26/12/2024 21:05
Ήταν άραγε τυχαίο ή μοιραίο το γεγονός ότι η πρώτη συναυλία των «The Speakeasies» Swing Band ήταν παραμονή Χριστουγέννων; Η μπάντα από τη Θεσσαλονίκη, που έμελλε να ταυτίσει το όνομά της με το σουίνγκ στην Ελλάδα, παρουσιάστηκε πρώτη φορά στον δρόμο και το κοινό στην εκπνοή του 2010, λέγοντας τα κάλαντα στην πλατεία Ναυαρίνου. Έκτοτε, τα Χριστούγεννα για την μπάντα έχουν αποκτήσει διπλό συμβολισμό και τα χριστουγεννιάτικα live τους είναι διπλή γιορτή.
Γιατί όμως επέλεξαν το σουίνγκ; Ταξιδεύουν στο παρελθόν με τα live τους ή φέρνουν το παρελθόν στο σήμερα; Θα ξαναπαίξουν μουσική στον δρόμο; Η φωνή της μπάντας, Κατερίνα Σισίννη, απαντά σε όλα τα ερωτήματα της «ΜτΚ» με αφορμή το καθιερωμένο χριστουγεννιάτικο live τους στην πόλη, στις 28 Δεκέμβρη, στο Principal Club Theater. Μοιράζεται ακόμα τις γλυκόπικρες στιγμές που θα κρατήσει από το 2024 και δίνει τις ευχές της για το 2025.
«Δεν ξέρω αν ήταν τυχαίο ή μοιραίο, ήταν πάντως από αυτά τα μικρά πράγματα που φτιάχνουν τις ωραίες ιστορίες», απαντά στο πρώτο ερώτημα η ερμηνεύτρια, ενώ σε ό,τι αφορά τη σουίνγκ τονίζει πως «η πιο προφανής απάντηση είναι ότι αυτή η μουσική είναι το κοινό σημείο των 7 μελών της μπάντας. Έχουμε πολύ διαφορετικές μουσικές επιρροές από κλασική μουσική μέχρι πανκ ροκ και μέταλ, και συνεπώς η τζαζ και η σουίνγκ είναι το είδος που μας ένωσε. Είναι ένα είδος διαχρονικό για μας, κλασικό και μας αρέσει πάρα πολύ. Όταν πρωτοβρεθήκαμε το 2010 η Ελλάδα και η Θεσσαλονίκη ζούσαν την… αναγέννηση του σουίνγκ και ήταν μία καλή αφορμή να ξεκινήσουμε να παίζουμε ένα είδος μουσικής που τότε είχε γίνει μόδα, ήταν μία χρυσή ευκαιρία για μας. Εντέλει αυτά έφυγαν, αλλά εμείς παραμείναμε», σημειώνει.
Όπως τονίζει, δεν ξέρει αν επίσης η δημιουργία της μπάντας ήταν τυχαία ή μοιραία, ήταν σίγουρα πάντως οι κατάλληλοι άνθρωποι στην κατάλληλη στιγμή. «Όλοι ξεκινήσαμε και από άλλες δουλειές, ασκούμε και άλλα επαγγέλματα. Η αγάπη μας, όμως, και ο περισσότερος χρόνος μας πάει στη μουσική». Η ίδια δεν έχει σταματήσει να εργάζεται ως ηθοποιός, αν και φέτος κάνει ένα διάλειμμα από την υποκριτική, για να αφιερωθεί στο συγκρότημα.
Εκείνο το πρώτο live στη Ναυαρίνου, της έχει μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη. Από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια και η μπάντα δεν προλαβαίνει πια να βγει στον δρόμο. Η Κατερίνα Σισίννη όμως αναπολεί εκείνες τις εποχές με συγκίνηση. «Η μουσική του δρόμου είναι κάτι πολύ ρομαντικό και θυμίζει άλλες εποχές ειδικά για εμάς του νοσταλγικούς. Δυστυχώς, αν και είναι πολύ απολαυστικό, δεν υπάρχει ο ίδιος χρόνος με παλαιότερα, γιατί έτσι είναι η ζωή, γεμίζει υποχρεώσεις, όταν μεγαλώσεις. Συνεπώς, το να το κανονίσουμε δεν είναι μία απλή απόφαση αλλά σύνθετα μαθηματικά, αλλά θα το κάνουμε, σίγουρα, ξανά κάποια στιγμή σύντομα», εξηγεί.
