29/11/2023 11:00
Ο αθλητισμός λειτουργεί ως όχημα συμπερίληψης τα τελευταία χρόνια, συμβάλλοντας στην προαγωγή του δικαιώματος της ένταξης των ατόμων με αναπηρία στην κοινωνία και την διαμόρφωση περί κουλτούρας αποδοχής της ετερότητας και της ποικιλομορφίας.
Αυτό είναι και το μήνυμα που στέλνει η Ελισάβετ Ιωσηφίδου μέσω του makthes.gr, καθώς η ίδια αντιμετώπισε τέτοιου είδους θέματα σε νεαρότερη ηλικία. Ούσα παιδί από τρίδυμη κύηση, η Ελισάβετ γεννήθηκε με εγκεφαλική παράλυση.
Η πρώτη της επαφή με τον αθλητισμό και συγκεκριμένα με την κολύμβηση έγινε σε πολύ μικρή ηλικία, γιατί της άρεσε πάρα πολύ το νερό. Στη συνέχεια μεταπήδησε στον στίβο και συγκεκριμένα στα ριπτικά αθλήματα, ωστόσο, δεν ήταν από τους αθλητές που έκανε συστηματικά προπόνηση. Μέχρι την στιγμή που μπήκε στη ζωή της το μπότσια και τότε άλλαξαν όλα.
Το άθλημα, το οποίο παίζεται από άτομα με εγκεφαλική παράλυση ή άλλη κινητική αναπηρία που χρησιμοποιούν αναπηρικό αμαξίδιο, είναι ένα Παραολυμπιακό άθλημα, και παίζεται σε περισσότερες από 40 χώρες. Στη χώρα μας απαριθμεί περισσότερα από 100 ενεργούς αθλητές τόσο στις δύο μεγάλες πόλεις (Αθήνα, Θεσσαλονίκη) όσο και στην επαρχία.
Το πρωί στο πανεπιστήμιο, το απόγευμα προπόνηση
Σήμερα, η νεαρή αθλήτρια διαπρέπει στο μπότσια με το οποίο ασχολήθηκε από… τύχη. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή: Όπως λέει η ίδια στο makthes.gr «γνώρισα το άθλημα αυτό από έναν γυμναστή μου στο λύκειο, ο οποίος μού ζήτησε με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία να δείξω το άθλημα του μπότσια στους συμμαθητές μας», θυμάται η νεαρή αθλήτρια και προσθέτει:
«Ξεκίνησα αμέσως την αναζήτηση στο διαδίκτυο απ’ όπου συγκέντρωσα κάποια στοιχεία. Η αλήθεια είναι πως μου κίνησε από την αρχή το ενδιαφέρον. Μετά μπήκα στη διαδικασία να δω πώς παίζεται και κάπως έτσι ξεκίνησε η σχέση μου με το άθλημα».
Η πρώτη φορά που συμμετείχε σε αγώνες ήταν τη σεζόν 2017-18. Τότε έλαβε μέρος με τον σύλλογό της, τους Ίωνες Χίου - στους οποίους ανήκει - έως σήμερα στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Στα 18 της μετακόμισε από την Χίο στον Βόλο για να σπουδάσει στο Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής απ’ όπου σήμερα περιμένει να λάβει το πτυχίο της.
Η καθημερινότητά της στον Βόλο είναι μοιρασμένη ανάμεσα σε προπονήσεις και παρουσίες στη σχολή, αλλά της αρέσει πολύ. «Το πρωί πηγαίνω στη σχολή και το απόγευμα στο γυμναστήριο. Καθημερινά προπονούμαι 3-4 ώρες και μου αρέσει πολύ. Ο προπονητής μου, ο Ηλίας Αγδινιώτης, στάθηκε αφορμή για να ασχοληθώ πιο εντατικά με το άθλημα όταν πήγα στον Βόλο για σπουδές», εξηγεί.
