Η Ευαγγελία Πλατανιώτη κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο τεχνικό και ελεύθερο σόλο της κολύμβησης στο πλαίσιο του παγκοσμίου πρωταθλήματος στη Βουδαπέστη. Η 28χρονη αθλήτρια έγραψε με ολόχρυσα γράμματα το όνομά της στην ιστορία του αθλήματος στην Ελλάδα, καθώς πρόκειται για τα πρώτα μετάλλια που πανηγύρισε η χώρα μας σε τόσο υψηλό επίπεδο καλλιτεχνικής κολύμβησης.

Η ίδια ξεκίνησε να κολυμπάει σε ηλικία 5 ετών και στα 7 της ασχολήθηκε ταυτόχρονα με το μπαλέτο και τη ρυθμική γυμναστική, οπότε η ενασχόλησή της με την καλλιτεχνική κολύμβηση ήταν λίγο-πολύ μονόδρομος.

Η Πλατανιώτη έμεινε με μία πικρή γεύση μετά τη συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο πριν από δέκα μήνες και πήρε απόσταση από την πισίνα για περίπου ένα εξάμηνο, ωστόσο πλέον έχει επιστρέψει δριμύτερη και οι νέες αυτές επιτυχίες που προσέθεσε στο παλμαρέ της τής άνοιξαν την όρεξη για ακόμα μεγαλύτερα πράγματα στο μέλλον, όπως λέει στη «ΜτΚ» και το makthes.gr.

Ευαγγελία, είναι τελικά η Βουδαπέστη η τυχερή σου πόλη;

Η αλήθεια είναι πως μου φέρνει γούρι (γέλια). Έχω κερδίσει τέσσερα συνολικά μετάλλια στην πρωτεύουσα της Ουγγαρίας, αλλά σε διαφορετικές πισίνες. Πάντως, σε αυτήν που κέρδισα πρόσφατα τα δύο χάλκινα μετάλλια ήταν εκείνη στην οποία αγωνίστηκα για πρώτη φορά σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα γυναικών το 2010 σε ηλικία 15 ετών σαν σολίστ. Οπότε ήταν λίγο σημαδιακό!

Ποια ήταν τα συναισθήματά σου πηγαίνοντας στη Βουδαπέστη; Πίστευες ότι μπορούσες να φέρεις μια μεγάλη επιτυχία στην Ελλάδα;

Ήμουν πολύ ήρεμη και προσηλωμένη στον στόχο μου. Γενικά τόσο η προπονήτριά μου όσο και ο περίγυρός μου το πίστευε. Χαρακτηριστικά, μία από τις καλύτερές μου φίλες μού είπε πριν φύγω: «Νιώθω ότι θα γίνει, δεν μπορώ να στο εξηγήσω, αλλά το νιώθω». Αυτό μου έδωσε επιπλέον δύναμη. Ήμουν καλά προετοιμασμένη, αλλά μέχρι ο αθλητής να επιτύχει έναν στόχο του, ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος.

Σε επηρέασε το γεγονός ότι άλλαξε ο προγραμματισμός του παγκοσμίου πρωταθλήματος και αναγκάστηκες να αναπροσαρμόσεις την προετοιμασία σου, έχοντας λιγότερο χρόνο στη διάθεσή σου;

Δεν με επηρέασε προσωπικά. Εξάλλου, το γεγονός ότι αυτό το παγκόσμιο πρωτάθλημα ήταν να διεξαχθεί αλλού και αργότερα, αλλά εντέλει έγινε νωρίτερα στη Βουδαπέστη, επηρέασε την προετοιμασία όλων των αθλητών που έλαβαν μέρος, καθώς όλοι μας είχαμε πολύ λιγότερο χρόνο για να προετοιμαστούμε. Πηγαίνοντας εκεί δεν το σκεφτόμουν αυτό. Εξάλλου, ποτέ δεν είναι αρκετός ο χρόνος.

Έχεις συνειδητοποιήσει τη μεγάλη επιτυχία σου αρχικά στον τελικό του τεχνικού προγράμματος σόλο και εν συνεχεία στον τελικό του ελεύθερου;

Η αλήθεια είναι πως ακόμη δεν το έχω συνειδητοποιήσει. Ωστόσο, αυτά τα δύο μετάλλια με κάνουν να νιώθω πραγματικά μεγάλη δικαίωση για όσα υπέμεινα τόσα χρόνια, για τους κόπους μου, τις προσπάθειες και τις θυσίες που έκανα, για όλες τις αδικίες που έχω λάβει στο παρελθόν. Το συναίσθημα είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο.

Τρώγοντας έρχεται η όρεξη; Μετά την πρώτη επιτυχία, ήταν μονόδρομος η κατάκτηση ενός ακόμα μεταλλίου;

Σίγουρα ισχύει αυτό, αλλά θέλεις να είσαι εξίσου καλός και ίσως και ακόμη καλύτερος από τον πρώτο τελικό. Η κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στον τεχνικό του τεχνικού προγράμματος μού άλλαξε την ψυχολογία, ανέβηκε η αυτοπεποίθησή μου και στο τέλος απογειώθηκε με την κατάκτηση και του δεύτερου μεταλλίου.

Είναι αυτές οι μεγαλύτερές σου επιτυχίες μέχρι σήμερα;

Είναι οι μεγαλύτερες μέχρι την επόμενη!

Τι περιλαμβάνει το πρόγραμμα της Ευαγγελίας από εδώ και πέρα; Διακοπές;

Η σεζόν για μένα δεν τελειώνει εδώ. Απεναντίας, συνεχίζουμε δυνατά. Σε δύο εβδομάδες έχω το πανελλήνιο πρωτάθλημα και σε ένα μήνα είναι το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στη Ρώμη. Οπότε, για μένα διακοπές προβλέπονται, όπως κάθε χρόνο, μετά τον Αύγουστο.

Απομένουν δύο χρόνια μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού το 2024. Ποια είναι τα σχέδιά σου γι’ αυτούς; Ή είναι νωρίς ακόμη;

Το 2024 είναι ακόμα λίγο μακρινό για μένα. Προτιμώ να κοιτάω το εδώ και τώρα, τη δεδομένη στιγμή και βλέποντας και κάνοντας. Δεν αποκλείω τίποτε.

Μετά το Τόκιο, θέλησες να κάνεις ένα διάλειμμα από την πισίνα. Ήταν επιβεβλημένη αυτή η απόσταση που πήρες;

Χρειαζόμουν σίγουρα μια απόσταση, μετά από όσα έγιναν στο Τόκιο. Αλλά και γενικότερα, και αυτά να μην γίνονταν εκεί, ήθελα ένα διάλειμμα, να ξεκουραστούν το μυαλό και το σώμα.

Γυρνώντας τον χρόνο πίσω, ποια ήταν τα συναισθήματά σου την περίοδο μετά την περιπέτεια στους περσινούς Ολυμπιακούς Αγώνες;

Μετά από δύο παγκόσμια μετάλλια, δεν με ενδιαφέρουν πλέον αυτά. Τα έχω αφήσει οριστικά στο παρελθόν. Έχω δικαιωθεί μετά από όσα πέρασα. Θεωρώ πως ήταν η καλύτερη απάντηση.

Πώς βίωσες αυτό το διάστημα αποχής σου από τις πισίνες; Σου έλειπε η ενασχόλησή σου με το νερό;

Στην αρχή δεν μου έλειπε καθόλου. Το διάστημα αυτό ξεκουράστηκα, έκανα ταξίδια. Δεν έκανα σχεδόν καθόλου προπονήσεις, παρά κάποιες μετρημένες φορές. Είχα μια άρνηση γενικά. Παράλληλα, είχα ξεκινήσει να εργάζομαι σε μια συμβουλευτική εταιρεία. Γενικότερα, έκανα άλλα πράγματα, που δεν είχαν σχέση με τον αθλητισμό. Η προπονήτριά μου μού είχε πει «πάρε το διάλειμμά σου, εμείς σε θέλουμε κοντά μας, μπορείς να κάνεις ακόμα πολλά και όταν το αποφασίσεις, είμαστε εδώ». Κάπως έτσι έγινε, λοιπόν. Όταν ένιωσα ότι μου λείπει το νερό, τον περασμένο Φεβρουάριο, επέστρεψα μόνη μου. Ούτως ή άλλως, δεν θα καθόμουν όλη τη χρονιά, έπρεπε να δώσω μια απάντηση. Και εντέλει αποφάσισα ότι ήθελα να επιστρέψω στην καλλιτεχνική κολύμβηση.

Πόσο εύκολη ή δύσκολη ήταν η επιστροφή σου μετά από ένα εξάμηνο;

Για κάποιο λόγο προσαρμόστηκα αρκετά γρήγορα. Γενικότερα, εμάς τους αθλητής που ασχολούμαστε με το νερό, μας επηρεάζει η αποχή από αυτό. Εγώ, όμως, ανήκω στις τυχερές, που ως αθλήτρια προσαρμοζόμουν πάντα πολύ εύκολα. Το σώμα μου ξαναβρίσκει πολύ γρήγορα τη φόρμα μου, ενώ συνήθως οι αθλητές του νερού, όταν χάνουν την επαφή, αργούν να τη βρουν.

Πώς ένιωσες ακούγοντας πως μια συναθλήτριά σου, την 25χρονη Αμερικανίδα Ανίτα Άλβαρεζ, λιποθύμησε μετά την εκτέλεση του προγράμματός της μέσα στην πισίνα;

Είναι κάτι πάρα πολύ άσχημο και πολύ επικίνδυνο. Η Ανίτα έφτασε στα όριά της. Όπως ακριβώς οι μαραθωνοδρόμοι πολλές φορές λιποθυμούν στο τέλος από την υπερπροσπάθεια, έτσι έγινε και σε αυτήν την περίπτωση. Το γεγονός, όμως, ότι έγινε μέσα στο νερό, το κάνει πιο επικίνδυνο. Ο οργανισμός της εκείνη την στιγμή εξέπεμπε SOS. Καλό είναι σε αυτές τις περιπτώσεις οι ναυαγοσώστες να βρίσκονται σε εγρήγορση, για να μην συμβαίνουν τέτοια ατυχήματα. Γιατί όλο αυτό θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο, εάν δεν είχε επέμβει άμεσα η προπονήτριά της.

Εσύ έχεις νιώσει ποτέ να ξεπερνάς τα δικά σου όρια;

Έχω νιώσει πολλές φορές να τα ξεπερνάω, αλλά το γεγονός ότι δεν έχω λιποθυμήσει για παράδειγμα ή δεν έχω κάνει εμετό, δείχνει ότι ναι μεν έχω φτάσει τα όριά μου, αλλά δεν τα έχω ξεπεράσει. Όταν φτάσουμε στο σημείο να ξεπεράσουμε τα πραγματικά μας όρια, τότε χτυπάει ένα κουδουνάκι του οργανισμού που μας προειδοποιεί.

Πώς βλέπεις την ανάπτυξη της ελληνικής κολύμβησης και του υγρού αθλητισμού γενικότερα στην Ελλάδα;

Το ενθαρρυντικό είναι ότι υπάρχει ταλέντο στον ελληνικό αθλητισμό, ειδικά στον υγρό στίβο, τόσο στο δικό μας άθλημα όσο και στα άλλα. Είναι ενθαρρυντικά τα μηνύματα που εστάλησαν κατά τη διάρκεια αυτού του παγκοσμίου πρωταθλήματος.

Τι θα έλεγες σε ένα γονιό, ώστε να παρακινήσει το παιδί του να ασχοληθεί με την καλλιτεχνική κολύμβηση;

Καταρχάς, να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν είναι ένα άθλημα επικίνδυνο, ανεξαρτήτως τι έγινε με την Άλβαρεζ στη Βουδαπέστη. Θα του έλεγα, λοιπόν, ότι πρόκειται για ένα πολύ όμορφο και πολύ δημιουργικό άθλημα. Εάν το παιδί του θέλει να ασχοληθεί με αυτό, θα πρέπει να γνωρίζει ότι χρειάζονται πολλές θυσίες, πολλή υπομονή και στοχοπροσήλωση.