Δεκατέσσερα χρόνια μετά, τα πέντε από τα 7 μέλη πλέον μένουν στην Αθήνα, αλλά δεν ξεχνούν ποτέ τη «Θεσσαλονικούλα» τους. Η ίδια είναι το τελευταίο μέλος του συγκροτήματος που μετακόμισε στην πρωτεύουσα. «‘Αναγκαστικά’ ήρθαμε όλοι στην Αθήνα, μας αρέσει πολύ σαν πόλη, την έχουμε ζήσει πολύ και τώρα μένουμε και εδώ. Η δουλειά είναι περισσότερη στην Αθήνα η… Θεσσαλονικούλα μας είναι πάντα στην καρδιά μας, γιατί όποιος έχει ζήσει εδώ ξέρει καλά τι εννοώ, δύσκολα σε αφήνει να φύγεις με τα καλά της και τα κακά της», σημειώνει.
Η σουίνγκ σαν μουσική μπορεί να είναι συνυφασμένη στο μυαλό των πολλών με τα Χριστούγεννα, για την κ. Σισσίνη όμως είναι μία μουσική παντός καιρού, αν και το κοινό στην Ελλάδα δεν είναι πολύ εξοικειωμένο. «Δεν είναι για κάθε μέρα σε αυτή τη χώρα αυτή η μουσική. Τα ακούσματά μας είναι διαφορετικά, αν και υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που έχουν επιρροές από τη σουίνγκ. Δεν κρατάμε τα σκήπτρα της σουίνγκ στην Ελλάδα, έχουμε μία κάποια απήχηση, γιατί δουλέψαμε σκληρά και σταθήκαμε πολύ τυχεροί, που είναι πολύ σημαντικός αυτός ο παράγοντας στη δουλειά μας», προσθέτει.
Οι «The Speakeasies» μουσικά κινούνται στις δεκαετίες του 1920, 1930, 1940. «Φυσικά παίζουμε και μεταγενέστερα και πιο σύγχρονα, δεν θέλουμε να έχουμε όρια στο τι θα παίξουμε -παίζουμε ό,τι μας αρέσει. Όταν γράφουμε συγχέουμε συχνά την τζαζ και τη σουίνγκ με το ελληνικό και ανατολίτικο στοιχείο, γιατί μας αρέσει να παίζουμε, για να μη βαριόμαστε ούτε εμείς ούτε το κοινό μας», εξηγεί.
Σε ό,τι αφορά τις συναυλίες τους, η κ. Σισίννη σημειώνει πως είναι ζητούμενό τους να παραπέμπουν σε μία άλλη εποχή με όλον τον ρομαντισμό που έχει αυτό, αλλά δεν σταματούν να είναι και άνθρωποι του σήμερα, με τις χαρές, τις λύπες και την καθημερινότητα στη σύγχρονη κοινωνία. «Αυτό είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εικόνας σου και του ποιος είσαι και πώς παρουσιάζεσαι. Δεν μπορούμε ούτε θέλουμε να αποκοπούμε από το σήμερα. Υπάρχει μία συνομιλία του παρελθόντος με το παρόν και για εμάς αυτό είναι θεμιτό», υπογραμμίζει. Αυτό ισχύει ακόμα και στα τραγούδια που διασκευάζουν. «Βάζουμε μία σύγχρονη πινελιά, έναν ήχο λίγο πιο φρέσκο. Μακάρι να μπορούσα να ακουστώ σαν τη Μπίλι Χόλιντεϊ ή την Έλα Φιτζέραλντ, δυστυχώς όμως δεν μπορώ, γεννήθηκα σήμερα, έχω εντελώς άλλες επιρροές και βιώματα. Ακόμα και τα μέσα ηχογράφησης είναι πολύ διαφορετικά», προσθέτει. Η ίδια μιλάει άπταιστα αγγλικά και ιταλικά ενώ έχει όνειρο να μάθει γαλλικά τα οποία «λατρεύει και φοβάται να τραγουδήσει».
