Στην δημοφιλή χολιγουντιανή κωμωδία «Δρ. Ντουλίτλ» ο κτηνίατρος πρωταγωνιστής (είτε ο Έντι Μέρφι είτε πιο πρόσφατα ο Ρόμπερτ Ντάουνι τζούνιορ) έχει μία ικανότητα που ζηλεύουν όλοι οι ζωόφιλοι: να μιλά με τα ζωάκια.

Στην πραγματική ζωή, βέβαια, αυτά δε γίνονται ή μήπως δεν είναι ακριβώς έτσι;

Ερευνητές κατάφεραν να βρουν ότι οι άνθρωποι είναι σε θέση να συλλέξουν γνώσεις για τα συναισθήματα των πλασμάτων, συμπεριλαμβανομένων των γουρουνιών, των αλόγων και των κατσίκων με βάση τις φωνές τους. 

Η ομάδα από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης λέει ότι τα ευρήματα υποδηλώνουν πως ορισμένες πληροφορίες μέσα στους ήχους, όπως το πόσο έντονα είναι τα συναισθήματα ενός ζώου, φαίνεται να μεταφέρονται με παρόμοιο τρόπο σε όλα τα είδη.

«[Οι άνθρωποι] πιθανώς βασίζουν τις αποφάσεις τους στη γνώση τους για το πώς ακούγονται οι άνθρωποι όταν είναι περισσότερο ή λιγότερο διεγερμένοι… επειδή η διέγερση, η οποία συνδέεται με τις οδούς του στρες, είναι ένα σύστημα που διατηρείται καλά στα σπονδυλωτά», είπε η Δρ. Elodie Briefer, μία από τις συγγραφείς της έρευνας του Πανεπιστημίου της πρωτεύουσας της Δανίας. 

Εξέτασαν επίσης εάν οι άνθρωποι μπορούσαν να καθορίσουν εάν ένα ζώο εξέφραζε ένα θετικό ή αρνητικό συναίσθημα. «Δεν μπορούμε πραγματικά να βασιστούμε σε αυτά που γνωρίζουμε από τους ανθρώπους επειδή διαφέρει πολύ μεταξύ των ειδών –υπάρχουν πολλές διαφορές στον τρόπο με τον οποίο τα είδη εκφράζουν συναισθήματα, ακόμη και σε στενά συνδεδεμένα», δήλωσε στον Guardian η Briefer. 

Στη μελέτη τους που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Royal Society Open Science, η Briefer και οι συνεργάτες της αναφέρουν πώς κατέγραψαν φωνές από έξι είδη ζώων -άλογα, χοίρους, κατσίκες, βοοειδή, άλογα του Przewalski (άγρια άλογα) και αγριογούρουνα.

Η ομάδα παρατήρησε εάν ο ήχος ακούγεται όταν το ζώο διεγείρεται –όπως καθορίζεται από έναν υψηλό καρδιακό ρυθμό ή κίνηση– και αν ο ήχος ακούγεται σε θετικό πλαίσιο, τέτοιου είδους πρόβλεψη τροφής ή αρνητικό πλαίσιο, όπως η απομόνωση.

Για τους ανθρώπους, η ομάδα χρησιμοποίησε υπάρχουσες ηχογραφήσεις με σειρές ομιλίας χωρίς νόημα που ειπώθηκαν με οργή ή φόβο για να αναπαραστήσουν υψηλότερη και χαμηλότερη συναισθηματική ένταση –ή διέγερση– αντίστοιχα, και με θυμό ή χαρούμενο τρόπο για να υποδηλώσουν ένα αρνητικό ή θετικό πλαίσιο. 

Στη συνέχεια, οι ερευνητές ζήτησαν από 1.024 συμμετέχοντες από 48 χώρες να ακούσουν ο καθένας τους στο διαδίκτυο ζεύγη ήχων. Για κάθε είδος, οι συμμετέχοντες έπαιξαν τέσσερα ζεύγη φωνητικών.

Για δύο ζευγάρια τους ζητήθηκε να βαθμολογήσουν τη συναισθηματική ένταση του ήχου ως υψηλή ή χαμηλή, ενώ για τα άλλα δύο ζευγάρια κλήθηκαν να βαθμολογήσουν το συναίσθημα ως θετικό ή αρνητικό. 

Τα αποτελέσματα αποκαλύπτουν ότι, συνολικά, οι συμμετέχοντες βαθμολόγησαν σωστά τη συναισθηματική ένταση του θέματος στο 54,1% του χρόνου και το είδος του συναισθήματος στο 55,3% του χρόνου.

Ωστόσο, όταν η ομάδα ανέλυσε περαιτέρω τα δεδομένα, διαπίστωσε ότι οι συμμετέχοντες τα κατάφεραν μόνο καλύτερα από την τύχη και στις δύο μετρήσεις κατά την αξιολόγηση των φωνητικών φωνημάτων από χοίρους, άλογα, κατσίκες, ανθρώπους και –μόνο για τον τύπο του συναισθήματος– αγριόχοιρους. 

«Οι άνθρωποι είναι γενικά καλύτεροι στην αναγνώριση των οικόσιτων παρά των άγριων ειδών», είπε η Briefer. Το επίπεδο διέγερσης των χοίρων και των αλόγων βαθμολογήθηκε σωστά 59% και 58% του χρόνου αντίστοιχα, σε σύγκριση με 55% για τους ανθρώπους, ενώ το είδος των συναισθημάτων τους βαθμολογήθηκε σωστά στο 58% και 64% του χρόνου αντίστοιχα, σε σύγκριση με το 68% για του ανθρώπου.

«Αν το πάμε στο επόμενο επίπεδο, πιθανότατα μπορούμε να εκπαιδεύσουμε εύκολα τους ανθρώπους να αναγνωρίζουν τους ήχους», είπε, σημειώνοντας ότι θα μπορούσε να βοηθήσει όσους εργάζονται στενά με ζώα -από αγρότες μέχρι ιδιοκτήτες κατοικίδιων- να τα καταλάβουν καλύτερα.

«Στο παρελθόν, οι επιστήμονες συνήθιζαν να επικεντρώνονται στη σωματική υγεία για την αξιολόγηση της καλής διαβίωσης των ζώων. Σήμερα, οι περισσότεροι από εμάς αναγνωρίζουμε τον μεγάλο ρόλο που παίζουν τα συναισθήματα».