Γεννημένος και μεγαλωμένος στο κέντρο της Θεσσαλονίκης είχε «υπέροχα παιδικά χρόνια», όπως λέει στη «ΜτΚ». Έπαιξε μπίλιες και ποδόσφαιρο σε αλάνες, κρυφτό στο ανάκτορο του Γαλερίου στην πλατεία Ναυαρίνου, έφαγε κορόμηλα και μούσμουλα από δέντρα και «ταξίδεψε» από τη σκιά του Λευκού Πύργου στην κορυφή του Ολύμπου και από εκεί στα πέρατα της οικουμένης.

Αλλά… «από Θεσσαλονίκη φυγείν αδύνατο», λέει «πειράζοντας» λίγο το παλιό αρχαίο ρητό. Έχω απέναντί μου τον Γιάννη Σερβετά, μία από τις λίγες πανελληνίως γνωστές προσωπικότητες της πόλης που κατόρθωσαν να κάνουν καριέρα μέσα από την επιλογή τους να παραμείνουν στη γενέτειρά τους. «Την αγαπώ βαθιά την πόλη μου και έμεινα συνειδητά. Δεν έμεινα απλά γιατί γεννήθηκα εδώ», τονίζει στη συζήτησή μας.

Το ευεργετικό γράψιμο και τα παιδιά

Τηλεοπτικός παρουσιαστής και ραδιοφωνικός παραγωγός ο ίδιος είναι ένα πρόσωπο άκρως αναγνωρίσιμο. Ωστόσο, ίσως λιγότεροι να ξέρουν ότι η συγγραφή είναι το μεγάλο του σαράκι και έχει στο ενεργητικό του πολλά προσωπικά ημερολόγια-ανεκδοτολόγια, αλλά και βιβλία για παιδιά, ενώ ασχολήθηκε κατά καιρούς και με το παιδικό θέατρο μέσα από διασκευές παραμυθιών του. «Κατάλαβα ότι κάτι γινόταν με εμένα και το γράψιμο από την εφηβεία. Υπήρχαν στιγμές που δεν με χωρούσε ο τόπος, που δε μου έφτανε το οξυγόνο από όλο το Σέιχ-Σου μαζί. Τότε λοιπόν στα δύσκολα, όταν έβαζα μία άδεια σελίδα χαρτί μπροστά μου και έπιανα έναν στιλό, όλα γαλήνευαν. Όλα ησύχαζαν. Κατάλαβα ότι το γράψιμο λειτουργούσε ευεργετικά σε μένα. Τώρα που κάπως μεγάλωσα, αυτό γίνεται με κάπως διαφορετικό τρόπο. Τώρα πλέον είναι λες και κάτι βρίσκεται εγκλωβισμένο μέσα μου, το οποίο φωνάζει πως θέλει να βγει. Αν δεν πάρω στιλό να το ελευθερώσω δεν περνάω καλά. Κάνει όλο και περισσότερη φασαρία μέχρι να το απεγκλωβίσω», απαντά στην ερώτησή μου για το πώς ξεκίνησε τη συγγραφή.

Έχει ενδιαφέρον επίσης ο τρόπος με τον οποίο επέλεξε να γράψει για παιδιά: «Από τότε που με θυμάμαι στη ζωή μου ξεκινούσα να κάνω κάτι, που το είχα κάπως στο μυαλό μου και στο τέλος αυτό που γινόταν ήταν κάτι άλλο, όχι άσχημο, όχι μακριά, αλλά διαφορετικό από αυτό που είχα στο μυαλό μου. Και εγώ πάντα συμβιβαζόμουν με εκείνο το κάτι άλλο. Γράφοντας για τα παιδιά, ξεκινάω κάτι και φτάνω πάντα εκεί που πρέπει να είμαι. Και το μαγικό είναι πως δεν συμβιβάζομαι αν δεν είναι έτσι όπως το σκέφτομαι».

