Του Νίκου Ασλανίδη

Στην εφημερίδα «Θεσσαλονίκη» που ξεκίνησα ως ρεπόρτερ, δουλεύαμε πάντα μέχρι τα μεσάνυχτα. Μόνο τις Κυριακές τελειώναμε λίγο πριν από τα μεσάνυχτα οπότε ήταν μία ευκαιρία για έξοδο!

Ένα από τα δημοσιογραφικά «στέκια» τη δεκαετία του ’80, ήταν και ένα μαγαζί στους Αμπελόκηπους, όπου τραγουδούσε καταπληκτικά μια νεαρή κοπέλα.

Λίγο αργότερα βέβαια τη χάσαμε γιατί κατέβηκε στην Αθήνα όπου έκανε καριέρα. Το όνομά της Ελένη Τσαλιγοπούλου…

Αρχικά θα ήθελα να σας πω ότι είμαι από τους παλαιότερους θαυμαστές σας με δεδομένο ότι σας άκουγα από την εποχή που τραγουδούσατε στο «Ποντίκι», στους Αμπελόκηπους…

Πω πω, φοβερά χρόνια… Ήτανε μία ιστορική πιτσαρία από τα πρώτα μαγαζιά που τραγούδησα στη Θεσσαλονίκη.

Πότε θα σας δούμε ξανά στην πόλη;

Θα έρθω στη μόνη Λαζαριστών, στη «Δέηση για τον Πόντο» που θα γίνει στις 20 Σεπτεμβρίου.

Συμμετέχετε σε αυτή την εκδήλωση εξαιτίας της προσφυγικής σας καταγωγής;

Συμμετέχω εξαιτίας του δημοσιογράφου Γιώργου Γεωργιάδη γιατί είναι ένας άνθρωπος πολύ παθιασμένος, πολύ αληθινός, ένας άνθρωπος με φιλότιμο που δε σκέφτεται τον τρόπο που θα γίνει αλλά ότι πρέπει να γίνει. Είναι από τους ανθρώπους που τους χαίρομαι γι’ αυτή τους την πίστη. Η αλήθεια είναι ότι όταν με πήρε για πρώτη φορά πριν από δύο χρόνια για να τραγουδήσω στην πρώτη «Δέηση για τον Πόντο» του είπα να ψάξει να βρει κάποια άλλη τραγουδίστρια γιατί εγώ δεν τραγουδάω καλά τα ποντιακά.

Οι δικοί μου γονείς δεν μιλούσαν ποντιακά μου αλλά μόνον οι παππούδες μου και γι’ αυτό δεν τα έμαθα καλά… Οπότε ενώ η καρδιά μου χτυπάει πολύ δυνατά όταν ακούω ποντιακή μουσική είχα αυτό το πρόβλημα και για να το ξεπεράσω με έστειλε ένα μουσικό τον Χρήστο Κεμανετζίδη και μου έμαθε πώς να πω ένα δύο τραγούδια ποντιακά που μου αρέσουν πολύ. Έτσι έγινε η αρχή οπότε ξανά παίρνω μέρος και στη δεύτερη «Δέηση».

Ποντιακή καταγωγή έχετε από τον πατέρα σας ή από τη μητέρα σας;

Η ποντιακή μου καταγωγή είναι από τον πατέρα μου. Οι γονείς του, δηλαδή οι παππούδες μου, κατάγονταν από την Κερασούντα και απο την Τραπεζούντα. Η μητέρα μου είναι Μικρασιάτισσα.

Εσείς γεννηθήκατε στη Νάουσα;

Ναι γεννήθηκα στη Νάουσα, εκεί μεγάλωσα, εκεί γέννησα και μετά ήρθα Θεσσαλονίκη. Όπως όλοι οι νέοι εκείνη την εποχή τα έκανα όλα γρήγορα, σε μικρή ηλικία. Το 1984 είχα ήδη γεννήσει και αποφάσισα να κατέβω στη Θεσσαλονίκη για να βρω δουλειά και έκανα τα πρώτα μου βήματα στο τραγούδι.

