«Σήμερα μπορούμε να μιλάμε μόνο για προβληματισμό σε μια χώρα με τόσα αδέσποτα, με τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κηδεμόνες κατοικίδιων, οι οποίοι κυρίως δεν υιοθετούν και θέλουν να τα παραδώσουν κιόλας, με πολιτεία που απλώς μοιράζει χρήματα σε δήμους και μεγάλα λόγια για δήθεν φιλοζωία».

Έτσι χαρακτηρίζει τη σημερινή, Παγκόσμια Ημέρα αδέσποτων ζώων η πρόεδρος της φιλοζωικής οργάνωσης Θεσσαλονίκης «ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ» Εύη Καλαϊτζίδου, εκτιμώντας ότι η κατάσταση στον δήμο Θεσσαλονίκης είναι η χειρότερη της τελευταίας δεκαετίας παρά το γεγονός, ότι έχουν δαπανηθεί τα μεγαλύτερα ποσά.

Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα, η κ. Καλαϊτζίδου έκανε λόγο για απουσία οργανωμένων στειρώσεων από τον δήμο Θεσσαλονίκης, σίτισης και περίθαλψης σε καθημερινή βάση.

«Η Πολιτεία, αν ήθελε να λύσει το πρόβλημα θα το είχε λύσει, απλώς εφαρμόζοντας τους νόμους που η ίδια ψηφίζει. Αυτή τη στιγμή, όμως, στο θέμα των ζώων, ούτε τάξη υπάρχει ούτε ηθική τόσο από τη μεριά της Πολιτείας όσο και από τη μεριά των φιλόζωων που στην πλειοψηφία τους επιδίδονται σε μια πρωτοφανή ανθρωποφαγία μεταξύ τους για το ποιος είναι πιο… φιλόζωος», λέει η κ. Καλαϊτζίδου, προσθέτοντας ότι η Πολιτεία, αντί να βελτιώσει έναν καλό νόμο που είχε στα χέρια της, τον 4039/2012, και να τον εφαρμόσει, έφερε έναν άλλο νόμο που ενισχύει την ανευθυνότητα, αφού ο καθένας μπορεί να πάρει ένα ζώο που θα βρει στον δρόμο και να το κάνει ό,τι θέλει.

Απαντώντας σε ερώτηση για τυχόν αύξηση του ποσοστού κακοποίησης ζώων και με αφορμή το γεγονός ότι το «ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ» έφερε στο φως το περιστατικό με τον άνδρα που πάτησε μέχρι θανάτου γατάκι στο κέντρο της πόλης, η κ. Καλαϊτζίδου τονίζει δεν είναι γνωστό αν έχουν αυξηθεί ή απλώς γίνονται γνωστά λόγω διαδικτύου.

«Ο κόσμος πάντα κακοποιούσε τα ζώα και πάντα θα τα κακοποιεί, η κακία και η δειλία των ανθρώπων θα εκδηλώνεται πάντα στους πιο αδύναμους. Υπάρχουν πολύ σκληρές κακοποιήσεις, που δυστυχώς δεν καταγγέλλονται, και πολλές κακοποιήσεις που παραμένουν στα συρτάρια γιατί η αστυνομία πραγματικά αδυνατεί να ανταποκριθεί στον όγκο των καταγγελιών».

Με κόστος προσωπικό και οικονομικό ο διαρκής αγώνας για τα ζώα

Σύμφωνα με την κ. Καλαϊτζίδου, οι περισσότεροι εθελοντές εγκαταλείπουν επειδή στην κυριολεξία τους τσακίζει η συμπεριφορά του κόσμου και όχι η κούραση καθώς και η οικονομική ανέχεια. «Οι φιλοζωικές μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως και οι σύλλογοι, σωματεία κ.λπ. δεν επιδοτούμαστε, δεν απασχολούμε προσωπικό, δεν έχουμε ακίνητη περιουσία, αλλά οι φιλοζωικές Μ.Κ.Ο πληρώνουμε Τέλος Επιτηδεύματος! Για να πληρωθεί, λοιπόν, το Τ. Ε. των ετών 2012 -2016 πούλησα ένα χωράφι μου και οι υπόλοιπες δόσεις καλύφθηκαν από δωρεά επιχείρησης. Ωστόσο, από τον Δεκέμβριο του 2022 ο λογαριασμός της φιλοζωικής είναι δεσμευμένος λόγω του Τ.Ε.», λέει η πρόεδρος της οργάνωσης.

«Κατεβάζει ρολά» η φιλοζωική οργάνωση

«Το "ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ" είναι ένα αγαπημένο παιδί που στα 11 χρόνια λειτουργίας του άλλαξε την νοοτροπία της πόλης του απέναντι στα αδέσποτα, χάρη στις ενέργειές του. Με στειρώσεις και υπεύθυνες υιοθεσίες, μιλάμε πλέον για ελάχιστο ποσοστό αδέσποτων σκύλων στην πόλη, που είναι σχεδόν όλα ηλικιωμένα. Περιέθαλψε χιλιάδες ζώα με πόρους κυρίων των ίδιων των εθελοντών, αγωνίστηκε για καλύτερη νομοθεσία, περισσότερη προστασία και σεβασμό στα ζώα, προχώρησε σε εκατοντάδες καταγγελίες κακοποίησης με την ολότητα αυτών των καταγγελιών πλην ενός να καταδικάζονται».

Εντούτοις, σύμφωνα με την κ. Καλαϊτζίδου, αυτό το «αγαπημένο παιδί», όπως το χαρακτηρίζει, ήρθε η ώρα να κλείσει και να ξεκουραστεί καθώς τα οικονομικά προβλήματα δεν επιτρέπουν τη συνέχισή του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σε ατομικό επίπεδο οι εθελοντές δεν θα συνεχίσουν να αγωνίζονται. «Και εννοείται πως δεν θα εγκαταλείψουμε τα αδέσποτα ζώα που ήδη φροντίζουμε. Πώς να γυρίσεις άλλωστε την πλάτη στον Λουκούμη, τη Σούζυ, τον Αυτιά, την Έλλη, τον Λάζαρο που του αρέσει να κάνει τον πεθαμένο και να τρομάζει τον κόσμο, αλλά και τα λιγότερο διάσημα αδέσποτα που φροντίζουμε περιφερειακά της πόλης;».

Άλλωστε, παρά τις δυσκολίες, η κ. Καλαϊτζίδου υπογραμμίζει ότι δεν θα άλλαζε τίποτε, ούτε σε ατομικό ούτε σε συλλογικό επίπεδο γιατί είναι αξίες ανεκτίμητες και διαχρονικές η αγκαλιά ενός αδέσποτου που του προσφέρθηκε μια καλύτερη ζωή, η καταδίκη ενός ανθρώπου για τη βάναυση κακοποίηση μια ζωής, η νοοτροπία απέναντι στα ζώα με αναπηρίες, που άλλαξε άρδην τα τελευταία χρόνια και η εικόνα στο κέντρο της πόλης με τα αδέσποτα να αισθάνονται ασφαλή και να γερνάνε ασφαλή.