Η Ευαγγελία Λιακούλη επαναφέρει μέσω της «ΜτΚ» την πρόταση του κόμματός της ύψους 2 δισ. ευρώ για την στήριξη της εργασίας σημειώνοντας πως δεν επιβαρύνει δημοσιονομικά τον προϋπολογισμό. Παράλληλα, υποστηρίζει πως η λιτότητα λόγω του κορονοϊού είναι προ των πυλών.

Πρόσφατα, η κ. Γεννηματά παρουσίασε την πρόταση του Κινήματος Αλλαγής για την διατήρηση των θέσεων εργασίας ύψους 2 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ξέρετε, εύκολα μπορεί κανείς να κατηγορήσει την Χαριλάου Τρικούπη για νέο «λεφτά υπάρχουν». Από πού θα εξασφαλιστούν αυτοί οι πόροι;

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. «Λεφτά υπήρχαν» το 2009, σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία της κυβέρνησης Καραμανλή, του επονομαζόμενου τότε και «καταλληλότερου» από πολλούς. Θυμίζω, του ηγέτη μιας παράταξης που ισχυριζόταν ότι το έλλειμμα ήταν 6% και κατέληξε στην πραγματικότητα να είναι πάνω από 15%. Πρόκειται για τα ίδια στατιστικά στοιχεία που στοίχισαν την αξιοπιστία της χώρας μας στην Ένωση, για μία τουλάχιστον δεκαετία, για να μην αναφερθώ και σε όλες τις άλλες δυσάρεστες «περιπέτειες», αποτέλεσμα μιας πρωτοφανούς και σχεδόν εγκληματικής κυβερνητικής αδράνειας. Η πρόταση του Κινήματος Αλλαγής για την στήριξη της εργασίας είναι κοστολογημένη και κυρίως εμπροσθοβαρής. Δεν επιβαρύνει δημοσιονομικά τον προϋπολογισμό, από την στιγμή που τα κονδύλια μπορούν να προέλθουν από το πρόγραμμα SURE, που ενέκριναν οι Ευρωπαίοι ηγέτες, ύψους 1,5 δισ. ευρώ και 400, περίπου, εκατομμύρια από το ΕΣΠΑ (Κοινωνικό Ταμείο). Έτσι, η πρότασή μας καταλήγει να ανέρχεται σε 400 ευρώ ανά θέση, σε αντίθεση με τα σχεδιαζόμενα από την κυβέρνηση που αναμένεται να είναι περίπου 250 ευρώ.

Το κόμμα σας τάχθηκε εξαρχής υπέρ της έκδοσης κορονο-ομολόγου για την αντιμετώπιση των συνεπειών και της ύφεσης της πανδημίας. Κάτι με το οποίο διαφωνούν οι χώρες του Βορρά με αποκορύφωμα τις δηλώσεις Σόιμπλε ότι δεν υποχωρούν όλα μπροστά στην προστασία της ανθρώπινης ζωής. Φοβάστε νέο μνημόνιο; Φοβάστε πως η επιστροφή στην κανονικότητα μπορεί να σημαίνει λιτότητα;

Νέο μνημόνιο μπορεί να σου επιβάλλουν οι εταίροι σου, όταν οι δικές τους οικονομίες αναπτύσσονται και μόνο η δική σου αντιμετωπίζει δυσκολίες. Υπό αυτή την έννοια δεν μπορώ να δω στο ορατό μέλλον ένα μνημόνιο, όπως τουλάχιστον το ξέραμε μέχρι τώρα. Και αυτό γιατί σύμφωνα με όλες τις προβλέψεις των διεθνών Οργανισμών και των οίκων αξιολόγησης, φέτος προβλέπεται μαζική ύφεση, για όλες τις οικονομίες ανεξαιρέτως. Αναπόφευκτα, λοιπόν η γενικευμένη λιτότητα είναι ante portas (προ των πυλών). Η κατάσταση προφανώς δυσχεραίνει από την στιγμή που η κυβερνώσα ΝΔ, η παράταξη του «κοινωνικού φιλελευθερισμού» όπως αρέσκεται να αυτοπαρουσιάζεται -και σημειωτέον ανήκει στην ίδια πολιτική οικογένεια με τον κ. Σόιμπλε- έχει να αντιμετωπίσει μια ουσιώδη αντίφαση στρατηγικής: Να προτάξει πρώτα την κοινωνία ή να προτάξει τον φιλελευθερισμό; Αλλά αυτήν την αντίφαση, ας την απαντήσουν καλύτερα οι ίδιοι -πάντως τους βλέπω πολύ μπερδεμένους.

