απομένουν για τις εθνικές κάλπες όλα δείχνουν πως θα μας βουτήξουν θέλοντας και μη σε μία άνευ προηγουμένου τοξικότητα, η οποία πολύ φοβάμαι πως θα ξεπερνά και τα όσα ζήσαμε την περίοδο της οικονομικής κρίσης, ενώ η πολιτική κόντρα καθημερινά βγαίνει εκτός ελέγχου.

Οι πολίτες εκτιθέμεθα ολημερίς και ολονυχτίς σε άγριες καταστάσεις, που όπως έγραφα και την προηγούμενη εβδομάδα, κάνουν κακό στην ίδια την κοινωνία και τον ίδιο το λαό, γιατί κακά τα ψέματα, όσες άμυνες και εάν έχει αναπτύξει κάποιος, τόσο μίσος και αλληλοσπαραγμός σε κανάλια και σόσιαλ, δε μπορεί παρά βρει τρόπο να τρυπώσει και να μας δηλητηριάσει.

Προς επίρρωση αυτών, το άγριο επεισόδιο δύο βουλευτών αυτή την εβδομάδα σε ζωντανή μετάδοση.

Έκανα τον κόπο και αναζήτησα στο διαδίκτυο να δω το θλιβερό επεισόδιο για το οποίο διάβαζα τόσα σχόλια, ανάμεσα στην Άννα Καραμανλή και τον Γιώργο Βαρεμένο, όπου η βουλευτίνα της ΝΔ εμφάνισε μια φωτογραφία του Τσίπρα να χαμογελάει για να υπονοήσει ότι την μέρα που σκοτώθηκαν οι δυο πιλότοι αυτός διασκέδαζε και τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ να χειρονομεί εις βάρος της πουλώντας αντριλίκι.

Αναμένω (δυστυχώς) και άλλα τέτοια σκηνικά. Απλά ντρέπομαι που αμφότεροι οι πρωταγωνιστές, τυγχάνουν συνάδερφοι δημοσιογράφοι…

* Δημοσιεύτηκε στη «ΜτΚ» στις 05.02.2023