Την περασμένη Τετάρτη πραγματοποιήθηκαν στα πανεπιστήμια οι καθιερωμένες, κάθε Μάιο, φοιτητικές εκλογές. Και, όπως συνηθίζεται κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, σχεδόν όλες οι παρατάξεις εμφανίζουν εαυτούς ως «νικητές». Μάλιστα, είναι αδύνατο να καταλάβει κανείς ποιο είναι το αποτέλεσμα των εκλογών καθώς η κάθε παράταξη, κυρίως οι δύο, τρεις πρώτες, δίνει και το δικό της αποτέλεσμα.

Σε κάτι ανάλογο παραπέμπει το κλίμα το οποίο επικρατεί δύο εβδομάδες πριν από τις ευρωεκλογές. Φυσικά, το αποτέλεσμα της κάλπης θα είναι ένα, χωρίς επιμέρους χρωματικές παραλλαγές και αμφισβητήσεις. Όμως η ανάγνωσή του από τα κόμματα θα είναι διαφορετική ώστε να εξυπηρετεί τις πολιτικές στοχεύσεις τους. Αλλά ας τα δούμε ένα προς ένα.

Τα όρια της ΝΔ

Πολύ πριν την έναρξη της προεκλογικής περιόδου το επιτελείο του κυβερνώντος κόμματος, βλέποντας και την κατάσταση που επικρατούσε στα κόμματα της αντιπολίτευσης, θεωρούσε ότι θα κάνει έναν υγιεινό περίπατο στις 9 Ιουνίου. Οι εκτιμήσεις που μοιράζονταν τότε τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας ήθελαν το κόμμα να εξασφαλίζει άνετα ένα 35% με 36%. Μία μικρή υποχώρηση δηλαδή έναντι του 40,56% που είχε πάρει πριν από έναν χρόνο, αλλά απολύτως διαχειρίσιμη.

Στην πορεία, όμως, συνειδητοποίησαν ότι το κλίμα δεν ήταν ακριβώς έτσι. Ότι ένα μέρος της εκλογικής βάσης της ΝΔ είναι δυσαρεστημένο από κάποιες κυβερνητικές πρωτοβουλίες, όπως για παράδειγμα η ψήφιση του νόμου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, κι εμφανίζεται διατεθειμένο να στείλει ένα «μήνυμα» προς το Μέγαρο Μαξίμου. Είτε μέσω της αποχής είτε επιλέγοντας άλλο κόμμα. Έτσι, προϊόντος του χρόνου ο εκλογικός πήχης άρχισε να υποχωρεί. Πλέον, επιτυχία για το Μέγαρο Μαξίμου λογίζεται ένα ποσοστό κοντά στο 33,12% που είχε πάρει στις ευρωεκλογές του 2019. Εάν το επιτύχει θα μπορεί η ΝΔ να εμφανιστεί το βράδυ της 9^ης Ιουνίου ως η αδιαφιλονίκητη νικήτρια των εκλογών.

Πολιτικά διαχειρίσιμη θα μπορεί να είναι και μία επίδοση η οποία θα κινείται ως το 31% ή, στη χειρότερη των περιπτώσεων, ένα ποσοστό με τουλάχιστον «3» μπροστά. Σε περίπτωση όμως που το ποσοστό του κυβερνώντος κόμματος γράψει μπροστά «2», τότε θα μιλάμε για σαφή πολιτική ήττα η οποία είναι βέβαιο ότι θα πυροδοτήσει εξελίξεις.

Το μαγικό «2»

Εξαιρετικά ασταθής είναι ο εκλογικός πήχης για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Αυτό οφείλεται στις κατά καιρούς δηλώσεις του προέδρου του Στέφανου Κασσελάκη ο οποίος τη μία μέρα εμφανίζεται ικανοποιημένος εάν η αξιωματική αντιπολίτευση καταφέρει να πιάσει το 17,83% του προηγούμενου Ιουνίου, την άλλη μιλά για ανατροπή, ακόμη και για κατάκτηση της πρώτης θέσης! Αυτό το τελευταίο γνωρίζει πολύ καλά και ο ίδιος ο κ. Κασσελάκης ότι είναι ανέφικτο, τουλάχιστον σε αυτές τις εκλογές.

Έως τον περασμένο Φεβρουάριο ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ εμφανιζόταν τρίτος στις δημοσκοπήσεις, φλερτάροντας ακόμη και με μονοψήφιο ποσοστό. Μετά το θορυβώδες συνέδριο όμως, ανέκαμψε και φαίνεται να έχει «κλειδώσει» τη δεύτερη θέση, παραμένοντας αξιωματική αντιπολίτευση. Αυτό, εφόσον επιβεβαιωθεί και στην κάλπη θα είναι προσωπική επιτυχία του κ. Κασσελάκη. Από μόνο του, όμως, δεν αρκεί ώστε να εμφανιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ως «νικητής» των εκλογών.

Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να πιάσει τουλάχιστον το 17,83% και να βρεθεί όσο ψηλότερα γίνεται από το συγκεκριμένο ποσοστό. Στην περίπτωση, δε, που καταφέρει να γράψει «2» μπροστά (ιδανικά, το 23,75% των προηγούμενων ευρωεκλογών), τότε ο κ. Κασσελάκης είναι βέβαιο πως θα πανηγυρίζει και δικαίως.

Συνεπώς, το «2» είναι το μέτρο της επιτυχίας για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, δεύτερο κόμμα και ποσοστό άνω του 20%. Η επιτυχία μάλιστα, θα είναι ακόμη μεγαλύτερη εάν τον ίδιο αριθμό έχει μπροστά και το ποσοστό της ΝΔ.

Θα μετρήσει το ποσοστό

Την ίδια ώρα στη Χαριλάου Τρικούπη αναζητούν λόγους και επιχειρήματα ώστε να περιληφθεί και το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής στο κλαμπ των «νικητών».

Η μάχη για την κατάκτηση της δεύτερης θέσης δείχνει να έχει χαθεί, παρά τις αρχικές θετικές δημοσκοπικές ενδείξεις. Πλέον, η γραμμή άμυνας για τον Νίκο Ανδρουλάκη είναι το ποσοστό της 9^ης Ιουνίου να είναι μεγαλύτερο από το 11,84% των περσινών εθνικών εκλογών. Ιδανικά, για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, ένα ποσοστό κοντά στο 14%-15%, σε συνδυασμό με μία μικρή απόσταση από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα του έδινε τη δυνατότητα να μείνει με αξιώσεις στο παιχνίδι που θα ανοίξει την επόμενη μέρα, στο χώρο της κεντροαριστεράς.

Τα υπόλοιπα κόμματα

Όσον αφορά τα υπόλοιπα κόμματα, δύο είναι τα περισσότερο ενδιαφέροντα στοιχεία. Το πρώτο είναι ποιο κόμμα, ανάμεσα σε Ελληνική Λύση και ΚΚΕ θα καταφέρει να κατακτήσει την τέταρτη θέση. Αυτή τη στιγμή δημοσκοπικό προβάδισμα έχει το κόμμα του Κυριάκου Βελόπουλου, αλλά η απόσταση από το ΚΚΕ είναι μικρή. Επίσης, στοίχημα γι’ αυτά τα δύο κόμματα είναι η επίτευξη διψήφιου ποσοστού. Υπενθυμίζεται ότι η Ελληνική Λύση στις τελευταίες εκλογές είχε συγκεντρώσει 4,44% (άλλο ένα 4,68% είχαν πάρει οι ομογάλακτοι «Σπαρτιάτες» που τώρα έχουν αποκλειστεί από τις ευρωεκλογές), ενώ στις ευρωεκλογές του 2019 είχαν πάρει 4,18%. Τα αντίστοιχα ποσοστά για το ΚΚΕ ήταν 7,69% και 5,35%.

Από ’κει και κάτω υπάρχουν επτά κόμματα τα οποία διεκδικούν ποσοστό υψηλότερο του 3% προκειμένου να εκπροσωπηθούν στην ευρωβουλή. Πιο εύκολο φαντάζει κάτι τέτοιο για την Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου και ίσως για τη Νέα Αριστερά και για τη Νίκη του Δημήτρη Νατσιού. Ειδικά για τη Νέα Αριστερά αυτές οι εκλογές έχουν υπαρξιακό διακύβευμα. Δυσκολότερο φαντάζει το 3% για τους υπόλοιπους, δηλαδή για το ΜέΡΑ25 του Γιάνη Βαρουφάκη, τον Κόσμο του Πέτρου Κόκκαλη, τους Δημοκράτες του Ανδρέα Λοβέρδου και τη Φωνή Λογικής της Αφροδίτης Λατινοπούλου.

Το πόσα κόμματα θα εκπροσωπηθούν στο ευρωκοινοβούλιο ενδιαφέρει και τους «μεγάλους» καθώς θα καθορίσει των αριθμό των ευρωβουλευτών που θα εκλέξουν. Για παράδειγμα, η ΝΔ με 34% και έξι κόμματα στην ευρωβουλή θα εκλέξει εννέα βουλευτές, με το ίδιο ποσοστό και οκτώ κόμματα στην ευρωβουλή θα εκλέξει δύο λιγότερους.