«Τα Κλασικά», τον δίσκο που υμνεί την ελληνική τζαζ αναβιώνει η Αλέξια, η οποία μετά από 30 χρόνια θα τον ξανατραγουδήσει στη Θεσσαλονίκη συνοδεία της Συμφωνικής Ορχήστρας του δήμου για μία και μοναδική βραδιά.

«Τα Κλασικά» είναι ένα αυθεντικό τζαζ άλμπουμ με ελληνική μουσική που αναβιώνει την χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου των δεκαετιών ’30-’60. Μέσα από τον δίσκο, η τραγουδίστρια αναδεικνύει την λιγότερο γνωστή τζαζ πλευρά μεγάλων Ελλήνων συνθετών, και αφήνει μία παρακαταθήκη υψηλής αξίας στη νέα γενιά.

Ο δίσκος έγινε τέσσερις φορές πλατινένιος και αναγνωρίστηκε από το Διεθνές Billboard Magazine World charts. Αποτελείται από τραγούδια συνθετών, που θεωρεί ως τους μεγαλύτερους Έλληνες τζαζίστες της εποχής, θέλοντας να υπενθυμίσει πόσο σημαντικό είδος μουσικής είναι η τζαζ.

Μεταξύ άλλων, στον δίσκο υπάρχουν ονόματα σπουδαίων συνθετών όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Τάκης Μωράκης, ο Γιάννης Μουζάκης, ο Γιάννης Σπάρτακος, ο Κώστας Κλάββας, ο Κώστας Καπνίσης ενορχηστρωτής του δίσκου και φυσικά ο Μίμης Πλέσσας.

Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 20 Οκτωβρίου, στο πλαίσιο των 59ων Δημητρίων.

Με αυτή την αφορμή, η Αλέξια μιλάει στη «ΜτΚ» για τη μουσική, θυμάται τον Μίμη Πλέσσα και εξομολογείται τον δικό της σκοπό.

Για την ίδια, ο Μίμης Πλέσσας με τον οποίο είχε προσωπική σχέση δεκαετιών, ήταν ένας εξαιρετικός τζαζ μουσικοσυνθέτης και πιανίστας, μάλιστα περιγράφει το «Αν σ’ αρνηθώ αγάπη μου» ως το κατεξοχήν ελληνικό τζαζ κομμάτι. Αυτή ήταν μία άγνωστη για πολλούς πλευρά του μουσικοσυνθέτη και «η πτυχή που συνέδεε την Αλέξια μαζί του σε ένα ακόμα βαθύτερο επίπεδο» όπως λέει χαρακτηριστικά. Αναπολεί όλα εκείνα τα απογεύματα στο σπίτι του συνθέτη στην Πλάκα όπου παίζανε τζαζ και «αυτοσχεδιάζανε» παρέα για ώρες. Αποκαλύπτει ότι του άρεσε πολύ η ελευθερία που έδινε αυτή η μουσική στον αυτοσχεδιασμό στον οποίο ήταν φυσικά πολύ καλός ο συνθέτης και κάνει λόγο για έναν γλυκύτατο, ευγενικό και ιδιοφυή άνθρωπο.

Την συναυλία, που συνέπεσε χρονικά κοντά, κατά την ίδια εποχή με τον θάνατό του, η Αλέξια θα την αφιερώσει στον μεγάλο συνθέτη ως ένα «τζαζ» μουσικό μνημόσυνο -ως μία ύστατη πράξη και ένδειξη σεβασμού και αγάπης προς το πρόσωπό του, όπως λέει η Αλέξια. Ύστερα θυμάται την πρώτη φορά που τον είδε και που τον άκουσε να παίζει μουσική live, που ήταν στα 19 της στο Πανεπιστήμιο Berklee College of Music στην Βοστώνη (ΗΠΑ), όπου σπούδαζε, με συμφοιτητή τον γιο του Μίμη, τον Αντώνη. «Ο Μίμης ήρθε για να δώσει μία σειρά από διαλέξεις πάνω στην τζαζ μουσική αλλά και στις δικές του συνθέσεις. Τότε τον είδα και τον άκουσα για πρώτη φορά live. Μετά από τις διαλέξεις έδωσε μία υπέροχη συναυλία, στην οποία έπαιζε μόνο τζαζ πιάνο και ορχηστρικά κομμάτια. Μας εντυπωσίασε όλους τόσο, που σηκωθήκαμε όρθιοι όλοι και τον χειροκροτούσαμε για ώρα».

«Η μουσική αυτή λείπει»

«Λείπει αυτή η μουσική, γι’ αυτό και θεώρησα σωστό ως προς εμένα αλλά και ως προς τους συνθέτες να επαναφέρω αυτά τα κομμάτια μετά από τόσα χρόνια» τονίζει η τραγουδίστρια στη «ΜτΚ» και εξηγεί: «Η τζαζ είναι μουσική υψηλών συχνότητων, εν αντιθέσει με πολλά είδη μουσικής που προωθούνται σήμερα και που είναι φτιαγμένα απλά για το γρήγορο κέρδος. Τώρα πιστεύω ότι έχουμε την ποιότητα περισσότερη ανάγκη από ποτέ».

