Για τις εσωκομματικές εκλογές στη Χαριλάου Τρικούπη μιλά στη «ΜτΚ» η Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και βουλευτής Λάρισας του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, Ευαγγελία Λιακούλη.

Ποιο είναι το διακύβευμα των εκλογών της 6ης Οκτωβρίου; Πολλοί εκ των υποψηφίων αρχηγών μιλούν για κάλπες που αφορούν τη χώρα...

Όντως, και «όλως παραδόξως» μία διαδικασία ανοιχτή μεν, εσωκομματική δε, αφορά ολοένα και περισσότερο την ίδια τη χώρα, σχεδόν εξίσου με το ίδιο το ΠΑΣΟΚ και, μάλιστα, οι εκλογές μας την αφορούν πολύ περισσότερο από τις ομοειδείς διεργασίες στον ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν δρομολογηθεί λίγες μόνο εβδομάδες αργότερα. Και αυτό συμβαίνει γιατί το πραγματικό παράδοξο είναι πως αν και βρισκόμαστε σε συνθήκες σχετικής κανονικότητας, χωρίς να ταλανιζόμαστε π.χ. από Μνημόνια, βασικοί πρωταγωνιστές του πολιτικού συστήματος της χώρας βρίσκονται σε κατάσταση πρωτοφανούς αποδρομής -και όχι αναίτια. Από την κοινωνία αναζητείται πλέον ένας νέος πολιτικός πρωταγωνιστής και το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, δηλώνοντας εμφατικά «παρών».

Πώς «βλέπετε» τη μέχρι σήμερα έκβαση της προεκλογικής περιόδου; Θεωρείτε ότι η ενότητα την επόμενη ημέρα είναι δεδομένη; Υπάρχει κίνδυνος να γίνετε... ΣΥΡΙΖΑ;

Έχει αποδειχθεί, πως το ΠΑΣΟΚ διαθέτει πέρα από ένα αξιοσημείωτο ένστικτο πολιτικής επιβίωσης και μεγάλα αποθέματα ευπρέπειας και αλληλοσεβασμού μεταξύ των στελεχών του. Αποτέλεσμα αυτού είναι πως οι έξι διεκδικητές της αρχηγίας δεν έχουν ξεφύγει από τα όρια του πολιτικού πολιτισμού, μη θυμίζοντας στο παραμικρό ακρότητες που συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ αυτό το διάστημα. Θεωρώ δεδομένη την ενότητα, αλλά και δεδομένη την αυστηρότητα που οφείλουμε σε αυτό το επίπεδο. Τυχόν υπονομευτές της ενότητάς μας, δεν έχουν καμία θέση ανάμεσά μας.

Από το βράδυ των ευρωεκλογών κιόλας υπήρξαν στελέχη του κόμματος που αμφισβήτησαν τον Νίκο Ανδρουλάκη και τους χειρισμούς του, λέγοντας πως ο στόχος της δεύτερης θέσης δεν επιτεύχθηκε «χρεώνοντας» στον σημερινό πρόεδρο αποτυχία. Εσείς εκτιμάτε ότι η κριτική που ασκείται στον σημερινό πρόεδρο είναι άδικη ή σωστή;

Από την πρώτη στιγμή μετά τις ευρωεκλογές, δημοσίως και σε θεσμικό επίπεδο τάχθηκα εναντίον της εσπευσμένης προσφυγής στις εσωκομματικές κάλπες, με όρους θυμικού και μάλιστα, χωρίς να γίνει ενδελεχής συζήτηση στα θεσμικά όργανα του Κινήματος για το που βρισκόμαστε, που θέλουμε να πάμε, αλλά και τους τρόπους με τους οποίους θα πορευτούμε προς τον στόχο μας. Στις ευρωεκλογές, ο κ. Μητσοτάκης απώλεσε ψηφοφόρους άνω του ενός εκατομμυρίου από τις διπλές, εθνικές εκλογές του 2023, όπως και σχεδόν ένα εκατομμύριο ο ΣΥΡΙΖΑ. Στις ίδιες διαδικασίες, το ΠΑΣΟΚ «κράτησε δυνάμεις», μη καταλαμβάνοντας όμως τον διακηρυγμένο από τον ίδιο τον πρόεδρο στόχο του, αυτόν της 2^ης θέσης. Εν πάση περιπτώσει, ωστόσο, «ο κύβος ερρίφθη» από την πλειοψηφία των στελεχών -του νυν προέδρου συμπεριλαμβανομένου- και σήμερα, 3 μήνες μετά τις ευρωεκλογές, βρισκόμαστε μπροστά σε μία, απολύτως νέα, εσωκομματική πραγματικότητα, η οποία εμφανίζεται ως μεγάλη πρόκληση μίας μεγάλης επανεκκίνησης.

