Της Ανατολής Μαυρίδου

Με βουρκωμένα τα μάτια και με την φράση «πότε ξανά» στα χείλη τους μικροί και μεγάλοι βρέθηκαν στην μεγάλη σιωπηρή πορεία που πραγματοποιήθηκε στη μνήμη του Άλκη Καμπανού.

Για να μην ξεχαστεί ο Άλκης που τόσο άδικα και άνανδρα δολοφονήθηκε πριν από ένα χρόνο, τα ξημερώματα της 1ης Φεβρουαρίου και να μην συμβεί ποτέ ξανά αυτό, εκατοντάδες φίλαθλοι, οπαδοί και πολίτες όλων των ηλικιών με κεριά στα χέρια συμμετείχαν στην «πολύχρωμη» πορεία.

Αυτό σκεφτόταν και η κ. Αγγελική καθώς άφηνε μια ζωγραφιά που δημιούργησε η ίδια για τον Άλκη. Πως το παιδί της θα μπορούσε να είναι στην θέση του.

«Για πολλούς λόγους ήρθα, γιατί και το δικό μου παιδί κινδύνεψε πέρσι το χειμώνα αφού είχε γίνει το περιστατικό με τον Άλκη και τίποτα δεν έγινε. Πρέπει να βγούμε όλοι στους δρόμους, γιατί όλοι φταίμε».

Με τη σιωπή τους μίλησαν και με την φωνή της ψυχής τους βροντοφώναξαν «Άλκη ζωντανός, για πάντα Αρειανός» οι παρευρισκόμενοι που ακολούθησαν την πορεία έως τον Λευκό Πύργο. Μια πορεία σιωπηλή, χωρίς πολλά συνθήματα αλλά και με την συναισθηματική φόρτιση στη θύμηση της στυγερής δολοφονίας του 19χρονου Άλκη.

Γονείς με μικρά παιδιά, οικογένειες, νέοι και νέες που ασχολούνται με τον αθλητισμό ή είναι απλώς φίλαθλοι, φορώντας τα διακριτικά της ομάδας που αγαπούν, απέτισαν φόρο τιμής στον Άλκη Καμπανό και πήραν μέρος στην πρωτοβουλία της Δομής «Εις το όνομα του Άλκη» για να συμβάλουν και αυτοί στην αλλαγή που πρέπει άμεσα να συμβεί ώστε να δημιουργηθεί ένας κόσμος που θα άρεσε στον ίδιο, «πολύχρωμος».

Η ζωγραφιά της κ. Αγγελικής

Οι ευθύνες της Πολιτείας

Ο Δημοσθένης Ν. φορώντας το κίτρινο χρώμα της ομάδας του μαζί με τον γιο του βρέθηκαν και αυτοί στον Λευκό Πύργο για να παρακολουθήσουν το δρώμενο.

«Νομίζω στη σημερινή εκδήλωση θα έπρεπε να έρθουν όσοι αγαπούν και σέβονται τον αθλητισμό. Ήρθα με τον γιο μου σήμερα. Όταν το έμαθα ανατρίχιασα. Ακόμα ανατριχιάζουμε και νομίζω για μια ζωή. Θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα και σίγουρα η πολιτεία πρέπει να κάνει κάτι».

Η νεολαία έδωσε το παρών δείχνοντας με τον τρόπο αυτό πως οι επόμενες γενιές είναι το μέλλον, η μεγάλη ελπίδα για την αλλαγή της ομαδικής κουλτούρας, ώστε να μην υπάρξει ξανά άλλος Άλκης. Προτιμούν να αφιερώσουν τον χρόνο τους στον αθλητισμό ως αθλητές πάρα ως φίλαθλοι, γιατί είναι απογοητευμένοι από τις διαρκείς συγκρούσεις μεταξύ οπαδών.

Δύο νεαροί έφηβοι, αθλητές της ΧΑΝΘ στο μπάσκετ, είναι οι 17χρονοι Α.Δ. και Δ.Τ., που στέλνουν το μήνυμα για την καλλιέργεια της ευγενούς άμιλλας στο χώρο του αθλητισμού.

«Για να τιμήσουμε τη μνήμη του Άλκη ήρθαμε, γιατί αυτά που γίνονται καθημερινά με την βία είναι ακραία. Δεν υποστηρίζουμε καμία ομάδα. Μέσω του αθλητισμού καλλιεργείται ο σεβασμός και σίγουρα ο καθένας επηρεάζεται από το σπίτι του», είπε ο Α.Δ.

«Και από τις παρέες επηρεαζόμαστε πιστεύω, συνομηλίκους που παίρνουν λάθος αποφάσεις και άτομα που παρασύρονται», πρόσθεσε ο Δ.Τ.

«Ο πατέρας μου παλιά μου έλεγε πως φασαρίες γίνονταν στα γήπεδα, τώρα αυτές γίνονται έξω από αυτά», συμπλήρωσε ο Α.Δ.