Η ίδια θεωρεί τη μουσική «ως την ύψιστη μορφή έκφρασης και εδώ και δεκαετίες» και μέσα σε αυτή «πειραματίζεται μέσα σε αυτήν, την εξερευνά και την ανακαλύπτει, όπως και την προσωπική της έκφραση, για την εξέλιξη της έκφρασης και της δημιουργίας». Παραδέχεται πως, την ενδιέφερε πρωτίστως η δημιουργία μουσικής, ώστε να τιμά τη μουσική, τις γνώσεις της, την φωνή της, την έκφραση της και εν τέλει, τους ανθρώπους που την ακούν, σημειώνει η ίδια.

Ο δικός της σκοπός είναι να ενισχύει το καλό μέσω της μουσικής. «Η μουσική είναι δόνηση η οποία είτε θεραπεύει είτε καταστρέφει. Δική μου επιθυμία είναι να συμβάλλω στη μεγιστοποίηση του καλού και του θετικού σε αυτή τη διάσταση την οποία ζούμε» εξηγεί.

Αυτό που θέλει -αλλά θεωρεί και υποχρέωσή της- είναι να μεταδίδει όσα ξέρει. Είναι πολύ σημαντικό κατά τη γνώμη της η νέα γενιά να έρθει σε επαφή με την ποιοτική μουσική. «Αντλώ πηγαία χαρά από την καθαρή ενέργεια που λαμβάνω από τα παιδιά και από τη μουσική και έτσι τα συνδέω μεταξύ τους» σημειώνει. Η Αλέξια επιλέγει, εκτός από τις συναυλίες της στα θέατρα στα αστικά κέντρα, να κάνει περιοδείες σε μικρά χωριά, απομακρυσμένες κοινότητες, που έχουν σπάνια την ευκαιρία να δουν ένα μουσικό πρόγραμμα ζωντανά, με ποιότητα. «Αγαπώ το να επισκέπτομαι και να τραγουδώ στην ‘καρδιά’ των ανθρώπων, εκεί όπου ζουν και αισθάνονται ξεχασμένοι και να επικοινωνούμε μέσω της μουσικής». Κυρίως όμως την ενδιαφέρουν τα παιδιά και οι επιρροές που χρειάζεται να έχουν. Γι’ αυτό τον σκοπό έφτιαξε το Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα Μουσικής Ακρόασης «Re-be»: ένα διαδικτυακό σχολικό ραδιόφωνο, που μεταδίδεται μόνο στα σχολεία, με μουσικές που σπανίως ακούγονται από άλλα μέσα, και με κύριο είδος την Κλασική Μουσική. Το πρόγραμμα αποσκοπεί στην καλλιέργεια των παιδιών και των εφήβων και στην πνευματική και ψυχική τους ανάταση, δια μέσου της μουσικής ποιότητος.

Ξεκίνησε να εφαρμόζεται από την Κύπρο ενώ πλέον έχει διαδοθεί και επεκταθεί και στην Ελλάδα.

«Είναι χρέος μου να μιλάω για την Κύπρο»

Η Κύπρος είναι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της, ούσα εκτοπισμένη από την ηλικία των 10 ετών, από την γενέτειρά της την Αμμόχωστο. Μία ιστορία για την οποία πάντα θα μιλάει και που πάντα θα πονάει. «Κάθε σύνθεση που γράφω έχει μέσα της την Κύπρο» εξομολογείται «Δεν αφήνω να ξεχαστεί αυτό που έγινε». Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή και η ίδια τραγούδησε και συμμετείχε σε πολλές εκδηλώσεις μνήμης. Μάλιστα συνδημιούργησε με τη συνεργάτιδά της Βαλεντίνα Καραντώνη μία performance art ταινία μικρού μήκους με τίτλο «The rite of Passage» η οποία θα προβληθεί στις 18 Οκτωβρίου, στο 18ο Διεθνές Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Θεσσαλονίκης.

«Ανήκω στην τελευταία γενιά ανθρώπων που έζησαν την εισβολή και που θυμούνται, γι’ αυτό και έχω την υποχρέωση να κρατώ τις μνήμες ζωντανές. Τα κατεχόμενα μας μέρη, ανήκουν σε όλους ειδικά στις γενιές του μέλλοντος, γι’ αυτό και είναι χρέος μου να μιλάω γι’ αυτό στα παιδιά» καταλήγει.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

«Η Αλέξια ερμηνεύει τα Κλασικά»

Κυριακή 20 Οκτωβρίου, ΩΡΑ 21:00

Αίθουσα Τελετών ΑΠΘ

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 13.10.2024