Κάνουμε και ξανακάνουμε μοριακούς ελέγχους, μήπως και κάτι περνάει κάτω από τα... ραντάρ και δεν το βλέπουμε. Και ναι, αυτή η ησυχία μας... ανησυχεί και διπλοτσεκάρουμε όλα τα περιστατικά ακόμη κι αυτά με λίγο πονοκέφαλο ή μια μικρή αδιαθεσία. Ακόμη κι όταν βγαίνουν αρνητικοί τους ζητάμε να... ξαναπεράσουν από τα νοσοκομεία σε πέντε μέρες για να ξανακάνουμε τεστ, τώρα που έχουμε δυνατότητα, ώστε να μη ξεφύγει η κατάσταση".

Στην ίδια επίμονη ερώτηση, για το που αποδίδει το μικρό αριθμό κρουσμάτων στη Θεσσαλονίκη, με ένα εκατομμύριο και βάλε κατοίκους, με κρούσματα σε εργοστάσια γειτονικών νομών, με πήγαινε-έλα στη Χαλκιδική, με Άγιο Όρος κτλ απάντησε ότι "οι περισσότεροι πήραμε αυστηρότερα ατομικά μέτρα προστασίας μετά τους διαδοχικούς θανάτους σε δομές φιλοξενίας ηλικιωμένων. 

Ανησυχήσαμε -και πολύ καλά κάναμε- με τα καθημερινά δελτία θανάτου και για όσα μαθαίναμε από φίλους για το γνωστό του γνωστού που έχασε τη μάνα ή τον πατέρα του. Αυτό και μόνο άλλαξε το σκηνικό και έπεισε πολλούς "άπιστους θωμάδες" για την ύπαρξη και την επικινδυνότητα της νόσου". 

Μάλλον λοιπόν τηρούμε τα μέτρα από φόβο και είναι λογικό αφού και οι επιστήμονες το ίδιο κάνουν. Όμως ένας άλλος λόγος μπορεί να είναι ότι δεν έχουμε εντός νομού δομές προσφύγων-μεταναστών ή απλά δεν μετακινούνται όσο σε άλλες περιοχές. Σε αυτά τα δεδομένα κάποιοι προσθέτουν και το κλείσιμο της Νέας Παραλίας, που συνεχίζει και ενοχλεί, (αφού έγινε στο πρώτο κύμα και χωρίς κρούσματα από Θεσσαλονίκη) και δεν θέλουν να ξανακλείσει ή να ληφθούν παρόμοια ακραία μέτρα.

Επίσης καταγράφεται, όπως τουλάχιστον μου είπαν γιατροί και νοσηλευτές, και μια άτυπη -γνωστή και παλιά- κόντρα ανάμεσα σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα για το ποιος θα κρατήσει τα νούμερα χαμηλά και ελεγχόμενα, γεγονός που μου επιβεβαίωσε και ο παράγοντας του υπουργείου και μάλιστα εκνευρισμένος γιατί είναι ανεπίτρεπτο, όπως μου είπε. 

"Υπάρχουν πολλοί που θέλουν η Αθήνα να παραδειγματιστεί από τη Θεσσαλονίκη. Ως ένα σημείο είναι θεμιτό όμως υπάρχει και μια υπονομευτική και ανταγωνιστική διάθεση κάτι με το οποίο δεν συμφωνώ."

Φυσικά, όλα τα παραπάνω, αν δεν ελεγχθούν με έναν επιστημονικό τρόπο, θα παραμείνουν εικασίες ή εκτιμήσεις, γιατί ενδέχεται πάντα ο βασικός λόγος που κρατά άδειες -κατά μεγάλο ποσοστό - τις ΜΕΘ στη Θεσσαλονίκη, να είναι απλώς η καλή μας... τύχη. 

Τι θα γινόταν πχ αν το εργοστάσιο με τα δεκάδες κρούσματα βρίσκονταν στη Θεσσαλονίκη; Τι νούμερα θα έδινε ο ΕΟΔΥ αν οι διακόσιοι εργάτες πηγαινοέρχονταν, όχι σε Πέλλα και Κιλκίς, αλλά στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας; Δεν θα είχαμε περισσότερες επαφές και συναθροίσεις, λόγω αστικού ιστού; Δεν θα έπαιρναν τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ με κίνδυνο μεγαλύτερης διασποράς;

Μέχρι να αποδειχθούν αυτά κι άλλα τόσα, πραγματικά, συνωμοσιολογικά ή ευφάνταστα, τα οποία όμως συζητιούνται σε διαδρόμους υπουργείων και νοσοκομείων, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να βάλουμε τη μάσκα μας και να συνεχίσουμε τη ζωή μας γιατί αυτή ήταν κι αυτή είναι. Μερικές φορές κάνουμε ό,τι μπορούμε, γιατί για όλα τα άλλα δεν αποφασίζουμε εμείς.

Mελίνα Καραπαναγιωτίδου