Η υπερηφάνεια της μητέρας της
«Η Ελισάβετ θέλαμε από μικρή ηλικία να ασχοληθεί με τον αθλητισμό, αλλά όσο ήμασταν στο νησί δεν γνώριζε κανένας το μπότσια. Αργότερα, μετακομίζοντας στον Βόλο, άλλαξαν τα πράγματα. Είναι ένα άθλημα που το αγάπησα και εγώ μέσα από την Ελισάβετ και μου κίνησε αμέσως το ενδιαφέρον», σχολιάζει η μητέρα της, Πλουμή Ντούλου.
Ερωτηθείσα για το κατά πόσο η Ελισάβετ αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση στον τόπο της για άλλα παιδιά, η ίδια λέει: «Δεν έχουν ασχοληθεί άλλα παιδιά στη Χίο με το άθλημα, αλλά αναμφισβήτητα έχει ακουστεί το όνομά της και της ζητούν να πάει σε σχολεία να μιλήσει για το μπότσια. Θεωρώ ότι η Ελισάβετ είναι ένα παράδειγμα για να ζήσουν το άθλημα μέσα από αυτήν όλα τα παιδιά. Πρόκειται για ένα άθλημα που συστήνεται σε ανθρώπους με κινητική αναπηρία, ωστόσο, μέσα από αυτό οι μαθητές μπαίνουν στη διαδικασία να γνωρίσουν και την αναπηρία».
Η μητέρα της δεν έκρυψε ότι έχει άγχος όταν αγωνίζεται, ωστόσο, επισημαίνει πως «θέλω να την βλέπω να εξελίσσεται τόσο ως αθλήτρια όσο και ως άνθρωπος. Μου αρέσει το πείσμα της, ότι δεν το βάζει ποτέ κάτω και η στοχοπροσήλωση που έχει, ακολουθώντας κατά γράμμα τις συμβουλές του προπονητή της στον οποίο έδωσε την ευκαιρία να την πλάσει όπως ο ίδιος ήθελε ως αθλήτρια».
«Είδα με άλλα μάτια το αμαξίδιο»
Ποια είναι, όμως, τα στοιχεία εκείνα που ξεχωρίζει στο μπότσια η Ελισάβετ και την έχουν κάνει να το λατρέψει, ενώ θέλει να παρακινήσει και άλλους συνανθρώπους της να ασχοληθούν με αυτό;
«Μου αρέσει πάρα πολύ που έχει συναγωνισμό και μέχρι τελευταία μπαλιά να γίνει η ανατροπή. Μου αρέσει, επίσης, η φύση του αθλήματος, το ότι απαιτεί στρατηγική και τεχνική, το ότι βλέπω άτομα που είναι κατεξοχήν σαν εμένα, ενώ στον στίβο για παράδειγμα έβλεπα και άλλους αθλητές, και το ότι μέσα από το μπότσια είδα με άλλα μάτια το αμαξίδιο».
Αναφορικά με την πρώτη επίσημη συμμετοχή της σε αγώνες, αλλά και τις πρόσφατες επιτυχίες της σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, η ίδια θυμάται πως «στους πρώτους αγώνες είχα πολύ άγχος όπως όλοι οι αθλητές. Ωστόσο, νιώθω πολύ τυχερή γιατί έχω την στήριξη της μητέρας μου και του πατέρα μου, Δημήτρη Ιωσυφίδη. Όσο περνούσε, όμως, ο καιρός συνήθιζα» και προσθέτει ότι:
«Η πρώτη επιτυχία ήρθε τον Μάρτιο του 2023 στο Ζάγκρεμπ, όταν και κατέλαβα την 5η θέση στο ατομικό παγκόσμιο Challenger του μπότσια. Τον Αύγουστο ταξίδεψα στο Πόζναν της Πολωνίας για να συμμετάσχω στο παγκόσμιο Challenger όπου πήρα το χάλκινο μετάλλιο, ενώ τον περασμένο Οκτώβριο κατέλαβα επίσης την 3η θέση στο παγκόσμιο Challenger μπότσια στο Ηράκλειο της Κρήτης».
Να σημειωθεί ότι εκεί η νεαρή αθλήτρια αγωνίστηκε με αθλήτριες της κατηγορίας της από όλο τον κόσμο και κατάφερε να διακριθεί, ενώ ανέβηκε τρεις θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη, με αποτέλεσμα να βρεθεί στην 21η θέση.
