Στην πατρογονική του εστία στην Ίμβρο επέστρεψε για τη Μεγάλη Εβδομάδα και την Ανάσταση ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Συγκινημένος για την παρουσία του στον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε είπε στο εκκλησίασμα που έσπευσε να τον συναντήσει πως «όσο εμείς επιστρέφουμε στον τόπο μας, όσο ανακαινίζονται τα σπίτια μας και κάποιες οικογένειες εγκαθίστανται μόνιμα στο νησί, τόσο η κανδήλα της πατρίδας μας δεν θα στερείται το λάδι της, και τα όμορφα χωριά μας θα διασώζουν την παραδοσιακή ταυτότητά τους».

Σήμερα, Μεγάλη Τρίτη, το πρωί χοροστάτησε, στη Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων, που τελέστηκε στον Ι. Μητροπολιτικό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στην Παναγία της Ίμβρου.

Το απόγευμα της Μ. Δευτέρας, ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος χοροστάτησε στην Ιερά Ακολουθία του Νυμφίου, στον Ι. Ναό της Αγίας Βαρβάρας Ευλαμπίου.

Απευθυνόμενος προς το εκκλησίασμα, ο Πατριάρχης εξέφρασε τη χαρά του για την παρουσία των Ιμβρίων, αλλά και των φίλων της Ίμβρου, που γέμισαν τον παλαιό περικαλλή Ναό του χωριού.

«Συνεχίζοντας τη συμπόρευσή μας με τον Κύριο στον δρόμο προς τον Σταυρό, συναχτήκαμε απόψε σ᾽ αυτό τον όμορφο και ιστορικό ναό, εδώ στο Ευλάμπιο. Χαιρόμαστε για την παρουσία σας, η οποία γεμίζει με λάδι την κανδήλα της Ίμβρου. Όσο εμείς επιστρέφουμε στον τόπο μας, όσο ανακαινίζονται τα σπίτια μας και κάποιες οικογένειες εγκαθίστανται μόνιμα στο νησί, τόσο η κανδήλα της πατρίδας μας δεν θα στερείται το λάδι της, και τα όμορφα χωριά μας θα διασώζουν την παραδοσιακή ταυτότητά τους.

Ήδη τα σχολεία μας λειτουργούν υποδειγματικά. Μετά από πενήντα χρόνια σιγής οι αίθουσες ζωντάνεψαν, οι αυλές των σχολείων γέμισαν παιδιά και τα χαμόγελά τους ομορφαίνουν το νησί μας. Παρά τα δεινά μας και τις αδικίες που υπομείναμε κατά τα πέτρινα χρόνια, τελικώς επιβιώσαμε, ανασυγκροτηθήκαμε, σταθήκαμε στα πόδια μας και συνεχίζουμε προς τα εμπρός για ένα αίσιο μέλλον, το οποίο θα ευλογήσει η χάρις του Νυμφίου της Εκκλησίας και θα διασφαλίσει η αγαπητική πρόνοιά Του για τον τόπο μας και όλους εμάς τους Ιμβρίους».

Στη συνέχεια, ο Πατριάρχης μίλησε εκτενώς για τη σημασία της παραβολής των δέκα παρθένων, η οποία διαβάζεται κάθε Μ. Τρίτη, και, μεταξύ άλλων επεσήμανε:

«Ατενίζουμε την εικόνα του Νυμφίου της Εκκλησίας στο μέσον του ναού, στολισμένη με τα πανέμορφα άνθη της Ιμβριακής γης και με την ευσέβεια και την ευλάβεια των πιστών. Βλέπουμε το Νυμφίο που ήλθε και έρχεται διαρκώς κοντά μας, είναι «ο κάλλει ωραίος παρά πάντας ανθρώπους, ο συγκαλέσας ημάς προς εστίασιν πνευματικήν του νυμφώνος αυτού». Το κάλλος του Νυμφίου καλεί τις ψυχές μας προς συνάντησή Του, γιατί αν το εγκόσμιο κάλλος είναι θελκτικό για την ψυχή, τότε ποιος μπορεί να περιγράψη τη θελκτικότητα του υπερτάτου κάλλους του Νυμφίου Χριστού; Πρόσκληση μας απευθύνει σήμερα ο επουράνιος Νυμφίος‧ πρόσκληση συμμετοχής σ᾽ ένα τραπέζι γαμήλιο, σ᾽ ένα τραπέζι με υπερκόσμια ομορφιά, σ᾽ ένα τραπέζι αγάπης και ευωχίας πνευματικής. Μας καλεί να εισέλθουμε σ᾽ αυτό το γαμήλιο τραπέζι με το λυχνάρι της καρδιάς μας αναμμένο, όπως έπραξαν οι πέντε φρόνιμες παρθένες, αυτές που συμβολίζουν τις ψυχές, οι οποίες ζούν αδιάκοπα τη λαχτάρα της ένωσής τους με τον Νυμφίο της Εκκλησίας. Υπάρχει μία αλληλοπεριχώρηση της αγάπης: πρώτα μας αγαπά ο Νυμφίος Χριστός κι έπειτα Τον αγαπάμε εμείς‧ κι όσο Τον αγαπάμε, τόσο εκείνος ανταποδίδει στην αγάπη μας περισσότερη αγάπη. «Ημείς αγαπώμεν αυτόν, ότι πρώτος αυτός ηγάπησεν ημάς», διακηρύσσει ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής και Θεολόγος (Α΄ Ιωάν. δ´, 19)».

Και ο Παναγιώτατος συνέχισε:

«Ο υμνογράφος του μελωδικωτάτου και κατανυκτικωτάτου εξαποστειλαρίου που ακούμε κάθε βράδυ τούτες τις μέρες, μας λέγει ότι «ένδυμα ουκ έχω ίνα εισέλθω εν αυτώ». Καλεσμένοι είμαστε όλοι, χωρίς εξαίρεση, αλλά για την είσοδό μας το “πρωτόκολλο”, όπως θα λέγαμε σήμερα, απαιτεί μια προετοιμασία από μέρους μας. Απαιτεί τη φωταψία των λαμπάδων και το λαμπρό ένδυμα του γάμου. Απαιτεί δηλαδή να λάμπουμε και να σκορπίζουμε φως παντού. Γι᾽ αυτό κι εμείς, μαζί με τον υμνογράφο, παρακαλούμε τον Κύριο: «Λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής, Φωτοδότα, και σώσόν με», και ζητούμε να καθαρίση «τον ρύπον της ψυχής» μας.

Ζητούμε την κάθαρση και τον φωτισμό, ως δωρεά της χάρης του Θεού, που έρχεται και λαμπρύνει «την στολήν της ψυχής» μας, αφαιρεί τον ρύπο της αμαρτίας και μας καθιστά ανθρώπους χαριτωμένους, ικανούς για έργα θεάρεστα, ζωντανά μέλη του Σώματος του Κυρίου και άξιους συνδαιτυ-μόνες στο Δείπνο της Θείας Βασιλείας, στο Μυστήριο της ένωσής μας με τον Χριστό, την Θεία Ευχαριστία. Έτσι, «ψυχαίς καθαραίς και αρρυπώτοις χείλεσι», μπορούμε πλέον να Του ζητήσουμε: «Αλλ’ ω Νυμφίε Χριστέ, μετά των φρονίμων ημάς συναρίθμησον Παρθένων, και τη εκλεκτή σου σύνταξον ποίμνη, και ελέησον ημάς». Αμήν».

ΠΗΓΗ: fosfanariou.gr