Το «γλυκόπικρο» 2024 και οι ευχές για το 2025
Μιλώντας για το 2024, η κ. Σισσίνη το χαρακτήρισε ως «γλυκόπικρο». «Ήταν μία περίεργη χρονιά για όλους μας. Ήταν πολύ κακή για τον κόσμο, σίγουρα από τις χειρότερες που έχει δει η γενιά μας. Είχαμε τον πόλεμο Ρωσία - Ουκρανία και το κρεσέντο με την Παλαιστίνη και το Ισραήλ είναι άνευ προηγουμένου. Είναι δύσκολο να σκεφτείς οτιδήποτε άλλο, όταν σε ρωτάνε για το 2024. Δεν ξέρουμε πώς να σκεφτούμε ένα καλύτερο αύριο και ένα καλύτερο 2025, αν δεν τελειώσει αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα που συμβαίνει. Δυστυχώς ή ευτυχώς η ζωή συνεχίζεται για όσους τυχερούς από εμάς δεν είναι εκεί. Σε προσωπικό επίπεδο το 2024 ήταν ένας χρόνος αλλαγών και δημιουργικότητας», προσθέτει.
Σε ό,τι αφορά το συγκρότημα, αναμένεται ένας νέος δίσκος μέσα στο 2025, ο 5ος συνολικά και ο 4ος με δικά τους πρωτότυπα κομμάτια. Η Κατερίνα Σισίννη, εντέλει όμως, είναι αισιόδοξη για το νέο έτος. «Έχουμε πολλά να δούμε και να κάνουμε και ανυπομονούμε. Προσπαθούμε να είμαστε αισιόδοξοι και σε πανανθρώπινη κλίμακα με όλα αυτά που γίνονται. Όσο για την ευχή της για το 2025; Είναι τρία βασικά κλισέ πράγματα που όμως είναι πιο χρήσιμα από ποτέ και δεν παύουν ποτέ να είναι οι πρώτες και οι τελευταίες ευχές γι’ αυτήν τη χρονιά και κάθε χρονιά. Ειρήνη, υγεία και αγάπη, τίποτα άλλο δεν έχει σημασία», καταλήγει.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Principal Club Theater
Σάββατο 28 Δεκεμβρίου, στις 21:00
Εισιτήρια: more.com
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 22.12.2204
Ήταν άραγε τυχαίο ή μοιραίο το γεγονός ότι η πρώτη συναυλία των «The Speakeasies» Swing Band ήταν παραμονή Χριστουγέννων; Η μπάντα από τη Θεσσαλονίκη, που έμελλε να ταυτίσει το όνομά της με το σουίνγκ στην Ελλάδα, παρουσιάστηκε πρώτη φορά στον δρόμο και το κοινό στην εκπνοή του 2010, λέγοντας τα κάλαντα στην πλατεία Ναυαρίνου. Έκτοτε, τα Χριστούγεννα για την μπάντα έχουν αποκτήσει διπλό συμβολισμό και τα χριστουγεννιάτικα live τους είναι διπλή γιορτή.
Γιατί όμως επέλεξαν το σουίνγκ; Ταξιδεύουν στο παρελθόν με τα live τους ή φέρνουν το παρελθόν στο σήμερα; Θα ξαναπαίξουν μουσική στον δρόμο; Η φωνή της μπάντας, Κατερίνα Σισίννη, απαντά σε όλα τα ερωτήματα της «ΜτΚ» με αφορμή το καθιερωμένο χριστουγεννιάτικο live τους στην πόλη, στις 28 Δεκέμβρη, στο Principal Club Theater. Μοιράζεται ακόμα τις γλυκόπικρες στιγμές που θα κρατήσει από το 2024 και δίνει τις ευχές της για το 2025.
«Δεν ξέρω αν ήταν τυχαίο ή μοιραίο, ήταν πάντως από αυτά τα μικρά πράγματα που φτιάχνουν τις ωραίες ιστορίες», απαντά στο πρώτο ερώτημα η ερμηνεύτρια, ενώ σε ό,τι αφορά τη σουίνγκ τονίζει πως «η πιο προφανής απάντηση είναι ότι αυτή η μουσική είναι το κοινό σημείο των 7 μελών της μπάντας. Έχουμε πολύ διαφορετικές μουσικές επιρροές από κλασική μουσική μέχρι πανκ ροκ και μέταλ, και συνεπώς η τζαζ και η σουίνγκ είναι το είδος που μας ένωσε. Είναι ένα είδος διαχρονικό για μας, κλασικό και μας αρέσει πάρα πολύ. Όταν πρωτοβρεθήκαμε το 2010 η Ελλάδα και η Θεσσαλονίκη ζούσαν την… αναγέννηση του σουίνγκ και ήταν μία καλή αφορμή να ξεκινήσουμε να παίζουμε ένα είδος μουσικής που τότε είχε γίνει μόδα, ήταν μία χρυσή ευκαιρία για μας. Εντέλει αυτά έφυγαν, αλλά εμείς παραμείναμε», σημειώνει.
