Του Τριαντάφυλλου Πετκανόπουλου

οικονομολόγου, δημοσιογράφου

Νομίζω ότι αυτή η περίπτωση της Ευρωπαϊκής Σούπερ Λίγκας που ανακοίνωσαν πριν στην αρχή τη εβδομάδας, 12 μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες και κατέρρευσε άμεσα σαν χάρτινος πύργος, αποτελεί το πιο τρανταχτό παράδειγμα μιας ακραίας και κυνικής απληστίας, αλλά και της δύναμης που ακόμη υπάρχει στους πολίτες, εν προκειμένω στους οπαδούς των ομάδων.

Πολλοί και ιδιαίτερα μη έχοντες μεγάλη σχέση με το ποδόσφαιρο ρωτούν τι ακριβώς συνέβη.

Οι ιθύνοντες αυτών των 12 αυτών ομάδων προσπάθησαν, με πρόσχημα απώλειες εσόδων εξαιτίας του κορονοϊού, να "μαζέψουν όλο το χρήμα από το τραπέζι" για την πάρτη τους, κατά το κοινώς λεγόμενο. Ο λόγος ήταν ότι δεν θέλουν να χάσουν ούτε χιλιοστό από τις τεράστιες απολαβές τους, σε εποχή μεγάλης κρίσης και δυστυχίας, αδιαφορώντας - μια μικρή κάστα ανθρώπων - τόσο για το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο όσο και για τις υπόλοιπες ομάδες και το ίδιο το άθλημα.

Μόνος τρόπος επιβίωσης το κούρεμα στις τεράστιες αμοιβών ποδοσφαιριστών

Αν θέλουν να επιζήσουν οι ομάδες στο νέο περιβάλλον και να αντιμετωπίσουν τα ελλείμματα ο τρόπος είναι ένας, μοναδικός και προφανής. Να μειώσουν τις τεράστιες απολαβές των ποδοσφαιριστών και να ισοσκελίσουν τους ισολογισμούς των ομάδων. Αν μια ομάδα, για παράδειγμα και για να το πούμε πιο απλά, έχει μεγάλες ζημιές και τα συμβόλαια των ποδοσφαιριστών της είναι 300 εκατ. ευρώ δεν έχει παρά να τα κόψει στο μισό. Χωρίς να καταστραφεί, όπως θα γινόταν στην περίπτωση που το πρόβλημα ήταν μόνο δικό της. Η ανταγωνιστικότητα της ίδιας δηλαδή, όλου του πρωταθλήματος, το θέαμα, και κυρίως το συναίσθημα των φιλάθλων που είναι η βάση του ποδοσφαίρου, ουδόλως επηρεάζονται, αν όλοι οι ψηλά αμειβόμενοι οι ποδοσφαιριστές, προπονητές και οι λοιποί παράγοντες του αθλήματος παίρνουν τα μισά. Ό,τι ακριβώς συνέβη σχεδόν σε όλη την κοινωνία. Μιλάμε μάλιστα για αμοιβές οι οποίες έχουν ήδη ξεφύγει σε προκλητικά για το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο επίπεδα.

Γιατί δεν το κάνουν;

Η αιτία για την οποία δεν το κάνουν δεν είναι οι αντιδράσεις των ποδοσφαιριστών, όπως πολλοί νομίζουν, αλλά τα περίπλοκα συμφέροντα γύρω από τις αμοιβές τους, τα οποία φυσικά αφορούν τους ίδιους τους ιδιοκτήτες και τα μεγαλοστελέχη των ομάδων. Αυτούς που αποφάσισαν δηλαδή την ίδρυση της Λίγκας.

Σαφώς οι ποδοσφαιριστές αντιδρούν αλλά η δύναμή τους δεν είναι μεγάλη, αν κάτι τέτοιο αποφασίσουν όλες οι ομάδες, και ειδικά οι μεγαλύτερες, όπως τώρα αποφάσισαν να κάνουν τη Λίγκα. Βεβαίως, υπάρχουν και νομικά ζητήματα αλλά η μεγαλύτερη δύναμη είναι η πραγματικότητα και το ‘ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος’ όταν αυτό είναι γενικό.

Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι έτσι καθώς ένας μεγάλος κύκλος ανθρώπων έχει έσοδα και συμφέροντα από αυτή την υπόθεση, σχεδόν τα ίδια ακόμη και μεγαλύτερα από τους ποδοσφαιριστές. Μάνατζερ, δικηγόροι, στελέχη των ομάδων, ιδιοκτήτες των ομάδων, προπονητές, ακόμη και δημοσιογράφοι, ΜΜΕ και ένα σωρό άλλοι παρατρεχάμενοι. Από τα χρήματα των ετήσιων συμβολαίων των πολύ ακριβών ποδοσφαιριστών που έχουν αυτές οι ομάδες, δηλαδή συμβόλαια 20 εκατομμυρίων ευρώ και βάλε (μέχρι και 100 εκατ. ευρώ), είναι ζήτημα αν μένουν στους ίδιους τα μισά.

