Μεγάλωσε στο Βασιλούδι δίπλα στον Λαγκαδά, έναν τόπο που έχει πολύ αενπτυγμένο το ποντιακό στοιχείο. Ως εκ τούτου η γνωστή ηθοποιός Βερόνικα Αργέντζη είχε άμεση επαφή με ανθρώπους αυτής της καταγωγής από παιδί. Έτσι απέκτησε τριβή με την κουλτούρα τους και από εκεί αντλεί τις εικόνες και τα ερεθίσματά της ως προς το έργο του Γιώργου Γεωργιάδη «Δέηση Πόντου» στο οποίο συμμετέχει μαζί με μια πλειάδα ηθοποιών και ερμηνευτών. «Όπως και να έχει όταν μεγαλώνεις σε έναν τόπο με τα πανηγύρια και την ιστορία του αυτά αποτυπώνονται», λέει η ίδια στο makthes.gr.

H παράσταση μιλάει μέσα της όπως όλη η ιστορία που έχει σχέση με τη ρίζα του ελληνισμού. «Λειτουργώ συγκινησιακά ως προς το σύνολο του ελληνικού στοιχείου. Είτε μιλάμε για τον Πόντο, είτε για τη Σμύρνη, είτε για την Κρήτη ή την αρχαία ελληνική ιστορία η δύναμη που έχουν οι κοινότητες και το ελληνικό στοιχείο που έχει ταλαιπωρηθεί, είναι κάτι που με συγκλονίζει. Όπως και να το κάνεις η ιστορία μας είναι η οικογένειά μας και η οικογένεια θα είναι πάντα εκεί, έστω και γκρεμισμένη», θεωρεί.

Μόνο έτσι όμως μπορεί να ερμηνεύσει κάτι το οποίο δεν γνωρίζει. «Δεν είναι ένας ρόλος ενός θεατρικού έργου που βασίζεται σε μια ιστορία ενός συγκεκριμένου συγγραφέα. Εδώ έχουμε προσωπικές καταθέσεις ψυχής ανθρώπων. «Είτε αφηγούμενη, έχοντας ακούσματα μέσα στον χρόνο, είτε διαβάζοντας κάποια πράγματα που με αφορούν και νομίζω ότι αφορούν τους πάντες. Άλλωστε, μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων κάνει αγώνα για την ιστορία. Πώς λοιπόν να μην συμμετέχεις με όλο σου το είναι σε έναν τέτοιο αγώνα;», αναρωτιέται.

«Δεν θα ξεχάσω την υγρασία στο βλέμμα»

Στο έργο, ο ξεριζωμός των Ελλήνων του Πόντου καταγράφεται μέσα από γεγονότα, γνωστά ή και άγνωστα, όπως για παράδειγμα ότι αυτή η λαίλαπα έγινε η αιτία πάνω από 360 γάμοι να ματαιωθούν ή να βαφτούν στο αίμα. «Αυτό είναι συγκλονιστικό. Μόνο ρίγη συγκίνησης μπορεί να προκαλεί. Δεν χρειάζονται τερτίπια ή να εμβαθύνει κάποιος περισσότερο, έχει βάθος από μόνο του. Στην παράσταση αφηγούμαι στο δεύτερο μέρος, αλλά ερμηνεύω και έναν μικρό μονόλογο μιας νύφης που ο γάμος της δεν έγινε ποτέ. Μιλάμε για μια εποχή που τα όνειρα των ανθρώπων καταστρέφονται. Βλέπεις να ψάχνουν δύο άνθρωποι την ευτυχία της ένωσής τους και, τελικά, να μην φτάνουν σ’ αυτό και να πεθαίνουν», επισημαίνει η ηθοποιός.

Περιγράφει την παρουσίαση της παράστασης πέρυσι τον Φεβρουάριο. «Όταν παίζαμε δεν υπήρξε ένας από τους καλλιτέχνες που να μην έχει βαθιά συγκίνηση στα μάτια του, δεν θα ξεχάσω την υγρασία στο βλέμμα τους. Νιώθω ευλογημένη που συνυπάρχω επί σκηνής με όλους γιατί αυτό έχει να κάνει με μια βαθιά ανάγκη και όχι με καριέρες ή χρήματα», λέει

«Ξεκίνησα από την τηλεόραση όταν λιθοβολείτο»

