04/10/2024 09:00
Ήταν 4 Οκτωβρίου του 2023 όταν η θλιβερή είδηση του θανάτου του Γιάννη Ιωαννίδη έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στον χώρο του μπάσκετ και γενικότερα του ελληνικού αθλητισμού. Ένα χρόνο μετά, ένας από τους παίκτες με τους οποίους συνεργάστηκε στενά στη «χρυσή» εποχή του Άρη, ο Λευτέρης Σούμποτιτς, μιλάει στο makthes.gr από τη Σαουδική Αραβία για τον «δικό» του Γιάννη, παραδεχόμενος πως εκείνα τα έξι χρόνια που φόρεσε την κιτρινόμαυρη φανέλα ήταν τα καλύτερα της ζωής του.
Ο «Πίξι», όπως είναι γνωστός, ήρθε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Άρη το μακρινό 1986, όταν ο εκλιπών είχε ανάψει το πράσινο φως για την απόκτησή του από την Ολύμπια Λιουμπλιάνας στην οποία αγωνιζόταν από τα 10 του χρόνια. Ο Γιάννης Ιωαννίδης είχε εκτιμήσει τότε το γεγονός ότι ο 30χρονος τότε Σούμποτιτς ήταν ένας ικανός σουτέρ, που διακρινόταν για την έφεσή του στο σκοράρισμα έξω από τη γραμμή του τριπόντου.
Ο ίδιος δηλώνει πως «πάντα θα είμαι ευγνώμων στον Γιάννη Ιωαννίδη, ο οποίος είχε δώσει τη συγκατάθεσή του τότε να έρθω στον Άρη. Με έβλεπε στην τηλεόραση – όπως μου είχε πει – και ήξερε ότι η μάνα μου ήταν Ελληνίδα. Με παρακολουθούσε 1-2 χρόνια πριν έρθω στην ομάδα. Εξάλλου, δεν ήμουν ελεύθερος, ανήκα στην Ολύμπια Λιουμπλιάνας, αλλά τελικά ήρθα στη Θεσσαλονίκη το ’86» και συμπληρώνει πως «εκείνη τη χρονιά είχα προτάσεις από ομάδες στη Γαλλία και την Ιταλία, αλλά προτίμησα τον Άρη, την ομάδα που ήθελε πολύ η μάνα μου. Μάλιστα, είχε έρθει τότε μαζί μου στη Θεσσαλονίκη και είχε το ρόλο… διερμηνέα».
Η πρώτη επαφή μεταξύ των κιτρινόμαυρων και του «Πίξι» έγινε στην Αθήνα στο περιθώριο ενός τελικού κυπέλλου Ελλάδας ανάμεσα στον Άρη στον Παναθηναϊκό. Η συνάντηση εξελίχθηκε πολύ καλά, με τον Σούμποτιτς να επιστρέφει μαζί με την αποστολή των κιτρινόμαυρων στη Θεσσαλονίκη, ενώ λίγο καιρό μετά θα ζούσε την ατμόσφαιρα στο Παλέ Ντε Σπορ σε ένα φιλικό παιχνίδι.
Ποια ήταν εκείνα τα στοιχεία που τον «τράβηξαν» αμέσως στη νέα του ομάδα; «Εντυπωσιάστηκα πολύ από την ατμόσφαιρα στο γήπεδο. Θυμάμαι ότι πηγαίναμε στις προπονήσεις και είχαμε 300-400 άτομα, ενώ κάθε φορά που έβαζα καλάθι οι φίλαθλοι χοροπηδούσαν. Ας μην ξεχνάμε ότι εγώ ερχόμουν από μία πόλη, την Λιουμπλιάνα, και μια ομάδα, την Ολύμπια, που δεν είχε θερμούς φιλάθλους».