«Μεγάλο μου όνειρο είναι η συμμετοχή σε Παραολυμπιακούς Αγώνες»
Όπως όλοι οι αθλητές, έτσι και η Ελισάβετ Ιωσηφίδου ονειρεύεται μια μέρα να λάβει μέρος στο μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός της υφηλίου μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τους Παραολυμπιακούς.
«Θα ήθελα μελλοντικά να καταφέρω να δώσω το παρών σε μια διοργάνωση. Είναι το μεγάλο μου όνειρο και είμαι διατεθειμένη να το κυνηγήσω μέσα από σκληρή δουλειά με πολλή προπόνηση». Μάλιστα, η νεαρή αθλήτρια δεν παραλείπει να στείλει ένα μήνυμα σε όλους όσοι σκέφτονται να ασχοληθούν με το μπότσια: «Στα θετικά του αθλήματος είναι ότι δεν υπάρχει ηλικιακό όριο. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να ασχοληθεί κανείς σε όποια ηλικία και εάν είναι».
Ωστόσο, οι Παραολυμπιακοί Αγώνες δεν είναι το μόνο της όνειρο, αφού όπως λέει «μου αρέσει το επάγγελμά του. Το αγαπώ εξίσου με το μπότσια και θα ήθελα αύριο-μεθαύριο να μπορώ να διδάξω σε σχολείο. Να βοηθάω παιδιά που είναι παιδιά σαν εμένα».
Τέλος, η Πλουμή Ντούλου συμβουλεύει όλα τα παιδιά με αναπηρία και στους γονείς τους: «Πρέπει όλα τα παιδιά να δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους στον αθλητισμό, καθώς μέσα από αυτόν μαθαίνουν πράγματα, κοινωνικοποιούνται, βλέπουν άλλους κόσμους και εξελίσσουν την προσωπικότητά τους. Και μόνο που βγαίνουν από το σπίτι τους και αλλάζουν περιβάλλον είναι πολύ θετικό».
Ο αθλητισμός λειτουργεί ως όχημα συμπερίληψης τα τελευταία χρόνια, συμβάλλοντας στην προαγωγή του δικαιώματος της ένταξης των ατόμων με αναπηρία στην κοινωνία και την διαμόρφωση περί κουλτούρας αποδοχής της ετερότητας και της ποικιλομορφίας.
Αυτό είναι και το μήνυμα που στέλνει η Ελισάβετ Ιωσηφίδου μέσω του makthes.gr, καθώς η ίδια αντιμετώπισε τέτοιου είδους θέματα σε νεαρότερη ηλικία. Ούσα παιδί από τρίδυμη κύηση, η Ελισάβετ γεννήθηκε με εγκεφαλική παράλυση.
Η πρώτη της επαφή με τον αθλητισμό και συγκεκριμένα με την κολύμβηση έγινε σε πολύ μικρή ηλικία, γιατί της άρεσε πάρα πολύ το νερό. Στη συνέχεια μεταπήδησε στον στίβο και συγκεκριμένα στα ριπτικά αθλήματα, ωστόσο, δεν ήταν από τους αθλητές που έκανε συστηματικά προπόνηση. Μέχρι την στιγμή που μπήκε στη ζωή της το μπότσια και τότε άλλαξαν όλα.
Το άθλημα, το οποίο παίζεται από άτομα με εγκεφαλική παράλυση ή άλλη κινητική αναπηρία που χρησιμοποιούν αναπηρικό αμαξίδιο, είναι ένα Παραολυμπιακό άθλημα, και παίζεται σε περισσότερες από 40 χώρες. Στη χώρα μας απαριθμεί περισσότερα από 100 ενεργούς αθλητές τόσο στις δύο μεγάλες πόλεις (Αθήνα, Θεσσαλονίκη) όσο και στην επαρχία.
