Λόγια του Βαρδάρη

Η αλλαγή του χρόνου φέτος στη Θεσσαλονίκη ήταν μία αληθινά ξεχωριστή εμπειρία! Ο Λευκός Πύργος, φωτισμένος, όπως ποτέ άλλοτε, έγινε το απόλυτο κέντρο της γιορτής, και ο δήμος μας έβαλε τα δυνατά του για να μας χαρίσει μία βραδιά που θα θυμόμαστε για χρόνια.

Ο δήμαρχος Στέλιος Αγγελούδης απέδειξε για άλλη μία φορά ότι έχει το όραμα και την αποφασιστικότητα να φέρει τη Θεσσαλονίκη στο προσκήνιο. Με τη βοήθεια του αντιδημάρχου Πολιτισμού και Τουρισμού Βασίλη Γάκη, έστησαν ένα πρόγραμμα γεμάτο λάμψη, μουσική και συγκίνηση. Από τη νεανική μουσική που μας κράτησε ζεστούς, παρά το τσουχτερό κρύο, μέχρι το εντυπωσιακό σόου πυροτεχνημάτων, όλα ήταν σχεδιασμένα με μεράκι και λεπτομέρεια.

Ο Λευκός Πύργος έγινε, για πρώτη φορά, το επίκεντρο της αντίστροφης μέτρησης, με χιλιάδες Θεσσαλονικείς να τραγουδούν, να αγκαλιάζονται και να μοιράζονται ευχές. Και να σας πω κάτι; Αυτή η ενότητα ήταν το καλύτερο δώρο για τη νέα χρονιά. Γιατί, όταν ένας δήμος καταφέρνει να μας φέρει κοντά με τόσο απλό και όμορφο τρόπο, τότε μιλάμε για επιτυχία.

Θετική ενέργεια, καλή διάθεση και μία πόλη που έλαμπε, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Μπράβο στον δήμαρχο και τον αντιδήμαρχο που κατάφεραν να συνδυάσουν παράδοση και νεωτερισμό σε ένα τόσο όμορφο σκηνικό. Είμαι σίγουρη ότι το 2025 θα είναι γεμάτο ακόμα περισσότερες ιδέες και εκδηλώσεις που θα κάνουν τη Θεσσαλονίκη μας ακόμα πιο λαμπερή!

Χρόνια πολλά, λοιπόν, και καλή χρονιά σε όλους!

Αρχὴ ἥμισυ παντός.

Πυθαγόρας

Η κυβέρνηση θυμίζει έναν ταλαντούχο ταχυδακτυλουργό που έχει μπροστά του δεκάδες μπάλες στον αέρα και προσπαθεί να τις κρατήσει όλες ψηλά. Από την προστασία της πρώτης κατοικίας μέχρι τους αυστηρούς ελέγχους της καθημερινότητας, η κατάσταση απαιτεί ισορροπία ακροβάτη. Και, μεταξύ μας, αν το τσίρκο της πολιτικής έχει κάποιον που προσπαθεί να κρατήσει το σχοινί σταθερό, αυτός είναι ο πρωθυπουργός. Ο πρωθυπουργός δείχνει ότι αντιλαμβάνεται τις ανάγκες της κοινωνίας, και, έστω και αν χρειάζονται βελτιώσεις, βλέπουμε μία προσπάθεια να γίνουν τα πράγματα καλύτερα. Πρέπει, όμως, να δώσει λίγο περισσότερη προσοχή στα «καθημερινά» -αυτά που χτυπάνε την πόρτα μας κάθε πρωί. Για παράδειγμα, η προστασία της πρώτης κατοικίας δεν είναι μόνο ζήτημα αριθμών, αλλά και ζήτημα αξιοπρέπειας για χιλιάδες οικογένειες. Και οι έλεγχοι στην καθημερινότητα είναι καλό να γίνονται για να προστατεύεται ο πολίτης, όχι για να τον αγχώνουν παραπάνω.

Χρειάζεται λίγη περισσότερη αμεσότητα και ευαισθησία. Η κυβέρνηση χρειάζεται να γίνει πιο ευέλικτη και να ακούσει τους ανθρώπους που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα. Αν καταφέρει να συνδυάσει την αποφασιστικότητα με την κατανόηση, τότε το μέλλον μπορεί να είναι πιο φωτεινό για όλους μας.

Για το νέο έτος, ας ευχηθούμε υγεία, ανθρωπιά και μία κυβέρνηση που να μας κάνει να χαμογελάμε λίγο πιο συχνά!

Προσπάθησε να καταλάβεις τους ανθρώπους. Αν καταλάβει ο ένας τον άλλον, θα είστε καλοί ο ένας για τον άλλον. Το να ξέρεις κάποιον καλά, ποτέ δεν οδηγεί σε μίσος αλλά σχεδόν πάντα οδηγεί σε αγάπη.

