Λόγια του Βαρδάρη

Από τη Θεσσαλονίκη ως το Βερολίνο και από τη Νέα Υόρκη ως το Τόκυο δεν υπάρχει σοβαρός πολιτιστικός οργανισμός, διοργάνωση ή θεσμός που να μην «διοικείται» από έναν καλλιτεχνικό διευθυντή ο οποίος είναι υπεύθυνος για τον προγραμματισμό και τον συντονισμό του. Βλέποντας έναν πρώτο σκελετό του προγραμματισμού της 18^ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης διαπιστώνουμε όμως ότι στην χώρα της… πατέντας μπορούν ακόμη κι αυτοί οι παγκόσμιοι άγραφοι κανόνες να παραβιαστούν. Πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την απόφαση του ΕΙΠ στη φετινή κορυφαία διοργάνωση του βιβλίου (την πιο σημαντική στην Ελλάδα), να υπάρχει συντονιστική (ή συμβουλευτική απλά;) επιτροπή; Γιατί επιτροπή και όχι η παραδοσιακή διάρθρωση όπως τη γνωρίζαμε όλα αυτά τα 17 χρόνια της ύπαρξής της με καλλιτεχνική διεύθυνση, υπεύθυνο προγράμματος, υπεύθυνους φεστιβάλ, γραφείου Τύπου κ.α.; Σε τι εξυπηρετούν όλες αυτές οι «αλλαγές»; Καταρχήν είναι «αλλαγές» ή άσκοπες μετονομασίες για σκόπιμους λόγους; Βροχή τα ερωτήματα που μας απασχολούν και στα οποία θα αναζητήσουμε σύντομα απαντήσεις…