«Για να σε βρω, αφήνω πίσω τον παλιό μου εαυτό/και θα σταθώ μπροστά σε κάθε τέρας και Μινώταυρο/για να σε βρω...». Όλο το μεγαλείο της δύναμης του έρωτα που μπορεί ακόμη και να μας κάνει να ανατρέψουμε κατεστημένα, να υπερβούμε όρια και κανόνες, να γίνουμε, εντέλει, άλλοι άνθρωποι περιλαμβάνεται σε τρεις στίχους.

Είναι μερικοί μόνο από αυτούς που συνθέτουν το τραγούδι του νέου δημιουργού Χρήστου Κούρτογλου με τίτλο «Λαβύρινθοι». Εκείνος το χαρακτηρίζει «ένα τραγούδι για όλες τις αγάπες που δεν είναι μύθος». Εμείς θεωρούμε πως αφορά όλους τους έρωτες που ξεπερνούν κάθε εμπόδιο και αποσυναρμολογούν κομμάτια τους για να μεταμορφωθούν στις καλύτερές τους εκδοχές. «Είναι ένα τραγούδι που γεννήθηκε από την Αγάπη για την Αγάπη. Ένιωθα για πρώτη φορά μέσα μου να γίνεται γιορτή. Είχαμε γυρίσει από την πρώτη καραντίνα (περίπου) και είχα πολύ έντονη την αίσθηση να αφήσω πίσω μου ό,τι ήμουν μέχρι εκείνη τη στιγμή και να αφεθώ μέσα σε αυτό το αίσθημα αγάπης και ελευθερίας», λέει στη «ΜτΚ» ο τραγουδοποιός.

Όταν πλέον του δημιουργήθηκε η ανάγκη να το εκφράσει και να το μοιραστεί, ήταν από τις φορές που δεν μπορούσε να το χωρέσει απλά σε λόγια. Έτσι έκατσε στο πιάνο και άρχισε να παίζει μουσική. Στο μεταξύ είχε ήδη παρατηρήσει στην οροφή ενός θεάτρου κάτι σαν σκαλιστές «κυματομορφές», που τον κέντρισαν να τις φωτογραφίσει. Παίζοντας στο πιάνο θυμήθηκε την εικόνα. «Την ανοίγω και με το που τη βλέπω ξανά υπό αυτό το πρίσμα σκέφτομαι αμέσως ότι με παραπέμπει σε Λαβύρινθους! Πήρα αυτή την ιδέα, τη συνδύασα με την αγάπη και όσα ένιωθα εκείνη τη στιγμή και το τραγούδι ήταν σαν να γράφτηκε μόνο του», αποκαλύπτει.

Μέσα από το κομμάτι θέλησε να φέρει στο φως μία πλευρά της αγάπης που μπλέκεται για πάντα με τον έρωτα και δεν τελειώνει ποτέ. «Είναι σαν ένα γλυκό πλάσμα που μπροστά στα εμπόδια και τις ανθρώπινες αδυναμίες μεταμορφώνεται σε άγριο θηρίο και τα κάνει όλα στην άκρη. Προσπάθησα να γιορτάσω μέσα από αυτό το τραγούδι ένα ταξίδι από το ‘εγώ’ ως το ‘μαζί’. Ακόμη και τις φορές που ο ένας χωρίζεται -με οποιοδήποτε τρόπο- από τον άλλον, φέρνουν τα πάνω κάτω για να ξαναβρεθούν και επανεφευρίσκουν τους εαυτούς τους κάθε φορά», τονίζει ο Χρήστος Κούρτογλου.

Ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ

Συμφωνεί με την άποψή μας ότι ο μύθος του Λαβύρινθου φαίνεται ταιριαστός και στη σημερινή δύσκολη εποχή. «Μάλιστα, αφορά πολλαπλούς Λαβύρινθους που χτίζονται γύρω μας από άλλους σε σημείο τέτοιο που δεν μπορούμε πλέον να καταλάβουμε πού σταματάει ο ένας και πού ξεκινάει ο άλλος, πόσο μάλλον να βγούμε από κάποιον. Για αυτόν τον λόγο, πιστεύω πως πρέπει να τα διαχειριστούμε ένα-ένα, βήμα-βήμα. Ξεκινώντας από τον δικό μας, προσωπικό λαβύρινθο που εμείς βάζουμε στον εαυτό μας. Στην προσπάθεια αυτή θα βρούμε τον δρόμο μας, το ‘κάλεσμά’ μας (όποιο και να είναι αυτό), και έτσι ο καθένας από εμάς χρησιμοποιώντας το εύρημά του ως πυξίδα του, λιθαράκι από εδώ λιθαράκι από εκεί, θα αρχίσουμε πρώτα τις αποδράσεις από αυτά τα τείχη και μετά τις κατεδαφίσεις. Άρα ξεκινάμε λιγάκι μόνοι μας, με τον εαυτό μας και τα ατομικά μας εμπόδια και οδηγούμαστε στο μαζί, στο συλλογικό που είναι μεγαλύτερο και θέλει -μα και αφορά- περισσότερα χέρια», υπογραμμίζει.