Το πρωί στο πανεπιστήμιο, το απόγευμα προπόνηση
Σήμερα, η νεαρή αθλήτρια διαπρέπει στο μπότσια με το οποίο ασχολήθηκε από… τύχη. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή: Όπως λέει η ίδια στο makthes.gr «γνώρισα το άθλημα αυτό από έναν γυμναστή μου στο λύκειο, ο οποίος μού ζήτησε με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία να δείξω το άθλημα του μπότσια στους συμμαθητές μας», θυμάται η νεαρή αθλήτρια και προσθέτει:
«Ξεκίνησα αμέσως την αναζήτηση στο διαδίκτυο απ’ όπου συγκέντρωσα κάποια στοιχεία. Η αλήθεια είναι πως μου κίνησε από την αρχή το ενδιαφέρον. Μετά μπήκα στη διαδικασία να δω πώς παίζεται και κάπως έτσι ξεκίνησε η σχέση μου με το άθλημα».
Η πρώτη φορά που συμμετείχε σε αγώνες ήταν τη σεζόν 2017-18. Τότε έλαβε μέρος με τον σύλλογό της, τους Ίωνες Χίου - στους οποίους ανήκει - έως σήμερα στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Στα 18 της μετακόμισε από την Χίο στον Βόλο για να σπουδάσει στο Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής απ’ όπου σήμερα περιμένει να λάβει το πτυχίο της.
Η καθημερινότητά της στον Βόλο είναι μοιρασμένη ανάμεσα σε προπονήσεις και παρουσίες στη σχολή, αλλά της αρέσει πολύ. «Το πρωί πηγαίνω στη σχολή και το απόγευμα στο γυμναστήριο. Καθημερινά προπονούμαι 3-4 ώρες και μου αρέσει πολύ. Ο προπονητής μου, ο Ηλίας Αγδινιώτης, στάθηκε αφορμή για να ασχοληθώ πιο εντατικά με το άθλημα όταν πήγα στον Βόλο για σπουδές», εξηγεί.
Η υπερηφάνεια της μητέρας της
«Η Ελισάβετ θέλαμε από μικρή ηλικία να ασχοληθεί με τον αθλητισμό, αλλά όσο ήμασταν στο νησί δεν γνώριζε κανένας το μπότσια. Αργότερα, μετακομίζοντας στον Βόλο, άλλαξαν τα πράγματα. Είναι ένα άθλημα που το αγάπησα και εγώ μέσα από την Ελισάβετ και μου κίνησε αμέσως το ενδιαφέρον», σχολιάζει η μητέρα της, Πλουμή Ντούλου.
Ερωτηθείσα για το κατά πόσο η Ελισάβετ αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση στον τόπο της για άλλα παιδιά, η ίδια λέει: «Δεν έχουν ασχοληθεί άλλα παιδιά στη Χίο με το άθλημα, αλλά αναμφισβήτητα έχει ακουστεί το όνομά της και της ζητούν να πάει σε σχολεία να μιλήσει για το μπότσια. Θεωρώ ότι η Ελισάβετ είναι ένα παράδειγμα για να ζήσουν το άθλημα μέσα από αυτήν όλα τα παιδιά. Πρόκειται για ένα άθλημα που συστήνεται σε ανθρώπους με κινητική αναπηρία, ωστόσο, μέσα από αυτό οι μαθητές μπαίνουν στη διαδικασία να γνωρίσουν και την αναπηρία».
Η μητέρα της δεν έκρυψε ότι έχει άγχος όταν αγωνίζεται, ωστόσο, επισημαίνει πως «θέλω να την βλέπω να εξελίσσεται τόσο ως αθλήτρια όσο και ως άνθρωπος. Μου αρέσει το πείσμα της, ότι δεν το βάζει ποτέ κάτω και η στοχοπροσήλωση που έχει, ακολουθώντας κατά γράμμα τις συμβουλές του προπονητή της στον οποίο έδωσε την ευκαιρία να την πλάσει όπως ο ίδιος ήθελε ως αθλήτρια».
