Λόγια του Βαρδάρη

Το Μετρό της Θεσσαλονίκης είναι αναμφίβολα μία κομβική υποδομή που αλλάζει τον χάρτη των μετακινήσεων της πόλης μας. Με σύγχρονους σταθμούς και άνετα δρομολόγια, αποτελεί ένα έργο που δικαιώνει χρόνια αναμονής. Ωστόσο, υπάρχει μία λεπτομέρεια που μας γυρίζει πίσω στην εποχή της δραχμής: η αδυναμία να δεχτεί πιστωτικές κάρτες!

Σε μία εποχή όπου ακόμα και ο πλανόδιος καστανάς της παραλίας διαθέτει POS, οι αυτόματοι πωλητές εισιτηρίων του Μετρό επιμένουν να λειτουργούν με κέρματα. Η εικόνα του επιβάτη που ψάχνει μανιωδώς για ψιλά, ενώ το τρένο φτάνει, είναι σχεδόν σουρεαλιστική. Αν μη τι άλλο, δίνει μία ρετρό αίσθηση στην κατά τα άλλα υπερσύγχρονη εμπειρία.

Η ζωή είναι απλή, αλλά οι άνθρωποι την περιπλέκουν

Κομφούκιος

Η δικαίωση του δημάρχου Νάουσας, Νίκου Κουτσογιάννη, μετά την ακύρωση της απόφασης για την αργία του από τον υφυπουργό Σπανάκη, είναι μία υπόθεση που συνδυάζει δικαιοσύνη και παράδοξο χιούμορ. Μπορεί να φανταστεί κανείς τον κ. Κουτσογιάννη σαν τον Οδυσσέα που επιστρέφει θριαμβευτής στην Ιθάκη, αλλά με έναν Σπανάκη στον ρόλο του Δία, να του δίνει την τελική αθώωση! Όσο για τον περιφερειάρχη της Αποκεντρωμένης Μακεδονίας-Θράκης, Ιωάννη Σάββα και τους συνεργάτες του, η υπερβολική αυστηρότητά τους στην υπόθεση δείχνει έναν ζήλο που θυμίζει δασκάλους που βάζουν αποβολή για καθυστέρηση ενός λεπτού. Αν η ίδια αυστηρότητα εφαρμοζόταν παντού, ίσως τα μισά γραφεία δημόσιας διοίκησης να ήταν άδεια!

Η υπόθεση αυτή φανερώνει ότι στη χώρα μας, η γραφειοκρατία και οι αποφάσεις μπορεί να είναι τόσο περίπλοκες όσο ένας λαβύρινθος, αλλά ευτυχώς, πάντα βρίσκονται ορισμένοι «Θησείς» που κρατούν το νήμα της δικαιοσύνης. Ίσως χρειάζεται λιγότερη αυστηρότητα και περισσότερη κοινή λογική.

Η Δικαιοσύνη βαστά σπαθί. Σαν της πάρεις το σπαθί απομένει μόνο με τη ζυγαριά. Αυτή την έχουν όμως και οι μπακάληδες

Στρατής Μυριβήλης

Όταν ο Γιάννης Μπρατάκος σάρωσε με το εντυπωσιακό 89% στις εκλογές του ΕΒΕΑ, η επιχειρηματική κοινότητα της Αθήνας έδωσε ένα ξεκάθαρο μήνυμα: «Σου έχουμε εμπιστοσύνη, μη μας απογοητεύσεις!». Ο Μπρατάκος, ένας άνθρωπος που συνδυάζει την άνεση του παλιού γνώριμου με τη φρεσκάδα του σύγχρονου επιχειρηματία, έρχεται να δώσει νέα πνοή σε έναν θεσμό που συχνά κατηγορείται ότι λειτουργεί σαν... μουσειακό κομμάτι.

Κάποιοι λένε πως με τέτοια ποσοστά, το μόνο που λείπει είναι το καροτσάκι με τις κόκκινες τουλίπες μπροστά από τα γραφεία του ΕΒΕΑ. Άλλοι πάλι αστειεύονται ότι το 11% που δεν τον ψήφισε ήταν οι παραδοσιακά γκρινιάρηδες που φοβούνται τις αλλαγές όσο ένας γάτος το νερό. Όπως και να ’χει, το αποτέλεσμα δείχνει πως οι επιχειρηματίες θέλουν σταθερότητα, όραμα και, κυρίως, έναν ηγέτη που ξέρει να κάνει τη δουλειά.

