Με μια συγκινητική ανάρτησή του αποχαιρέτισε ο Ευάγγελος Βενιζέλος το φίλο και συνάδερφό του Γιώργο Αναστασιάδη, ομότιμος καθηγητής στο Τμήμα Νομικής του ΑΠΘ ο οποίος έφυγε στα 77 του χρόνια.

Όπως έγραψε: «Με τον Γιώργο Αναστασιάδη μοιραζόμασταν για χρόνια το ίδιο γραφείο στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ. Ανήκε με τον Παύλο Πετρίδη, που έφυγε νωρίς, πριν 21 χρόνια, στον πυρήνα της παρέας. Ο Γιώργος Αναστασιάδης ήταν για εμάς ταυτισμένος με την Άνω Πόλη, τη διαρκή αναζήτησή της ταυτότητας μιας πόλης εγκλωβισμένης στη θέση της «Πρώτης μετά την Πρώτη», με τις αναμνήσεις της δεκαετίας του ’60, με τους ποιητικούς υπαινιγμούς του Διονύση Σαββόπουλου. Με όλη την ύλη, από τις πολιτικές δολοφονίες που συγκλόνισαν τη Θεσσαλονίκη μέχρι τους ποδοσφαιρικούς διχασμούς της. Δεν υπήρχε «νόμιμη συγκρότηση» καμίας σύνθεσης δασκάλων, μαθητών, φίλων και συναδέλφων χωρίς τον Γιώργο. Με τον Αριστόβουλο Μάνεση, τον Δημήτρη Τσάτσο, τον Γιάννη Μανωλεδάκη. Μαζί ξεκινήσαμε το περιοδικό «Δίκαιο και Πολιτική» στις εκδόσεις Παρατηρητής. Μαζί γράψαμε τα σχόλια στη πιο διαδεδομένη έκδοση του ελληνικού Συντάγματος μετά την αναθεώρηση του 1986, αυτή που έκανε το «Ποντίκι». Μου έρχεται στο νου όλη η διαδρομή από την προετοιμασία της διδακτορικής του διατριβής μέχρι την εκλογή του ως καθηγητή και την καταξίωσή του ως έγκυρου μελετητή της συνταγματικής και πολιτικής ιστορίας. Εξαιτίας της δικής μου μακράς απουσίας από το πανεπιστήμιο χάθηκε αυτή η αίσθηση της καθημερινότητας, αλλά δεν χάθηκαν τα αισθήματα και οι μνήμες.

Τον Γιώργο τον αποχαιρετούν όλοι με την τρυφερότητα που ο ίδιος εξέφραζε. Με αγάπη και εκτίμηση. Με τη σκέψη μας στην Πετρούλα και την Ελισώ».