Εξαιρετική η παρουσία στο Διεθνές Διαγωνιστικό τμήμα του ντοκιμαντέρ του Θεσσαλονικιού Πάνου Αρβανιτάκη, «Απολιθώματα». Σε 50 λεπτά ο σκηνοθέτης -πέραν του θέματος- καταθέτει και τον ορισμό της σύγχρονης ταινίας τεκμηρίωσης που βασίζεται σε διαλεκτικές αντιπαραθέσεις -μέσω του μοντάζ και της επιλογής χώρων, ντεκόρ, τόπων, διαστημάτων- με μια καθαρά κινηματογραφική γλώσσα χωρίς περιττές συνεντεύξεις, πλεονάζοντα λόγο ή υπερβολική αφήγηση. Βρισκόμαστε λοιπόν στα λιγνιτωρυχεία της Δυτικής Μακεδονίας, όπου η ποσότητα των πρώτων ενεργειακών υλών είναι μεγάλη. Βλέπουμε τεράστιους όγκους, πελώρια μηχανήματα που σε τρομάζουν. Είναι τόποι απόκοσμοι, σχεδόν εφιαλτικοί και στη μέση ο ανθρώπινος παράγοντας, δηλαδή κάποιοι εργάτες που έχουν άποψη και επιθυμούν να αλλάζουν τα πράγματα.  Η κινηματογράφηση είναι υπέροχη, μεγαλοπρεπής, ποιητική, σχεδόν εφιαλτική, ενώ κάποιες φορές παραπέμπει στον φανταστικό κινηματογράφο. Χώροι, μηχανές, η αλυσίδα της παραγωγής και κάπου ο ανθρώπινος παράγοντας. Η ταινία παρακολουθείται οπωσδήποτε σε μεγάλη οθόνη, είναι δείγμα καθαρού και ατόφιου σινεμά που ξυπνά προγονικές μνήμες της έβδομης τέχνης : εισπνέεις ζωογόνες ανάσες, πλημυρίζεις από κινηματογράφο (Φριτς Λανγκ, Γιόρις Ίφενς κ.α.) και χάνεσαι μέσα στην απεραντοσύνη των εικόνων. Οικολογικό πρωτογενώς, αλλά ιδίως φιλμ μεγάλης απόλαυσης που απαίτησε δύο χρόνια προετοιμασίας και διαθέτει εξαιρετικές κατασκευαστικές αξίες, αξίζει σίγουρα ένα βραβείο στο Διεθνές Διαγωνιστικό.