02/07/2024 11:31
Εξήντα τρία χρόνια έχουν περάσει από την ημέρα που ο διάσημος Αμερικανός συγγραφέας Έρνεστ Χέμινγουεϊ, που είχε τιμηθεί με ένα Νόμπελ και ένα Πούλιτζερ αυτοκτόνησε με το τουφέκι του.
Ένας μύθος της εποχής αναφέρει ότι ο Αμερικανός συγγραφέας είχε διαγνωστεί με μια πολύ επώδυνη πάθηση, γνωστή ως αιμοχρωμάτωση (μία γενετική διαταραχή που αναγκάζει το σώμα να απορροφήσει περισσότερο σίδηρο από ότι θα έπρεπε από τα τρόφιμα και μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές όπως ηπατική ανεπάρκεια, διαβήτη και σοβαρή αρθρίτιδα ) στις αρχές του 1961.
Πέρα από τον σωματικό πόνο, η ψυχική του υγεία είχε αρχίσει να φθίνει. Ζύγιζε πάνω από 150 κιλά, έβλεπε τον εαυτό του να γερνάει αναπόδραστα και γρήγορα συνειδητοποίησε ότι δεν θα είχε ένα κοινό θάνατο.
Σε ηλικία 61 ετών, στις 2 Ιουλίου του 1961, ο σκοτεινός εαυτός του οπλίστηκε και πυροβόλησε: Λίγο η κατάθλιψη που είχε αποκτήσει με τα χρόνια εξαιτίας της ασθένειάς του, λίγο η υγεία που επιδεινωνόταν μέρα με τη μέρα οδήγησαν το τρεμάμενο - κουρασμένο χέρι του να σηκώσει το δίκανο και να γράψει ο ίδιος το τέλος στο μυθιστόρημα της ζωής του στο σπίτι του στο Αϊντάχο, όπως το ήθελε.
Λίγες μέρες πριν από το τραγικό φινάλε, ο διάσημος συγγραφέας είχε εισαχθεί σε νοσοκομείο για ψυχιατρική θεραπεία, όπου υποβλήθηκε σε 20 εξαντλητικές ηλεκτροσπασμοθεραπείες.
Ο Χέμινγουεϊ γεννήθηκε το 1899 και μεγάλωσε στο Όουκ Παρκ του Ιλινόις. Μετά το γυμνάσιο, έγινε ρεπόρτερ για κάποιους μήνες στην εφημερίδα The Kansas City Star πριν φύγει για το ιταλικό μέτωπο για να καταταγεί ως οδηγός ασθενοφόρου στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το 1918 τραυματίστηκε βαριά και επέστρεψε στο σπίτι του. Οι εμπειρίες του κατά τη διάρκεια του πολέμου αποτέλεσαν τη βάση για το μυθιστόρημά του «Αποχαιρετισμός στα Όπλα».
Επέστρεψε από τον ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο, τον οποίο κάλυψε ως δημοσιογράφος και που αποτέλεσε τη βάση για το μυθιστόρημά του «Για Ποιον Χτυπά η Καμπάνα».
Ο Χέμινγουεϊ ήταν πλάι στα συμμαχικά στρατεύματα ως πολεμικός ανταποκριτής κατά την απόβαση στη Νορμανδία και στην απελευθέρωση του Παρισιού.
Στα νεανικά του χρόνια υπήρξε πυγμάχος - λέγεται μάλιστα ότι στα κατά τη διάρκεια των γυμνασιακών του σπουδών ξεχώριζε ως μποξέρ και ως παίκτης του αμερικάνικου ποδοσφαίρου - γεγονός που εκμεταλλεύτηκε ότι έμεινε στο Παρίσι, καθώς έπαιρνε μαθήματα συγγραφής από τον ποιητή Έζρα Πάουντ με αντάλλαγμα μαθήματα πυγμαχίας!
Ο Χέμινγουεϊ χαρακτηρίστηκε ως ο καλύτερος συγγραφέας της γενιάς του: Ήταν μέλος της αποκαλούμενης «Χαμένης Γενιάς» των Αμερικανών λογοτεχνών στο Παρίσι, στις δεκαετίες του ‘20 και του ‘30.
Του απονεμήθηκε το βραβείο Πούλιτζερ το 1953 και το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1954. Ο Χέμινγουεϊ άφησε πίσω του μια περιουσία 1,4 εκατομμυρίων δολαρίων.
Η ζωή του ακόμα και μετά τους πολέμους υπήρξε πολυτάραχη, αφού το 1954 λίγο έλειψε να σκοτωθεί σε δύο αεροπορικά ατυχήματα μέσα σε δυο ημέρες.