Όπως τονίζει, δεν ξέρει αν επίσης η δημιουργία της μπάντας ήταν τυχαία ή μοιραία, ήταν σίγουρα πάντως οι κατάλληλοι άνθρωποι στην κατάλληλη στιγμή. «Όλοι ξεκινήσαμε και από άλλες δουλειές, ασκούμε και άλλα επαγγέλματα. Η αγάπη μας, όμως, και ο περισσότερος χρόνος μας πάει στη μουσική». Η ίδια δεν έχει σταματήσει να εργάζεται ως ηθοποιός, αν και φέτος κάνει ένα διάλειμμα από την υποκριτική, για να αφιερωθεί στο συγκρότημα.
Εκείνο το πρώτο live στη Ναυαρίνου, της έχει μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη. Από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια και η μπάντα δεν προλαβαίνει πια να βγει στον δρόμο. Η Κατερίνα Σισίννη όμως αναπολεί εκείνες τις εποχές με συγκίνηση. «Η μουσική του δρόμου είναι κάτι πολύ ρομαντικό και θυμίζει άλλες εποχές ειδικά για εμάς του νοσταλγικούς. Δυστυχώς, αν και είναι πολύ απολαυστικό, δεν υπάρχει ο ίδιος χρόνος με παλαιότερα, γιατί έτσι είναι η ζωή, γεμίζει υποχρεώσεις, όταν μεγαλώσεις. Συνεπώς, το να το κανονίσουμε δεν είναι μία απλή απόφαση αλλά σύνθετα μαθηματικά, αλλά θα το κάνουμε, σίγουρα, ξανά κάποια στιγμή σύντομα», εξηγεί.
Δεκατέσσερα χρόνια μετά, τα πέντε από τα 7 μέλη πλέον μένουν στην Αθήνα, αλλά δεν ξεχνούν ποτέ τη «Θεσσαλονικούλα» τους. Η ίδια είναι το τελευταίο μέλος του συγκροτήματος που μετακόμισε στην πρωτεύουσα. «‘Αναγκαστικά’ ήρθαμε όλοι στην Αθήνα, μας αρέσει πολύ σαν πόλη, την έχουμε ζήσει πολύ και τώρα μένουμε και εδώ. Η δουλειά είναι περισσότερη στην Αθήνα η… Θεσσαλονικούλα μας είναι πάντα στην καρδιά μας, γιατί όποιος έχει ζήσει εδώ ξέρει καλά τι εννοώ, δύσκολα σε αφήνει να φύγεις με τα καλά της και τα κακά της», σημειώνει.
Η σουίνγκ σαν μουσική μπορεί να είναι συνυφασμένη στο μυαλό των πολλών με τα Χριστούγεννα, για την κ. Σισσίνη όμως είναι μία μουσική παντός καιρού, αν και το κοινό στην Ελλάδα δεν είναι πολύ εξοικειωμένο. «Δεν είναι για κάθε μέρα σε αυτή τη χώρα αυτή η μουσική. Τα ακούσματά μας είναι διαφορετικά, αν και υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που έχουν επιρροές από τη σουίνγκ. Δεν κρατάμε τα σκήπτρα της σουίνγκ στην Ελλάδα, έχουμε μία κάποια απήχηση, γιατί δουλέψαμε σκληρά και σταθήκαμε πολύ τυχεροί, που είναι πολύ σημαντικός αυτός ο παράγοντας στη δουλειά μας», προσθέτει.