Πρόσφατα σε άρθρο σας μιλήσατε για το ΕΣΥ που δεν έγινε «εμείς». Εσείς, διαχρονικά, «βλέπετε» λάθη στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ σε ό,τι αφορά το Εθνικό Σύστημα Υγείας κι αν ναι, ποια είναι αυτά;

Όταν το ΠΑΣΟΚ κυβερνούσε, προφανώς, απαιτούνταν ένα ποσοστό πέριξ του 40%. Σε ένα «catch all» κόμμα, αναπόφευκτα, αναγκάζονται να συνυπάρξουν πολλές διαφορετικές ταχύτητες και αντιλήψεις, ακόμη και για κομβικά ζητήματα, όπως το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Συνεπώς, το ΕΣΥ δεν έγινε ποτέ… ΕΜΕΙΣ. Θυσιάστηκε σκόπιμα, για να χωρέσουν πολλοί αρεστοί και ημέτεροι, να πάρουν ένα κομμάτι του, να αλώσουν ένα πεδίο του. Τα στελέχη αυτά, αυτο-χαρακτηριζόμενα μάλιστα -χωρίς καμία αιδώ και χωρίς καμιά περίσκεψη - «προοδευτικά», μπέρδεψαν τον κόσμο, μιλώντας για ένα απαξιωμένο σύστημα υγείας που δήθεν «χρειαζόταν τον ιδιωτικό τομέα για να σταθεί». Έφτασαν ωστόσο 50 μέρες πανδημίας για να αποδειχθεί περίτρανα η ιδεοληψία τους, όπως και το τεράστιο, απίστευτο, υπεράνθρωπο, μεγαλειώδες φιλότιμο των ανθρώπων που υπηρετούν και πιστεύουν στο ΕΣΥ. Έστω και οψίμως, φαίνεται ωστόσο ότι οι κάθε λογής επικριτές του ΕΣΥ -είτε είναι κυβερνητικοί, είτε από αλλού προερχόμενοι- σιγούν, και αυτό γιατί η ίδια η κοινωνία τους παραφυλά πλέον «στη γωνία».

Ένα μεγάλο ζητούμενο είναι η στήριξη των τουριστικών επιχειρήσεων και η στήριξη του ελληνικού τουρισμού γενικότερα. Τα μέτρα που έχει ανακοινώσει η κυβέρνηση είναι αρκετά;

Ας είμαστε ειλικρινείς, αλλά και ρεαλιστές. Ο τουρισμός αποτελεί μια θεμελιώδη έκφανση της «ανοιχτότητας», της κινητικότητας και της εξωστρέφειας των κοινωνιών μας. Είναι δυνατό να θεωρηθούν ποτέ αρκετά, οποιαδήποτε κυβερνητικά μέτρα για τον τουρισμό, όταν τα πρώτα θύματα της πανδημίας του COVID-19 ήταν η ίδια η «ανοιχτότητα», η κινητικότητα, αλλά και η εξωστρέφεια του καθενός από εμάς, ως ατόμου; Αυτό βέβαια αναμένεται να έχει σοβαρότατες συνέπειες σε μια οικονομία όπως η δική μας, που εξαρτάται σε μεγάλο ποσοστό από τον τουρισμό. Παρότι προσωπικά δίνω μια πίστωση χρόνου στην κυβέρνηση, φοβάμαι ότι τα ως τώρα δείγματα γραφής της ηγεσίας του υπουργείου Τουρισμού σε σχέση με προηγούμενα ζητήματα, όπως π.χ. η κατάρρευση της Thomas Cook, ήταν ενδεικτικά για τα όσα (λίγα) έχουμε να προσδοκούμε σε κυβερνητικό επίπεδο.

