Μια ταινία τεκμηρίωσης ,που θεωρώ  πως επείγεται  να την  παρακολουθήσουν οι πάντες και να βρει το ταχύτερο διανομή,είτε στις αίθουσες ,είτε να προβληθεί από την τηλεόραση είναι  η Λεηλασία δίχως τέλος του ΄Αγγελου Αμπατζόγλου (παγκόσμια πρώτη).Σε λιγότερο από δύο ώρες παραλαμβάνουμε ένα άκρως διαφωτιστικό  δοκίμιο εφαρμοσμένης οικονομίας.

Από το κράχ του 1929 μέχρι εκείνο του 2008( που βύθισε  την Ελλάδα) πληροφορούμαστε περιληπτικά  πώς έδρασε ο καπιταλισμός ,μέσω των ελεύθερων αγορών, των   επενδύσεων και  διεισδύσεων σε πολλές χώρες ,καταφέρνοντας  να αυξάνει συνεχώς τα κέρδη.

Μας ενδιαφέρει  φυσικά και βασικά η Ελλάδα και πώς φτάσαμε στο άδηλο παρόν.Θα σας παραθέσω  τις πληροφορίες ,που εμφανίζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.Η χώρα έκαμε μεγάλες αλλαγές την δεκαετία του ΄60  (μείωση των φόρων των ξένων επιχειρήσεων, δικαίωμα στους ξένους  να επιστρέφουν το 12% των κερδών στις ΗΠΑ και αλλού)

Στα τέλη της δεκαετίας του ΄50  αρχές του ΄60  η χώρα μας έγινε η πρώτη στην Ευρώπη,σε ρυθμούς ανάπτυξης ,και η δεύτερη στις χώρες του ΟΟΣΑ,μετά την Ιαπωνία. Δημιουργήθηκε  η μεσαία τάξη με μεσοαστούς απορροφώντας  και το μεγαλύτερο μέρος της λαϊκής και οι ΄Ελληνες άρχισαν  να ζούν με μεγάλη οικονομική άνεση ,με πολλές διασκεδάσεις  και στροφή προς τον καταναλωτισμό. Κάθε ιδεολογική διεκδίκηση  καταργήθηκε , χάρις στην λατρεία του χρήματος. Η δικτατορία του 67 οργανώθηκε από  τους Αμερικανούς για να προστατεύσουν  τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα και τον γεωστρατηγικό έλεγχο της περιοχής.

Η χούντα  έριξε πολύ χρήμα στην αγορά κι έτσι εξαγόρασε μεγάλο μέρος της συνείδησης της σιωπηρής πλειοψηφίας. Ο κόσμος στράφηκε περισσότερο στην κατανάλωση ,την χλιδή και την απόλυτη διασκέδαση. Η εργατική τάξη αμείβεται τότε καλά, η πετρελαϊκή κρίση όμως πλησιάζει με καίριο χτύπημα ότι ο Νίξον αποδεσμεύει το δολάριο από τον χρυσό. Αυτό σημαίνει την σιγουριά στην χώρα μας ότι πάντα ένα δολάριο ισοδυναμεί με 30 δραχμές: Αυτή η κατάσταση είχε μεταβάλλει την Ελλάδα στην πιο φτηνή χώρα για τους ξένους,Για την υποκατάσταση  του χρήματος, που δεν ρέει πλέον άφθονα, εφαρμόζεται  το πλαστικό χρήμα , οι πολλές δόσεις για την αγορά καταναλωτικών προϊόντων , που προωθεί η διαφήμιση.

Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου αύξησε, κατά μέσο όρο ,τους μισθούς 47%(!) πολλαπλασιάζοντας τον δανεισμό. Μέσα στα αδιέξοδα του καπιταλισμού ήταν η άποψη ότι  έδωσε πολλά  στους υποπρονομιούχους  (εξ άλλου στην Ευρώπη εκλέχτηκαν πολλές κυβερνήσεις που φορούσαν μόνο τον μανδύα του σοσιαλισμού –δες Τόνι Μπλέρ στο Ηνωμένο Βασίλειο). Με βαθμιαίες συντηρητικές  πολιτικές φθάσαμε στο 2008 κα το κράχ, όπου η Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε  ως το κακό παράδειγμα του έτους.«Αν ξοδεύετε πολλά  ή δανείζεστε πολύ ,αυτά θα πάθετε».

Στις λιτές και πολύ αξιόλογες συνεντεύξεις η χώρα μας αναφέρεται  ως μια περίπτωση τραγωδίας. Στην πολύ ενδιαφέρουσα ένθεση λόγου, παρεμβάλλονται εξαιρετικά και αποτελεσματικό  οπτικά ντοκουμέντα ,ενώ είναι  λειτουργική η μουσική και  πασίγνωστο το αμερικάνικο τραγουδάκι του τέλους.Πολύ  δυνατό και νευρώδες ,κοφτό μοντάζ,σωστό το υλικό της έρευνας και η σκηνοθεσία ενδεδειγμένη.

Τελικά καλό το ντοκουμέντο, ενώ η λεηλασία  του τίτλου , συνεχίζεται. Σήμερα και στην χώρα μας πάντα μιλάμε μόνον με όρους αγοράς, κέρδους, επενδύσεων και περικοπών.

΄Αρα ,τελικό συμπέρασμα. Αδιέξοδο