Γιάννης Στάνκογλου στο makthes.gr: Πρέπει να επικοινωνήσουμε ως κοινωνία
03/09/2018 14:30
03/09/2018 14:30
«Ήταν ένα πολύ ζωντανό, πολύ ουσιαστικό, πολύ βαθύ ταξίδι». Έτσι περιγράφει τη φετινή καλοκαιρινή επαφή του με τον «Αγαμέμνονα», την πρώτη από τις τραγωδίες της «Ορέστειας» του Αισχύλου, ο πρωταγωνιστής Γιάννης Στάνκογλου. «Αρχίσαμε τις πρόβες στην Πάτρα, συνεχίσαμε με πρεμιέρα στην Επίδαυρο και κατόπιν ακολούθησαν και άλλες πολλές στάσεις. Αυτά που μου έμειναν είναι καταρχήν οι συνεργάτες, όλη η επικοινωνία που είχαμε μεταξύ μας, αλλά και ο κόσμος που γέμισε τα θέατρα και μας μίλησε με πολύ θετικά λόγια για το έργο και την παράσταση», συνεχίζει ο ηθοποιός. Ο ίδιος υποδύεται σ’ αυτήν, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Τσέζαρις Γκραουζίνις, δύο ρόλους: αυτόν του βασιλιά των Μυκηνών αλλά και του αντίζηλού του, και εραστή της συζύγου του Κλυταιμνήστρας, Αίγισθου. «Επιλέξαμε να παίξω και τους δύο ρόλους, για να καταδείξουμε ότι ουσιαστικά η εξουσία δεν αλλάζει, αλλάζουν λίγο τα πρόσωπα», επισημαίνει στo makthes.gr ο γνωστός ηθοποιός.
Αν δεχτούμε ότι κάθε ρόλος εξελίσσει έναν ηθοποιό, εσείς τι αποκομίσατε φέτος από αυτήν τη διπλή παρουσία;
Συμφωνώ ότι κάθε ρόλος εξελίσσει έναν ηθοποιό, όχι μόνο ως μία γραμμή, αλλά και πνευματικά και ψυχικά και ενεργειακά. Αυτό που έμαθα φέτος είναι η σύμπραξη με τους συναδέλφους, η επικοινωνία. Από εκεί και πέρα μετέφερα ένα ουσιαστικό κείμενο που μου δημιούργησε νέα ερωτήματα, στα οποία κι εγώ ψάχνω τις απαντήσεις.
Σε τι συνίστανται αυτά τα ερωτήματα;
Το έργο ασχολείται για παράδειγμα με το θέμα του φόβου, που αποτελεί μία διαχρονική κατάσταση. Τον νιώθουμε ακόμη και σήμερα και ίσως να είναι μεγαλύτερος ή πολύ διαφορετικός απ’ ό,τι στο παρελθόν. Γιατί να φοβόμαστε τόσο; Γιατί να μην παίρνουμε τις πρωτοβουλίες που πρέπει όταν τα πράγματα φτάνουν στα άκρα, αφού ξέρουμε κι εμείς οι ίδιοι ότι μπορεί να έχουμε δίκιο; Αυτά είναι μερικά μόνο ερωτήματα που γεννά .
«Η εξουσία θα έπρεπε να κάνει τη ζωή των ανθρώπων καλύτερη»
Στην τραγωδία αυτή του Αισχύλου ο Αγαμέμνων επιστρέφει στο Άργος μετά το τέλος του Τρωικού Πολέμου. Μπαίνει θριαμβευτικά στην πόλη και το παλάτι, φέρνοντας μαζί του ως αιχμάλωτη την τρωαδίτισσα πριγκίπισσα, ιέρεια του Απόλλωνα, μάντισσα Κασσάνδρα. Η Κλυταιμνήστρα υποδέχεται το σύζυγό της με στόμφο και τιμή, ωστόσο πολύ γρήγορα αποκαλύπτεται πως η ενθουσιώδης υποδοχή της υποκρύπτει ένα οργανωμένο σχέδιο εκδίκησης για το φόνο της κόρης τους Ιφιγένειας, την οποία ο Αγαμέμνονας θυσίασε στην Αυλίδα, για να ξεκινήσουν τα πλοία της εκστρατείας δέκα χρόνια πριν. Το κόκκινο χαλί που στρώνει για να τον δεχτεί οδηγεί σ’ ένα λουτρό αίματος όπου, με τη συνέργεια του εραστή της Αίγισθου, θα πνιγούν και ο ίδιος και η ερωμένη του. Πρόκειται για μία τραγωδία που δεν ανεβαίνει συχνά. «Είναι ένα έργο που μου αρέσει από τότε που ήμουν στη δραματική σχολή», λέει στο makthes.gr ο Στάνκογλου. «Μιλάει από κάτω για πάρα πολλά πράγματα όπως η εξουσία, αλλά και τι σημαίνει ο άνθρωπος, ποια είναι τα ερωτήματα που αυτός θέτει για τη ζωή του κ.ά.», συμπληρώνει.
