Ογδόντα οκτώ ημέρες πέρασαν από την αποφράδα ημέρα που ο Πούτιν το είπε και το έκανε και εισέβαλε στην Ουκρανία και τα πράγματα σε όλα τα μέτωπα, εντός και εκτός των πεδίων της μάχης πάνε από το κακό στο χειρότερο.

Όμως, φύσει αισιόδοξος, δεν σας κρύβω πώς πάντοτε ψάχνω να βρω αυτό το «θετικό» που λένε πώς προκύπτει από κάθε μεγάλη ανατάραξη ή αλλιώς πώς η κρίση μπορεί να γεννήσει ευκαιρίες. Για να μην παρεξηγηθώ, ξέρω πώς έτσι ορθά κοφτά γραμμένο ή ειπωμένο φαντάζει κυνικό, αν όχι τίποτα χειρότερο, όμως η ζωή πρέπει να συνεχιστεί και τα παιδιά μας πρέπει να έχουν έναν καλύτερο ή έστω όχι εμπόλεμο κόσμο και φυσικά έναν ζωντανό πλανήτη.

Έτσι διάβασα με συγκρατημένη αισιοδοξία τα νέα μέτρα και τις προτάσεις της Κομισιόν για την ενεργειακή επάρκεια και την απαγκίστρωση από τη Ρωσία. Μάλιστα, όπως με ενημέρωσαν και οι συνάδελφοι που είχαν την τύχη να βρίσκονται στις Βρυξέλλες την ώρα των ανακοινώσεων και μάλιστα καλεσμένοι της καθ’ ύλην αρμόδιας Ελληνίδας ευρωβουλευτή, της Μαρίας Σπυράκη, τα νέα δείχνουν καλά ειδικά για την Ελλάδα και όχι πολύ... μακροπρόθεσμα όπως θα υπέθετε κάποιος, αλλά σχετικά βραχυπρόθεσμα.

Αναφέρομαι στο κομμάτι με τα φωτοβολταϊκά και το πακέτο-μαμούθ της Ευρώπης για την εγκατάσταση και τη χρήση τους σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή οικογένεια. Παρότι δεν είμαι ειδικός στα ενεργειακά, το ρεπορτάζ από τις Βρυξέλλες και από τα πηγαδάκια που είχαν εκεί οι ρεπόρτερ της Θεσσαλονίκης, λέει πως το συγκριτικό μας πλεονέκτημα έναντι των «μουντών» Βορειοευρωπαίων, δηλαδή ο ήλιος (η θάλασσα είναι το έτερο, αλλά εκείνο όπως θα δείτε στο κεντρικό μας θέμα κινδυνεύει) εάν όντως προχωρήσει η επένδυση, εάν από τη μια δεν τα «φάνε» οι γνωστοί-άγνωστοι και νέοι επιτήδειοι τα κονδύλια και δεν αρχίσουν τα «έξω από τα σπίτια μας τα πάνελ του διαβόλου» οι μονίμως αντιδρούντες από την άλλη, η Ελλάδα θα έχει τη χρυσή ευκαιρία να γίνει πιο πράσινη και να φτάσει στο σημείο να μην έχει να πληρώνει κανένας (από τους κατόχους φωτοβολταϊκών) για την ενέργεια.

Μοιάζει σενάριο επιστημονικής φαντασίας ειδικά σήμερα που οι λογαριασμοί είναι φόβος και τρόμος όλων μας, όμως αυτή τη φορά θέλω να πιστέψω πώς μπορεί και να γίνει σιγά σιγά μια πραγματικότητα.

Γιατί εδώ που τα λέμε, το ενεργειακό πρόβλημα και η εξάρτησή μας αφενός από τη Ρωσία, αφετέρου από καταστροφικές για το περιβάλλον άρα το ίδιο μας το σπίτι, μορφές ενέργειας, μας ταλάνιζε καιρό και ήρθε ο πόλεμος να μας τινάξει τους προϋπολογισμούς στον αέρα.

Όμως πιστεύω πως τέτοια θέματα δε λύνονται επιστρέφοντας τους λογαριασμούς μέσω κάλπης όπως μας κάλεσε ο Αλέξης και η παρέα του, ούτε με μόνιμη επιδοματική πολιτική, αλλά με επενδύσεις και το βλέμμα στο μέλλον. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, η κτηνωδία του Πούτιν ήταν το έναυσμα για άμεση λήψη μέτρων και μάλιστα εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, με πρωτοφανώς άμεση απόσβεση, όπως μαθαίνω πως είπε, αποκωδικοποιώντας το μέτρο, η κ. Σπυράκη στους πρώην συναδέλφους της.

Λεπτομέρειες δε θα σας πω και ούτε θα καταλάβετε οι μη μηχανικοί και τεχνοκράτες, όμως εμένα μου φαίνεται πως εάν βάλουμε στην άκρη όλα τα παθογενή μας «εάν» που ανέλυσα παραπάνω, τουλάχιστον ενεργειακά θα τη βγάλουμε καθαρή... Ας ελπίσουμε να είναι έτσι και τα μέτρα της Κομισιόν να ξεκινήσουν να υλοποιούνται αύριο το πρωί...

ΜΟΤΟ

Μόλις και είχαμε καταφέρει να σταματήσουν οι Αθηναίοι την καζούρα για Ψωμιάδη και Παπαγεωργόπουλο και ήρθε ο Αβαρλής. Τελικά, ούτε μαθαίνουμε από τα λάθη μας, ούτε σωτηρία έχουμε...