ΑΠΟΨΕΙΣ

Ας υποθέσουμε προς στιγμήν ότι η Ε.Ε. βρίσκεται στη θέση μιας ισχυρής πολυεθνικής και όχι στη θέση μιας ένωσης κρατών. Και ότι αντιμετωπίζει τα προβλήματα που γνωρίζουμε ήδη από το 2009 και μετά, δηλαδή από τη διεθνή κρίση και εντεύθεν, συμπεριλαμβανομένου και του προσφυγικού…. Τι θα έκανε το μάνατζμεντ ενός τέτοιου κολοσσού; Πριν κάνει οτιδήποτε, θα ξεκινούσε με ένα GAP analysis -καμία σχέση με την ελληνική πολιτική συντομογραφία ΓΑΠ- ώστε σχηματικά μιλώντας να έχει τα δεδομένα του πού βρίσκεται, πού θέλει να πάει και να σχεδιάσει το πώς θα πάει. Οι ηγέτες της Ε.Ε. δεν περίμεναν φυσικά εμάς να τους το πούμε, αλλά κι εμείς δεν περιμέναμε ότι αντί να ενεργούν σαν μία εταιρεία, θα λειτουργούσαν ως ανεξάρτητες εταιρείες όπου και όπως έκριναν πρόσφορο για τα στενά εθνικά τους συμφέροντα. Επίσης ότι θα υπήρχαν αποφάσεις -πολιτικές που θα ζημίωναν σοβαρά κάποια τμήματα της Ένωσης- εταιρείας σε βάρος όμως άλλων τμημάτων - κρατών. Με άλλα λόγια ακόμη και αν είχε εκπονηθεί ένα σωστό Gap analysis, είναι αμφίβολο αν αυτό θα εφαρμοζόταν ή θα εφαρμοστεί.

Το πρώτο GAP, το χάσμα μεταξύ ηγεσίας και πολιτών, είναι και το πιο σοβαρό. Παρότι οι ηγεσίες εκλέγονται από τους πολίτες, στη συνέχεια ενεργούν αγνοώντας την κοινωνική πραγματικότητα που δεν είναι στατική, εξελίσσεται μαζί με τις πολιτικές που ακολουθούνται. Ευημερούν π.χ. οι αριθμοί, αλλά φτωχαίνουν οι άνθρωποι ή ακολουθείται μία «πολιτικά ορθή» στάση π.χ. στο προσφυγικό, αλλά αγνοούνται επιδεικτικά τα προβλήματα που δημιουργούνται. Στη συνέχεια και καθώς αγνοούνται επιδεικτικά ή και επιθετικά οι αντιδράσεις, ώστε να διορθωθεί το πρόβλημα, δημιουργείται το έδαφος του λαϊκισμού που πάντα μα πάντα βασίζεται σε μια πραγματική αιτία και ψηλώνει ανάλογα με τις συνθήκες. Άκουγα λοιπόν τον σοσιαλδημοκράτη ευρωπαίο επίτροπο Πιέρ Μοσκοβισί να λέει με δραματικό τόνο ότι «για πρώτη φορά στην ιστορία της, η ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης απειλείται: μπορεί να εκραγεί από τους ηγέτες της άκρας δεξιάς, τον Ματέο Σαλβίνι, τη Μαρίν Λεπέν, τον Βικτορ Όρμπαν» και να καταλήγει «Θα πρέπει να προωθήσουμε την ενότητα μιας ισχυρής Ευρώπης, πιο ολοκληρωμένης. Δεν είναι στιγμή να υποχωρήσουμε ή να χρονοτριβούμε…». Μία μέρα αργότερα ο ιταλός πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε απάντησε: «Στην Ιταλία δεν υπάρχει πρόβλημα ξενοφοβίας. Το πρόβλημα είναι ότι την τελευταία περίοδο η ευρωπαϊκή ιθύνουσα τάξη έχει απομακρυνθεί από τους πολίτες». Πληροφοριακά αναφέρω ότι μπορεί ο Μοσκοβισί να λέει το σωστό, όπως το μάθαμε από την ίδρυση της ΕΟΚ και μετά, αλλά ο Κόντε λέει επίσης το σωστό όπως το αντιλαμβάνονται όχι οι ακροδεξιοί, αλλά σχεδόν όλοι οι πολίτες της Ε.Ε. Ότι δεν ψηφίζουν ακροδεξιούς, δεν σημαίνει ότι δεν νιώθουν το GAP…

