Λόγια του Βαρδάρη

Έπρεπε να τον λένε... Αγενάκη. Όχι επειδή έκανε ό,τι έκανε στο γκισέ του αεροδρομίου. Αυτό δεν ήταν απλή αγένεια, ήταν βίαια πράξη. Ωστόσο, μπορώ να βεβαιώσω πως διέθετε τη στόφα, «το είχε..», όπως λένε.

Το διαπίστωσα όταν με την ανάληψη των καθηκόντων του, ως υφυπουργός Αθλητισμού, είχε συνάντηση με διάφορους ανθρώπους της Θεσσαλονίκης, σε γνωστό ξενοδοχείο της πόλης. Πρώτη - και όχι πολιτικά λανθασμένη- προσπάθεια η απαλλαγή κάποιων αθλητικών ομοσπονδιών από τους ανθρώπους που τις διοικούσαν, πακτωμένοι στις καρέκλες. Πρώτα ο νόμος περιορισμού των ισόβιων προέδρων (θυμάστε την περίπτωση Βασιλακόπουλου, την πιο γνωστή), μετά έπρεπε να βρεθούν οι άνθρωποι που θα τους αντικαθιστούσαν…

Βοήθησε και η υπόθεση που έσκασε με την Μπεκατώρου και την Ομοσπονδία ιστιοπλοΐας, σκοπός ήταν να ακολουθήσουν κι άλλοι ανάλογοι φορείς. Κάπου στα ζητούμενα βρέθηκε και η Ομοσπονδία επιτραπέζιας αντισφαίρισης (πινγκ-πονγκ ), άθλημα το οποίο ευδοκίμως έτυχε να υπηρετήσω, ως παίκτης και προπονητής, με δεδομένη από καιρού την άποψη μου για τον απόλυτο αφέντη-πρόεδρο του αθλήματος· κάθε μονοκρατορία, εν μέσω δημοκρατίας, μόνο νοσηρά φαινόμενα δημιουργεί.

Ενημερωμένος, από έγκυρους δημοσιογραφικούς κύκλους, για τη σχέση μου με τη διοίκηση της Ομοσπονδίας, σκέφτηκε ότι θα μπορούσα να αποτελώ έναν από τους επίδοξους «αντικαταστάτες».

Έτσι, βρέθηκα απέναντι σε έναν άνθρωπο, με ξύπνιο βλέμμα και υπνωτισμένους τρόπους. Ενικός, αδικαιολόγητος για την πρώτη και ημιεπίσημη συνάντησή μας, διακοπή της τοποθέτησης που άκουγε, στο όνομα του «ψητού», απόλυτη ανταπάντηση, δίχως διάθεση ακρόασης της όποιας εναλλακτικής πρότασης, παραπομπή για συνεργασία σε κάποιον -Κρητικό, φυσικά- σύμβουλο. Ύφος πάπα, καθισμένο σε απαραίτητη πολυθρόνα, τύπου εκπομπής Λιάνας Κανέλλη «Ψηλά τα χέρια!». Οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις με είχαν φέρει σε στενή επαφή με αρκετούς, ως πολλούς, υπουργούς, όλων των παρατάξεων. Πρώτη φορά κάτι τέτοιο…

Φεύγοντας και αποφεύγοντας να δώσω συνέχεια στο θέμα, σκέφτηκα -ναι, το ορκίζομαι - «Αγενάκη και όχι Αυγενάκη»- έπρεπε να τον λένε αυτόν.

Υ.Γ.: Εν τω μεταξύ ούτε η Ομοσπονδία Ιστιοπλοϊας ούτε αυτή της επιτραπέζιας αντισφαίρισης κερδήθηκαν. Απλώς οι εξ ανάγκης αποχωρούντες «διόρισαν» τους διαδόχους τους.