Όσο για το τι θυμάται από εκείνη την εξαετή συνεργασία του με τον Γιάννη Ιωαννίδη, ο «Πίξι» είναι κατηγορηματικός: «Ο Γιάννης ήταν αυστηρός, αλλά δίκαιος. Έξω από το γήπεδο ήταν ο καλύτερός σου φίλος, αλλά μέσα στο γήπεδο ήταν πολύ αυστηρός. Πολλές φορές μας φώναζε για να τον ακούμε. Τώρα που είμαι 25 χρόνια προπονητής καταλαβαίνω ότι πρέπει να τον ακούς τον προπονητή σου» και συμπληρώνει πως «ήταν ένας άνθρωπος γεννημένος νικητής και έτυχε να έρθει σε μια ομάδα που ήταν όλοι νικητές. Θυμάμαι τον Ιωαννίδη να μας λέει: ‘Καλό είναι το παιχνίδι που κερδίσατε, αλλά το καλύτερο είναι το μεθαύριο’. Ήθελε να μας έχει πάντα στην τσίτα. Φώναζε πάντα, ακόμα και εάν ήμασταν μπροστά με 20 πόντους, προκειμένου να μην χαλαρώσουμε».
Ερωτηθείς για το εάν θυμάται μια ιδιαίτερη στιγμή μαζί του, ο Λευτέρης Σούμποτιτς λέει: «Ήταν σε ένα παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ, όπου είχα κάνει τα πάντα. Δεν ξέρω πόσα τρίποντα είχα πετύχει. Δύο λεπτά, λοιπόν, πριν το τέλος του αγώνα, ο Γιάννης παίρνει τάιμ άουτ ενώ ήμασταν μπροστά με 12 πόντους, και μου κάνει αλλαγή. Τότε μου έπιασε το χέρι, μου το φίλησε και μου είπε: ‘Γεια σου ρε τουρκοφάγε!’».
Μετά από έξι απόλυτα επιτυχημένα χρόνια στον Άρη και στη Θεσσαλονίκη, ο «Πίξι» αποχώρησε από τον Άρη, αλλά ποτέ δεν ξέχασε τις όμορφες στιγμές που πέρασε τόσο εντός όσο και εκτός του Αλεξανδρείου.
Κράτησε έκτοτε επαφές με τον Ιωαννίδη; «Με τον Γιάννη βρεθήκαμε πάρα πολλές φορές ως αντίπαλοι, όταν εγώ ήμουν προπονητής στον Ηρακλή, μετά στον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό… Μας έδενε μια φιλία που όσο και να ήθελες να τον κερδίζεις, στο τέλος πάντα δίναμε το χέρι ο ένας στον άλλον. Παρ’ ότι δεν βρισκόμασταν συχνά, μείναμε πολύ φίλοι. Είχα μάθει από κοινούς μας φίλους τον τελευταίο καιρό ότι ήταν πολύ άρρωστος. Κάποιες στιγμές ήθελα να τον πάρω τηλέφωνο και να τον ακούσω, αλλά δεν ήθελα να τον θυμάμαι άρρωστο. Ήθελα να τον θυμάμαι φωνακλά».
Ερωτηθείς για το εάν παρακολουθεί την πορεία της ομάδας μπάσκετ του Άρη, η απάντηση του «Πίξι» ήταν αφοπλιστική: «Είναι δυνατόν να μην βλέπω τον Άρη; Όταν αγαπάς κάποιον, δεν τον βλέπεις; Είμαι ερωτευμένος με τον Άρη και θα είμαι για πάντα», ενώ αναφορικά με την μέχρι τώρα πορεία των παικτών του Καστρίτη σχολιάζει πως «δεν μου άρεσε η φετινή ομάδα. Θεωρώ πως ήταν καλύτερη η περσινή. Μακάρι να στρώσει στην πορεία η ομάδα».
Τέλος, ο Λευτέρης Σούμποτιτς αποκάλυψε πως θα επέστρεφε… χθες στον Άρη! «Εάν με καλέσει η ομάδα να αναλάβω κάποιο διοικητικό πόστο, θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη. Παρ’ ότι πέρασα και δύσκολες στιγμές στην ομάδα, όταν έφυγα για την Αθήνα και τον Παναθηναϊκό και λεγόταν τότε ότι είχα συμφωνήσει με τον Παναθηναϊκό όντας προπονητής του Άρη, κάτι που δεν είναι αλήθεια. Έφυγα σαν κυνηγημένος, αλλά ο Άρης είναι και θα είναι πάντα στην καρδιά μου».