Το Κίνημα Αλλαγής πρώτο αντέδρασε στα Voucher των επιστημόνων για το επίδομα των 600 ευρώ. Η εξέλιξη, αισθάνεστε πως σας δικαιώνει;

Η υπόθεση των voucher επιμόρφωσης για τους επιστήμονες ήταν μια κλασική, καλοστημένη «μπίζνα» της παλιάς, «καλής συντηρητικής παράταξης», όπου στο τέλος βέβαια τίποτα δεν πήγε, όπως αρχικά σχεδιάστηκε. Όπως με τα «δομημένα ομόλογα» της κυβέρνησης Καραμανλή, όπου τα χρήματα των ασφαλιστικών μας ταμείων υποτίθεται ότι θα έκαναν μια… βόλτα στις αγορές του πλανήτη, βγάζοντας κέρδη για όσους εμπλέκονταν στο «κόλπο», και θα κατέληγαν ανέπαφα στα ταμεία. Έτσι και τώρα, ορισμένοι κυβερνητικοί «φωστήρες» σκέφτηκαν ότι με το 800άρι, που η ΕΕ προέβλεψε αποκλειστικά για τους επιστήμονες, θα μπορούσαν να «κουτσο-βολέψουν», τόσο κάποιους ημέτερους ιδιοκτήτες ΚΕΚ, όσο και τους επιστήμονες, με μια επίφαση επιμόρφωσης, που βέβαια πέρασε πολύ κάτω… από τον πήχη της «αριστείας». Θεωρώ ότι αν η υπόθεση δεν ήταν τόσο εξευτελιστική για τους επιστήμονες, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα πολύ καλό σενάριο για μια μαύρη πολιτική κωμωδία, υψηλών κινηματογραφικών προδιαγραφών.

Το τελευταίο διάστημα ακούγονται διάφορα σενάρια περί προκήρυξης πρόωρων εκλογών. Πιστεύετε πως θα στηθούν κάλπες; Είστε έτοιμοι στο Κίνημα Αλλαγής;

Ελπίζω να μην επικρατήσουν οι τυχοδιωκτικές φωνές στο περιβάλλον του πρωθυπουργού. Θέλω να πιστεύω στην επικράτηση όλων όσοι επιθυμούν πραγματικά να δουλέψουν, με ειλικρινή διάθεση προσφοράς, δεδομένου ότι η περίοδος μπροστά μας προδιαγράφεται εξαιρετικά δύσκολη. Οι εκλογές θα αποτελούσαν παραφωνία στη συλλογική προσπάθεια πολιτικού συστήματος και κοινωνίας, για την υπέρβαση τόσο της πανδημίας, όσο και της συνεπακόλουθης οικονομικής κρίσης. Άλλωστε, το εκλογικό σώμα εξέλεξε σχετικά πρόσφατα τη ΝΔ, με ένα ποσοστό και μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία, που δύσκολα μπορούν να χαρακτηριστούν ως «μη σταθερά», δικαιολογώντας οτιδήποτε άλλο, εκτός από την σκληρή και αδιάλειπτη δουλειά, μακριά από μικροκομματικά παιχνίδια και σχεδιασμούς σε βάρος της κοινωνίας και της οικονομίας. Το Κίνημα Αλλαγής από την άλλη, δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από ένα τέτοιο ενδεχόμενο, μιας και ο πολιτικός του λόγος δεν διέπεται από αντιφάσεις, είναι κοστολογημένος και μετρημένα συναινετικός· είναι με λίγα λόγια ορθολογικός, συνεπώς και εκτιμητέος από τους Έλληνες ψηφοφόρους.

Προσωπικά, τηρήσατε τον κατ’ οίκον περιορισμό; Πως τον βιώσατε; Τι κάνατε;

Δυστυχώς, μια βρογχίτιδα στην αρχή της καραντίνας με έβαλε στη θέση μου, οπότε δεν τέθηκε καν ερώτημα «ελαφρών» προσωπικών επιλογών, σε σχέση με την τήρηση των σε κάθε περίπτωση αναγκαίων μέτρων της καραντίνας. Όπως οι περισσότεροι συμπολίτες μας, προσπάθησα να δω τους περιορισμούς ως ευκαιρία δουλειάς, συνάντησα την οικογένειά μου και έκανα μεγάλη υπομονή, αυτοπεριοριζόμενη, όπως όλοι. Η περίοδος αυτή όμως, δεν αποτέλεσε για μένα αφορμή για αισθήματα αυτολύπησης και ανημποριάς. Είναι επιλογή μου να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο, να πιστεύω στη δύναμη των ανθρώπων, να αισιοδοξώ ότι ο Θεός της Ελλάδας πάντα βοηθά και να μην εγκαταλείπω ποτέ το δόγμα μου, ότι όλοι οι αγώνες γίνονται με στόχο μια ζωή που αξίζει να ζούμε, σε έναν τόπο που είμαστε περήφανοι να κατοικούμε.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 3 Μαΐου 2020