«Είδα με άλλα μάτια το αμαξίδιο»
Ποια είναι, όμως, τα στοιχεία εκείνα που ξεχωρίζει στο μπότσια η Ελισάβετ και την έχουν κάνει να το λατρέψει, ενώ θέλει να παρακινήσει και άλλους συνανθρώπους της να ασχοληθούν με αυτό;
«Μου αρέσει πάρα πολύ που έχει συναγωνισμό και μέχρι τελευταία μπαλιά να γίνει η ανατροπή. Μου αρέσει, επίσης, η φύση του αθλήματος, το ότι απαιτεί στρατηγική και τεχνική, το ότι βλέπω άτομα που είναι κατεξοχήν σαν εμένα, ενώ στον στίβο για παράδειγμα έβλεπα και άλλους αθλητές, και το ότι μέσα από το μπότσια είδα με άλλα μάτια το αμαξίδιο».
Αναφορικά με την πρώτη επίσημη συμμετοχή της σε αγώνες, αλλά και τις πρόσφατες επιτυχίες της σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, η ίδια θυμάται πως «στους πρώτους αγώνες είχα πολύ άγχος όπως όλοι οι αθλητές. Ωστόσο, νιώθω πολύ τυχερή γιατί έχω την στήριξη της μητέρας μου και του πατέρα μου, Δημήτρη Ιωσυφίδη. Όσο περνούσε, όμως, ο καιρός συνήθιζα» και προσθέτει ότι:
«Η πρώτη επιτυχία ήρθε τον Μάρτιο του 2023 στο Ζάγκρεμπ, όταν και κατέλαβα την 5η θέση στο ατομικό παγκόσμιο Challenger του μπότσια. Τον Αύγουστο ταξίδεψα στο Πόζναν της Πολωνίας για να συμμετάσχω στο παγκόσμιο Challenger όπου πήρα το χάλκινο μετάλλιο, ενώ τον περασμένο Οκτώβριο κατέλαβα επίσης την 3η θέση στο παγκόσμιο Challenger μπότσια στο Ηράκλειο της Κρήτης».
Να σημειωθεί ότι εκεί η νεαρή αθλήτρια αγωνίστηκε με αθλήτριες της κατηγορίας της από όλο τον κόσμο και κατάφερε να διακριθεί, ενώ ανέβηκε τρεις θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη, με αποτέλεσμα να βρεθεί στην 21η θέση.
«Μεγάλο μου όνειρο είναι η συμμετοχή σε Παραολυμπιακούς Αγώνες»
Όπως όλοι οι αθλητές, έτσι και η Ελισάβετ Ιωσηφίδου ονειρεύεται μια μέρα να λάβει μέρος στο μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός της υφηλίου μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τους Παραολυμπιακούς.
«Θα ήθελα μελλοντικά να καταφέρω να δώσω το παρών σε μια διοργάνωση. Είναι το μεγάλο μου όνειρο και είμαι διατεθειμένη να το κυνηγήσω μέσα από σκληρή δουλειά με πολλή προπόνηση». Μάλιστα, η νεαρή αθλήτρια δεν παραλείπει να στείλει ένα μήνυμα σε όλους όσοι σκέφτονται να ασχοληθούν με το μπότσια: «Στα θετικά του αθλήματος είναι ότι δεν υπάρχει ηλικιακό όριο. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να ασχοληθεί κανείς σε όποια ηλικία και εάν είναι».
Ωστόσο, οι Παραολυμπιακοί Αγώνες δεν είναι το μόνο της όνειρο, αφού όπως λέει «μου αρέσει το επάγγελμά του. Το αγαπώ εξίσου με το μπότσια και θα ήθελα αύριο-μεθαύριο να μπορώ να διδάξω σε σχολείο. Να βοηθάω παιδιά που είναι παιδιά σαν εμένα».
Τέλος, η Πλουμή Ντούλου συμβουλεύει όλα τα παιδιά με αναπηρία και στους γονείς τους: «Πρέπει όλα τα παιδιά να δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους στον αθλητισμό, καθώς μέσα από αυτόν μαθαίνουν πράγματα, κοινωνικοποιούνται, βλέπουν άλλους κόσμους και εξελίσσουν την προσωπικότητά τους. Και μόνο που βγαίνουν από το σπίτι τους και αλλάζουν περιβάλλον είναι πολύ θετικό».
ΣΧΟΛΙΑ