Η ελληνική κοινή γνώμη εκδηλώνει μία ανησυχία σχετικά με την πρόθεση της Τουρκίας να επιχειρήσει στρατιωτική ενέργεια κατά της Ελλάδας. Η ανησυχία εκτιμάται ως υπερβολική. Η Τουρκία δεν έχει αυτήν την στιγμή τις προϋποθέσεις που θα της επέτρεπαν κάτι τέτοιο. Μπορεί η συνείδηση του τουρκικού κράτους να θεωρεί κατάλληλη την στιγμή να κλιμακώσει για να ικανοποιήσει το όραμα της Γαλάζιας Πατρίδας αλλά η δυνατότητα της Άγκυρας εκλείπει. Και από δω και πέρα, η Ελλάδα πρέπει να έχει ως μόνιμο στόχο την αποτροπή και την ακύρωση του τουρκικού μεγαλοϊδεατισμού.

Και τα δύο, αποτελούν υπαρξιακές προϋποθέσεις για τον ελληνισμό, όχι, μόνο, για τον ελληνικό λαό.

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα, με ό,τι το συγκροτεί, έκανε, μετά την μεταπολίτευση, θεμελιώδη λάθη στην αντιμετώπιση της Τουρκίας. Και δεν φταίει η τελευταία οικονομική κρίση.

Το Πρακτικό της Βέρνης, το 1976, το Νταβός, η μη επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, τα Ίμια, η μη οριοθέτηση ΑΟΖ με την Κύπρο, είναι αποτελέσματα ενός φοβικού συνδρόμου που δημιούργησε το κυρίαρχο ελληνικό δόγμα του κατευνασμού.

Το ελληνικό δόγμα δεν είναι η αποτροπή. Είναι ο κατευνασμός. Η αποτροπή, επιχειρείται να αποτελέσει το νέο δόγμα, τώρα.

Ο κατευνασμός είχε πολύ δυσάρεστα αποτελέσματα, μέχρι στιγμής. Απώλεια εδάφους (Ίμια), μη αξιοποίηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, κίνδυνος δορυφοροποίησης της χώρας.

Το ελληνικό σύστημα ξύπνησε και ενεργοποιήθηκε, μόνο, όταν ήρθε με την πλάτη στον τοίχο. Και αυτό ήταν, ίσως, το λάθος της Τουρκίας.

Καταλυτικό γεγονός αποτέλεσε το 2020 όταν η Τουρκία με μία υβριδική ενέργεια επιχείρησε να στείλει στην Ελλάδα εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες με συγκεκριμένο σχέδιο. Αν το πετύχαινε το παιχνίδι για την Ελλάδα -και την Ευρώπη- θα είχε χαθεί. Ήταν η στιγμή που το σύστημα ένιωσε την απειλή αμφισβήτησης της ύπαρξής του. Και αντέδρασε.

Από τότε προετοιμάζεται να αλλάξει το δόγμα του απέναντι στην Τουρκία. Τώρα είναι που θέλει να το κάνει αποτρεπτικό.

Όπως είναι ευνόητο οι τελευταίες απειλές της Τουρκίας περί αμφισβήτησης της κυριαρχίας των νησιών του Αιγαίου αγγίζουν την υπαρξιακή οριακή γραμμή του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Και, φυσικά, ετοιμάζεται στην γραμμή αυτή να αντιπαρατεθεί.

Οι όροι το ευνοούν.

Η Τουρκία επιχειρεί την αμφισβήτηση βασιζόμενη στην μέχρι τώρα φοβική αντίδραση της Αθήνας. Αν αποστρατιωτικοποιηθούν τα νησιά, θα είναι ένα ακόμη βήμα προς την διολίσθηση τουρκικού ελέγχου του μισού Αιγαίου ανατολικά του 25^ου Μεσημβρινού.

Αν δεν αποστρατιωτικοποιηθούν, η Τουρκία προσπαθεί να δημιουργήσει διεθνή νομική βάση για την ένοπλη αμφισβήτησή τους. Αλλά φαίνεται να μην το πετυχαίνει.

