Μια μεγάλη συζήτηση φαίνεται πως ανοίγει στο εσωτερικό της ορθόδοξης εκκλησίας με αφορμή τη βάπτιση από τον αρχιεπίσκοπο Αμερικής κ. Ελπιδοφόρο, σε τελετή που έγινε στη Γλυφάδα, δύο παιδιών με γονείς ένα ζευγάρι γκέι. Στις έντονες επικρίσεις και αντιδράσεις εκκλησιαστικών παραγόντων της ελλαδικής εκκλησίας, το περιβάλλον του κ. Ελπιδοφόρου απάντησε σε υψηλούς τόνους. Είναι χαρακτηριστικό πως ο Αιδεσιμότατος Ιωάννης Χρυσαυγής  αρχιδιακόνος και θεολογικός σύμβουλος της Ελληνορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αμερικής και επίτιμος καθηγητής στο Sydney College of Divinity, αναρωτιέται σε επιστολή του «μήπως ήρθε η ώρα για μια ειλικρινή συζήτηση για το σεξ και το φύλο στην εκκλησία;».

Ολόκληρη η επιστολή του έχει ως εξής:

«Νωρίτερα αυτό το μήνα, μια καταιγίδα — αδικαιολόγητη, κακόβουλη — ξέσπασε όταν ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος, επικεφαλής της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αμερικής, επισκέφθηκε την Ελλάδα και ενώ εκεί βάφτισε δύο παιδιά που έφεραν στον κόσμο μέσω παρένθετης μητρότητας για να τα μεγαλώσει γκέι ζευγάρι.

»Όπως συνηθίζεται, ο Ελπιδοφόρος ενημέρωσε τον τοπικό επίσκοπο Μητροπολίτη Γλυφάδας Αντώνιο, ότι ερχόταν να τελέσει βάπτιση στη Μητρόπολη του. Ωστόσο, δεν ανέφερε τη φύση της γέννησης των παιδιών ή τη σεξουαλικότητα των γονέων. Μέχρι την περασμένη Τρίτη (19 Ιουλίου), η Ελληνική Εκκλησία είχε ορκιστεί να υποβάλει καταγγελία στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο στην Κωνσταντινούπολη και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φούντωσαν από συζητήσεις.

»Σαφώς, δεν πρόκειται για μια συζήτηση για τη μυστηριακή χάρη.

»Αυτό που συνέβη ήταν απλώς άλλο ένα βάπτισμα, αλλά αυτό που ακολούθησε ήταν κάτι που όλοι στον κόσμο της πίστης είναι εξοικειωμένοι τελευταία: Ένα άλλο επεισόδιο στους πολιτιστικούς πολέμους.

»Αποκάλυψε επίσης πόσο άσχετη είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία με την πραγματικότητα και τον κόσμο.

»Το παρατηρήσαμε στην απάντηση στο COVID-19. το είδαμε στην υπεράσπιση του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία. Μια απλή ματιά σε ταμπλόιντ και ιστολόγια αντικατοπτρίζει πώς ζει η Ορθόδοξη Εκκλησία στη δική της φούσκα. Εκεί διαπρέπουμε σε επιδεικτικές τελετουργίες και επιδεικτικά άμφια.

»Υπάρχουν ορισμένα θέματα που οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί αισθάνονται μοναδικά άβολα να αναλύουν. Το πιο σημαντικό από αυτά είναι η ομοφυλοφιλία, η οποία προκαλεί πολύ παθιασμένο συναίσθημα αλλά λίγο ορθολογικό λόγο. Το να επαναλαμβάνουμε απλώς τη συνθηματική φράση ότι «σιχαίνουμε την αμαρτία αλλά αγαπάμε τον αμαρτωλό» μπορεί συχνά να είναι καταδίκη που μεταμφιέζεται σε συμπόνια – είναι, τελικά, πιο εύκολο να επισημάνουμε από το να ακούσουμε.