Ήταν 4 Οκτωβρίου του 2023 όταν η θλιβερή είδηση του θανάτου του Γιάννη Ιωαννίδη έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στον χώρο του μπάσκετ και γενικότερα του ελληνικού αθλητισμού. Ένα χρόνο μετά, ένας από τους παίκτες με τους οποίους συνεργάστηκε στενά στη «χρυσή» εποχή του Άρη, ο Λευτέρης Σούμποτιτς, μιλάει στο makthes.gr από τη Σαουδική Αραβία για τον «δικό» του Γιάννη, παραδεχόμενος πως εκείνα τα έξι χρόνια που φόρεσε την κιτρινόμαυρη φανέλα ήταν τα καλύτερα της ζωής του.
Ο «Πίξι», όπως είναι γνωστός, ήρθε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Άρη το μακρινό 1986, όταν ο εκλιπών είχε ανάψει το πράσινο φως για την απόκτησή του από την Ολύμπια Λιουμπλιάνας στην οποία αγωνιζόταν από τα 10 του χρόνια. Ο Γιάννης Ιωαννίδης είχε εκτιμήσει τότε το γεγονός ότι ο 30χρονος τότε Σούμποτιτς ήταν ένας ικανός σουτέρ, που διακρινόταν για την έφεσή του στο σκοράρισμα έξω από τη γραμμή του τριπόντου.
Ο ίδιος δηλώνει πως «πάντα θα είμαι ευγνώμων στον Γιάννη Ιωαννίδη, ο οποίος είχε δώσει τη συγκατάθεσή του τότε να έρθω στον Άρη. Με έβλεπε στην τηλεόραση – όπως μου είχε πει – και ήξερε ότι η μάνα μου ήταν Ελληνίδα. Με παρακολουθούσε 1-2 χρόνια πριν έρθω στην ομάδα. Εξάλλου, δεν ήμουν ελεύθερος, ανήκα στην Ολύμπια Λιουμπλιάνας, αλλά τελικά ήρθα στη Θεσσαλονίκη το ’86» και συμπληρώνει πως «εκείνη τη χρονιά είχα προτάσεις από ομάδες στη Γαλλία και την Ιταλία, αλλά προτίμησα τον Άρη, την ομάδα που ήθελε πολύ η μάνα μου. Μάλιστα, είχε έρθει τότε μαζί μου στη Θεσσαλονίκη και είχε το ρόλο… διερμηνέα».
Η πρώτη επαφή μεταξύ των κιτρινόμαυρων και του «Πίξι» έγινε στην Αθήνα στο περιθώριο ενός τελικού κυπέλλου Ελλάδας ανάμεσα στον Άρη στον Παναθηναϊκό. Η συνάντηση εξελίχθηκε πολύ καλά, με τον Σούμποτιτς να επιστρέφει μαζί με την αποστολή των κιτρινόμαυρων στη Θεσσαλονίκη, ενώ λίγο καιρό μετά θα ζούσε την ατμόσφαιρα στο Παλέ Ντε Σπορ σε ένα φιλικό παιχνίδι.
Ποια ήταν εκείνα τα στοιχεία που τον «τράβηξαν» αμέσως στη νέα του ομάδα; «Εντυπωσιάστηκα πολύ από την ατμόσφαιρα στο γήπεδο. Θυμάμαι ότι πηγαίναμε στις προπονήσεις και είχαμε 300-400 άτομα, ενώ κάθε φορά που έβαζα καλάθι οι φίλαθλοι χοροπηδούσαν. Ας μην ξεχνάμε ότι εγώ ερχόμουν από μία πόλη, την Λιουμπλιάνα, και μια ομάδα, την Ολύμπια, που δεν είχε θερμούς φιλάθλους».
