Με την αναφορά του στο φετινό Νόμπελ Οικονομικών, που απονεμήθηκε σε τρεις αναγνωρισμένους οικονομολόγους, οι οποίοι εντοπίζουν τη σχέση μεταξύ της ευημερίας των εθνών και της ποιότητας των θεσμών τους, ξεκίνησε την ομιλία του στη Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής, ο Ειδικός Εισηγητής επί του Προϋπολογισμού 2025 και Βουλευτής Α’ Αθήνας με το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, Παύλος Γερουλάνος.

Αυτή η θεώρηση, είπε ο Βουλευτής, έχει επιπτώσεις όχι μόνο στην οικονομική θεωρία, αλλά και στην πολιτική πρακτική. Οι μελέτες αποδεικνύουν ότι οι ισχυροί θεσμοί, οι οποίοι σέβονται τα δικαιώματα των πολιτών και διασφαλίζουν τη δικαιοσύνη, είναι καθοριστικοί παράγοντες για τη βιώσιμη ανάπτυξη.

Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στην ελληνική πραγματικότητα, όπου η κοινωνία δεν ενδιαφέρεται για τις συζητήσεις μέσα στη Βουλή, καθώς η κουβέντα για τον Προϋπολογισμό περιορίζεται σε αριθμούς και λογιστικά δεδομένα, χωρίς να αγγίζουν τα θεμελιώδη ζητήματα που επηρεάζουν τη ζωή των πολιτών: «Η Κυβέρνηση έχει βαφτίσει την αδράνεια «δημοσιονομική σταθερότητα», επαναλαμβάνοντας μονότονα: «δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα». Και εγκλωβισμένη μέσα στον μύθο της υπευθυνότητας, που η ίδια δημιούργησε για τον εαυτό της, είναι απολύτως ανίκανη να δει ότι λεφτόδεντρα μπορεί να μην υπάρχουν, υπάρχουν όμως πολιτικές επιλογές. Διότι, σε μια εποχή που όλα αλλάζουν, η Συντήρηση είναι λάθος πολιτική επιλογή. Και το ερώτημα είναι αν, απέναντι σε αυτήν την επιλογή, έχουμε άλλες επιλογές;»

«Έρχονται λοιπόν», συνέχισε ο κ. Γερουλάνος, «οι τρεις οικονομολόγοι οι οποίοι, με λίγα λόγια, είναι σαν να λένε το εξής στον κ. Μητσοτάκη και την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας: «Μην ψάχνετε «λεφτόδεντρα». Η ευημερία της χώρας σας δεν εξαρτάται από αυτό. Επισκευάστε τους θεσμούς που χαλάσατε και κάντε τους πιο δυνατούς, από αυτό που τους βρήκατε. Έτσι θα πυροδοτήσετε πραγματική ανάπτυξη, διότι, μεταξύ άλλων καλών, έτσι αναγνωρίζεται και αξιοποιείται η πραγματική αξία των πλουτοπαραγωγικών σας πηγών». «Και έτσι», θα προσθέσω, δανειζόμενος από άλλον οικονομολόγο που δεν έχει πάρει ακόμα Νόμπελ, «ο πλούτος θα μοιραστεί πιο δίκαια». Αυτό, μάλιστα. Αυτό, τώρα, είναι πολιτική επιλογή».

«Πώς λοιπόν μετατρέπεις μια συζήτηση Προϋπολογισμού, εγκλωβισμένη σε λογιστικά αδιέξοδα, σε μια συζήτηση Προϋπολογισμού εμπλουτισμένη με πολιτικές επιλογές; Πώς μετατρέπεις μια συζήτηση Προϋπολογισμού, σε μια κοινωνία και μια οικονομία που νιώθουν εγκλωβισμένες σε ένα παρωχημένο μοντέλο ανάπτυξης, σε μια συζήτηση απελευθέρωσής τους από αυτό; Πώς πάμε, από εδώ, σε ένα νέο παραγωγικό πρότυπο που βασίζεται στην εξωστρέφεια και στην καινοτομία, δημιουργεί καλές θέσεις εργασίας με γερό εισόδημα, δίνει πνοή και ζωή σε κάθε Περιφέρεια της χώρας; Πώς θα εμπνεύσουμε σιγουριά σε κάθε οικογένεια και σε όποιον θέλει να κάνει οικογένεια, για να αρχίσουμε έτσι να σπάμε τον φαύλο κύκλο του δημογραφικού, της ερήμωσης, του ασφαλιστικού, των κόκκινων δανείων, βόμβες που μπορούν να τινάξουν στον αέρα κάθε Προϋπολογισμό ρουτίνας όπως αυτός που καταθέσατε;», ρώτησε στη συνέχεια ο Παύλος Γερουλάνος.

