Πέτυχε, όχι μόνο στους στόχους του τελικά το «Μουσικό Κουτί» , αλλά και στην ίδια την καλλιτεχνική του διάσταση και ατμόσφαιρα και αξίζουν ένα μπράβο ο Νίκος Πορτοκάλογλου και η Ρένα Μόρφη. Την εκπομπή στη μορφή του τηλεμαραθωνίου της ΕΡΤ για τη συγκέντρωση χρημάτων στους λογαριασμούς του Ερυθρού Σταυρού για τον δοκιμαζόμενο λαό της Ουκρανίας, κόσμησαν με την παρουσία τους και το τραγούδι τους σημαντικοί άνθρωποι του ποιοτικού ελληνικού τραγουδιού με την συμμετοχή του μυθικού Ερικ Μπάρτον των Animals των σίξτις.

Από κει και πέρα βέβαια, παρατηρήσαμε πως δεν έκαναν αναφορά στο ποιος επιτέθηκε στην Ουκρανία κάποιοι από τους καλλιτέχνες που βρέθηκαν στην εκπομπή, η οποία πάραυτα απογειώθηκε από συγκλονιστικά τραγούδια του Μίκη, του Μάνου, του Ξαρχάκου, του Τσιτσάνη, του Σαββοπούλου, του Πορτοκάλογλου και νεότερων δημιουργών.

Ο Νίκος Πορτοκάλογλου και Μαρία Φαραντουρη μίλησαν ευθέως για ρωσική εισβολή ενώ ο Διονύσης Σαββόπουλος (α καπέλα τραγούδησε στίχους από τον Ουκρανικό Εθνικό ύμνο) πήγε ένα βήμα πιο πέρα τονίζοντας στο μήνυμά του ότι «Όλοι είμαστε με τον άνθρωπο, εννοείται, αλλά σαν ενήλικοι, και όχι ως 'αιώνιοι έφηβοι' οφείλουμε να κατονομάζουμε τον εισβολέα».

Δεν θα ξεχάσω τα πλάνα της κάμερας στα χέρια του Ερικ Μπάρτον , τα πλέον λίγα άσπρα μαλλιά του , η μυθική του φωνή όταν τελείωνε το “It’s My Life” φωνάζοντας τρεις φορές το όνομα της βασανισμένης χώρας «Ukraine, Ukraine, Ukraine…»

O υπέροχος Διονύσης Σαββόπουλος μου θύμισε το ανεπανάληπτο κομμάτι ενός στίχου του «Η τέχνη μου έζησε παράξενες στιγμές και από δίκηο ξέρει». Μας το είχε πει από το 1979 («Μακρύ ζεϊμπέκικο για τον Νίκο»)

Μεταξύ άλλων στο μηνυμά του είπε:

«Τι μας φέρνει κοντά απόψε, στην εκπομπή του Νίκου, τόσους πολλούς, λες και ήτανε διαδήλωση; Κάποιος θυμός; Κάποια οργή; Όχι, μας φέρνει απλούστατα η συγκίνηση για τον πανέμορφο λαό της Ουκρανίας και για τη γενναία ηγεσία του. Ζητάμε να σταματήσει αυτός ο Αρμαγεδών.

Διότι, όπως όλοι, αγαπούμε κι εμείς την Ειρήνη, τον Άνθρωπο ... Και οφείλουμε σαν ενήλικες που είμαστε –και όχι σαν «αιώνιοι έφηβοι», κλισέ που έχει καταντήσει εντελώς μπανάλ-. σαν ενήλικοι λοιπόν, οφείλουμε, κάθε φορά να κατονομάζουμε τον εκάστοτε βομβαρδιστή της Ειρήνης, του Ανθρώπου, των Λαών».

Για φινάλε οι διοργανωτές κράτησαν τρία συμβολικά, αντιπολεμικά τραγούδια της συλλογικής μας μνήμης. «Έδεσαν» με θαυμάσια ενορχήστρωση το «Knocking on heaven s door” του Dylan με την «Ωδή στον Καραϊσκάκη» του Σαββοπούλου :

«Μάνα άσε τα όπλα στο έδαφος

δεν μπορώ να τους πυροβολήσω άλλο

Αυτό το κρύο μαύρο σύννεφο κατεβαίνει

Νιώθω σαν να χτυπάω την πόρτα του παραδείσου «…

«Η οθόνη βουλιάζει σαλεύει το πλήθος

εικόνες ξεχύνονται με μιας

που πας παλικάρι ωραίο σαν μύθος

κι ολόισια στο θάνατο κολυμπάς».

H οθόνη μας πράγματι είχε βουλιάξει λίγες ώρες πριν με τις εικόνες που είχαν προκαλέσει παγκόσμιο σοκ από θηριωδίες στην Μπούτσα. Η ρωσική εισβολή άλλαξε θά λεγε κανείς τον ορισμό της φρίκης προς το. χειρότερο.

Ο Γιώργος Νταλάρας διάλεξε ένα τραγούδι που φέρνει λυγμούς επειδή κρατά ανοιχτή την πόρτα μας στους κατατρεγμένους :

«Την πόρτα ανοίγω το βράδυ

την λάμπα κρατώ ψηλά

να δούνε της γης οι θλιμένοι

να 'ρθούνε να βρουν συντροφιά»

(Μίκης Θεοδωράκης , Τάσος Λειβαδίτης).

Χάρη στο Γιώργο Δημητριάδη ακούστηκε και το περίφημο, το ερεβώδες αριστούργημα « Gimme Shelter” των Rolling Stones.

Συμμετείχαν μεταξύ άλλων οι Γιώργος Νταλάρας, Μανώλης Μητσιάς Ελένη Τσαλιγοπούλου, Φοίβος Δεληβοριάς , Λάκης Παπαδόπουλος, Στάθης Δρογώσης, Γιάννης Κότσιρας, Κώστας Λειβαδάς, Γιάννης Ζιώγαλας, Γιώτα Νέγκα, Έλλη Πασπαλά, Αναστασία Μουτσάτσου, Αντριάνα Μπάμπαλη, Μανώλης Φάμελος και οι Μαρία Φαραντούρη και Δήμητρα Γαλάνη με μηνύματα από το σπίτι τους.

Η εκπομπή τελείωσε με το αιώνιο “Give Peace a Chance” του Τζον Λένον (τι θα έλεγε άραγε σήμερα ο δολοφονημένος πρώην Beatle και κορυφαίος ακτιβιστής;) Δέσποσε η εικόνα και ο ήχος της συνύπαρξης στη σκηνή, του Ερικ Μπάρτον με τον Γιώργο Νταλάρα, τον Μανώλη Μητσιά , τον Νίκο Πορτοκάλογλου και μερικούς ακόμα από τους καλλιτέχνες που πριν είχαν πει το δικό τους «ένα τραγούδι» για την Ουκρανία.