Ο υπουργός Παιδείας ανακοίνωσε χθες ότι τα λατινικά θα εξαιρεθούν από την ύλη των εξετάσεων. Είναι τα λατινικά από τα οποία μάθαμε ότι η βασίλισσα αγαπάει τα τριαντάφυλλα, όταν κρατούσαμε το βιβλίο στο χέρι τα βράδια στην Τσιμισκή, αφού τελείωναν τα φροντιστήρια.

Για την ακρίβεια δεν κρατούσαμε εκείνο το πράσινο βιβλίο, αλλά τους βίους του Κορνήλιου Νέπωτα, που για όλους είχε μία καλή κουβέντα και το de bello gallico που είχε γράψει ο Καίσαρ με τα περίεργα γαλατικά ονόματα που μετά μας εξοικείωσαν στον Αστερίξ.

Και αφού θαυμάζαμε που ο κύριος Κωνσταντινίδης ήξερε όλο τον Καίσαρα -όπως και τον Θουκυδίδη- απ' έξω, μετά το μάθημα κοιτάζαμε στα χέρια των κοριτσιών που συναντούσαμε να δούμε ποιο κρατάει τα ίδια βιβλία με μας. Για την πρόφαση της κουβέντας. Τι να έλεγες σε εκείνα που κρατούσαν τα μαθηματικά από του Ζουρνά ή του Βακάλη; Καμιά άσκηση τριγωνομετρίας δεν αποτελούσε σοβαρή ευκαιρία.

Αλλά τα κορίτσια δεν ήταν πολλά, γιατί τα παραλάμβαναν οι γονείς τους, επειδή τα μαθήματα στο φροντιστήριο γίνονταν μετά το σχολείο και ήταν ήδη αργά. Είχε περάσει 10.30 όταν τέλειωναν τα μαθήματα και άλλωστε αυτά τα κορίτσια ποτέ δεν κοιτούσαν τους συνομηλίκους τους.

Κι έτσι τα αγόρια ανέβαιναν στο Διοικητήριο και κάθονταν στα μάρμαρα, που δεν υπάρχουν πια από τότε που βρέθηκαν από κάτω κάτι αρχαία.

Τόσο αρχαία που αυτοί που κάποτε κάθονταν πάνω τους ίσως να μιλούσαν και λατινικά.

Τα αγόρια μάλωναν για τον Χατζηπαναγή και τον Πάλλα, τον Θόδωρο Πάλλα, που οι Αρειανοί ισχυρίζονταν ότι ήταν ο μόνος που τον είχε βιδώσει σε ένα 2-2 στου Χαριλάου. Αλλά δύο φορές του είχε ξεφύγει και ο Ηρακλής είχε βάλει δύο γκολ. Και οι ΠΑΟΚτσήδες ήταν βέβαιοι ότι ο Κώστας Ορφανός θα έκανε μεγάλη καριέρα.

Αν μπορούσε να παρακολουθήσει τη συζήτηση ο Καίσαρ, θα είχε να γράψει ένα νέο de bello civili, το βιβλίο που διαβάζαμε χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι ήταν για έναν εμφύλιο πόλεμο.

Τότε ο εμφύλιος ήταν πολύ πιο μακριά από τώρα, που η βασίλισσα δεν θα αγαπάει πια τα τριαντάφυλλα.

Regina rosas non amabit...