Τη σημερινή εξουσία πώς τη βλέπετε;
Υπάρχει όλη αυτή η κατάσταση που διαμορφώθηκε μετά το ’74. Μας δημιούργησε ψευδαισθήσεις για μία διαφορετική ζωή, πράγμα το οποίο δεν το εξελίξαμε όπως θα έπρεπε. Γενικώς η εξουσία τα τελευταία χρόνια δεν έχει βοηθήσει καθόλου την κοινωνία μας να πάει ένα βήμα παρακάτω. Ο στόχος της θα έπρεπε να είναι να μπορεί να κάνει τη ζωή των ανθρώπων καλύτερη, πράγμα το οποίο δυστυχώς δεν γίνεται. Το πιο ουσιαστικό για μένα είναι η παιδεία. Χρειαζόμαστε μια εξουσία, η οποία θα ασχοληθεί αποκλειστικά και με πολύ ουσιαστικό τρόπο με την παιδεία. Αυτό ίσως θα ήταν ένα πολύ θετικό βήμα.
Πώς μπορεί κάποιος να αντισταθεί σε όλο αυτό;
Κάνοντας τις δικές του επιλογές και το δικό του τρόπο ζωής. Το θέμα όμως είναι ότι κάποια στιγμή πρέπει ως κοινωνία να επικοινωνήσουμε και να κάνουμε τη ζωή όλων μας όσο γίνεται καλύτερη. Αυτό κατά τη γνώμη μου σημαίνει παιδεία.
Αισθάνεστε δηλαδή ότι οι άνθρωποι δεν επικοινωνούν;
Ακριβώς. Αυτό είναι το δυστύχημα. Με τη δύσκολη ζωή που πολλοί συνάνθρωποί μας ζουν αυτήν τη στιγμή, το πρώτο που θα έπρεπε ίσως να δουλεύεται είναι η επικοινωνία μεταξύ μας. Αυτή η αρχή θα έπρεπε να ακολουθεί τη ζωή όλων μας. Δυστυχώς όμως βλέπω ότι ο κόσμος αντί να ζητάει βοήθεια, να βγαίνει, να διαμαρτύρεται, να κάνει όσο το δυνατόν περισσότερες πράξεις, κλείνεται στο καβούκι του και υπομένει αυτά τα οποία κάθε φορά του βάζουν ως εμπόδια.
Εσείς πόσο επικοινωνείτε;
Πέρα από τη δουλειά μου, που προσπαθώ να την κάνω με αυτόν τον τρόπο, θέλω τουλάχιστον στη δική μου προσωπική ζωή να κάνω πράγματα τα οποία είναι μέρος της καλής ανθρώπινης ύπαρξης, της προστασίας κάποιων ηθικών φραγμών και κανόνων. Όλα αυτά όσο μπορώ…
Σε τρία χρόνια από τώρα
Αγαπημένο παιδί του Τσέζαρις Γκραουζίνης, ο Γιάννης Στάνκογλου δεν είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεται με το λιθουανό σκηνοθέτη. Μετά τον «Ιούλιο Καίσαρα» του Φεστιβάλ Αθηνών και τους «Επτά επί Θήβας» του ΚΘΒΕ συμπληρώνουν τέσσερα χρόνια συνεργασίας με τον «Αγαμέμνονα» σε σύμπραξη Φεστιβάλ Αθηνών κι Επιδαύρου - Stefi & Lynx Productions/Arcadia Media - ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας - ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης. «Είναι ένας άνθρωπος τον οποίο εκτιμώ πάρα πολύ και πραγματικά είναι μεγάλη μου χαρά να δουλεύω μαζί του», λέει ο ηθοποιός. Οι δυο τους τώρα σχεδιάζουν την επόμενη θεατρική συνεργασία τους. «Συζητάμε για κάτι που το έχουμε μεταθέσει σε τρία χρόνια από τώρα», συμπληρώνει μιλώντας στο makthes.gr. Όμως, προς το παρόν τον χειμώνα θα συνεργαστεί με τον Δημήτρη Τάρλοου στον «Γιούγκερμαν» του θεάτρου "Πορεία". «Είναι ένα εμβληματικό έργο, μία παράσταση για την οποία έχουμε ήδη ξεκινήσει ανάγνωση και πρόβες, κάτι το οποίο με εξιτάρει και δεν βλέπω την ώρα να γίνει και να έρθω σε επαφή με τον κόσμο», καταλήγει.
