«Ήμουν εννιά ή δέκα ετών, όταν ο πατέρας μου απολύθηκε ανήμερα τα Χριστούγεννα. Ήταν προπονητής, τα αποτελέσματα δεν ήταν καλά και έχασε ένα ματς στις 22 ή 23 Δεκεμβρίου. Την ημέρα των Χριστουγέννων χτύπησε το τηλέφωνο και ο πατέρας μου έμαθε για την απόλυσή του ενώ βρισκόμασταν στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι».

Ο Ζοζέ Μουρίνιο αφηγήθηκε πολλά χρόνια τη δυσάρεστη εμπειρία που τον καθόρισε ως άνθρωπο και προπονητή. Ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα του, Ζοζέ Μανουέλ Μουρίνιο Φέλιξ, ο μετέπειτα «Special One», που γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 26 Ιανουαρίου 1963, εξακολουθεί να αφήνει στις μέρες μας το στίγμα του στη διαμόρφωση του αθλήματος στη σύγχρονη εποχή.

Εκείνο το δυσάρεστο περιστατικό αποτέλεσε πηγή κινήτρου για τον Μουρίνιο, που αργά αλλά σταθερά αναρριχήθηκε στην κορυφή του ποδοσφαιρικού κόσμου. Μάλλον αποτυχημένος ως ποδοσφαιριστής, ο Μουρίνιο συμβιβάστηκε στο ξεκίνημα της τρίτης δεκαετίας της ζωής του με την ιδέα ότι η προπονητική ήταν ο προορισμός του.

Παρακολούθησε μαθήματα της αγγλικής και της σκοτσέζικης ομοσπονδίας και η πρώτη του δουλειά ήταν η ομάδα νέων της Βιτόρια Σετούμπαλ. Αυτή που του άλλαξε τη ζωή, όμως, ήταν η συνύπαρξή του με τον τεράστιο Μπόμπι Ρόμπσον αρχικά στη Σπόρτινγκ Λισαβόνας και στη συνέχεια στη Μπαρτσελόνα.

Ο χαρισματικός Άγγλος προπονητής δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη στα πορτογαλικά και τα ισπανικά και η παρουσία του Μουρίνιο στο πλευρό του ήταν πολύτιμη. Κάπως έτσι διαδόθηκε ο αστικός μύθος πως ο Πορτογάλος δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μεταφραστής.

Η αλήθεια, βέβαια, αποδείχτηκε τελείως διαφορετική.