Όταν, στις αρχές της δεκαετίας του '80 είχε επιχειρηθεί από την τότε κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου η μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου, είχε σηκωθεί πολλή σκόνη. Η κατάργηση της προίκας, η αποποινικοποίηση της μοιχείας, το δικαίωμα της γυναίκας να διατηρήσει το επώνυμό της και μετά το γάμο και κυρίως, η θέσπιση του πολιτικού γάμου είχαν προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις από σημαντική μερίδα της κοινωνίας και από το σύνολο σχεδόν των εκπροσώπων της Εκκλησίας. Η κατάσταση αυτή δεν διήρκεσε όμως για πολύ. Κάποια στιγμή η σκόνη κατακάθισε. Η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών αντιλήφθηκε ότι οι μεταρρυθμίσεις εκείνες ήταν αναγκαίες καθώς ο κόσμος είχε ήδη κάνει βήματα μπροστά και η άρνηση της Πολιτείας να ρυθμίσει και νομοθετικά αυτά που εξελίσσονταν ήδη στην κοινωνία, ισοδυναμούσε με στρουθοκαμηλισμό.

Το ίδιο συμβαίνει και τώρα με αφορμή την κυβερνητική πρωτοβουλία να φέρει νομοσχέδιο στη Βουλή το οποίο να καθιερώνει την ισότητα στον γάμο, απαλείφοντας κάθε διάκριση στο θέμα αυτό, ανάλογα με τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Η άποψη ορισμένων που λέει “σέβομαι το δικαίωμα του καθενός και της καθεμιάς να έχει όποιον σεξουαλικό προσανατολισμό επιθυμεί, αλλά...” είναι εντελώς υποκριτική, αν όχι αποκρουστική. Το πως θα ζήσει ο καθένας μας, ποιον σεξουαλικό προσανατολισμό θα έχει, εάν θα κάνει ή όχι οικογένεια, εάν θα αποκτήσει ή όχι παιδιά, είναι δικαίωμά του. Υποχρέωση της Πολιτείας είναι να εξασφαλίζει ίσα δικαιώματα για όλους κι αυτό δεν συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας, όσον αφορά τα ομόφυλα ζευγάρια. Και το επιχείρημα ότι με την προωθούμενη ρύθμιση διαφωνεί η πλειονότητα των πολιτών είναι τελείως αδιάφορο καθώς τέτοιου είδους ζητήματα δεν διευθετούνται με βάση τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων. Τα ατομικά δικαιώματα και του τελευταίου πολίτη θα πρέπει να είναι απολύτως σεβαστά και κατοχυρωμένα.

Με την προωθούμενη ρύθμιση θα δοθεί λύση σε μια σειρά εκκρεμή ζητήματα τα οποία απασχολούν συμπολίτες μας που έχουν κάνει άλλες επιλογές, πέρα από κοινωνικές συμβάσεις και στερεότυπα. Μάλιστα, το πιο σοβαρό πρόβλημα που έρχεται να επιλύσει δεν αφορά υλικά αγαθά. Αυτά έχουν διευθετηθεί ήδη με το σύμφωνο συμβίωσης. Η προωθούμενη ρύθμιση αφορά πρωτίστως παιδικές ψυχές. Αφορά “αόρατα” παιδιά τα οποία είτε δεν αναγνωρίζονται στην Ελλάδα, παρότι ζουν εδώ είτε κινδυνεύουν να καταλήξουν σε ιδρύματα, στην περίπτωση που ο βιολογικός γονέας εγκαταλείψει τα εγκόσμια. Αφορά επίσης και πολλούς συμπολίτες μας οι οποίοι δεν μπορούν να θεωρηθούν γονείς ενός παιδιού εάν δεν έχουν βιολογική σχέση μαζί του.

Οι επιφυλάξεις που εκφράζει μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας, καθώς και η Εκκλησία είναι σεβαστές, αλλά αβάσιμες στην πλειονότητά τους. Το ζήτημα των οικογενειακών σχέσεων και η ανάπτυξη ενός παιδιού ομόφυλων ζευγαριών έχει απασχολήσει επί δεκαετίες χιλιάδες έρευνες ανά τον κόσμο. Ένα από τα βασικά συμπεράσματα αυτών των ερευνών αναφέρει πως ο σεξουαλικός προσανατολισμός και η ταυτότητα φύλου των γονέων είναι πολύ λιγότερο σημαντικά για την ανάπτυξη των παιδιών σε σύγκριση με ό,τι συμβαίνει μέσα στις οικογένειες, όπως η ποιότητα της ανατροφής των παιδιών και οι οικογενειακές σχέσεις. Αυτό πιστοποιείται, άλλωστε και με όσα βλέπουμε και ακούμε καθημερινά στα δελτία ειδήσεων με πρωταγωνιστές παιδιά “κανονικών” οικογενειών. Αλλά ούτε και ο σεξουαλικός προσανατολισμός των ομόφυλων γονέων καθορίζει τον σεξουαλικό προσανατολισμό του παιδιού. Σύμφωνα με τις έρευνες, άλλα είναι τα αίτια που καθορίζουν τη σεξουαλική ταυτότητα του ατόμου, όχι ο μιμητισμός.

Όσον αφορά το ζήτημα της τεκνοθεσίας μέσω παρένθετης μητέρας, το οποίο δεν θα επιτρέπει η προωθούμενη ρύθμιση, πρόκειται πράγματι για ένα λεπτό θέμα, με πολλές παραμέτρους. Στην Ελλάδα αυτός ο τρόπος τεκνοθεσίας επιτρέπεται μόνον όταν διαπιστώνεται αδυναμία, για λόγους υγείας, ενός ζευγαριού να αποκτήσει παιδιά. Συνεπώς, δεν τίθεται ζήτημα ανισότητας στο θέμα αυτό, μεταξύ ετερόφυλων και ομόφυλων ζευγαριών καθώς, στη δεύτερη περίπτωση δεν είναι εύκολο να τεκμηριωθεί αδυναμία τεκνοποίησης. Επιπλέον, εγείρονται και μια σειρά άλλα ζητήματα που έχουν να κάνουν με την “εργαλειοποίηση” της γυναίκας με σκοπό την αναπαραγωγή έναντι οικονομικού ανταλλάγματος. Είναι προφανές ότι στο θέμα αυτό θα χρειαστεί περισσότερη συζήτηση και ίσως ρυθμιστεί σε μια επόμενη φάση. Έως τότε θα ήταν πολύ σπουδαίο τα ομόφυλα ζευγάρια να στραφούν προς τα εκατοντάδες παιδιά που βρίσκονται στα ιδρύματα και περιμένουν κάποια στιγμή να έρθει και η δική τους σειρά, για να μπορέσουν να νιώσουν κι εκείνα οικογενειακή θαλπωρή. Αρκεί η Πολιτεία να προχωρήσει σε όλες τις αναγκαίες αλλαγές προκειμένου να ενισχύσει το θεσμό της υιοθεσίας και της αναδοχής.