»Πρέπει να πάρουμε ένα μάθημα από τους αγίους, τους οποίους πιο συχνά εξιδανικεύουμε παρά μιμούμαστε. Ο Άγιος Πορφύριος , ο οποίος έζησε από το 1906 έως το 1991, είναι γνωστός ότι ήταν τόσο «πληγωμένος από αγάπη» για τον Θεό που πήγε να αγιάσει «έναν οίκο κακής φήμης» κοντά στην πλατεία Ομονοίας της Αθήνας, προσφέροντας στους κατοίκους την ευκαιρία να προσκυνήσουν τον σταυρό. . Όταν του υπενθύμισαν πού βρισκόταν, ο Πορφύριος δήλωσε ότι οι πόρνες «σε καλύτερη πνευματική κατάσταση» να αγκαλιάσουν τον σταυρό από πολλούς άλλους.

»Μήπως συγχωρούσε την πορνεία όταν «αισθάνθηκε μια αίσθηση χαράς και ... τιμής» καθώς ευλογούσε αυτές τις γυναίκες;

»Δεν πρέπει να υπάρχει διαμάχη για μια βάπτιση, την οποία δικαιούνται όλα τα παιδιά. Γιατί τότε η ενέργεια του Ελπιδοφόρου προκάλεσε τέτοιες διαμάχες και κατηγορίες; Όταν μια ανεξάρτητη εκκλησία προσεγγίζει το οικουμενικό πατριαρχείο για το τι συνέβη, πρέπει να αναρωτηθώ τι ακριβώς κρύβουν οι φόβοι μας για αυτό το γεγονός.

»Φοβόμαστε ότι η παράδοση ή η αλήθεια μπορεί να αραιωθεί; Μήπως φοβόμαστε να ξετυλίξουμε ένα ύφασμα χωρίς ραφή; Ωστόσο, η ιστορική εκκλησία ποτέ δεν απέφυγε τις δύσκολες συζητήσεις στα συμβούλια κατά τη διάρκεια των αιώνων, ακόμη και - και ειδικά - όταν επρόκειτο για επίμαχα και περίπλοκα ζητήματα όπως το φύλο (ή τη σάρκα) του Χριστού και τη σημασία (ή το ύφος) της απεικόνισης των αγίων.

»Φοβόμαστε να ανοίξουμε το κουτί της Πανδώρας; Θα έπρεπε ο μητροπολίτης Γλυφάδας να ήταν περισσότερο ενημερωμένος για το τι συμβαίνει στην επισκοπή του; Ή μήπως υπάρχει άλλος λόγος για τον οποίο ανακατεύτηκε να πλύνει τα χέρια του και να καλύψει τα ίχνη του; Παραδέχεται ότι δεν θα είχε το θάρρος να αποφασίσει αν του είχαν δοθεί όλες οι πληροφορίες.

»Θα έπρεπε ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος να διευκρινίσει γραπτώς ότι τα παιδιά που βαφτίζονται δεν ανήκουν σε αυτό που ο μητροπολίτης Γλυφάδας αποκαλεί «παραδοσιακή οικογένεια»; Περιμένουμε το ίδιο και για παιδιά μονογονέων; Τι συμβαίνει στην περίπτωση των άθεων γονέων; Τι γίνεται με τους γονείς που κάνουν πολιτικό γάμο ή δεν έχουν παντρευτεί καθόλου;

»Σε τέτοιες περιπτώσεις, επιβάλλουμε περιορισμούς στη φωτογραφία ή τη δημοσιότητα, όπως έχει προταθεί σε αυτήν την περίπτωση;

»Φοβόμαστε μήπως είμαστε πολύ κοντά σε «αμαρτωλούς» ή πιθανώς μολυνθούμε από την αμαρτία; Ο μητροπολίτης Πειραιώς αγνόησε μια παρόμοια βάπτιση στο κέντρο της Αθήνας πριν από μερικά χρόνια. αλλά τον στενοχώρησε η πρόσφατη βάφτιση σε γειτονική μητρόπολη. Πολύ κοντά για άνεση; Μόλις ρωτήθηκε αν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι Ορθόδοξοι, φέρεται να απάντησε ότι, εάν υπάρχουν «σοδομίτες» στην εκκλησία, «πρέπει να απομακρύνουμε τέτοιους άρρωστους από τους άλλους». Πώς θα απαντούσε ο μητροπολίτης αν τον ρωτούσαν αν υπάρχουν γκέι επίσκοποι στην εκκλησία;