Ηθοποιός που έκανε τα πρώτα της βήματα στην τηλεόραση η Βερόνικα Αργέντζη απέχει το τελευταίο διάστημα από τη μικρή οθόνη. «Απλώς δεν έγινε ακόμη, δεν είναι μάλλον η στιγμή. Δεν ήρθε κάτι που σαν σκέψη και από τη μια πλευρά και από την άλλη να μπορεί να κάνει το βήμα, να γίνει η αιτία της παρουσίας μου εκεί. Σκεφτείτε ότι ξεκίνησα από την τηλεόραση όταν τότε λιθοβολείτο από ανθρώπους οι οποίοι είναι τώρα πρωταγωνιστές σ’ αυτή – και καλά κάνουν και ευτυχώς. Εμείς τότε βρισκόμασταν λίγο στο ‘περιθώριο’ επειδή ήμασταν τηλεοπτικοί και μάλιστα σε δουλειές οι οποίες ήταν εξαιρετικές. Και τότε ήταν πάρα πολύ δύσκολο να εισχωρήσουμε στη θεατρική οικογένεια παρόλο που μπορεί να είχαμε τα φόντα και τα προσόντα, άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο. Η τηλεόραση δεν είναι ένα εύκολο μέσον. Σε εκθέτει και με τη δημοσιότητα που σου δίνει και υποκριτικά, αλλά σε οδηγεί και σε δρόμους δίνοντάς σου τη δυνατότητα και το κλειδί, αν είναι σωστή η αναγνωρισιμότητά σου, να τη χρησιμοποιήσεις υπέρ σου. Εκείνες οι εποχές ήταν διαφορετικές από τις σημερινές. Όλες έχουν και τα καλά τους και τα αρνητικά τους», τονίζει η Βερόνικα Αργέντζη.

Ωστόσο εκείνη κατάφερε να μπει στον θεατρικό χώρο και να έχει πολύ καλά καλλιτεχνικά αποτελέσματα μέσα από τον μονόλογο της «Ελένης» του Γιάννη Ρίτσου, την οποία παρουσιάζει από το 2017, μάλιστα σε σκηνοθεσία του Δήμου Αβδελιώδη, ενός από τους πιο συνειδητοποιημένους σκηνοθέτες του ελληνικού θεάτρου. «Είναι ένας εξαιρετικός συνεργάτης και άνθρωπος», λέει η ίδια.

Τώρα μετά την καραντίνα και την πανδημία παρουσιάζει το έργο αυτό ενώ ετοιμάζεται για το γνωστό έργο «Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται» του Ρομπέρ Τομά, το οποίο θα ανεβεί τη χειμερινή σεζόν στο Θέατρο Αλίκη σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια με τις Ναταλία Δραγούμη, Ταμίλα Κουλίεβα, Κάτια Γκουλιώνη, Μαρίνα Ψάλτη, Γεωργία Καλλέργη, Άννα Κωνσταντίνου και Έφη Σακελλαρίου. «Η σιωπή, ο εγκλεισμός και η απόσταση δεν είναι κάτι ξένο για μένα. Πολλές φορές έχω αποτραβηχτεί από μόνη μου και βρίσκω τον εαυτό μου. Μέσα στον εγκλεισμό ίσως οι συνθήκες να ήταν σκληρότερες και απαγορευτικές ωστόσο ο καθένας, νομίζω, μπορούσε να βγει λίγο καλύτερος. Απλώς αναρωτιέμαι αν μας συνέβη αυτό ή αν βγήκαμε σε ένα λυσσαλέο κυνήγι γι’ αυτά που χάσαμε. Εμένα με βρήκε σε μια καλή στιγμή, έτοιμη να κάνω όμορφα πράγματα. Δεν βγήκα έξω ανταριασμένη, αλλά ήρεμη ψυχικά. Απλώς οι συνθήκες αυτές έχουν αλλάξει τη ζωή γενικότερα και εύχομαι αυτή η πραγματικότητα που ζούμε να μην είναι έτσι όπως την προδιαγράφουν κάποιες ακραίες φωνές. Να μην συνηθίσουμε δηλαδή σε έναν εγκλεισμό, που μάλιστα θα είναι προγραμματισμένος. Αυτό το τελευταίο δεν θέλω καν να το σκέφτομαι», καταλήγει η Βερόνικα Αργέντζη.

Η παράσταση θα πραγματοποιηθεί στη Μονή Λαζαριστών στις 20 Σεπτεμβρίου στις 8.30μμ.