Διάβαζα τις δηλώσεις Πιερρακάκη- Τζιτζικώστα για την αυτοματοποίηση της έκδοσης διπλώματος οδήγησης και ένα πικρό (και χαιρέκακο, θα ‘λεγα) χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου.

Όχι πως νιώθω καμιά υποχρέωση να εκθειάσω το έργο του υπουργού Ψηφιακής Διακυβέρνησης, καθώς ο άνθρωπος απλά κάνει τα αυτονόητα, εκείνα δηλαδή που συμβαίνουν μια -δυο δεκαετίες τώρα στις συνοδοιπορούσες χώρες της δυτικής Ευρώπης, αλλά επειδή με την συγκεκριμένη υπηρεσία της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, έπαθα την πλάκα μου. Τέτοιο χάλι, δεν έχω συναντήσει στις επαφές μου με το δημόσιο -ίσως μόνον ο ΈΦΚΑ να τους ανταγωνίζεται σε καθυστέρηση, γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, χαμηλή παραγωγικότητα, αδιαφορία για την ανάγκη του πολίτη.

Δεν θα τα έλεγα τόσο κατηγορηματικά αυτά, αν δεν αποφάσιζα κάποια στιγμή τον προηγούμενο Σεπτέμβριο να αντικαταστήσω το παλιό μου δίπλωμα με νέο ηλεκτρονικό -στην μορφή της πιστωτικής κάρτας- που ζήλεψα βλέποντάς την στα χέρια ενός φίλου μου.

Πληροφορούμενος πως η αίτηση για επανέκδοση του διπλώματος οδήγησης γίνεται ηλεκτρονικά, μπήκα στην πλατφόρμα της υπηρεσίας να την υποβάλλω.

Δεν γινόταν αποδεκτή η αίτησή μου και έβγαινε η συμβουλή να απευθυνθώ στην διεύθυνση συγκοινωνιών της περιοχής μου. Κάποια ενημέρωση στα στοιχεία μου θα χρειάζεται το σύστημα σκέφτηκα και δεν ανησύχησα περαιτέρω.

Αφού τα τηλεφωνήματά μου στην υπηρεσία ήταν χωρίς απάντηση, (αχ, αυτή η …τηλεργασία), απευθύνθηκα –έβαλα βύσμα- στους προϊσταμένους της υπηρεσίας. Διευθυντής εφημερίδας είμαι- σκέφτηκα- θα βρω την άκρη.

Πράγματι ενεργοποιήθηκαν υπεύθυνοι και διευθυντές, αλλά πέραν της θετικής τους διάθεσης και των υποσχέσεων, ουδέν αποκόμισα.

Όχι κάπου μπλοκάρει το σύστημα, όχι απευθύνσου στην διεύθυνση της άλλης πλευράς της πόλης μήπως και εκεί…, όχι θα σε ενημερώσουμε εμείς… τίποτα.

Έναν μήνα μετά- αφού το ‘ριξα στην πλάκα γελώντας με την κατάσταση που αντιμετώπιζα, με συμβούλεψε ένας συνάδερφος να επιχειρήσω να αντικαταστήσω το παλιό μου δίπλωμα, μέσω ΚΕΠ. Το βρήκα και ωραίο ως άσκηση για να συγκρίνω τις δύο υπηρεσίες.

Απευθύνθηκα σε γνωστή μου που εργάζεται στο ΚΕΠ, που μου είπε ότι η επανέκδοση διπλωμάτων οδήγησης περιλαμβάνεται στις εργασίες που αναλαμβάνουν. Μου ζήτησε λοιπόν να πληρώσω τα σχετικά παράβολα και να προσκομίσω τα στοιχεία που να συνοδεύουν την αίτησή μου. Τα έστειλα.

Πριν βγει ο Οκτώβριος, έφυγε πλήρης ο φάκελος από το ΚΕΠ και δυο βδομάδες μετά (11/11) έφτασε στην διεύθυνση συγκοινωνιών, η οποία το καταχώρησε στις 18/11.

Σήμερα, τέσσερις μήνες μετά, ακόμη περιμένω. Από το ΚΕΠ μου τηλεφώνησαν δύο φορές στο μεσοδιάστημα για να μου πουν ότι δεν ξέχασαν την υποχρέωση που ανέλαβαν, αλλά δεν παρέλαβαν ακόμη…

Για μια απλή εργασία δηλαδή που σε μια υπηρεσία που δουλεύει σύγχρονα και αποτελεσματικά -πχ Τράπεζες- χρειάζεται δέκα λεπτά και έξι ευρώ (τόσο κοστίζει η αντικατάσταση μιας πιστωτικής κάρτας που έχει φθαρεί ή χάθηκε ή κλάπηκε), η διεύθυνση συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης χρειάζεται επτά μήνες κι ακόμη δεν την ολοκλήρωσε. Δεν ξέρω τι θα γινόταν αν είχα χάσει το δίπλωμά μου και δεν ήθελα απλώς να το αντικαταστήσω -αν δηλαδή και πώς θα μου έδιναν προσωρινό αντίγραφο ή θα με υπέβαλαν σε άλλου είδους δοκιμασίες.

Το συγκλονιστικότερο της υπόθεσης, είναι το γεγονός πως αφηγούμενος την εμπειρία μου σε φίλους, όλοι τους με συμβούλεψαν το ίδιο: αν θέλεις να τελειώσεις την δουλειά σου, απευθύνσου σε μια σχολή οδηγών που αναλαμβάνει αυτοκινητιστικές υποθέσεις. Θα δώσεις το κάτιτις και σε μια βδομάδα θα είναι όλα ΟΚ. Ντρέπομαι…

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 20.03.2022