Info
Θέατρο Δάσους
Σήμερα στις 9 μ.μ.
Συντελεστές:
Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας
Σκηνοθεσία: Τσέζαρις Γκραουζίνις
Σκηνικά – Κουστούμια: Κέννυ ΜακΛέλλαν
Μουσική-Μουσική Διδασκαλία: Χάρης Πεγιάζης
Κίνηση: Έντι Λάμε
Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Συγκλητική Βλαχάκη
Παίζουν:
Μαρία Πρωτόπαππα, Γιάννης Στάνκογλου, Αργύρης Πανταζάρας, Ιώβη Φραγκάτου και ο Θοδωρής Κατσαφάδος
Χορός: Μάρκος Γέττος, Δημήτρης Γεωργιάδης, Τάσος Θεοφιλάτος, Πανάγος Ιωακείμ, Δημήτρης Καραβιώτης, Ηλίας Μενάγιερ, Δημήτρης Μηλιώτης, Αλέξανδρος Μούκανος, Αλέξανδρος Μπαλαμώτης, Βασίλης Παπαγεωργίου, Κλέαρχος Παπαγεωργίου, Γιώργος Παπανδρέου
«Ήταν ένα πολύ ζωντανό, πολύ ουσιαστικό, πολύ βαθύ ταξίδι». Έτσι περιγράφει τη φετινή καλοκαιρινή επαφή του με τον «Αγαμέμνονα», την πρώτη από τις τραγωδίες της «Ορέστειας» του Αισχύλου, ο πρωταγωνιστής Γιάννης Στάνκογλου. «Αρχίσαμε τις πρόβες στην Πάτρα, συνεχίσαμε με πρεμιέρα στην Επίδαυρο και κατόπιν ακολούθησαν και άλλες πολλές στάσεις. Αυτά που μου έμειναν είναι καταρχήν οι συνεργάτες, όλη η επικοινωνία που είχαμε μεταξύ μας, αλλά και ο κόσμος που γέμισε τα θέατρα και μας μίλησε με πολύ θετικά λόγια για το έργο και την παράσταση», συνεχίζει ο ηθοποιός. Ο ίδιος υποδύεται σ’ αυτήν, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Τσέζαρις Γκραουζίνις, δύο ρόλους: αυτόν του βασιλιά των Μυκηνών αλλά και του αντίζηλού του, και εραστή της συζύγου του Κλυταιμνήστρας, Αίγισθου. «Επιλέξαμε να παίξω και τους δύο ρόλους, για να καταδείξουμε ότι ουσιαστικά η εξουσία δεν αλλάζει, αλλάζουν λίγο τα πρόσωπα», επισημαίνει στo makthes.gr ο γνωστός ηθοποιός.
Αν δεχτούμε ότι κάθε ρόλος εξελίσσει έναν ηθοποιό, εσείς τι αποκομίσατε φέτος από αυτήν τη διπλή παρουσία;
Συμφωνώ ότι κάθε ρόλος εξελίσσει έναν ηθοποιό, όχι μόνο ως μία γραμμή, αλλά και πνευματικά και ψυχικά και ενεργειακά. Αυτό που έμαθα φέτος είναι η σύμπραξη με τους συναδέλφους, η επικοινωνία. Από εκεί και πέρα μετέφερα ένα ουσιαστικό κείμενο που μου δημιούργησε νέα ερωτήματα, στα οποία κι εγώ ψάχνω τις απαντήσεις.