Η 23χρονη Α.Π. είπε «κανένας άνθρωπος δεν αξίζει να πεθαίνει ή να παθαίνει κακό λόγω της αγάπης του για μια ομάδα» και εξήγησε γιατί δεν υποστηρίζει καμία ελληνική ομάδα.

«Από μικρή κατάλαβα ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει μια ασχήμια εξαιτίας των θερμοκέφαλων οπαδών που στο εξωτερικό δεν το συναντάμε συχνά. Έχω πάει στο Ολίμπικο της Ρώμης και στο Σαν Σίρο του Μιλάνου. Ήταν πάρα πολύ ωραία, οι οπαδοί κυκλοφορούσαν ελεύθεροι μαζί, έβγαζαν μαζί φωτογραφίες και υπήρχε ένα γιορτινό κλίμα, κάτι μεγάλο, κάτι ωραίο. Ακόμα και στο γήπεδο, παρόλο που ήμουν στη θύρα της Μίλαν, ενώ είμαι Τσέλσι, υπήρχαν οπαδοί που φορούσαν φανέλες της ομάδας μου και το ίδιο έκανα και εγώ».

Η Μελίνα Τσαμπάνη, ένθερμη οπαδός του Άρη, αναφέρθηκε στην ευθύνη που φέρουν οι γονείς και τόνισε πως είναι αυτοί είναι που θα πρέπει να μάθουν στα παιδιά τους ότι κάθε τι διαφορετικό το αγαπάμε ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, εθνικότητας.

«Όλα ξεκινάνε από το σπίτι. Εάν ο γονιός δεν εξηγήσει κάποια πράγματα, δεν γίνεται. Εμείς οι γονείς πρέπει να μην φανατίζουμε τα παιδιά. Είναι ένα παιχνίδι, 90 λεπτά και τέλος, αυτό λέω στα παιδιά. Εγώ αυτό είπα και στην κόρη μου και στον γιο μου και εμένα η κολλητή μου είναι ΠΑΟΚ».

Η φίλαθλος του Άρη, Μελίνα Τσαμπάνη, διαπιστώνει ότι «εμείς οι γονείς πρέπει να μην φανατίζουμε τα παιδιά»

Φορώντας το κασκόλ της ομάδας του ο 80χρονος οπαδός του Άρη, Δημήτρης Σδούγκος, μίλησε για μια δύσκολη εποχή στο χώρο του ποδοσφαίρου όσον αφορά την οπαδική βία τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου: «Εγώ μένω εδώ, είμαι Χαριλιώτης χρόνια και περνάω κάθε μέρα από εδώ και ανάβω ένα κεράκι. Ήταν ένα φρικτό πράγμα και το κράτος πρέπει να ψάξει ποιοι φταίνε. Εμείς κάναμε όλοι παρέα παλιά. ΠΑΟΚτσήδες, Αρειανοί, Ηρακληδείς λέγαμε "πάμε στο γήπεδο" και πηγαίναμε όλοι μαζί. Τώρα έχω να πάω 20 χρόνια στο γήπεδο της Τούμπας. Θέλω να πάω και δεν πηγαίνω».

«Εμείς κάναμε όλοι παρέα παλιά. ΠΑΟΚτσήδες, Αρειανοί, Ηρακληδείς λέγαμε "πάμε στο γήπεδο" και πηγαίναμε όλοι μαζί, λέει ο Δημήτρης Σδούγκος

Την δυσκολία του να εξηγήσεις σε ένα παιδί με αναπηρία το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα επεσήμανε ο Αλέξανδρος Κατσέας, υπεύθυνος του ΚΔΑΠ - ΜΕΑ «Κύκλος», που βρίσκεται πολύ κοντά στο σημείο της δολοφονίας.

«Το μάθαμε γιατί είμαστε της γειτονιάς και συζητήθηκε. Είπαμε και διαβάσαμε κάποια πράγματα στο ΚΔΑΠ και σήμερα που ήρθαμε, τους έδειχνα τις ζωγραφιές και τους είπα ότι κάτι κακό έγινε εδώ και ήρθαμε για να μην ξαναγίνει».

«Σκοπεύουμε ως ΚΔΑΠ να καλέσουμε και άλλες μονάδες και δομές αναπηρίας της Θεσσαλονίκης, να οργανώσουμε ένα τουρνουά ποδοσφαίρου στην μνήμη του Άλκη Καμπανού, ώστε να κρατήσουμε ζωντανό το μήνυμα να μην συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο».

Το πανό που έφτιαξαν τα παιδιά του ΚΔΑΠ - ΜΕΑ «Κύκλος»

«Θα έπρεπε να είναι το σύμβολο της ειρήνης, όχι σύμβολο δολοφονίας. Θα πρέπει να τον θυμόμαστε έτσι», είπε ο νεαρός Χούλιο από την Ισπανία, που μένει πλέον στο Πανόραμα της Θεσσαλονίκης και θυμάται τη δολοφονία του Άλκη.