Τα τεράστια συμφέροντα πίσω από τους ποδοσφαιριστές

Τα ποσοστά των μάνατζερ, ως νόμιμη προμήθεια, είναι τεράστια και βέβαια μεγάλο μέρος αυτών κατευθύνεται ως μίζα σε προπονητές που προωθούν ή ζητούν τους παίκτες, σε στελέχη ομάδων τα οποία παίρνουν τις αποφάσεις, σε ΜΜΕ και δημοσιογράφους που φτιάχνουν τις καριέρες, σε ασφαλιστικές εταιρίες, δικηγόρους, συμβολαιογράφους και πολλούς άλλους στα πιο κάτω ράφια της ιεραρχίας. Φυσικά υπάρχουν και οι περιπτώσεις υπερτιμολογήσεων στα συμβόλαια από τη μεριά των ίδιων των ιδιοκτητών των ομάδων, για ευνόητους λόγους.

Όλα αυτά αποτελούν ένα μεγάλο μπαλόνι το οποίο θα σκάσει και θα χάσει έσοδα από το σοβαρό κούρεμα των συμβολαίων των ποδοσφαιριστών, το οποίο, όπως προαναφέρθηκε σήμερα είναι η μόνη λύση για να μην πτωχεύσουν οι ομάδες. Για να το πούμε πιο απλά, ακόμη και αν οι τρελά αμειβόμενοι ποδοσφαιριστές, αποφάσιζαν να δεχτούν ένα γερό κούρεμα στις αποδοχές τους προκειμένου να σώσουν την αγελάδα που αρμέγουν, δεν θα τους άφηναν όλοι αυτοί που δημιούργησαν τη λίγκα να το κάνουν.

Αντ’ αυτού δημιούργησαν την κλειστή Λίγκα των μεγάλων ομάδων για να μαζέψουν όλο το χρήμα, να διατηρήσουν τα μπάτζετ και την κερδοφορία τους, ώστε οι ίδιοι να μην χάσουν ούτε ευρώ από τις τεράστιες αυτές απολαβές.

Αδιαφορώντας για το ίδιο κύκλωμα των μικρότερων ομάδων, με τα μικρότερα μπάτζετ οι οποίες οδηγούνται σε απαξίωση. Αδιαφορώντας για το ίδιο το άθλημα.

Η δύναμη των οπαδών

Το μεγάλο και αισιόδοξο μήνυμα είναι ότι το σχέδιο κατέρρευσε κυρίως χάρις στις αντιδράσεις των οπαδών. Προσέξτε, των οπαδών των ομάδων που συμμετείχαν στη Λίγκα, οι οποίοι όχι μόνο δεν είχαν να χάσουν κάτι αλλά θα έβλεπαν την ομάδα τους στην κορωνίδα του αθλήματος και όχι των οπαδών των υπολοίπων ομάδων οι οποίες θα γίνονταν ξαφνικά ομάδες Β κατηγορίας.

Υπερασπίστηκαν δηλαδή το ποδόσφαιρο στο σύνολό του και όχι το στενό οπαδικό τους συμφέρον.

Μπορεί η αντίδραση της UEFA να ήταν λυσσαλέα, μπορεί να υπήρξαν πολιτικές αντιδράσεις σε κορυφαίο επίπεδο όπως οι δηλώσεις Τζόνσον, Μακρόν και πολλών άλλων ηγετών, αλλά οι αντιδράσεις των οπαδών των ομάδων ήταν εκείνες που οδήγησαν το εγχείρημα στην καταστροφή πριν οι αλέκτορες της γηραιάς ηπείρου προλάβουν να λαλήσουν έστω τρεις φορές. Άλλωστε οι ομάδες-αντάρτες, σπεύδουν να δηλώσουν ότι δεν είχαν λάβει υπ’ όψη τους τις απόψεις των οπαδών από τους οποίους ζητούν συγνώμη.

Το πολιτικό μήνυμα

Αν το δούμε πολιτικά ήταν μια μεγάλη νίκη των πολιτών απέναντι σε μια τρομερή εκδήλωση απληστίας εκ μέρους μιας κάστας πανίσχυρων και ευνοημένων ανθρώπων. Είναι δε ένας προπομπός εξελίξεων και γεγονότων που θα ακολουθήσουν το ξεπέρασμα του κορονοϊού, σε ένα κόσμο που δεν θα είναι πια ο ίδιος. Εξελίξεων από τις οποίες πολλές θα μοιάζουν την εν λόγω, καθώς και άλλες ισχυρές κάστες, αδιαφορώντας για τη δυστυχία που προκαλείται σε μεγάλες μάζες ανθρώπων, θα θελήσουν να κατοχυρώσουν συμφέροντα.

Είναι χαρακτηριστική η καταιγίδα και η καθολικότητα της καταδίκης του εγχειρήματος σε όλη την Ευρώπη, η οποία ίσως να αποτελέσει προηγούμενο σε επόμενες τέτοιες ενέργειες. Ο βασιλιάς των σπορ, το λαϊκό ποδόσφαιρο επέτρεψε στους πολίτες να δείξουν τα δόντια τους στην ακραία απληστία.

Η εικόνα ηττημένων μεγιστάνων οι οποίοι σαν βρεγμένες γάτες απολογούνται και ζητούν συγνώμη από τους φιλάθλους και οι ειδήσεις ότι άλλοι παραιτούνται, όπως ο πρόεδρος της Γιούβε, άλλοι πουλούν τις ομάδες και άλλοι δεν έχουν μούτρα να βγουν, δεν μπορεί παρά να ικανοποιούν κάθε απλό άνθρωπο.

Τέλος θα ήθελα να σημειώσω την στάση των γερμανικών (κυρίως της Μπάγερν) και γαλλικών ομάδων (κυρίως της ΠΣΖ) οι οποίες αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στη Λίγκα.