Γκρέμισε τον τοίχο στο υπόγειό του και ανακάλυψε την αρχαία Μαλακοπή
14/02/2023 13:15
14/02/2023 13:15
Της Μαρίας Τατσόγλου
Σε αντίθεση με ιστορικούς και αρχαιολόγους, που αφιερώνουν την ζωή τους για αρχαίες ανακαλύψεις, για έναν άνδρα στην επαρχία Νεβσεχίρ της Τουρκίας, χρειάστηκε μόνο μια βαριοπούλα για μία από τις σπουδαιότερες ανακαλύψεις όλων των εποχών.
Ο λόγος για το όχι και τόσο μακρινό 1963, όπου ένας άνδρας στην Νεβσεχίρ αποφάσισε με μία βαριοπούλα να γκρεμίσει το τοίχο που χώριζε το σπίτι από το υπόγειό του. Με έκπληξη ανακάλυψε πως πίσω από τον τοίχο υπήρχε μια σήραγγα, η οποία οδηγούσε σε μια υπόγεια μητρόπολη 18 ορόφων με σχολεία, παρεκκλήσια και στάβλους. Μια πόλη χαμένη για πολλές γενιές.
Σύμφωνα με ειδικούς πρόκειται για μια πόλη μεγάλης στρατηγικής σημασίας. Κατά τη βυζαντινή περίοδο, η πόλη μετατράπηκε σε έναν λαβύρινθο από σήραγγες, θαλάμους και δωμάτια μήκους 445 χιλιομέτρων (172 μίλια). Το δίκτυο της σήραγγας και των διαδρόμων περιελάμβανε κρυφές εισόδους, φρεάτια εξαερισμού, πηγάδια και αγωγούς νερού.
Οι άνθρωποι στην περιοχή εκμεταλλεύονταν τον μαλακό βράχο για αποθήκευση τροφίμων, διατηρώντας τα τρόφιμα σε δροσερές και σταθερές θερμοκρασίες. Όσοι βρίσκονταν στα χαμηλότερα επίπεδα, είχαν την δυνατότητα να διακόψουν την παροχή νερού από τα υψηλότερα, αποτρέποντας τους αντιπάλους να μολύνουν την παροχή. Οι σήραγγες μπορούσαν να κλείσουν από το εσωτερικό με σφαιρικές κυλιόμενες πέτρινες πόρτες, και τα περάσματα ήταν τόσο στενά ώστε οι εισβολείς θα έπρεπε να παρατάσσονται ένας-ένας για να καταφέρουν να εισέλθουν.
Διάφοροι άνθρωποι έχουν αναζητήσει καταφύγιο στην πόλη ανά τους αιώνες. Οι πρώτοι Χριστιανοί έμειναν εκεί για να γλιτώσουν από τους ρωμαϊκούς διωγμούς, ενώ οι μουσουλμάνοι το χρησιμοποιούσαν για ασφάλεια κατά τους αραβοβυζαντινούς πολέμους του 780 και του 1180.
Δεν είναι η μοναδική υπόγεια πόλη, καθώς εκείνη την εποχή για στρατηγικούς λόγους ήταν σύνηθες φαινόμενο. Έτσι φημολογείται πως παρόμοιες υπόγειες πόλεις εξακολουθούν να είναι κρυμμένες στην Τουρκία καθώς και σε άλλες χώρες της Δυτικής Ασίας.
Στο σήμερα μιλάμε για την πόλη Ντερινκιουγιού, τη Μαλακοπή της Καππαδοκίας, που αποτελεί πόλη της επαρχίας Νεβσεχίρ στην περιοχή της Κεντρικής Ανατολίας της Τουρκίας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2010, ο πληθυσμός της επαρχίας είναι 22.114 άτομα από τους οποίους οι 10.679 ζουν στην πόλη του Ντερινκιουγιού.
Η σύνδεση της συγκεκριμένης πόλης με την Ελλάδα δημιουργείται μετά την ανταλλαγή πληθυσμών όπου Μικρασιάτες πρόσφυγες που έφυγαν από την περιοχή, εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, στη σημερινή Μαλακοπή Πυλαίας, από όπου πήρε και το όνομά της σε ανάμνηση της πατρίδας τους.
