ΑΠΟΨΕΙΣ

Οικεία η εικόνα. Νησίδα χορταριασμένη, στην περίμετρο της πόλης, με την πινακίδα υπαγόρευσης πορείας πάνω της να έχει τσαλακωθεί έτσι ώστε να παραπλανά. Ήταν και βράδυ, λίγο έλειψε να πέσει πάνω μου το αμάξι που μ’ ακολουθούσε. Παραλίγο ατύχημα, επειδή κάποιοι θεώρησαν διασκεδαστικό να βανδαλίσουν ακόμη μία ταμπέλα οδικής σήμανσης. Το φαινόμενο έπεται εκείνου των γκράφιτι πάνω σε κάθε ελεύθερη επιφάνεια (ούτε καν οι αρχαιότητες εξαιρούνται πλέον) και φυσικά δεν είναι νέο. Μέσα στον αστικό ιστό και πάνω στην Περιφερειακή μετρώνται στα δάχτυλα όσα σχετικά σήματα παραμένουν καθαρά, κατάσταση που δικαίως φέρνει στα όριά του κάθε νέο ή ξένο οδηγό στη Θεσσαλονίκη. Δε μιλάμε πια μόνο για ασχήμια του δημόσιου χώρου και για φθορά ξένων ιδιοκτησιών μα και για συνειδητή προσπάθεια ενόχλησης, έως και βλάβης της ανθρώπινης ζωής.

Απαράδεκτο; Φυσικά, όμως όλως περιέργως αδιάφορο για τις υπηρεσίες επιβολής νόμου και τάξης. Οι αρμόδιοι πετάνε το μπαλάκι ο ένας στον άλλο, επικαλούμενοι τα γνωστά: ανεπαρκές νομοθετικό πλαίσιο, έλλειψη προσωπικού, κατανόηση της ατίθασης νεανικής φύσης, με την τρίτη δικαιολογία να είναι η συνηθέστερη. Τι να κάνουμε, παιδιά είναι, μη τα χαντακώσουμε για ένα τόσο δα παραπτωματάκι, δε χάλασε δα κι ο κόσμος αν κανείς τρακάρει, αν μας κλέβουν, αν φθείρονται οι ιδιοκτησίες μας ή αν οι πόλεις μας δείχνουν χάλια. Βέβαια, στην πραγματικότητα δε, καλούμαστε να επιδείξουμε κατανόηση, διότι τότε θ’ αρκούσε η ικανότητα αντίληψης γιατί ορισμένα νέα άτομα ενεργούν κατ’ αυτό τον τρόπο. Αυτό που μας ζητείται -και πάλι- είναι η επίδειξη ανοχής. Να ανεχτούμε συμπεριφορές που έμμεσα στρέφονται εναντίον ημών των «νοικοκυραίων», αυτών που τηρούν τους νόμους ακόμη κι αν μοιάζουν παράλογοι. Όμως γιατί όλοι εμείς οφείλουμε να επιδεικνύουμε ανοχή; Μα επειδή αλλιώς θα κινδυνεύσει να διαρραγεί η μεταξύ μας ενότητα, η εμβληματικότερη πρόνοια του λεγόμενου κοινωνικού συμβολαίου.

Κάποτε ως μαζικό αίτημα ετίθετο ο σεβασμός, ακολούθησε η κατανόηση, πλέον μιλάμε για ανοχή, ανοχή γενικώς και όπου μας βγάλει. Ανοχή την οποία οφείλουν δίχως αντιρρήσεις οι αορίστως… βολεμένοι σε όποιον την απαιτεί. Ναι, η ανοχή των «κυρ Παντελήδων» απαιτείται πια, δε ζητείται, ασχέτως αν ενίοτε στρέφεται καθαρά εις βάρος τους. Δυστυχώς στη σημερινή Ελλάδα δεν υφίσταται ανοχή στην έλλειψη ανοχής, γραπτοί και άγραφοι νόμοι επιβάλλουν το μυθριδατισμό, την εν τοις πράγμασι συμμόρφωση της πειθήνιας πλειοψηφίας στην παραβίαση των δικών της δικαιωμάτων. Μόνοι οι καλόβολοι σηκώνουν το βάρος διασφάλισης της κοινωνικής συνοχής, «βάζουν πλάτη» όπως και στην περίοδο των Μνημονίων, όταν φτωχοποιήθηκαν μαζικά υπέρ της σωτηρίας του Έθνους. Ως πότε; Κρίνοντας από την Ιταλία, ίσως σύντομα μάθουμε.