«Από κάτω προς τα πάνω. Όχι από πάνω προς τα κάτω».

Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα έρχεται μέσω μιας θεμελιώδους αλλαγής στο παραγωγικό μοντέλο της χώρας, τόνισε ο Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, γιατί σήμερα, η ελληνική κοινωνία είναι εγκλωβισμένη σε ένα παραγωγικό μοντέλο που βασίζεται σε εισαγωγές και κατανάλωση, αφήνει ανεξέλεγκτη την αισχροκέρδεια, ερημώνει την Περιφέρεια, δημιουργεί στρατιές νεόπτωχων που δουλεύουν όλο και περισσότερο, αλλά το εισόδημα τούς φτάνει όλο και λιγότερο, αποθαρρύνει τους νέους να κάνουν οικογένεια «και μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια ολοταχώς στην επόμενη κρίση». Και στη συνέχεια, έδωσε το παράδειγμα της πρόσφατης κυβερνητικής παρέλασης, στον Έβρο.

«Για να δημιουργήσεις πλούτο με προοπτική στον Έβρο, όπως και σε κάθε άλλη περιοχή της Ελλάδας, πρέπει να αλλάξεις το παραγωγικό του μοντέλο. Για να το κάνεις αυτό, πρώτο βήμα είναι να σεβαστείς και να δυναμώσεις τους θεσμούς και τους φορείς της περιοχής, να τους συντονίσεις να τους ακούσεις και μετά να τους εμπιστευτείς τη λύση. Περιφέρεια και Δήμους. Τοπικό Πανεπιστήμιο. Επιμελητήρια και Επαγγελματικούς φορείς. Συνεταιρισμούς και Ομάδες Παραγωγών. Συνδικαλιστικά όργανα και Εργατικά Κέντρα. Να δυναμώσεις, να συντονίσεις, να ακούσεις και μετά να τους εμπιστευτείς τη λύση. Διότι, από αυτούς θα καταλάβεις το πραγματικό πρόβλημα και αυτοί θα είναι οι εμπνευστές και οι φορείς της λύσης, αν θέλουμε να υπάρξει λύση. Και αφού τα κάνεις αυτά, πρέπει να καταγράψεις όλα τα εργαλεία που έχεις στη διάθεσή σου, για να οδηγήσεις τη νέα προσέγγιση, διευκολύνοντας το έργο των τοπικών φορέων, που θα γίνουν διαχειριστές αυτών των εργαλείων: Τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της κάθε περιοχής, τη δημόσια περιουσία στην περιοχή, τα χρήματα από το εξωτερικό, τις τράπεζες, και βέβαια το φορολογικό σύστημα. Χωρίς συντονισμό των πέντε αυτών εργαλείων, από δυνατούς τοπικούς θεσμούς και φορείς, δεν θα αλλάξεις παραγωγικό μοντέλο».

«Τίποτα, από αυτά, δεν έκανε η Κυβέρνηση, αντιθέτως, πρώτον, δεν πήγε εκεί που είναι το πραγματικό πρόβλημα. Δεύτερον, δεν έκανε καμία πραγματική διαβούλευση. Και τρίτον, αναφέρθηκαν μόνο σε αυτά που επενδύονται ή ξοδεύονται. Δεν αναφέρθηκαν στο τι νέο μπορεί να παραχθεί. Τι υπάρχουσες αγορές για προϊόντα και υπηρεσίες θα ενισχυθούν και ποιες νέες αγορές μπορούν να ανοίξουν. Δεν άκουσαν κανέναν. Δεν διαβουλεύτηκαν ουσιαστικά με κανέναν. Δεν εμπιστεύτηκαν κανέναν», με αποτέλεσμα «αντί να δυναμώσουν, να σεβαστούν και να εμπιστευτούν τους τοπικούς θεσμούς και φορείς και να δώσουν τον πρώτο και βασικό λόγο σε αυτούς, τους μάζεψαν για το χειροκρότημα».

Κλείνοντας την ομιλία του, ο κος Γερουλάνος, ανέφερε πως «σε μια εποχή όμως που το δημογραφικό, το ασφαλιστικό και το ιδιωτικό χρέος κινδυνεύουν να τινάξουν την ελληνική οικονομία στον αέρα, η Συντήρηση είναι έγκλημα», γι’ αυτό, είναι καιρός να προχωρήσουμε πέρα από τη συντήρηση και να στραφούμε στην Αλλαγή, που χρειάζεται ο τόπος: «Διότι, εσείς μπορεί να είστε ικανοποιημένοι με τη Συντήρηση αλλά, εμείς και ο κόσμος, απαιτούμε Αλλαγή. Αυτήν την πολιτική επιλογή θα αναδείξουμε παντού και συνέχεια μέχρι να φύγει η Κυβέρνησή σας».