Ο Μπρατάκος, με πλούσιο βιογραφικό και εμπειρία σε θέσεις ευθύνης, έχει την ευκαιρία να επαναπροσδιορίσει τον ρόλο του ΕΒΕΑ, κάνοντάς το πιο δυναμικό, πιο σύγχρονο και, ας το πούμε, πιο χρήσιμο για την καθημερινότητα του επιχειρηματία. Τώρα, λοιπόν, ήρθε η ώρα ο Μπρατάκος να αποδείξει ότι η ψήφος στο πρόσωπό του ήταν και ψήφος εμπιστοσύνης στις ικανότητές του. Καλή επιτυχία!

Ἄνδρα δοκίμαζε καὶ μὴ εἰς τὸ πρόσωπον βλέπε

Πλούταρχος

Α, γύρισαν οι καρδερίνες μας με ανθρώπινη φωνή από την Αθήνα που πήγαν για τριήμερο και μας μετέφεραν διάφορα για την παραίτηση του Πατέλη, του οικονομικού συμβούλου του πρωθυπουργού, που ΔΕΝ ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία! Σίγουρα κάποιοι περίμεναν ότι ένας άνθρωπος που είχε μάθει τόσο καλά να χειρίζεται τα νούμερα, θα αποφάσιζε να κάνει... «έξοδο» από το πολιτικό σκηνικό. Ο Πατέλης, λοιπόν, αφού «ξεφορτώθηκε» την ευθύνη για το ελληνικό οικονομικό σχέδιο, αποφάσισε να αποδείξει ότι η ζωή δεν είναι μόνο πολιτική -υπάρχουν και άλλες κατευθύνσεις. Και ποιος είπε ότι οι σύμβουλοι δεν μπορούν να γίνουν παραδείγματα ευχάριστης απροσδόκητης φυγής;

Η παραίτησή του, λοιπόν, είναι μία μικρή απόδειξη ότι υπάρχουν κι άλλες επιλογές εκτός πολιτικής που μπορεί να είναι ευχάριστες εκπλήξεις. Το γεγονός ότι επιλέγει να αποχωρήσει με ένα χαμόγελο, παρά τις αντιφάσεις που άφησε πίσω του, μας θυμίζει ότι οι άνθρωποι δεν είναι απλώς πολιτικοί παίκτες, αλλά και... άνθρωποι.

Ο δρόμος για την έξοδο είναι πάντα πιο ενδιαφέρον από τον δρόμο για την είσοδο

Λαϊκή φράση

Αχ, η Θεσσαλονίκη ποτέ δεν απογοητεύει όταν πρόκειται για «επίκαιρη» αστυνομική δράση! Φαίνεται ότι η αστυνομία αποφάσισε να μας δώσει μία μικρή γεύση από την «ειδική μεταχείριση» των εφήβων λίγο στην επέτειο του Γρηγορόπουλου, αλλά όχι με τον τρόπο που περιμέναμε. Αντί να μας δείξουν πώς η αστυνομία διαχειρίζεται τις καταστάσεις με επαγγελματισμό, αποφάσισαν να δώσουν μία «απολαυστική» παράσταση μπροστά σε όλους, κρατώντας τους έφηβους συλληφθέντες επί ώρες καθισμένους στην Κούσκουρα ως την τελευταία λέξη της δημόσιας «διαπαιδαγώγησης». Η περιοχή αναστατώθηκε, αλλά οι ένστολοι δεν πτοήθηκαν, μάλλον νόμιζαν πως το να μετατρέψεις έναν κεντρικό δρόμο σε διαδραστική σκηνή για παρατήρηση συμπεριφορών, είναι η τέλεια αφορμή για κοινωνική εγρήγορση.

Φυσικά, το θέμα δεν είναι η πραγματική ανάγκη για εκπαίδευση ή ειρηνική αποκατάσταση της τάξης, αλλά μάλλον το πόσο μπορούν να «εντυπωσιάσουν» με μία παράσταση δημοσίων σχέσεων, αναστατώνοντας τους κατοίκους και προκαλώντας όλη τη γειτονιά να ρωτάει: «Πόσο πιο δημοκρατική μπορεί να γίνει η ‘δημόσια τάξη’ όταν περιλαμβάνει και καθιστικό αλά... θεατρική παράσταση;».

Η βαρβαρότητα ξαναρχίζει με τις υπερβολές του πολιτισμού.

Λαμαρτίνος

Γάλλος ποιητής και πολιτικός

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 15.12.2024