Στη «Δέηση για τον Πόντο» τι θα τραγουδήσετε;

Στη «Δέηση για τον Πόντο» δεν λέμε μόνο ποντιακά τραγούδια αλλά υπάρχουν και άλλα τραγούδια από την ελληνική παράδοση. Υπάρχουν κείμενα και είναι πολύ συγκινητική εκδήλωση γιατί είναι αφιερωμένη στο δημοσιογράφο Νίκο Καπετανίδη. Έναν άνθρωπο που τον απαγχόνιζαν ακριβώς πριν από 100 χρόνια. Αυτός είναι και ο λόγος που γίνεται εκείνη τη μέρα. Μάλιστα υπάρχει και ένα τραγούδι τα λόγια του οποίου τα έγραψε ο Γιώργος Γεωργιάδης και αφορά τον Νίκο τον Καπετανίδη. Τι μουσική την έγραψε ο Χρήστος Παπαδόπουλος και αυτός Πόντιος που γράφει μουσική που αρέσει στον κόσμο.

Στο μεταξύ όλο το καλοκαίρι θα κάνετε εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα;

Ναι βέβαια ήδη έχουμε κάνει επτά συναυλίες και πρόκειται να κάνουμε συνολικά 15 εμφανίσεις. Η κατάσταση όμως είναι απρόβλεπτη και φοβάμαι μήπως κλείσει πάλι… Δεν ξέρω εάν τα καταφέρουμε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα βγάλουμε εύκολα άκρη μ’ αυτήν την κατάσταση του κορονοϊού. Οι εκπλήξεις δυστυχώς συνεχίζονται…

Είστε ευχαριστημένοι από την μέχρι τώρα συμμετοχή του κόσμου;

Όχι βέβαια. Είναι πάρα πολύ σκληρό να βλέπεις τους ανθρώπους να έρχονται και να φοράνε μάσκα. Είναι λίγο περίεργο όλο αυτό που συμβαίνει για τέτοιου είδους εκδηλώσεις... Είναι επικίνδυνη αυτή η εποχή που περνάμε και δεν ξέρουμε τι θα αφήσει πίσω της, τα απόνερα όσον αφορά τις μουσικές παραστάσεις.

Εσείς έχετε εμβολιαστεί;

Εγώ έχω εμβολιαστεί αναγκαστικά. Όλοι βέβαια αναρωτιούνται κρυφά ή φανερά τι ακριβώς είναι αυτό το εμβόλιο. Αλλά εγώ το έκανα.

Την περίοδο του κορονοϊού ήσασταν στη Νάουσα;

Ναι, όλη την περίοδο του κορονοϊού ήμουν μαζί με τη μητέρα μου στην Νάουσα και τον γιο μου. Η μητέρα μου είναι 90 χρονών και μπορώ να πω ότι πέρασα την πιο ωραία περίοδο όλους αυτούς τους μήνες γιατί κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει εύκολα όπως αντιλαμβάνεστε… Να είμαστε όλοι μαζί, σε μια ώριμη ηλικία και εγώ και η μητέρα μου και ο γιος μου.

Ήταν λίγο δύσκολο λόγω της υγείας της μητέρας μου και τότε κατάφερα να διαπιστώσω ότι έχω ένα φοβερό ταλέντο όσον αφορά της αποκλειστικής νοσοκόμας. Επίσης ανακάλυψα το Βέρμιο, ανακάλυψα αυτό το υπέροχο βουνό. Όλος ο κόσμος άρχισε να περπατάει και να γυμνάζεται κάπως, να ψάχνετε με άλλους τρόπους να ψυχαγωγείται και αυτό νομίζω είναι κάτι από τα θετικά που άφησε πίσω του ο κορονοϊός…

Καταφέρατε να δείτε και κάποιους φίλους αυτή την περίοδο στην Νάουσα, που είχατε καιρό να τους δείτε;

Όχι πολλούς γιατί λόγω του εγκλεισμού ήταν δύσκολο να δω όλους μου τους παλιούς φίλους. Η Νάουσα όπως ξέρετε σφύζει από ενέργεια και ο κόσμος είναι έξω συνέχεια στα τσίπουρα, με μουσικές και έξω καρδιά μου. Αυτή τη ζωή την έχω αγαπήσει αλλά όπως αντιλαμβάνεστε αυτή την περίοδο του εγκλεισμού ήταν όλα κλειστά. Το καλό κομμάτι όμως αυτή της περιόδου που θα θυμάμαι ήταν η φύση.

Μετά τις συναυλίες του καλοκαιριού υπάρχει κάτι προγραμματισμένο στο εξωτερικό για τους απόδημους Έλληνες;

Όχι δυστυχώς δεν υπάρχει κάτι το προγραμματισμένο εξαιτίας αυτής της κατάστασης. Φοβάμαι ότι κι αυτός ο χειμώνας θα είναι δύσκολος λόγω της πανδημίας. Δεν ξέρω πως μπορούμε να τραγουδήσουμε σε κλειστούς χώρους που συνήθως είναι μικροί εκτός κι αν υπάρχει κάποιο project που αναφέρεται σε μεγάλους χώρους όπως για παράδειγμα το μέγαρο μουσικής. Πιστεύω ότι θα υπάρχουν αλλαγές και στη διασκέδαση.

Πώς νιώθετε τώρα όταν βλέπετε στις συναυλίες τον κόσμο με μάσκες;

Ο κόσμος έρχεται να εκτονωθεί μετά από την περίοδο του εγκλεισμού. Η αλήθεια είναι ότι αυτοί που έρχονται να μας δουν, έχουν πολύ μεγάλη ανάγκη να εκτονωθούν, να ψυχαγωγηθούν, να συγκινηθούν. Αυτό το βλέπω και στην κυριολεξία με ανατριχιάζει. Μπορεί ο κόσμος να μην είναι πάρα πολύς, λόγω των μέτρων και είναι λογικό να φοβάται να καθίσει κοντά σε κάποιον άγνωστο, αλλά όποιος έρχεται τραγουδάει, συμμετέχει. Τραγουδάει πιο συναισθηματικά και είναι πιο συγκινητικό.

Αυτό θέλω να το τονίσετε γιατί αυτό το κοινό το αγαπώ ιδιαίτερα που έρχεται με πολύ ανοιχτή καρδιά και διάθεση και συμμετέχει περισσότερο.

Ο γιος σας ακολουθεί τα χνάρια σας;

Ο γιος μου ακολουθεί τη μουσική από τότε που γεννήθηκε. Είναι μουσικός. Παίζει πολλά μουσικά όργανα. Κατά καιρούς έχει ανέβει στη σκηνή και μαζί μου. Αυτό το διάστημα έχει επιλέξει και ζει στη Νάουσα όπου εδώ υπάρχουν καταπληκτικές μπάντες και μουσικές σκηνές, οπότε εδώ βρίσκει αυτό που ήθελε πάντα. Δηλαδή το είδος της μουσικής που θέλει να ακολουθήσει, με ανθρώπους που μπορούν να συνεργαστούν.

Σας αρέσουν οι νέοι τραγουδιστές;

Θέλω να πω για τη γενιά των λαϊκών μουσικών και τραγουδιστών ότι τους βρίσκω πραγματικά φανταστικούς. Μιλάω για τη γενιά που είναι σήμερα 30-32 χρονών και παίζουν όλα τα λαϊκά όργανα και γράφουν σε λαϊκούς δρόμους και που είναι 10 φορές καλύτεροι από όλους μας. Συναρπαστικοί τραγουδιστές που ακόμα δεν έχουν βρει τον χαρακτήρα τους και τη φωνή τους αλλά αυτή η γενιά της κρίσης, τα παιδιά δηλαδή που μεγάλωσαν μέσα στην οικονομική κρίση, με τα ουζάκια και τα τσιπουράκια της γειτονιάς, στα μικρά μαγαζάκια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας, διαμόρφωσε μαζί με τα μουσικά γυμνάσια, καλούς μουσικούς και αυτό το ωραίο πράγμα λοιπόν τώρα είναι έτοιμο να λάμψει. Ήδη έχουμε ακούσει κάποιους ωραίους τραγουδιστές όπως η Ιουλία Καραπατάκη, ο Γιάννης Διονυσίου ο Γιάννης Παπαγεωργίου, η Σεμέλη Παπαβασιλείου.

Υπάρχουν δηλαδή κάποια πρόσωπα τα οποία ακούγονται και είμαι σίγουρη ότι τα επόμενα πέντε χρόνια θα έχουνε πιάσει το νήμα του λαϊκού τραγουδιού από κει που το αφήσαμε εμείς.

Ήταν να κάνετε ένα αφιέρωμα στον Απόστολο Καλδάρα, θα πραγματοποιηθεί;

Ναι, στα μελλοντικά μου σχέδια είναι να κάνουμε ένα αφιέρωμα στον Απόστολο Καλδάρα και επίσης πρόκειται να κάνουμε ένα project με τραγούδια που αφορούν την Σμύρνη, με αφορμή τα 100 χρόνια από την μικρασιατική καταστροφή.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 1 Αυγούστου 2021