Στα σχετικά άμεσα σχέδιά του είναι ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ. «Έχω ηχογραφήσει ήδη αρκετά από τα τελικά κομμάτια και απλά δίνω χρόνο στον εαυτό μου να ζήσει και να εμπνευστεί ώστε να δω μήπως θέλω να πω 2-3 πράγματα ακόμα στον πρώτο μου δίσκο πριν τον κλείσω σαν κεφάλαιο. Θεωρώ πολύ σημαντικό ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ από έναν καλλιτέχνη και το βρίσκω και πολύ όμορφη ευκαιρία. Σημαντικό και όμορφο γιατί μπορείς να φτιάξεις έναν κόσμο μέσα από τις δημιουργίες σου και να τον μοιραστείς με άλλους, οι οποίοι μπαίνουν σε αυτόν και χτίζουν σπίτια δίπλα στο δικό σου και με τον καιρό γίνεστε γείτονες σε αυτόν τον κόσμο και συνταξιδιώτες από τον έναν κόσμο/άλμπουμ στον άλλο».

Τότε γιατί οι περισσότεροι καλλιτέχνες επιλέγουν τη λύση των μεμονωμένων singles; «Νομίζω ότι οι λόγοι ποικίλουν ανάλογα τον καλλιτέχνη και την φάση στην οποία βρίσκεται. Ωστόσο, ίσως υπάρχουν δύο σταθεροί παράγοντες που αφορούν αν όχι όλους, τους περισσότερους. Ο πρώτος είναι κάπως πιο ‘ωμός’ αλλά νομίζω είναι σημαντικό να σταθούμε και σε αυτόν, γιατί όσο όμορφη και να είναι η τέχνη και να αγαπάμε τα τραγούδια μας και τους καλλιτέχνες μας, δεν παύει να είναι ένα επάγγελμα. Η ηχογράφηση έχει κόστος και πολλές φορές μεγάλο. Είναι μια επένδυση. Εδώ έρχεται και ενώνεται σαν δεύτερο μέρος και όχι σαν δεύτερη μεταβλητή τελικά, η εσωτερική -και όχι μόνο- έρευνα. Επιλέγοντας και συλλέγοντας κάποια από τα τραγούδια που σκοπεύεις να μοιραστείς αρχίζεις και τα φαντάζεσαι ως κομμάτι του νέου κόσμου που πρόκειται να χτίσεις. Αυτό χρειάζεται χρόνο. Γιατί πρώτα χτίζεις τον έναν όροφο και μετά τον επόμενο. Επίσης, αυτός ο κόσμος που φτιάχνεις, κακά τα ψέματα, δεν είναι εντελώς ανεξάρτητος αυτού στον οποίο όλοι ζούμε στην πραγματικότητα. Και αυτός ο κόσμος κινείται και αλλάζει διαρκώς. Οπότε, έχεις την ευθύνη να τον αισθανθείς και να νιώσεις τον παλμό του όσο καλύτερα μπορείς», απαντά.

«Νιώθω θυμό και φόβο»

Αισθάνεται όμως και τον παλμό μιας πραγματικότητας που αυτό το διάστημα μας ξεπερνά. «Φυσικά με έχει επηρεάσει ο πόλεμος. Νιώθω θυμό και φόβο. Και πόνο. Όχι μόνο προς την κατάσταση και τους υπευθύνούς της αλλά και προς τον εαυτό μου. Γιατί μου εντοπίζω πως ενδιαφέρομαι για ό,τι συμβαίνει με πρωταρχική σκέψη ‘Κι αν αύριο γίνει σε κάποιον που αγαπάω;’, ‘Κι αν αύριο είμαι εγώ;’. Επειδή έτσι έχουμε μάθει. Να μας αφορά κάτι μόνο όταν πρόκειται να μπει το δικό μας χέρι στη φωτιά. Γι’ αυτό πάντα ‘είναι αργά’. Γιατί στο τέλος της ημέρας, αφού δε συνέβη σε εμάς είναι όλα καλά. Μόλις ξυπνήσουμε μπορούμε να πιούμε τον καφέ μας και να στεναχωρηθούμε ξανά. Για λίγο. Μέχρι τον επόμενο καφέ. Και δεν βγάζω τον εαυτό μου στην απ’ έξω. Τι διαφορετικό έχω κάνει εγώ πέραν της εσωτερικής μου ενδοσκόπησης; Από την άλλη μακάρι να την κάνουμε όλοι μας αυτή την ενδοσκόπηση και ίσως κάτι γίνει. Ίσως πάλι πρόκειται για μια συνθήκη που το ‘εγώ’ είναι πολύ μικρό και το ‘μαζί’ ισχυρό και αναγκαίο».

Το ίδιο και στην πανδημία, που με τον καιρό φαίνεται να του έχει αφήσει τελικά περισσότερα κατάλοιπα από όσα είχε αντιληφθεί, αφού πολλά σχέδια «πάγωσαν». Ωστόσο, προσπαθεί να κερδίζει από τις συνέπειές της. «Τώρα πέρα από τον δίσκο βάζω μπροστά την εξέλιξη και δημιουργία της προσωπικής μου αισθητικής ενώ παράλληλα ετοιμάζομαι για τις πρώτες ζωντανές εμφανίσεις μου». Η αρχή γίνεται στις 7/9 στο Micraasia Fez στον Κεραμεικό της Αθήνας μαζί με τον μουσικό Αντώνη Παλαμάρη και την ερμηνεύτρια Μαρία Κουτσουρλή.