Όσο για το τι θυμάται από εκείνη την εξαετή συνεργασία του με τον Γιάννη Ιωαννίδη, ο «Πίξι» είναι κατηγορηματικός: «Ο Γιάννης ήταν αυστηρός, αλλά δίκαιος. Έξω από το γήπεδο ήταν ο καλύτερός σου φίλος, αλλά μέσα στο γήπεδο ήταν πολύ αυστηρός. Πολλές φορές μας φώναζε για να τον ακούμε. Τώρα που είμαι 25 χρόνια προπονητής καταλαβαίνω ότι πρέπει να τον ακούς τον προπονητή σου» και συμπληρώνει πως «ήταν ένας άνθρωπος γεννημένος νικητής και έτυχε να έρθει σε μια ομάδα που ήταν όλοι νικητές. Θυμάμαι τον Ιωαννίδη να μας λέει: ‘Καλό είναι το παιχνίδι που κερδίσατε, αλλά το καλύτερο είναι το μεθαύριο’. Ήθελε να μας έχει πάντα στην τσίτα. Φώναζε πάντα, ακόμα και εάν ήμασταν μπροστά με 20 πόντους, προκειμένου να μην χαλαρώσουμε».
Ερωτηθείς για το εάν θυμάται μια ιδιαίτερη στιγμή μαζί του, ο Λευτέρης Σούμποτιτς λέει: «Ήταν σε ένα παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ, όπου είχα κάνει τα πάντα. Δεν ξέρω πόσα τρίποντα είχα πετύχει. Δύο λεπτά, λοιπόν, πριν το τέλος του αγώνα, ο Γιάννης παίρνει τάιμ άουτ ενώ ήμασταν μπροστά με 12 πόντους, και μου κάνει αλλαγή. Τότε μου έπιασε το χέρι, μου το φίλησε και μου είπε: ‘Γεια σου ρε τουρκοφάγε!’».
Μετά από έξι απόλυτα επιτυχημένα χρόνια στον Άρη και στη Θεσσαλονίκη, ο «Πίξι» αποχώρησε από τον Άρη, αλλά ποτέ δεν ξέχασε τις όμορφες στιγμές που πέρασε τόσο εντός όσο και εκτός του Αλεξανδρείου.
Κράτησε έκτοτε επαφές με τον Ιωαννίδη; «Με τον Γιάννη βρεθήκαμε πάρα πολλές φορές ως αντίπαλοι, όταν εγώ ήμουν προπονητής στον Ηρακλή, μετά στον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό… Μας έδενε μια φιλία που όσο και να ήθελες να τον κερδίζεις, στο τέλος πάντα δίναμε το χέρι ο ένας στον άλλον. Παρ’ ότι δεν βρισκόμασταν συχνά, μείναμε πολύ φίλοι. Είχα μάθει από κοινούς μας φίλους τον τελευταίο καιρό ότι ήταν πολύ άρρωστος. Κάποιες στιγμές ήθελα να τον πάρω τηλέφωνο και να τον ακούσω, αλλά δεν ήθελα να τον θυμάμαι άρρωστο. Ήθελα να τον θυμάμαι φωνακλά».
Ερωτηθείς για το εάν παρακολουθεί την πορεία της ομάδας μπάσκετ του Άρη, η απάντηση του «Πίξι» ήταν αφοπλιστική: «Είναι δυνατόν να μην βλέπω τον Άρη; Όταν αγαπάς κάποιον, δεν τον βλέπεις; Είμαι ερωτευμένος με τον Άρη και θα είμαι για πάντα», ενώ αναφορικά με την μέχρι τώρα πορεία των παικτών του Καστρίτη σχολιάζει πως «δεν μου άρεσε η φετινή ομάδα. Θεωρώ πως ήταν καλύτερη η περσινή. Μακάρι να στρώσει στην πορεία η ομάδα».
Τέλος, ο Λευτέρης Σούμποτιτς αποκάλυψε πως θα επέστρεφε… χθες στον Άρη! «Εάν με καλέσει η ομάδα να αναλάβω κάποιο διοικητικό πόστο, θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη. Παρ’ ότι πέρασα και δύσκολες στιγμές στην ομάδα, όταν έφυγα για την Αθήνα και τον Παναθηναϊκό και λεγόταν τότε ότι είχα συμφωνήσει με τον Παναθηναϊκό όντας προπονητής του Άρη, κάτι που δεν είναι αλήθεια. Έφυγα σαν κυνηγημένος, αλλά ο Άρης είναι και θα είναι πάντα στην καρδιά μου».
ΣΧΟΛΙΑ