Γιγαντιαία φουγάρα, καπνοί που καταπίνουν τον ορίζοντα, ένα πέπλο νέφους που σκεπάζει την ατμόσφαιρα και τόποι άγονοι, νεκροί, έχουν αποτελέσει για τη φωτογράφο από την Κοζάνη, Σούλα Παλέντζα, μια διαφορετική πηγή έμπνευσης.

Εκεί που οι άλλοι δε βλέπουν τίποτα ξεχωριστό πέρα από την γκρίζα, σχεδόν καταθλιπτική, πραγματικότητα, η φωτογράφος, μιλώντας στο makthes.gr, εξηγεί για την συγκεκριμένη δουλειά της στην περιοχή των ορυχείων και των σταθμών της ΔΕΗ.

«Ασχολούμαι πολλά χρόνια με τη φωτογράφιση των περιοχών κοντά στη ΔΕΗ. Η συγκεκριμένη δουλειά με τα φουγάρα έγινε πριν 2 χρόνια. Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να τραβήξω φωτογραφίες από το σημείο, αλλά η πρόσβαση είναι απαγορευτική, μόνο από κάποιο ύψος και από απόσταση κατάφερα να βγάλω τις λήψεις, Ο Άη Λιας είναι το ψηλότερο σημείο που μου έχει δώσει τις καλύτερες φωτογραφίες », αναφέρει η Σούλα Παλέντζα, η οποία ανέβηκε σε ύψος 940 μέτρων προκειμένου να φωτογραφίσει τα φουγάρα των ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου και Καρδιάς.

Όπως λέει η ίδια όλες τις φορές που έχει προσπαθήσει να πλησιάσει τα εργοστάσια, έχει έρθει αντιμέτωπη με τα σκληρά απαγορευτικά μέτρα και τους φύλακες, ωστόσο εξομολογείται ότι έχει καταφέρει, έστω και στα «κλεφτά», να τρυπώσει μια φορά σ’ αυτά, μιας και ο σύζυγός της υπήρξε εργαζόμενος εκεί.

«Υπήρξαν στιγμές που έχω φοβηθεί. Μπήκα μέσα σε ένα ορυχείο, μια γυναίκα μόνη μου. Εκεί τα περάσματα είναι επικίνδυνα, τη μία μέρα υπάρχει δρόμος και την άλλη έχει εξαφανιστεί, μπορεί να σε καταπιεί», προσθέτει.

Η φωτογράφος ασχολείται με τη φωτογραφία ερασιτεχνικά για περισσότερο από 15 χρόνια και μέχρι σήμερα δεν έχει σταματήσει να αποτυπώνει τον τόπο της, τις ομορφιές, την καθημερινή ζωή και τη φύση της Κοζάνης. Δεν λείπουν όμως οι φορές που το «μάτι» της επικεντρώνεται και φωτογραφίζει την απόκοσμη πλευρά, τα βουνά που έχουν ξεγυμνωθεί από την εξόρυξη του λιγνίτη και τα χωριά που σώπασαν για πάντα, όταν ήχησε ο πρώτος εκσκαφέας.

«Κρανίου τόπος, διαστημικά τοπία, περιοχές μολυσμένες», θα πει η κ. Παλέντζα για τα χωριά αυτά που έχουν μαυρίσει και οι κάτοικοί τους τα εγκατέλειψαν. «Προσπαθώ να συλλέξω ποια χωριά χάνονται, ψάχνω στους χάρτες και πηγαίνω και τα φωτογραφίζω. Ο Κλείτος και ο Κόμανος είναι τα τελευταία που ερήμωσαν πριν 4-5 χρόνια. Δεν υπάρχουν πια», ενώ προσθέτει ότι με την πρώτη ευκαιρία σκοπεύει να πραγματοποιήσει μια έκθεση με τις φωτογραφίες της από τα χωριά που η ΔΕΗ έσβησε από το χάρτη.

Η Σούλα Παλέντζα γεννήθηκε στο Παλαιοχώρι Γρεβενών, αλλά μεγάλωσε και ζει στην Κοζάνη. Από το 2004 ασχολείται ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία και αναδεικνύει πλευρές, τοπία και πρόσωπα της περιοχής. Διακρίθηκε σε πανελληνίους διαγωνισμούς και συμμετείχε σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τον Οκτώβριο του 2015 είχε την επιμέλεια της έκθεσης παλιών φωτογραφιών με θέμα «Η Κοζάνη στον 20ό αιώνα», που πραγματοποιήθηκε στο Λαογραφικό Μουσείο Κοζάνης. Επίσης έχει συμμετάσχει σε μικρότερες τοπικές εκθέσεις φωτογραφίας, αλλά και στο Φεστιβάλ φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, δύο φορές, όπου και παρουσίασε στην έκθεση ‘Contrast’ τη δουλειά της. Σήμερα, ασχολείται με την οργάνωση μιας φωτογραφικής συλλογής με κεντρικό θέμα της τον περίφημο κρόκο Κοζάνης και θα περιλαμβάνει εικόνες από όλα τα στάδια του, την σπορά, τα εντυπωσιακά μωβ άνθη του, την συγκομιδή του και φυσικά τους ανθρώπους που φροντίζουν το πολύτιμο φυτό.