Τζων Στάινμπεκ

Αμερικανός συγγραφέας

Ο αντικαπνιστικός νόμος στη Θεσσαλονίκη είναι σαν την ελληνική διατροφή: όλοι ξέρουμε ότι πρέπει να τηρούμε τους κανόνες, αλλά πάντα βρίσκουμε έναν τρόπο να φάμε ένα… «παράνομο» γλυκάκι. Στις μεγάλες αίθουσες, το τσιγάρο ανάβει με άνεση -όχι, δεν είναι παρανομία, είναι lifestyle. Τα πούρα, οι ναργιλέδες συνοδεύουν το ουίσκι, ενώ ο καπνός σχηματίζει σύννεφα που μάλλον μπερδεύουν τους ανιχνευτές καπνού. Αντίθετα, στα μικρά καφέ-μπαρ, η αστυνομία είναι πιο σχολαστική και από ελεγκτή εναέριας κυκλοφορίας, έτοιμη να κόψει πρόστιμα για την παρανομία ενός καημένου που απλώς δεν ήθελε να βγει στο πεζοδρόμιο με τη βροχή.

Η εικόνα είναι αστεία, αν όχι τραγική. Ο νόμος εδώ εφαρμόζεται όπως βολεύει: στα μικρά μαγαζιά με ζήλο, στις μεγάλες αίθουσες με ένα διακριτικό κλείσιμο του ματιού. Είναι σαφές: η επιβολή της νομιμότητας εξαρτάται από το μέγεθος του χώρου και την επιχειρηματική εμβέλεια του ιδιοκτήτη.

Η λύση; Απλή και εφαρμόσιμη, όπως σε πολλές χώρες του εξωτερικού: δημιουργία ξεχωριστών, καλά αεριζόμενων χώρων για καπνιστές, τόσο σε μικρά όσο και σε μεγάλα μαγαζιά. Και φυσικά, ίση αντιμετώπιση για όλους. Αν ο καφετζής πληρώνει πρόστιμο, ας πληρώσει και ο επιχειρηματίας που επιτρέπει το πούρο στις μεγάλες σάλες, τοποθετώντας, μάλιστα, και τασάκια!

Έτσι, όλοι θα είναι ευχαριστημένοι: οι καπνιστές θα απολαμβάνουν την παρέα τους, οι μη καπνιστές θα αναπνέουν καθαρό αέρα, και ο νόμος θα πάψει να θυμίζει σκηνικό επιθεώρησης.

Οι νόμοι μοιάζουν με τον ιστό της αράχνης: αν πέσει πάνω του κάτι ελαφρό και αδύναμο, το συγκρατεί·αν όμως πρόκειται για κάτι μεγαλύτερο, σκίζει τον ιστό και φεύγει.

Σόλων

Αρχαίος Αθηναίος νομοθέτης & φιλόσοφος

Η τελευταία συνάντηση Αθηναίου εκδότη, πολέμιου του Μητσοτάκη, με τους Καραμανλικούς της Θεσσαλονίκης (Θωμόπουλο, Φραντζή, Στυλιανίδη και άλλους) που έλαβε χώρα σε κρεατάδικο της ανατολικής πλευράς, ήταν ακριβώς ό,τι περίμενε κανείς: μπόλικο κρέας, ατέλειωτες αναμνήσεις και μηδενική πρόοδος. Σε τέτοια τραπέζια, το μενού είναι πάντα το ίδιο: λίγο χοιρινό με πολιτική σάλτσα, μία δόση από τις δόξες του παρελθόντος και, φυσικά, το ανέξοδο επιδόρπιο της επαναφοράς στην πολιτική σκηνή. Οι Καραμανλικοί, με το βλέμμα τους να τρέχει από το πιάτο στο παρελθόν, αναζητούσαν το ιδανικό μείγμα για να φέρουν πίσω την παλιά τους αίγλη, λες και τα ασημένια μαχαιροπίρουνα θα μπορούσαν να ξαναζωντανέψουν τη δόξα τους.

Η συζήτηση, ακούγονταν πιο πολύ σαν μία αποτυχημένη προσπάθεια ανασυγκρότησης… Όχι του κόμματος, αλλά των σχέσεων με την κοινωνία που έχουν λιώσει. Η μόνη αναβίωση εκείνο το βράδυ ήταν η επαναφορά παλαιών στελεχών στο τραπέζι, με τα ψητά κρεατικά να τους θυμίζουν τι έχουν χάσει: την ικανότητα να εντυπωσιάζουν εκτός του πιάτου.

Οι ωραίες στιγμές είναι πάντα μελαγχολικές. Ξέρεις ότι είναι φευγαλέες, θέλεις να τις κρατήσεις, δεν μπορείς.

André Maurois

Γάλλος συγγραφέας

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 05.01.2025