Ενώ βρισκόταν στην Αφρική, ο Χέμινγουεϊ ναύλωσε μια πτήση για να περιηγηθεί και να δει τα αξιοθέατα πάνω από το (τότε) Βελγικό Κονγκό με τη σύζυγό του Μέρι. Καθώς προσπαθούσαν να φωτογραφίσουν τους καταρράκτες Murchison από ψηλά, το αεροπλάνο χτύπησε έναν στύλο και κατέπεσε.
Ο Χέμινγουεϊ τραυματίστηκε στο κεφάλι, ενώ η σύζυγός του έσπασε δύο πλευρά. Την επόμενη μέρα, προσπαθώντας να φτάσουν σε νοσοκομείο του Έντεμπε στην Ουγκάντα, επιβιβάστηκαν σε αεροπλάνο που εξερράγη κατά την απογείωση, αφήνοντας σοβαρά εγκαύματα και ακόμα μία άλλη διάσειση στον Χέμινγουεϊ.
Μάλιστα, το χτύπημα στον εγκέφαλο ήταν τόσο σφοδρό πού προκάλεσε διαρροή εγκεφαλικού υγρού. Τελικά έφτασαν στο Έντεμπε όπου τους περίμεναν δημοσιογράφοι που θα κάλυπταν τον θάνατο του Χέμινγουεϊ!
Ο Έρνεστ δεν ήταν ο μοναδικός στην οικογένειά του που προέβη στο απονενοημένο διάβημα. Συγκεκριμένα, τόσο ο πατέρας του Έντμοντ όσο και η αδελφή του Ούρσουλα, αλλά και ο αδελφός του Λέστερ αυτοκτόνησαν.
Επίσης, το 1996, στην επέτειο του θανάτου του Χέμινγουεϊ, η εγγονή του Μαργκό, που ήταν διάσημο top model της εποχής, έβαλε τέλος στη ζωή της παίρνοντας υπερβολική δόση ναρκωτικών.
«Το πιο δύσκολο κομμάτι στη συγγραφή ενός μυθιστορήματος είναι να το τελειώσεις», είχε πει κάποτε ο συγγραφέας. Το μυθιστόρημα της ζωής του το τέλειωσε δίχως πολλή σκέψη…
Εξήντα τρία χρόνια έχουν περάσει από την ημέρα που ο διάσημος Αμερικανός συγγραφέας Έρνεστ Χέμινγουεϊ, που είχε τιμηθεί με ένα Νόμπελ και ένα Πούλιτζερ αυτοκτόνησε με το τουφέκι του.
Ένας μύθος της εποχής αναφέρει ότι ο Αμερικανός συγγραφέας είχε διαγνωστεί με μια πολύ επώδυνη πάθηση, γνωστή ως αιμοχρωμάτωση (μία γενετική διαταραχή που αναγκάζει το σώμα να απορροφήσει περισσότερο σίδηρο από ότι θα έπρεπε από τα τρόφιμα και μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές όπως ηπατική ανεπάρκεια, διαβήτη και σοβαρή αρθρίτιδα ) στις αρχές του 1961.
Πέρα από τον σωματικό πόνο, η ψυχική του υγεία είχε αρχίσει να φθίνει. Ζύγιζε πάνω από 150 κιλά, έβλεπε τον εαυτό του να γερνάει αναπόδραστα και γρήγορα συνειδητοποίησε ότι δεν θα είχε ένα κοινό θάνατο.
Σε ηλικία 61 ετών, στις 2 Ιουλίου του 1961, ο σκοτεινός εαυτός του οπλίστηκε και πυροβόλησε: Λίγο η κατάθλιψη που είχε αποκτήσει με τα χρόνια εξαιτίας της ασθένειάς του, λίγο η υγεία που επιδεινωνόταν μέρα με τη μέρα οδήγησαν το τρεμάμενο - κουρασμένο χέρι του να σηκώσει το δίκανο και να γράψει ο ίδιος το τέλος στο μυθιστόρημα της ζωής του στο σπίτι του στο Αϊντάχο, όπως το ήθελε.
Λίγες μέρες πριν από το τραγικό φινάλε, ο διάσημος συγγραφέας είχε εισαχθεί σε νοσοκομείο για ψυχιατρική θεραπεία, όπου υποβλήθηκε σε 20 εξαντλητικές ηλεκτροσπασμοθεραπείες.
