Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από την Κυριακή που πρωτοκυκλοφόρησε αυτή η εφημερίδα. Η ανά χείρας εφημερίδα που έλεγαν κάποτε, και για κάποιο λόγο μου αρέσει η επισημότητα του προσδιορισμού. Ένας ολόκληρος χρόνος από την πρώτη φορά που έκλεισε η ύλη της, που στάλθηκε στο τυπογραφείο, που εκτυπώθηκε και κρεμάστηκε στα περίπτερα.

Λίγα 24ωρα νωρίτερα βγήκε στον αέρα το ενημερωτικό portal makthes.gr, η διαδικτυακή 24ωρη συμβολή της «ΜτΚ» στην έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση.

Παραμονές της 83ης ΔΕΘ, τρέχαμε όλοι πάνω-κάτω σε γραφεία που ακόμη δεν είχαν στηθεί, με υπολογιστές που συνδέονταν για πρώτη φορά, σε ένα δίκτυο που προσπαθούσε να μας αντέξει με τη βοήθεια τεχνικών που αγκομαχούσαν να μας υποστηρίξουν. Με τους συναδέλφους να παραδίδουν τα ρεπορτάζ τους αγχωμένοι, με τα θέματα σε εκκρεμότητα να πληθαίνουν όσο τέλειωνε ο χρόνος, με όλους εμάς πάνω από το ατελιέ να προσπαθούμε να μην προδώσουμε ό,τι σχεδίασε ο Θανάσης Γεωργίου και να ελπίζουμε να λειτουργήσει η μαγική ρήση των παλιών για το εφήμερο παιδί τους: Στο τέλος, πάντα κρεμιέται στο περίπτερο...

Όλα τα ζήσαμε. Ξενυχτήσαμε, φωνάξαμε, αρπαχτήκαμε, απογοητευτήκαμε, λιώσαμε από την αγωνία, αλλά η εφημερίδα κυκλοφόρησε εκείνο το πρωί της Κυριακής σφραγίζοντας την αρχή της κοινής προσπάθειας 24 συναδέλφων της παλιάς «Μακεδονίας», οι οποίοι φτιάξαμε μία ΚΟΙΝΣΕΠ και καταφέραμε να υλοποιήσουμε το όνειρο της επανέκδοσης της ιστορικής εφημερίδας, χάρη στη χρηματοδότηση λίγων επιχειρηματιών της Β. Ελλάδας.

Το πρώτο μας φύλλο συγκίνησε τους Θεσσαλονικείς εραστές της έντυπης ενημέρωσης που το υποδέχτηκαν με θέρμη και πολλά καλά λόγια, ίσως περισσότερα από αυτά που αξίζαμε. Ήταν η αρχή μιας σχέσης που στη συνέχεια απέκτησε βάθος.

Μαζί περάσαμε μία μακρά προεκλογική περίοδο, εκλογές, εθνικές και αυτοδιοικητικές, αλλαγές στην τοπική αυτοδιοίκηση, και αλλαγή κυβέρνησης. Αυτό που δεν άλλαξε παρά τις συνεχείς επισημάνσεις, τα αλλεπάλληλα ρεπορτάζ και την επίμονη ανάδειξη της καθημερινότητας είναι η τραγική κατάσταση στον ΟΑΣΘ, τη μία και μοναδική επιλογή μαζικής συγκοινωνίας στην πόλη. Ούτε και στο μετρό καταγράψαμε καμία πρόοδο. Αντιθέτως παρατηρούμε με αγωνία την επαναφορά του θέματος με την απόσπαση των αρχαίων της Βενιζέλου το οποίο πιστεύαμε ότι ξεπεράστηκε.

Χωρίς κιτρινισμούς, όσο το δυνατόν πιο πιστοί σε αυτό που ξεκινήσαμε, πιστεύοντας ότι δεν παρεκκλίναμε πολύ από το δρόμο που είχαμε χαράξει και τις αρχές δεοντολογίας που υποσχεθήκαμε να σεβόμαστε, αισθανόμαστε ευγνώμονες που συνεχίζουμε. Φυσικά και κάναμε λάθη, ως εργαζόμενοι, ως άνθρωποι και ως δημοσιογράφοι. Μηδέν λάθη, σημαίνει μηδέν δράση. Το ότι είμαστε ακόμη εδώ σημαίνει ότι αντέξαμε τις δύσκολες συνθήκες στον χώρο των εκδόσεων και της ενημερωτικής δημοσιογραφίας, ανάλογες με αυτές που αντιμετωπίζει ολόκληρος ο ιδιωτικός τομέας. Αισιοδοξούμε πως τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Προσδοκούμε κι εμείς την επανεκκίνηση της πραγματικής οικονομίας για να πιστέψουμε στην επιβίωση, τη βελτίωση και την περαιτέρω ανάπτυξή μας για το καλό της πόλης, των ανθρώπων της, αλλά και το δικό μας.

Εμείς πάντως το επόμενο βήμα το έχουμε σχεδιάσει και πιστεύουμε πως είναι αυτό ακριβώς που περιμένετε…

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 8/9/2019.