Ίλιγγος και χάσμα

Επειδή μιλήσαμε για χάσμα. Προφανώς είδατε ή διαβάσατε τη λίστα… πλούτου, που σύμφωνα με τη Wealth-X κατέδειξε πρώτον αύξηση του αριθμού τους και δεύτερον αύξηση του πλούτου τους. Αύξηση παντού! Σε Βόρεια Αμερική, Λατινική Αμερική, Αφρική, Ευρώπη, Μέση Ανατολή, Ασία και Ωκεανία. Οι 400 πλουσιότεροι το 2018 έχουν συνολική περιουσία 2,9 τρισ. δολ., από 2,7 τρισ. δολ. το 2017. Και από ποιες πηγές γίνεται κανείς πλούσιος και μπαίνει στη λίστα των 400; Χρηματοοικονομικά και επενδύσεις: 88, Τεχνολογία: 65, Τρόφιμα και ποτά: 45. Να πούμε πάντως ότι όλα αυτά τα χρόνια η πτώση των εισοδημάτων της λεγόμενης μεσαίας τάξης στις ίδιες χώρες ήταν από αισθητή έως δραματική σε περιπτώσεις όπως η ελληνική.

20 δισ. δολάρια

Ο πλούτος λοιπόν δημιουργείται πολύ εύκολα και πολύ γρήγορα :Οι αδελφοί Πάτρικ και Τζον Κόλιζον λίγο πριν να κλείσουν τα τριάντα, Ιρλανδοί που ζουν και εργάζονται στη Σίλικον Βάλεϊ, είναι νέοι δισεκατομμυριούχοι Πριν από 8 χρόνια ίδρυσαν τη Stripe, η οποία αποτιμάται σήμερα στα 20 δισ. δολάρια. Συναγωνίζεται δηλαδή την Airbnb και την Uber. Τι κάνει η Stripe; Ας πούμε το απλό: Το 2017 το 84% των ηλεκτρονικών πληρωμών στις ΗΠΑ έγινε μέσω της Stripe. Οι πελάτες - επιχειρήσεις παρακάμπτουν τους μεσάζοντες, δηλαδή τις τράπεζες ή τις εταιρείες έκδοσης πιστωτικών καρτών. Οι πελάτες έτσι παρακάμπτουν και πολλές χρονοβόρες ή άλλου είδους διαδικασίες που θέτουν εμπόδια στο επιχειρείν. Ωστόσο δεν είναι όλα ρόδινα για τους Κόλιζον και τη Stripe, καθώς ήδη εμφανίστηκαν εταιρείες-ανταγωνιστές αλλά και σειρά εμποδίων που αφορούν τη διαφάνεια και τη νομιμότητα των συναλλαγών.

Η σιδηρά κυρία…

Η Άγκελα Μέρκελ έπειτα από μία εξαιρετικά μεγάλη περίοδο παντοκρατορίας στο χώρο των συντηρητικών της Γερμανίας και της του ΕΛΚ, γνωρίζει τη φθορά στην επιρροή που ασκεί. Όχι ως καγκελάριος αλλά στο εσωτερικό του κόμματός της. Έπειτα από 45 χρόνια για πρώτη φορά το κόμμα ψήφισε κόντρα στην ηγεσία του: η εκλογή του Ραλφ Μπρινχάουζ στο τιμόνι της κοινοβουλευτικής ομάδας των CDU/CSU έγινε ενάντια στην υποψηφιότητα που στήριζε η Μέρκελ. Τι σημαίνει αυτό; Λίγα έως ελάχιστα εκτός, αλλά πολύ σημαντικές εξελίξεις εντός. Η διαδικασία διαδοχής στους γερμανούς Χριστιανοδημοκράτες. οψέποτε και αν ξεκινήσει. θα έχει άλλα χαρακτηριστικά από αυτά που ίσχυαν όσο η Μέρκελ κυριαρχούσε αδιαφιλονίκητα.

* Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ"