Είναι πραγματικά τρομακτικό να είναι κάποιος πρόσφυγας στην Ελλάδα.
Από τη μια έχει να αντιμετωπίσει λίγους γελοίους που ψήνουν χοιρινά σουβλάκια για να τον προσβάλλουν και να τον πτοήσουν.
Από την άλλη έχει ως συμπαραστάτες λίγους γραφικούς που μαζεύονται έξω από τα στρατόπεδα και ζητούν να ανοίξουν τα σύνορα και να είναι ελεύθερη η διέλευση. Αδυνατώ να κατανοήσω τι ακριβώς προσβολή αποτελεί στον μουσουλμάνο πιστό, η κατανάλωση χοιρινού από μη μουσουλμάνους. Και στις πιο αυστηρές μουσουλμανικές χώρες, οι μη πιστοί έχουν πρόσβαση στο αλκοόλ.
Όπως αδυνατώ να κατανοήσω τι ηθική ενίσχυση παίρνουν αυτοί που έχουν ήδη περάσει τα σύνορα από το αίτημα να ανοίξουν τα σύνορα. Υπάρχουν κλειστά σύνορα στην Ελλάδα; Το αίτημα θα μπορούσε να αφορά περισσότερο την Τουρκία που δεν τους αφήνει να φύγουν και τα Σκόπια που δεν τους αφήνουν να περάσουν προς τα πάνω.
Όμως το πρόβλημα για αυτούς τους ανθρώπους είναι πως θα ζήσουν από εδώ και πέρα.
Διότι γνωρίζουν ότι στηρίζονται στην φιλανθρωπία της δύσης, η οποία διαισθάνονται ότι δεν θα είναι ες αεί.
Το ενδεχόμενο να γυρίσουν στην πατρίδα τους, δεν είναι ορατό.
Το ενδεχόμενο να φύγουν στην Βόρεια Ευρώπη, επίσης δεν είναι ορατό.
Το ενδεχόμενο να μείνουν όπως είναι σήμερα σε στρατόπεδα, όπως στα Διαβατά είναι απίθανο.
Το ενδεχόμενο σε λίγο να πληρώνουν μόνοι τους τα ενοίκια που πληρώνει σήμερα η αλληλεγγύη της δύσης, είναι επίσης απίθανο.
Το ενδεχόμενο να βρεθούν δουλειές για όλους αυτούς δεν μπορεί να το εξασφαλίσει ούτε ανάπτυξη 15% επί μία δεκαετία.
Οι "φίλοι" τους κι οι "εχθροί" παίζουν σε ένα γήπεδο, έναν αγώνα που δεν παρακολουθεί κανείς πλην των δημοσιογράφων που κάνουν τη δουλειά τους.
Διότι πορεύονται με ιδεοληψίες που δεν συγκινούν κανένα. Για αυτό ούτε τα σουβλάκια πήγαν πολλοί να φάνε, ούτε να διαδηλώσουν έξω από το στρατόπεδο πήγαν πολλοί.
Γιατί εκατέρωθεν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες δείχνουν να είναι πολιτικό πρόσχημα προς αναζήτηση υποστηρικτών.
Αλλά αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να ζήσουν.
Το πως δεν το απαντάει κανείς ούτε στην ελληνική κοινωνία, ούτε στους ίδιους.
Ο καυγάς μπορεί να συνεχιστεί. Ανέξοδα και σχεδόν ανεπαίσθητα.