Σε τι συνίστανται αυτά τα ερωτήματα;
Το έργο ασχολείται για παράδειγμα με το θέμα του φόβου, που αποτελεί μία διαχρονική κατάσταση. Τον νιώθουμε ακόμη και σήμερα και ίσως να είναι μεγαλύτερος ή πολύ διαφορετικός απ’ ό,τι στο παρελθόν. Γιατί να φοβόμαστε τόσο; Γιατί να μην παίρνουμε τις πρωτοβουλίες που πρέπει όταν τα πράγματα φτάνουν στα άκρα, αφού ξέρουμε κι εμείς οι ίδιοι ότι μπορεί να έχουμε δίκιο; Αυτά είναι μερικά μόνο ερωτήματα που γεννά .
«Η εξουσία θα έπρεπε να κάνει τη ζωή των ανθρώπων καλύτερη»
Στην τραγωδία αυτή του Αισχύλου ο Αγαμέμνων επιστρέφει στο Άργος μετά το τέλος του Τρωικού Πολέμου. Μπαίνει θριαμβευτικά στην πόλη και το παλάτι, φέρνοντας μαζί του ως αιχμάλωτη την τρωαδίτισσα πριγκίπισσα, ιέρεια του Απόλλωνα, μάντισσα Κασσάνδρα. Η Κλυταιμνήστρα υποδέχεται το σύζυγό της με στόμφο και τιμή, ωστόσο πολύ γρήγορα αποκαλύπτεται πως η ενθουσιώδης υποδοχή της υποκρύπτει ένα οργανωμένο σχέδιο εκδίκησης για το φόνο της κόρης τους Ιφιγένειας, την οποία ο Αγαμέμνονας θυσίασε στην Αυλίδα, για να ξεκινήσουν τα πλοία της εκστρατείας δέκα χρόνια πριν. Το κόκκινο χαλί που στρώνει για να τον δεχτεί οδηγεί σ’ ένα λουτρό αίματος όπου, με τη συνέργεια του εραστή της Αίγισθου, θα πνιγούν και ο ίδιος και η ερωμένη του. Πρόκειται για μία τραγωδία που δεν ανεβαίνει συχνά. «Είναι ένα έργο που μου αρέσει από τότε που ήμουν στη δραματική σχολή», λέει στο makthes.gr ο Στάνκογλου. «Μιλάει από κάτω για πάρα πολλά πράγματα όπως η εξουσία, αλλά και τι σημαίνει ο άνθρωπος, ποια είναι τα ερωτήματα που αυτός θέτει για τη ζωή του κ.ά.», συμπληρώνει.
Τη σημερινή εξουσία πώς τη βλέπετε;
Υπάρχει όλη αυτή η κατάσταση που διαμορφώθηκε μετά το ’74. Μας δημιούργησε ψευδαισθήσεις για μία διαφορετική ζωή, πράγμα το οποίο δεν το εξελίξαμε όπως θα έπρεπε. Γενικώς η εξουσία τα τελευταία χρόνια δεν έχει βοηθήσει καθόλου την κοινωνία μας να πάει ένα βήμα παρακάτω. Ο στόχος της θα έπρεπε να είναι να μπορεί να κάνει τη ζωή των ανθρώπων καλύτερη, πράγμα το οποίο δυστυχώς δεν γίνεται. Το πιο ουσιαστικό για μένα είναι η παιδεία. Χρειαζόμαστε μια εξουσία, η οποία θα ασχοληθεί αποκλειστικά και με πολύ ουσιαστικό τρόπο με την παιδεία. Αυτό ίσως θα ήταν ένα πολύ θετικό βήμα.
Πώς μπορεί κάποιος να αντισταθεί σε όλο αυτό;
Κάνοντας τις δικές του επιλογές και το δικό του τρόπο ζωής. Το θέμα όμως είναι ότι κάποια στιγμή πρέπει ως κοινωνία να επικοινωνήσουμε και να κάνουμε τη ζωή όλων μας όσο γίνεται καλύτερη. Αυτό κατά τη γνώμη μου σημαίνει παιδεία.