Της Μαρίας Τατσόγλου
Σε αντίθεση με ιστορικούς και αρχαιολόγους, που αφιερώνουν την ζωή τους για αρχαίες ανακαλύψεις, για έναν άνδρα στην επαρχία Νεβσεχίρ της Τουρκίας, χρειάστηκε μόνο μια βαριοπούλα για μία από τις σπουδαιότερες ανακαλύψεις όλων των εποχών.
Ο λόγος για το όχι και τόσο μακρινό 1963, όπου ένας άνδρας στην Νεβσεχίρ αποφάσισε με μία βαριοπούλα να γκρεμίσει το τοίχο που χώριζε το σπίτι από το υπόγειό του. Με έκπληξη ανακάλυψε πως πίσω από τον τοίχο υπήρχε μια σήραγγα, η οποία οδηγούσε σε μια υπόγεια μητρόπολη 18 ορόφων με σχολεία, παρεκκλήσια και στάβλους. Μια πόλη χαμένη για πολλές γενιές.
Σύμφωνα με ειδικούς πρόκειται για μια πόλη μεγάλης στρατηγικής σημασίας. Κατά τη βυζαντινή περίοδο, η πόλη μετατράπηκε σε έναν λαβύρινθο από σήραγγες, θαλάμους και δωμάτια μήκους 445 χιλιομέτρων (172 μίλια). Το δίκτυο της σήραγγας και των διαδρόμων περιελάμβανε κρυφές εισόδους, φρεάτια εξαερισμού, πηγάδια και αγωγούς νερού.
Οι άνθρωποι στην περιοχή εκμεταλλεύονταν τον μαλακό βράχο για αποθήκευση τροφίμων, διατηρώντας τα τρόφιμα σε δροσερές και σταθερές θερμοκρασίες. Όσοι βρίσκονταν στα χαμηλότερα επίπεδα, είχαν την δυνατότητα να διακόψουν την παροχή νερού από τα υψηλότερα, αποτρέποντας τους αντιπάλους να μολύνουν την παροχή. Οι σήραγγες μπορούσαν να κλείσουν από το εσωτερικό με σφαιρικές κυλιόμενες πέτρινες πόρτες, και τα περάσματα ήταν τόσο στενά ώστε οι εισβολείς θα έπρεπε να παρατάσσονται ένας-ένας για να καταφέρουν να εισέλθουν.
Διάφοροι άνθρωποι έχουν αναζητήσει καταφύγιο στην πόλη ανά τους αιώνες. Οι πρώτοι Χριστιανοί έμειναν εκεί για να γλιτώσουν από τους ρωμαϊκούς διωγμούς, ενώ οι μουσουλμάνοι το χρησιμοποιούσαν για ασφάλεια κατά τους αραβοβυζαντινούς πολέμους του 780 και του 1180.
Δεν είναι η μοναδική υπόγεια πόλη, καθώς εκείνη την εποχή για στρατηγικούς λόγους ήταν σύνηθες φαινόμενο. Έτσι φημολογείται πως παρόμοιες υπόγειες πόλεις εξακολουθούν να είναι κρυμμένες στην Τουρκία καθώς και σε άλλες χώρες της Δυτικής Ασίας.
Στο σήμερα μιλάμε για την πόλη Ντερινκιουγιού, τη Μαλακοπή της Καππαδοκίας, που αποτελεί πόλη της επαρχίας Νεβσεχίρ στην περιοχή της Κεντρικής Ανατολίας της Τουρκίας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2010, ο πληθυσμός της επαρχίας είναι 22.114 άτομα από τους οποίους οι 10.679 ζουν στην πόλη του Ντερινκιουγιού.
Η σύνδεση της συγκεκριμένης πόλης με την Ελλάδα δημιουργείται μετά την ανταλλαγή πληθυσμών όπου Μικρασιάτες πρόσφυγες που έφυγαν από την περιοχή, εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, στη σημερινή Μαλακοπή Πυλαίας, από όπου πήρε και το όνομά της σε ανάμνηση της πατρίδας τους.
ΣΧΟΛΙΑ