Ο Χέμινγουεϊ γεννήθηκε το 1899 και μεγάλωσε στο Όουκ Παρκ του Ιλινόις. Μετά το γυμνάσιο, έγινε ρεπόρτερ για κάποιους μήνες στην εφημερίδα The Kansas City Star πριν φύγει για το ιταλικό μέτωπο για να καταταγεί ως οδηγός ασθενοφόρου στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το 1918 τραυματίστηκε βαριά και επέστρεψε στο σπίτι του. Οι εμπειρίες του κατά τη διάρκεια του πολέμου αποτέλεσαν τη βάση για το μυθιστόρημά του «Αποχαιρετισμός στα Όπλα».
Επέστρεψε από τον ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο, τον οποίο κάλυψε ως δημοσιογράφος και που αποτέλεσε τη βάση για το μυθιστόρημά του «Για Ποιον Χτυπά η Καμπάνα».
Ο Χέμινγουεϊ ήταν πλάι στα συμμαχικά στρατεύματα ως πολεμικός ανταποκριτής κατά την απόβαση στη Νορμανδία και στην απελευθέρωση του Παρισιού.
Στα νεανικά του χρόνια υπήρξε πυγμάχος - λέγεται μάλιστα ότι στα κατά τη διάρκεια των γυμνασιακών του σπουδών ξεχώριζε ως μποξέρ και ως παίκτης του αμερικάνικου ποδοσφαίρου - γεγονός που εκμεταλλεύτηκε ότι έμεινε στο Παρίσι, καθώς έπαιρνε μαθήματα συγγραφής από τον ποιητή Έζρα Πάουντ με αντάλλαγμα μαθήματα πυγμαχίας!
Ο Χέμινγουεϊ χαρακτηρίστηκε ως ο καλύτερος συγγραφέας της γενιάς του: Ήταν μέλος της αποκαλούμενης «Χαμένης Γενιάς» των Αμερικανών λογοτεχνών στο Παρίσι, στις δεκαετίες του ‘20 και του ‘30.
Του απονεμήθηκε το βραβείο Πούλιτζερ το 1953 και το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1954. Ο Χέμινγουεϊ άφησε πίσω του μια περιουσία 1,4 εκατομμυρίων δολαρίων.
Η ζωή του ακόμα και μετά τους πολέμους υπήρξε πολυτάραχη, αφού το 1954 λίγο έλειψε να σκοτωθεί σε δύο αεροπορικά ατυχήματα μέσα σε δυο ημέρες.
Ενώ βρισκόταν στην Αφρική, ο Χέμινγουεϊ ναύλωσε μια πτήση για να περιηγηθεί και να δει τα αξιοθέατα πάνω από το (τότε) Βελγικό Κονγκό με τη σύζυγό του Μέρι. Καθώς προσπαθούσαν να φωτογραφίσουν τους καταρράκτες Murchison από ψηλά, το αεροπλάνο χτύπησε έναν στύλο και κατέπεσε.
Ο Χέμινγουεϊ τραυματίστηκε στο κεφάλι, ενώ η σύζυγός του έσπασε δύο πλευρά. Την επόμενη μέρα, προσπαθώντας να φτάσουν σε νοσοκομείο του Έντεμπε στην Ουγκάντα, επιβιβάστηκαν σε αεροπλάνο που εξερράγη κατά την απογείωση, αφήνοντας σοβαρά εγκαύματα και ακόμα μία άλλη διάσειση στον Χέμινγουεϊ.
Μάλιστα, το χτύπημα στον εγκέφαλο ήταν τόσο σφοδρό πού προκάλεσε διαρροή εγκεφαλικού υγρού. Τελικά έφτασαν στο Έντεμπε όπου τους περίμεναν δημοσιογράφοι που θα κάλυπταν τον θάνατο του Χέμινγουεϊ!
Ο Έρνεστ δεν ήταν ο μοναδικός στην οικογένειά του που προέβη στο απονενοημένο διάβημα. Συγκεκριμένα, τόσο ο πατέρας του Έντμοντ όσο και η αδελφή του Ούρσουλα, αλλά και ο αδελφός του Λέστερ αυτοκτόνησαν.
Επίσης, το 1996, στην επέτειο του θανάτου του Χέμινγουεϊ, η εγγονή του Μαργκό, που ήταν διάσημο top model της εποχής, έβαλε τέλος στη ζωή της παίρνοντας υπερβολική δόση ναρκωτικών.
«Το πιο δύσκολο κομμάτι στη συγγραφή ενός μυθιστορήματος είναι να το τελειώσεις», είχε πει κάποτε ο συγγραφέας. Το μυθιστόρημα της ζωής του το τέλειωσε δίχως πολλή σκέψη…
ΣΧΟΛΙΑ