»Η άποψή του, ωστόσο, έχει μικρή σημασία γιατί καταδικάζει επίσης τον διεθνή σιωνισμό και τους Εβραίους τραπεζίτες, τον πάπα και όλους τους αιρετικούς. Κάποτε προέτρεψε τον Τούρκο Πρόεδρο Ερντογάν να προσηλυτιστεί στην Ορθοδοξία διαφορετικά θα αντιμετωπίσει την αιώνια κόλαση με τον Μωάμεθ. Νομίζω ότι ο καλός μητροπολίτης μπορεί να εκπλαγεί βλέποντας ποιος, όπως λέει στο κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο, «προηγείται σας στη Βασιλεία του Θεού!»

»Φοβόμαστε να παραδεχτούμε τη δική μας δυσφορία ή αμηχανία όταν συζητάμε για σεξουαλικές αρχές ή πρακτικές; Μήπως ήρθε η ώρα για μια ειλικρινή συζήτηση για το σεξ και το φύλο στην εκκλησία; Πρέπει αυτοί που είναι επιρρεπείς να υποτιμούν τον τρόπο ζωής των άλλων —είτε αφιερωμένοι επίσκοποι είτε ψυχαναγκαστικοί κριτικοί— « πρώτα να βγάλουν το κούτσουρο από το δικό σας μάτι και μετά θα δείτε καθαρά να βγάλετε την κηλίδα από το μάτι του αδελφού σας », όπως είπε ο Ιησούς;

»Ο ρόλος των Ορθοδόξων Χριστιανών δεν μπορεί να περιοριστεί ούτε στην προσδοκία ενός διαχωρισμού των προβάτων από τις κατσίκες ούτε στην αποκήρυξη ενός αμαρτωλού κόσμου με την απομάκρυνση από όλα τα κοσμικά.

»Γνωρίζω δύο κυρίαρχα κείμενα που τολμούν να εξετάσουν την ομοφυλοφιλία με διαρκή, σεβασμό και ποιμαντικό τρόπο. Η πρώτη είναι μια «Επιστολή των Ορθοδόξων Επισκόπων της Γερμανίας προς τους Νέους για την Αγάπη, τη Σεξουαλικότητα και τον Γάμο», που υπογράφηκε από τον Μητροπολίτη Γερμανίας Αυγουστίνο το 2017 ως πρόεδρο εκ μέρους της Ορθοδόξου Επισκοπικής Διάσκεψης στη Γερμανία. Το δεύτερο είναι ένα έγγραφο με τίτλο «Για τη ζωή του κόσμου: Προς ένα κοινωνικό ήθος της Ορθόδοξης Εκκλησίας» (2020) που επισήμως ανατέθηκε από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και εγκρίθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

»Φυσικά, κανείς δεν παραδέχεται πρόθυμα ή οικειοθελώς την προκατάληψη. Όλοι επιμένουν ότι ποτέ δεν θα «έριχναν την πρώτη πέτρα» — ακόμα κι όταν ρίχνουν πέτρες.

»Τι θα έκανε ο Χριστός; Ποιον θα επέκρινε ο Ιησούς, και πώς ο Ιησούς θα διόρθωνε κάποιον; Ποιον θα υποδεχόταν ο Ιησούς, και ποια συμπεριφορά θα περίμενε ο Ιησούς; Προτεραιότητά μας πρέπει να είναι να εξυψώσουμε ο ένας τον άλλον στο συντετριμμένο σώμα του Χριστού. Εάν είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και με τον Θεό — εάν εμπιστευόμαστε το χριστιανικό ευαγγέλιο και την ορθόδοξη παράδοση — ελπίζω ότι μπορούμε να καταθέσουμε τις πέτρες μας και τις άμυνές μας και τους φόβους μας για να ακούμε και να μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλον με πνεύμα θεραπείας και θεραπείας και συμφιλίωση».