Ποιος είναι αυτός που είπε "Αν ήξερα πόσο εύκολο είναι να κυβερνάς την Ελλάδα, θα το έκανα από τότε που ήμουν λοχίας"; Είναι ο Γεώργιος Κονδύλης, μια ιστορικά αμφιλεγόμενη προσωπικότητα του Μεσοπολέμου που γεννήθηκε στις 14 Αυγούστου 1879 και πέθανε την 31η Ιανουαρίου 1936. Υπήρξε στρατιωτικός και πολιτικός,δύο φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας μετά από δύο πραξικοπήματα(το ένα εναντίον του δικτάτορα Πάγκαλου και το άλλο εναντίον της νόμιμης κυβέρνησης Τσαλδάρη), αντιβασιλέας, πολλές φορές βουλευτής και υπουργός.

Ο Κονδύλης μνημονεύεται για την ισχυρή του θέληση και για τις κινήσεις «πολιτικού εκκρεμούς» καθώς είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις των στρατιωτικών και πολιτικών της χώρας που κατάφερε να βρεθεί από το ένα ιδεολογικό άκρο στο άλλο με αδιαφιλονίκητη επιτυχία.

Ο Γεώργιος Κονδύλης στην αρχή ήταν εκείνος που στάθηκε στο πλευρό του Ελευθερίου Βενιζέλου, που πολέμησε στην Κρήτη και την Μακεδονία, και αντιπολιτεύθηκε σφοδρά τον βασιλιά. Ο ίδιος ανέτρεψε τον Αύγουστο του 1926 τον Πάγκαλο και το οπερετικό του δικτατορικό καθεστώς του, κάνοντας παράλληλα ελεύθερες δημοκρατικές εκλογές. Και είναι ο ίδιος άνθρωπος που έκανε στρατιωτικό κίνημα και στη συνέχεια έπαιξε καταλυτικό ρόλο για την Παλινόρθωση του Στέμματος σε μια κίνηση που σήμερα θα αποκαλούσαν οι αναλυτές ως «κωλοτούμπα»!

Στο ενεργητικό του Γ. Κονδύλη σύμφωνα με ιστορικούς, συγκαταλέγονται τρία σημαντικά επιτεύγματα, για την εποχή εκείνη, ήτοι: Η κατάργηση της δικτατορίας Πάγκαλου, η διενέργεια αδιάβλητων εκλογών στις 7-11-1926 και η αναστήλωση του Ελληνικού θρόνου. Ήταν θαυμαστής του Μεγάλου Αλεξάνδρου και γι' αυτόν άφησε σχετικά χειρόγραφα.

Όταν ο Γεώργιος Κονδύλης στην περίοδο του Μεσοπολέμου, ως Πρωθυπουργός και Αντιβασιλέας, είδε ότι η χώρα, ως συνήθως, αντιμετώπιζε οξύτατο οικονομικό πρόβλημα με δημόσια έσοδα σχεδόν ανύπαρκτα και τις δαπάνες τεράστιες ρώτησε τους οικονομικούς υπουργούς πώς θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.

Του ανέφεραν τρεις τρόπους: Με την έκδοση χαρτονομίσματος, με το διεθνή δανεισμό και την επιβολή φόρων. Ο στρατηγός απέκλεισε τον δεύτερο και τον τρίτο και γιατί κανένας δεν δάνειζε τη χώρα και γιατί ήθελε να δείχνει πως ενδιαφερόταν για το λαό. Απέμεινε, λοιπόν, η έκδοση χαρτονομίσματος. Του είπαν ότι η αύξηση του κυκλοφορούντος χρήματος θα προκαλούσε πληθωριστικές πιέσεις: «Μα, εμείς δεν θα το πούμε σε κανέναν!», απάντησε.