Αισθάνεστε δηλαδή ότι οι άνθρωποι δεν επικοινωνούν;
Ακριβώς. Αυτό είναι το δυστύχημα. Με τη δύσκολη ζωή που πολλοί συνάνθρωποί μας ζουν αυτήν τη στιγμή, το πρώτο που θα έπρεπε ίσως να δουλεύεται είναι η επικοινωνία μεταξύ μας. Αυτή η αρχή θα έπρεπε να ακολουθεί τη ζωή όλων μας. Δυστυχώς όμως βλέπω ότι ο κόσμος αντί να ζητάει βοήθεια, να βγαίνει, να διαμαρτύρεται, να κάνει όσο το δυνατόν περισσότερες πράξεις, κλείνεται στο καβούκι του και υπομένει αυτά τα οποία κάθε φορά του βάζουν ως εμπόδια.
Εσείς πόσο επικοινωνείτε;
Πέρα από τη δουλειά μου, που προσπαθώ να την κάνω με αυτόν τον τρόπο, θέλω τουλάχιστον στη δική μου προσωπική ζωή να κάνω πράγματα τα οποία είναι μέρος της καλής ανθρώπινης ύπαρξης, της προστασίας κάποιων ηθικών φραγμών και κανόνων. Όλα αυτά όσο μπορώ…
Σε τρία χρόνια από τώρα
Αγαπημένο παιδί του Τσέζαρις Γκραουζίνης, ο Γιάννης Στάνκογλου δεν είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεται με το λιθουανό σκηνοθέτη. Μετά τον «Ιούλιο Καίσαρα» του Φεστιβάλ Αθηνών και τους «Επτά επί Θήβας» του ΚΘΒΕ συμπληρώνουν τέσσερα χρόνια συνεργασίας με τον «Αγαμέμνονα» σε σύμπραξη Φεστιβάλ Αθηνών κι Επιδαύρου - Stefi & Lynx Productions/Arcadia Media - ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας - ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης. «Είναι ένας άνθρωπος τον οποίο εκτιμώ πάρα πολύ και πραγματικά είναι μεγάλη μου χαρά να δουλεύω μαζί του», λέει ο ηθοποιός. Οι δυο τους τώρα σχεδιάζουν την επόμενη θεατρική συνεργασία τους. «Συζητάμε για κάτι που το έχουμε μεταθέσει σε τρία χρόνια από τώρα», συμπληρώνει μιλώντας στο makthes.gr. Όμως, προς το παρόν τον χειμώνα θα συνεργαστεί με τον Δημήτρη Τάρλοου στον «Γιούγκερμαν» του θεάτρου "Πορεία". «Είναι ένα εμβληματικό έργο, μία παράσταση για την οποία έχουμε ήδη ξεκινήσει ανάγνωση και πρόβες, κάτι το οποίο με εξιτάρει και δεν βλέπω την ώρα να γίνει και να έρθω σε επαφή με τον κόσμο», καταλήγει.
Info
Θέατρο Δάσους
Σήμερα στις 9 μ.μ.
Συντελεστές:
Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας
Σκηνοθεσία: Τσέζαρις Γκραουζίνις
Σκηνικά – Κουστούμια: Κέννυ ΜακΛέλλαν
Μουσική-Μουσική Διδασκαλία: Χάρης Πεγιάζης
Κίνηση: Έντι Λάμε
Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Συγκλητική Βλαχάκη
Παίζουν:
Μαρία Πρωτόπαππα, Γιάννης Στάνκογλου, Αργύρης Πανταζάρας, Ιώβη Φραγκάτου και ο Θοδωρής Κατσαφάδος
Χορός: Μάρκος Γέττος, Δημήτρης Γεωργιάδης, Τάσος Θεοφιλάτος, Πανάγος Ιωακείμ, Δημήτρης Καραβιώτης, Ηλίας Μενάγιερ, Δημήτρης Μηλιώτης, Αλέξανδρος Μούκανος, Αλέξανδρος Μπαλαμώτης, Βασίλης Παπαγεωργίου, Κλέαρχος Παπαγεωργίου, Γιώργος Παπανδρέου
ΣΧΟΛΙΑ