Και να μην μπορεί να κινηθεί στρατιωτικά παρά τις λεκτικές απειλές. Γιατί;

1. Παρά την αρχική αδράνεια Ευρώπης και ΗΠΑ, Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον δήλωσαν ρητά πως δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησης των ελληνικών νησιών. Η Τουρκία δεν μπορεί να αποσπάσει την συναίνεση διεθνών κέντρων, χωρίς την οποία δεν πρόκειται να κάνει οποιαδήποτε στρατιωτική ενέργεια κατά της Ελλάδας.

Ακόμη και στην διαλυμένη, ως κρατική υπόσταση Συρία, η Τουρκία για να κλιμακώσει τις επιχειρήσεις της περιμένει την έγκριση από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Η έγκριση δεν δίνεται παρά το γεγονός ότι η Τουρκία φαίνεται κομβικός παίκτης στον πόλεμο της Ουκρανίας. Η Ελλάδα, βεβαίως, δεν είναι Συρία. Η Ελλάδα έχει μια ικανή, για την περιοχή, στρατιωτική δύναμη και είναι χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Η διεθνής νομιμοποίηση που χρειάζεται η Τουρκία για να επιτεθεί στην Ελλάδα, είναι πολλαπλάσια. Όχι, μόνο, δεν παρέχεται αλλά τα μηνύματα είναι αρνητικά για την Άγκυρα.

Το επιχείρημα ότι και για την Ρωσία τα ίδια λέγαμε αλλά εισέβαλε στην Ουκρανία είναι έωλο. Καμιά σύγκριση δεν μπορεί να γίνει ως προς το στρατιωτικό εκτόπισμα Ρωσίας και Τουρκίας. Η Τουρκία είναι διαχειρίσιμη.

2. Η ισορροπία δυνάμεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας έστω και με την μετατροπή του δόγματος από κατευναστικό σε αποτρεπτικό να βρίσκεται στη μεταβατική φάση, δεν επιτρέπει στην Τουρκία στρατιωτική ενέργεια κατά της Ελλάδας. Με απλά λόγια, η ισορροπία δυνάμεων δεν επιτρέπει στον Ερντογάν να κλιμακώσει.

3. Ακόμη και αν οι Τούρκοι στρατηγοί εκτιμούν ότι υπερέχουν στα σημεία, στρατιωτική επιχείρηση είναι αδύνατη:

α) Στον Έβρο το πλεονέκτημα είναι υπέρ της Ελλάδας. Αν συμβεί κάτι στα νησιά, οι ελληνικές δυνάμεις θα προελάσουν από τον Έβρο από όπου έχουν μετακινηθεί σημαντικές τουρκικές μονάδες στο μέτωπο της Συρίας και του Ιράκ.

β) Τα μεγάλα νησιά τα οποία επιβουλεύεται η Τουρκία, προστατεύονται και μια στρατιωτική κατάληψής τους είναι αδύνατη. Είναι από τις δυσκολότερες στρατιωτικές ενέργειες. Μην επικαλείστε την Κύπρο το 1974. Τότε και η πολιτική ηγεσία και ο στρατός πρόδωσαν την Ελλάδα.

γ) Κατάληψη μικρού νησιού είναι δυνατόν να γίνει. Τα νησιά είναι πολλά και δεν θα υπάρχουν σε όλα φρουρές. Αλλά μια κατάληψη, έστω, και ενός θα συναντήσει την άμεση αντίδραση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Σχετική δήλωση για ισοπέδωση οποιουδήποτε εισβολέα έκανε ο νυν Α!ΓΕΕΘΑ. Οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν έχουν, πλέον, το δόγμα της σημειακής αντιπαράθεσης. Αν η χώρα υποστεί επίθεση θα ανταποδώσει σε όλα τα μέτωπα που θεωρεί κατάλληλα. Και αυτό το γνωρίζει η Τουρκία.

4. Οποιαδήποτε στρατιωτική επιχείρηση περιέχει υψηλό βαθμό αβεβαιότητας. Σε περίπτωση που αποτύχει, ο τούρκος πρόεδρος θα αντιμετωπίσει την αγχόνη μια ώρα αρχύτερα.