Με τι κριτήριο θα επιλέξετε κάποιον εκ των έξι υποψηφίων;

Οι προσδοκίες μου, όσο και οι απαιτήσεις μου, από τον/την υποψήφιο/α που θα καταφέρει «να κόψει πρώτος/η το νήμα» δεν είναι λίγες. Καταρχάς, θα πρέπει να δεσμευθεί ότι θα αφήσει «όλα τα λουλούδια να ανθίσουν», εγγυώμενος/η θεσμική τάξη στα όργανα και τις διαδικασίες της παράταξης με ελευθερία, αλλά και σεβασμό απέναντι στους «ηττημένους», έτσι ώστε να μη διαταραχθεί η ενότητα του «όλου ΠΑΣΟΚ». Κομβικής σημασίας στην επιλογή μου είναι και ο «οδικός χάρτης» που ο/η υποψήφιος/α θα προτείνει και θα αποσκοπεί στην περαιτέρω μεγέθυνση του Κινήματος, με όρους προσέλκυσης των απαραίτητων κοινωνικών πλειοψηφιών, που μόνο αυτές θα καταστήσουν δυνατή μια προοδευτική κυβέρνηση για τη χώρα. Θέλω ένα κόμμα ανοιχτό, που θα οικοδομεί σχέσεις με τα μέλη του και θα δίνει ευκαιρίες και δημιουργική πνοή σε όλους. Θέλω ένα Κίνημα που θα μιλάει και πάλι στις ψυχές, θα τολμάει ανατροπές, θα εκτιμά τις προσπάθειες.

Πώς σχολιάζετε τις εξελίξεις στο ΣΥΡΙΖΑ;

Ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί πλέον ένα «σπιράλ», διαλυτικής εσωστρέφειας που παράγει πολύ περισσότερη παραπολιτική, παρά πολιτική, μετά τις απανωτές εκλογικές αποτυχίες του κ. Τσίπρα το 2023, αλλά και τις «σερί» εκλογικές ήττες του διαδόχου του, κ. Κασσελάκη. Εκτίμησή μου είναι πως όταν ένα κόμμα μπει σε αυτό το «σπιράλ», πολύ δύσκολα ξεφεύγει, αν δεν διαθέτει ισχυρές βάσεις μέσα στην κοινωνία, κάτι που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να έχει.

Μεγάλη συζήτηση γίνεται για την επόμενη ημέρα στην Κεντροαριστερά στην οποία το ΠΑΣΟΚ επιδιώκει να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο κ. Ανδρουλάκης έχει δηλώσει πως σε περίπτωση επανεκλογής του θα αναλάβει πρωτοβουλία για την πραγματοποίηση ενός ανοιχτού συνεδρίου με προσκλητήριο στις προοδευτικές δυνάμεις. Ποια η άποψή σας;

Όπως είπα και παραπάνω, διακηρυγμένος στόχος μας είναι η συγκρότηση μίας πλατιάς, κοινωνικής πλειοψηφίας που θα καθιστά δυνατή την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας, στη βάση ενός εναλλακτικού, προοδευτικού σχεδίου. Ενός σχεδίου που θα εναντιώνεται στις πολιτικές του κ. Μητσοτάκη που περισσότερο αφορούν τους λίγους και τους ήδη ισχυρούς και όχι τους αδυνάμους, τους μικρομεσαίους, οι οποίοι βιώνουν κυριολεκτικά τα τελευταία χρόνια, μία δυστοπία σε όλα τα επίπεδα. Όλα αυτά, ωστόσο, δε μπορούν να συμβούν χωρίς ένα «προσκλητήριο» συστράτευσης όλων των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας. Η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά είχε μιλήσει σε ανύποπτο χρόνο για την ανάγκη μιας προοδευτικής διακυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ σε ρόλο πρωταγωνιστή, σε χρόνια μάλιστα που ο κ. Μητσοτάκης φάνταζε ως ο αδιαμφισβήτητος και πανίσχυρος ηγέτης. Όπως διαπιστώνεται πλέον, η «παντοδυναμία» του νυν πρωθυπουργού παρήλθε ανεπιστρεπτί. Και το γεγονός αυτό, βέβαια, κάνει ακόμη πιο αναγκαία τη σύμπηξη μιας προοδευτικής συμμαχίας που θα αντικαταστήσει στην διακυβέρνηση της χώρας αυτόν, όπως και το κόμμα του.

Ο κ. Ραγκούσης έχει προτείνει κοινά ψηφοδέλτια ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Πεδίο συνεργασίας, ακόμα και εκλογικής με τον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει; Κι αν όχι, πως μπορούν να επιτευχθούν συγκλίσεις με τα κόμματα του προοδευτικού χώρου; Η πόρτα της Χαριλάου Τρικούπη για δυσαρεστημένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι ανοιχτή;

Κοιτάξτε, το ΠΑΣΟΚ έχει την τελευταία δεκαετία πλεονάζον ισοζύγιο στην εξαγωγή «περιφερόμενων» στελεχών, τόσο προς τα δεξιά του, όσο και προς τα αριστερά του. Τίποτα δεν δείχνει, όμως, πως θα θέλαμε να αντιστρέψουμε αυτό το ισοζύγιο, με την «επανα-εισαγωγή» των ήδη «εξαχθέντων» στελεχών μας. Οι άνθρωποι αυτοί βγήκαν από τα σπλάχνα της παράταξης, επέλεξαν όμως εδώ και καιρό διαφορετικούς δρόμους, συχνά πληγώνοντας όλους όσοι, συνειδητά επιλέξαμε να είμαστε πάντα εδώ. Οι πόρτες μας είναι πάντοτε ανοιχτές για όλους και για όλες, αλλά όχι απαραίτητα σε θέσεις πρώτης γραμμής και ευθύνης. Θα μπορούσαν να φουσκώσουν τις τάξεις μας ακόμη και ως απλοί ψηφοφόροι, αποδεικνύοντας σε πρώτη φάση τουλάχιστον, πως το ενδιαφέρον τους είναι γνήσιο και πως δεν αναζητούν για ακόμη μία φορά νέες σημαίες ευκαιρίας, δεν πουλάνε την πραμάτεια τους, δεν συνεχίζουν να είναι πολιτικοί γυρολόγοι.