Οι «The Speakeasies» μουσικά κινούνται στις δεκαετίες του 1920, 1930, 1940. «Φυσικά παίζουμε και μεταγενέστερα και πιο σύγχρονα, δεν θέλουμε να έχουμε όρια στο τι θα παίξουμε -παίζουμε ό,τι μας αρέσει. Όταν γράφουμε συγχέουμε συχνά την τζαζ και τη σουίνγκ με το ελληνικό και ανατολίτικο στοιχείο, γιατί μας αρέσει να παίζουμε, για να μη βαριόμαστε ούτε εμείς ούτε το κοινό μας», εξηγεί.
Σε ό,τι αφορά τις συναυλίες τους, η κ. Σισίννη σημειώνει πως είναι ζητούμενό τους να παραπέμπουν σε μία άλλη εποχή με όλον τον ρομαντισμό που έχει αυτό, αλλά δεν σταματούν να είναι και άνθρωποι του σήμερα, με τις χαρές, τις λύπες και την καθημερινότητα στη σύγχρονη κοινωνία. «Αυτό είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εικόνας σου και του ποιος είσαι και πώς παρουσιάζεσαι. Δεν μπορούμε ούτε θέλουμε να αποκοπούμε από το σήμερα. Υπάρχει μία συνομιλία του παρελθόντος με το παρόν και για εμάς αυτό είναι θεμιτό», υπογραμμίζει. Αυτό ισχύει ακόμα και στα τραγούδια που διασκευάζουν. «Βάζουμε μία σύγχρονη πινελιά, έναν ήχο λίγο πιο φρέσκο. Μακάρι να μπορούσα να ακουστώ σαν τη Μπίλι Χόλιντεϊ ή την Έλα Φιτζέραλντ, δυστυχώς όμως δεν μπορώ, γεννήθηκα σήμερα, έχω εντελώς άλλες επιρροές και βιώματα. Ακόμα και τα μέσα ηχογράφησης είναι πολύ διαφορετικά», προσθέτει. Η ίδια μιλάει άπταιστα αγγλικά και ιταλικά ενώ έχει όνειρο να μάθει γαλλικά τα οποία «λατρεύει και φοβάται να τραγουδήσει».
Το «γλυκόπικρο» 2024 και οι ευχές για το 2025
Μιλώντας για το 2024, η κ. Σισσίνη το χαρακτήρισε ως «γλυκόπικρο». «Ήταν μία περίεργη χρονιά για όλους μας. Ήταν πολύ κακή για τον κόσμο, σίγουρα από τις χειρότερες που έχει δει η γενιά μας. Είχαμε τον πόλεμο Ρωσία - Ουκρανία και το κρεσέντο με την Παλαιστίνη και το Ισραήλ είναι άνευ προηγουμένου. Είναι δύσκολο να σκεφτείς οτιδήποτε άλλο, όταν σε ρωτάνε για το 2024. Δεν ξέρουμε πώς να σκεφτούμε ένα καλύτερο αύριο και ένα καλύτερο 2025, αν δεν τελειώσει αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα που συμβαίνει. Δυστυχώς ή ευτυχώς η ζωή συνεχίζεται για όσους τυχερούς από εμάς δεν είναι εκεί. Σε προσωπικό επίπεδο το 2024 ήταν ένας χρόνος αλλαγών και δημιουργικότητας», προσθέτει.
Σε ό,τι αφορά το συγκρότημα, αναμένεται ένας νέος δίσκος μέσα στο 2025, ο 5ος συνολικά και ο 4ος με δικά τους πρωτότυπα κομμάτια. Η Κατερίνα Σισίννη, εντέλει όμως, είναι αισιόδοξη για το νέο έτος. «Έχουμε πολλά να δούμε και να κάνουμε και ανυπομονούμε. Προσπαθούμε να είμαστε αισιόδοξοι και σε πανανθρώπινη κλίμακα με όλα αυτά που γίνονται. Όσο για την ευχή της για το 2025; Είναι τρία βασικά κλισέ πράγματα που όμως είναι πιο χρήσιμα από ποτέ και δεν παύουν ποτέ να είναι οι πρώτες και οι τελευταίες ευχές γι’ αυτήν τη χρονιά και κάθε χρονιά. Ειρήνη, υγεία και αγάπη, τίποτα άλλο δεν έχει σημασία», καταλήγει.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Principal Club Theater
Σάββατο 28 Δεκεμβρίου, στις 21:00
Εισιτήρια: more.com
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 22.12.2204
ΣΧΟΛΙΑ