5. Η Τουρκία σε μια τέτοια πιθανή ενέργειά της, δεν υποστηρίζεται αυτήν την στιγμή από κανέναν. Όλες οι στρατιωτικές επιχειρήσεις της Τουρκίας κατά της Ελλάδας στο παρελθόν που της επέφεραν αποτελέσματα, από την Κύπρο ως τα Ίμια, σχεδιάστηκαν σε κέντρα του εξωτερικού. Σήμερα κανείς δεν είναι διατεθειμένος να την υποστηρίξει.

6. Στην τουρκική κοινωνία καλλιεργήθηκε η εικόνα του Έλληνα ως απόλυτου εχθρού αλλά στο τουρκικό στρατιωτικό υποσυνείδητο ο Έλληνας είναι ένας υπολογίσιμος αντίπαλος.

Το τουρκικό κατεστημένο, αν δεν γνωρίζει, θα πρέπει να μάθει τα όρια ανοχής του ελληνικού λαού. Είναι ευρέα αλλά αν ξεπερασθούν, τότε η αντίδρασή του θα είναι βίαιη. Και μια στρατιωτική επιχείρηση, έστω και μικρής κλίμακας, ξεπερνά αυτά τα όρια ανοχής.

Ορισμένοι θεωρούν, σήμερα, μαλθακό και αδιάφορο τον ελληνικό λαό και τη νεολαία του. Έτσι δείχνει. Και δεν έχει λόγο να βρίσκεται σε συνεχή ετοιμότητα. Ασχολείται με έργα πνευματικής και υλικής προόδου. Αλλά η υπέρβαση των ορίων ανοχής του ενεργοποιεί δυνάμεις που δεν είναι, σήμερα, ορατές.

Τέλος, κάποιες, ακόμη, επισημάνσεις για να περάσουμε στην αντεπίθεση:

1. Έχοντας υπόψη το προηγούμενο της Κύπρου με την απόσυρση της Μεραρχίας και την τουρκική εισβολή, θα ήταν τερατώδης αφέλεια να αποστρατιωτικοποιηθούν τα νησιά.

Η στρατιωτική ηγεσία δεν έχει κανέναν λόγο να κάνει κάτι τέτοιο και να το χρεωθεί. Και δεν θα το κάνει. Δεν θα το τολμήσει ούτε η πολιτική ηγεσία. Η ιστορία με τον Ιωαννίδη είναι διδακτική.

2. Ως καλή σύμμαχος των Αμερικανών, η Ελλάδα πρέπει να βρει τρόπους να προστατεύσει, αποτελεσματικά, την βάση τους στην Αλεξανδρούπολη. Ο ιπποτισμός επιβάλει την προστασία των συμμαχικών στρατευμάτων που στρατοπεδεύουν εκεί.

Η υπέρπτηση τουρκικών αεροπλάνων πάνω από εθνικό ηπειρωτικό εναέριο χώρο πρέπει να μην ξανασυμβεί. Να γίνει σαφές, από τώρα, στους Τούρκους. Και στους Αμερικανούς ότι λαμβάνονται μέτρα για την προστασία τους. Δεν χρειάζεται αναχαίτιση. Αρκεί να ενεργοποιηθούν επίγεια αντιαεροπορικά συστήματα.

3. Το επόμενο τουρκικό drone που θα παραβιάσει εθνικό εναέριο χώρο, πολύ περισσότερο που θα υπερίπταται πάνω από κατοικημένα ελληνικά νησιά, μπορεί να καταρριφθεί, υποστηρίζουν στρατιωτικές πηγές . Υπάρχει διεθνής νομιμοποίηση γι αυτό. Θεωρείται τρομοκρατική ενέργεια οποιαδήποτε υπέρπτηση χωρίς πιλότο. (Renegate). Περιοχές στην Αλεξανδρούπολη και τη Σούδα θα μπορούσαν να κηρυχθούν ως απαγορευμένες πτήσεων.