Τώρα ο ίδιος γράφει το κείμενο του θεατρικού έργου για παιδιά «Μικροί Κύριοι - Μικρές Κυρίες The show» (από τη γνωστή σειρά παιδικών βιβλίων) που θα παρουσιαστεί σε σκηνοθεσία Παυλίνας Χαρέλα στο πλαίσιο της διοργάνωσης «Καλοκαίρι στο Θέατρο Κήπου», το οποίο πραγματοποιείται από τον δήμο Θεσσαλονίκης. «Πώς το προσάρμοσες θεατρικά;», τον ρωτάω. «Μου ήταν παρά πολύ εύκολο γιατί γνωρίζω καλά τους χαρακτήρες τους οποίους είχα διαβάσει εκατοντάδες φορές στον γιο μου πριν πολλά χρόνια…», απαντάει αρχικά. Στην πορεία συνεχίζει με το γνωστό του χιούμορ χαμηλώνοντας τον τόνο της φωνής του: «Τρίχες. Ας είναι καλά η Παυλίνα η Χαρέλα από το Θέατρο Σοφούλη και η Yuppitheater που με κατεύθυναν. Ειλικρινά το απόλαυσα και περιμένω εναγωνίως τις παραστάσεις. Επειδή είναι διαδραστικές πιστεύω ότι κάθε παράσταση θα είναι διαφορετική και ότι θα διασκεδάσουμε πολύ και κοινό και δημιουργοί. Win win που λέμε και στο Νεοχώρι Χαλκιδικής».

Και επειδή η συζήτηση μαζί του είναι άκρως απολαυστική δεν μπορώ παρά να αφήσω ακριβώς ως έχουν τρεις τελευταίες ερωταπαντήσεις που ειπώθηκαν με αυθορμητισμό και είναι ενδεικτικές τόσο της σπιρτάδας του, όσο και της ποιότητάς του:

Τι πρέπει να προσέχει ένας δημιουργός όταν απευθύνεται στην ευαίσθητη παιδική ψυχή;

Όταν μιλάς σε παιδιά στην ουσία μιλάς στην ψυχή σου. Μιλάς στον μικρούλη όμορφο, αθώο σκανδαλιάρη που κρύβεται μέσα σου. Οπότε ιδιαίτερη προσοχή κυρίως στη γλώσσα, τις εικόνες που δημιουργείς και τα υπονοούμενα.

Τι άλλο γράφεις; Υπάρχουν κείμενα στο συρτάρι;

Πολλά και τίποτα αλλά, Κυριακή μου, μην ανησυχείς. Όταν αυτό το κάτι που είναι εγκλωβισμένο μέσα μου θα αρχίσει να φωνάζει πως θέλει να βγει θα είσαι η πρώτη που θα της το πω.

Είσαι τηλεοπτικός παρουσιαστής, ραδιοφωνικός παραγωγός, συγγραφέας. Υπάρχει κάποια από τις τρεις ιδιότητές σου που σε εκφράζει περισσότερο ή είναι αλληλοσυμπληρούμενες;

(Θα απαντήσω τόσο γραφικά σε αυτή την απάντηση που κάποιο γραφικό σοκάκι της Σαντορίνης θα βουρκώσει γιατί θα αισθανθεί κοινότυπο). Η κάθε μία ιδιότητα από αυτές που ανέφερες είναι και μία ακτίνα στον ίδιο τροχό. Είναι όλες σημαντικές αλλά θα μου επιτρέψεις στον τροχό να προσθέσω και την ιδιότητα του οικογενειάρχη και του φίλου. Οι πέντε ακτίνες κάνουν δυνατότερο και ανθεκτικότερο τον τροχό. Ένα έχω να πω: Τα παιδιά και τα μάτια μας.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Μικροί Κύριοι - Μικρές Κυρίες The Show

Θέατρο Κολοσσαίον 1 Ιουλίου στις 18:30

Δημοτικό Θέατρο Κήπου 15 Ιουλίου στις 20:45

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 09.06.2024